Dagtekst van 16/03/2009.
"Je hebt een waarheid ontdekt, een goddelijk idee. Beschouw het
als zaad dat je in de aarde kunt stoppen. Zodra het in jouw
aarde is gezaaid, met andere woorden, in je hart en ziel, kijk
je hoe het groeit: je zult voelen hoe het leven wordt geboren en
zich ontwikkelt in jezelf en in het hele universum.
Waarom is voor veel gelovigen de godsdienst een zinledige
praktijk geworden? Omdat zij niet weten hoe te werken met de
waarheden die ze bevat. En daar is slechts één methode voor: ze
te zaaien zoals je zaden zaait; inderdaad, zaai ze in je
innerlijke aarde, en verzorg ze elke dag, geef ze water, hou ze
warm, verwijder het omringende onkruid dat hen dreigt te
verstikken, en verwijder ook de insecten die klaar staan om aan
ze te knagen. Wat betekent dit? Als wij waarheden in onszelf
willen kweken die we in onze spirituele grond hebben geplant,
dienen we ze te voeden, maar ook te voorkomen dat lagere
gedachten en gevoelens ze komen aanvallen zoals parasieten.
Ikzelf heb veel van die zaden gezaaid die Jezus ons in de
Evangeliën heeft nagelaten; ik geef ze water, ik bewaak ze, en
ze groeien."
Dagtekst van 17/03/2009.
"De materie is zo rijk en zo divers, dat het natuurlijk is dat we
door haar worden aangetrokken en gefascineerd. Wat is er niet te
wensen, te bezitten! En daar zit hem de kneep. Je verheugt je
erop een of ander voorwerp te bemachtigen. Maar vanaf de dag dat
je het hebt, ben je er niet meer zo blij mee. Je zou het bijna
moeten verliezen om er weer het belang van in te zien.
Zo zit de mens in elkaar: hij wenst, verlangt, heeft er behoefte
aan om dingen te bezitten, maar na verloop van tijd neemt zijn
interesse af, en zijn verlangen gaat uit naar een ander
voorwerp, en daarna weer naar een ander. Vandaar dat zij, die de
mogelijkheid hebben om zich veel dingen te veroorloven, moeten
oppassen, want niets zal hen ooit volledig vervullen, en ze
zullen in een spiraal terecht komen die gevaarlijk is zowel voor
henzelf als voor anderen, die zij aan hun hebzucht zullen
opofferen. De materie is een afgrond, die al diegenen opslokt,
die erop uit zijn haar te veroveren zonder eerst heel stevige
banden te hebben aangeknoopt met de spirituele wereld. "
Omraam Mikhaël Aïvanhov