Dagtekst

Toch geloof ik daarin lieve Moonflowertje, ik ben als kind en baby altijd vreselijk bang geweest voor mannen ..terwijl ik altijd heel liefdevol behandeld ben daar lag het niet aan, mijn moeder zei altijd dat ik vreslijk angstig was en als er mensen kwamen ik me verstopte onde de tafel of ergens anders. Dit moet nu in mijn ogen toch uit een vorig leven komen ..de angst heb ik inmiddels overwonnen heeft wel erg lang geduurd hoor en zo heb ik meerdere dingen dat ik denk ...ja dit komt toch ergens anders vandaan

__________________________


Dagtekst van donderdag 8 maart 2012.

"Wat een reputatie van kennis en wijsheid had koning Salomo in
zijn tijd verworven! En wat zei hij desondanks? ‘Veel wijsheid,
veel verdriet. Meer kennis, meer smart.' Dat bewijst dat wijsheid
en kennis niet per se gelukkig maken. Inderdaad, het licht dat ze
ons geven, begint met ons zorgen en onrust te verschaffen: het
brengt aan het licht wat we vaak liever niet willen zien. En
zelfs als de wijze een menselijk ideaal vertegenwoordigt om te
bereiken, is de wijsheid niet in staat geluk te brengen. Het
geluk is wat de liefde ons geeft, niet de wijsheid.
We dienen dus lief te hebben om gelukkig te zijn. Ja, maar
liefhebben met wijsheid. Daarom is de liefde met de wijsheid
verbonden: de wijsheid geeft haar licht aan de liefde en liefde
geeft haar warmte aan de wijsheid... Omdat de wijsheid koud is!
Dus liefde en wijsheid helpen elkaar, en de mens die beide heeft,
leeft in de volheid, die we de waarheid noemen."

Omraam Mikhaël Aïvanhov

Nou... Beschermengel...
Eerlijk gezegd heb ik dit letterlijk ervaren hoe je het verteld!
Ik was misschien 2 of 3 jaar oud...
jou verhaal roept bij mij een beeld op dat ik bang onder de stoel ben gekropen, en tussen de stoel en tafelpoten door omhoog kijk, naar mijn "nieuwe vader" die mijn moeder in elkaar slaat ( de vader van mijn "half" zusje toen nog niet eens geboren nog volgens mij?) en mijn moeder die helemaal over haar toeren is... Ik voel me intens bang, en voel het verdriet van mijn moeder...
Helaas bleef het ook niet bij deze keer...
Toen ik een keer begon te huilen heeft hij me zo hard geslagen dat het licht uit ging... en er een soort flitsen door mijn hoofd schoten ( als bliksem, maar dan geel)
Door deze angst heb ik eigenlijk ook mijn hele jeugd angst gehad voor mannen die herrie maken en de rust verstoren...
En omdat toen we eindelijk van deze man af waren (de politie had hem in de gevangenis gestopt)
Is hij nog jaren om het huis blijven spoken zeg maar...
Mijn moeder had dit eigenlijk beter niet kunnen vertellen tegen me, toen ik nog jong was...
want het heeft zeker tot mijn 20 ste geduurd voordat ik deze angst heb kunnen loslaten... en misschien nog niet eens helemaal?
Vandaar mijn (on) verklaarbare woede ?!
Alleen daarom al, heb ik het gevoel dat regressie therapie me zou kunnen gaan helpen misschien

Groetjes moonflowertje

*****
Op de dagtekst wil ik ook nog iets zeggen...
Ik vond het eigenlijk nodig om er nog een tussenstapje tussen te zetten...

"Wat een reputatie van kennis en wijsheid had koning Salomo in
zijn tijd verworven! En wat zei hij desondanks? ‘Veel wijsheid,
veel verdriet. Meer kennis, meer smart.'
Spiritueel groeien neemt wel een hoop "shit" met zich mee... <-- dat heb ik niet zelf bedacht hoor
Maar het zit toch in mijn hoofd en voor het grootste gedeelte in mijn bewustzijn... omdat het o zo waar is... ik voel/ weet dat!
Dat bewijst dat wijsheid
en kennis niet per se gelukkig maken. Inderdaad, het licht dat ze
ons geven, begint met ons zorgen en onrust te verschaffen: het
brengt aan het licht wat we vaak liever niet willen zien. En
zelfs als de wijze een menselijk ideaal vertegenwoordigt om te
bereiken, is de wijsheid niet in staat geluk te brengen. Het
geluk is wat de liefde ons geeft, niet de wijsheid.

Inderdaad, Beschermengel!
Geluk is nog altijd met de domme, toch?
Het heet niet voor niets: "stom geluk"

We dienen dus lief te hebben om gelukkig te zijn.
Ja, maar lief hebben met wijsheid.
Wijsheid is niets anders dan het inzicht hebben in het geluk wat je hebt.
Daarom is de liefde met de wijsheid verbonden:
de wijsheid geeft haar licht aan de liefde en liefde
geeft haar warmte aan de wijsheid... Omdat de wijsheid koud is!
Dus liefde en wijsheid helpen elkaar, en de mens die beide heeft,
leeft in de volheid, die we de waarheid noemen."
Het is de schade en schande die men wijs maakt, (uiteindelijk dan)
Als we inzien dat er uit alle nare ervaringingen, toch iets goeds kan worden gehaald...
Het bewust worden dat "iets" misschien bedoelt is om je sterker te maken, zodat je de volgende les
ook aan zal kunnen!... het besef dat je "iets" hebt overwonnen...
En door deze overwinning weer iets dichterbij de waarheid bent gekomen
Wanneer je verdrietig bent, kijk dan opnieuw in je hart en je zult zien dat je huilt
om iets wat jou ooit vreugde schonk.
Als dit eenmaal is ingezien, rest er een glimlach op je gezicht...
Misschien wel een glimlach omdat je de mooie momenten bewaard hebt in je hart...
Dat is bijna ware vreugde kennen
Dat is koesteren ( vind ik)
En inderdaad dat komt weer voort uit liefde

Uiteindelijk komt het allemaal voort uit liefde...
Ook het verdriet...
Iets waar je niet van houd of of zijn minst maar een piepklein
beetje om geeft kan bij mij niet zo heel veel schade aanrichten
Sommige dingen raken je wel, maar echt verdriet...
Dat kan je alleen maar hebben door iets of iemand waar je van houd...
Door inzicht blijft het goede uiteindelijk staan!
Dat is de waarheid...

Ik zeg ook wel eens: In the end, everything will be okay!!
If it's not okay,
It's not the end....

ik hoop dat ik het goed geschreven heb?!
Het komt er op neer dat aan het einde van "iets"
Alles goed zal zijn , als dit niet het geval is...
dan is het nog niet klaar ( of aan het einde )

groetjes moonflowertje

Vreselijk Moonflowertje, en ja het duurt vaak heel lang eer je het kunt loslaten...je zou er inderdaad mee in therapie kunnen gaan , of proberen zelf er vrede mee te hebben en denken dat hij iets vreselijks heeft gedaan en hij er op een of andere manier toch voor zal moeten boeten. Zo denk ik tegenwoordig, Karma denk ik dan maar ja daar zijn ook heel wat jaartjes over heen gegaan hoor eer ik zo dacht

Wat erg Moonflowertje Je hebt een hoop narigheid meegemaakt als ik het zo lees....

Wat kunnen het soms extreme lessen zijn die mensen te leren hebben, dat moet toch wel oneerlijk voelen...

Ik denk dat je met schilderen al een hoop van die woede kwijt kunt Ik hoop niet dat het toeneemt door regressie-therapie, dan krijg je er ook nog pijn van vorige levens bij misschien? Extra verwerkingsmateriaal... Maar ja als het de bedoeling is zul je die regressie therapie wel meemaken denk ik

Ik wens je veel sterkte toe in ieder geval... elk kind zou in een veilige omgeving moeten opgroeien

Liefs, Marije

Dat ben ik helemaal met je eens Marije

Dankje Moonflowertje voor de mooie antwoorden, je hebt het prachtig omschreven
________________


Dagtekst van vrijdag 9 maart 2012.

"Zich leeg maken is een techniek die sommige spirituele leringen
aan hun volgelingen adviseren. Zij beweren dat door vanbinnen een
ruimte vrij te maken, ze een licht zullen aantrekken, een
aanwezigheid die hen zal vervullen. Nee, dat is een gevaarlijke
methode die wij niet voorstaan. Zich leeg maken veronderstelt dat
men passief is, en in die toestand van passiviteit is het
helemaal niet zeker dat we de Godheid aantrekken, maar eerder
duistere entiteiten uit de onzichtbare wereld, die bij het zien
van een onbeschermd schepsel zich verheugen een woning te vinden
waar ze zich kunnen intrekken.
Hij die zich overgeeft aan de leegte, zonder vooraf het actieve
principe in beweging gezet te hebben om in zichzelf een werk van
reiniging en zuivering te verrichten, is overgeleverd aan de
genade van de laagste entiteiten. Men maakt zich leeg in de
veronderstelling dat het de Heilige Geest is die zal komen...
Iemand zal komen, ja, maar niet de Heilige Geest; het zijn
duivels die komen. De Heilige Geest komt niet in een zwijnenstal,
maar in een woning die voor hem gezuiverd en verlicht is."

Omraam Mikhaël Aïvanhov

Gaat het ooit helemaal over Moonflowertje??
Ik heb een huwelijk achter de rug waarin veel drank, geweld en onderdrukking. En alhoewel ik alweer 28 jaar geleden gescheiden ben (na een huwelijk van 10 jaar) en alweer 25 jaar getrouwd ben met een allerliefste man, kan ik nog vreselijk "opstandig" worden als iemand me commandeert of dingen oplegt. Ik doe alles voor iedereen, zolang het op vrijwillige basis is. Wordt er druk op gelegd dan komen onbewust de gevoelens van vroeger terug en daar verzet ik me hevig tegen. Ik weet ook wel dat ik vaak dingen verkeerd interpreteer en dat het helemaal niet de bedoeling is van de ander, maar toch.......het werkt nog altijd als een rode lap op een stier!

het kan echt wel over gaan, daar ben ik van overtuigd
Als het is ontstaan door problemen tenminste...

Dat je meteen in de verdediging schiet, heeft waarschijnlijk te maken met, dat je nu voor jezelf durft op te komen!
Helemaal niet verkeerd, denk ik!
Je heb al genoeg over je heen laten lopen, dit voel je vanuit je tenen
Eigenlijk is het een soort van "kom niet te dicht bij"
Want diep van binnen zit een heel kwetsbaar persoontje
( gelukkig weet niet iedereen dat...)
Als "anderen" moeite hebben met dit gedrag van jou, dan is
dat hun probleem! de mensen van wie je houd, die weten wie je bent, en waarom je jezelf beschermd!
Zelf heb ik het ook... Tegenover de buitenwereld kan ik soms heel hard zijn... Maar wat ik zeg is wel de waarheid...
vanuit mijn visie, dan
sommige mensen kunnen niet tegen de waarheid
Kennissen uit mijn eigen omgeving zeggen wel eens dat ze het waarderen dat ik mijn eigen visie heb op dingen ...
En ook eerlijk ben, als er om wordt gevraagd
Sommige komen juist naar me toe om mijn "andere kijk" op de (voor hun problemen) situatie
Ik geef ze mijn visie, en wat ze ermee doen, is aan hun zelf...
Ik hoor best vaak: zo had ik het zelf nog niet bekeken


groetjes moonflowertje

@Moonflowertje; je hebt helemaal gelijk!
Zo is het ook.
En nog steeds wordt er over mij heen gelopen, alleen heb ik het nu (beter en ) tijdig in de gaten en geef beter mijn grenzen aan.

Beschermengel... bedankt voor deze informatie!
Op de een of andere manier is het niet voor niets dat je uitgerekend vandaag met dit stukje tekst komt!
Gister heb ik op internet gezocht naar: hoe zet ik in godsnaam
mijn hersenen op non-actief...
Ik kan heel goed voelen wat een ander voelt ( emoties)
Ook wat voor persoon het is...
Vaak ook wel of iemand "bewust" is...
Of als iemand iets wil zeggen, dan maak ik de zin wel eens af
Als iemand acteert moet ie wel heel erg goed zijn, anders prik er dwars doorheen...
Op iemand die zit te liegen, kan ik me niet blijven concentreren...
Mijn gedachte onderbouwen mijn gevoel...
aangezien dat mijn hersenen maar door ratelen... neem ik aan dat als je contact probeert te krijgen met "gene zijde"
Waar alles vanuit het "weten" gaat, of het bewustzijn...
je het beste kunt zorgen dat je met je gids(en) een goede verstandhouding hebt... en als je dan iets wil weten... kan je het volgens mij het beste via "hun" doen...
Om met je gids(en) te communiceren hoef je je emoties en gedachte niet stil te zetten...
Maar het gewoon vanuit het bewustzijn doen,
Het zijn de dingen waar je niet over na denkt op het moment dat het bewust wordt
toch word het in je hersenen vertaald naar de beelden, of de gedachtenstem ....
de emoties komen er daarna pas bij... Misschien 10 seconden later...
Maar vaak is het zo dat, als je net een geliefd persoon ben verloren... dat je zo verdrietig bent,
dat je niet weet, ziet , voelt of merkt dat diegene vanaf de andere kant elke dag bij je is!
Dat komt door de emoties ( verdriet) en het gemis...
Je mist eigenlijk de geest , die je kon waarnemen in een jasje (lichaam)
Ook mis je de emoties van diegene....
terwijl als je bewust bent dat we eigenlijk allemaal geesten zijn...
Die dmv een lichaam met de aarde verbonden zijn...
en dat de geest(en) van de mensen en dieren... met elkaar verbonden zijn.
Dan kun je misschien als de tijd er rijp voor is, ( door inzicht) toch weer met elkaar communiceren...
Vanuit het bewustzijn!
want je mist eigenlijk niet meer dan de emoties, die diegene bij jou op roept, en ook de emoties
die jij bij hem/haar veroorzaakte...
Het gevoel van harmonie en saamhorigheid, "echte maatjes"
Ware liefde, het voldane gevoel hebben...
toch als je het vanuit het bewustzijn bekijkt, hoef je elkaar niet te missen...
we blijven altijd met elkaar verbonden, dat was zo en dat zal altijd zo blijven
de tijd en afstand speelt daarin geen enkele rol...
eigenlijk zijn we al daar... ( hier NU maals)
hier en daar

wow... ik krijg dit net door, van mijn gids...
Ook laat ie me weten, dat ik "het" alleen maar hoef te vragen...
( te vragen vanuit mijn bewustzijn, want daar staan we geloof ik allebei met 1 been in )
( symbolisch dan )

haha ik heb zeker 2 uur zitten zoeken gisteren op internet
dat was dus eigenlijk niet nodig, dus

groetjes moonflowertje

Voor ik het vergeet, Beschermengel...



^^ een bloemetje voor jou!

groetjes, moonflowertje

Nee lieve Moonflowertje het zit allemaal al in jou! ...prachtig geschreven weer, ik heb het met veel aandacht gelezen!

En wat PRACHTIG je mooie bloemen erg lief van je!

_____________________________________


Dagtekst van zaterdag 10 maart 2012.

"Licht en duisternis, goed en kwaad ... de mensen worden
voortdurend onderworpen aan deze dualiteit. Dus wat je ook doet,
houd jezelf voor, dat er altijd een kracht is die je in een
richting duwt en een andere, die op de loer ligt en uitkient hoe
zij jou in de tegenovergestelde richting kan krijgen. Als je het
goede doet, is dat omdat het jou heeft overgehaald; maar
ondertussen waakt het kwaad, in afwachting van het moment waarop
het je kan misleiden. En besef ook dat als je met het goede
verder wilt gaan dan nodig is, het kwaad het teveel zal aantasten
en soms zelfs alles teniet zal doen. Zelfs met het goede dient
men niet te overdrijven, omdat anders tegengestelde krachten
worden ontketend. Waarom zegt men soms dat ‘Het betere de
vijand van het goede is’? Omdat je door het goede nodeloos te
overdrijven, het kwade hebt uitgelokt.
Maar wat je moet aanmoedigen, is dat als je een fout maakt, het
goede ook waakt en middelen zoekt om je te redden. Als je eerlijk
bent, te goeder trouw, zullen zelfs de vergissingen die je
begaat, uiteindelijk op een dag gelden als ervaringen die hebben
bijgedragen tot je spirituele verrijking."

Omraam Mikhaël Aïvanhov

Het leven wordt leefbaar, als je zo min mogelijk gezeur aan je hoofd hebt van anderen...
Ik denk dat het geweten een belangrijke rol speelt in de dingen die
je gedaan hebt in je leven...
De dingen die knagen zul je moeten inzien
De dingen die je hebt laten liggen, omdat je geweten van te voren al een soort van "niet doen" gevoel gaven...
kunnen ook gaan knagen, had ik het nu maar wel gedaan!
toch heeft alles een reden...
Bij mij persoonlijk spreekt mijn geweten niet meer zoals eerder in mijn leven...
zolang je geweten niet gaat spreken is het goed
tenminste zo denk ik er over!
Vaak denk ik van te voren al aan de eventuele gevolgen...
niet dat dat mij tegenhoud om het toch te doen, hoor
Die dingen zijn de uitdagingen die de spanning in het leven houd
het zijn vaak de reacties van anderen die je het gevoel geven dat
je iets verkeerd gedaan hebt...
Maar dat is echt hun probleem...
Ik ben wie ik ben, met mijn goede en minder goede dingen...
het met opzet mensen voor hun hoofd stoten zit gewoon niet in me...
want daarmee stoot ik mezelf voor mijn hoofd
en bij voorbaat als ik denk aan de gevolgen, van iets wat ik wil doen, voel ik al dat ik beter iets anders kan bedenken dan

groetjes moonflowertje

Mooi Moonflowertje, ik ben er stil van.


_____________________________


Dagtekst van zondag 11 maart 2012.

"Als je je verontrust voelt, ongelukkig, probeer dan juist te
reageren, in plaats van de moed te laten zakken, zonder iets te
doen (want je denkt altijd dat je niets kunt doen!). En reageer
onmiddellijk door je te verbinden met de Hemel door meditatie,
door gebed. Zodra je je innerlijke toestand weet te verbeteren,
lijkt heel de wereld om je heen veranderd, omdat je hem ziet door
een andere 'bril'.
Waarom vinden mannen en vrouwen de wereld zo mooi als ze
verliefd zijn? Omdat in henzelf opeens alles mooi en poëtisch is
geworden. We maken vaak grappen over geliefden, maar in plaats
daarvan zouden we ze moeten bewonderen en zeggen: ‘O! Wat
kunnen wij leren van die twee daar!'… Het is winter, het is
mistig, het regent, maar als zij elkaar gaan ontmoeten, schijnt
voor hen de zon, zingen de vogels, geuren de bloemen, omdat het
lente in hen is. Je zult zeggen dat we daar helemaal in de
subjectiviteit belanden… Ja, natuurlijk, maar je dient wel te
weten dat God juist in de subjectieve wereld alle vermogens heeft
verborgen."

Omraam Mikhaël Aïvanhov

inderdaad Beschermengel!

Ik vind mensen die met de ziel onder de arm lopen
en alleen maar negatieve dingen weten te vertellen, lelijk

misschien hebben die mensen het niet in de gaten...
Die mensen halen uit alle positieve dingen, wel iets negatiefs

mensen die verliefd zijn zijn mooi
zwangere vrouwen zijn ook mooi!
Dit heeft voor een groot deel te maken met het zonnevlechtchakra
waar ik geloof wel 5 verschillende soorten " drugs" worden aangemaakt, die door naar hun hersenen worden gezonden
hormonen en neurotransmitters (oa. fenylethylamine, noradrenaline, adrenaline, endorfine, dopamine en oxytocine)
Ik denk wel dat verliefdheid het verslavendst is van alle medicijnen en drugs wat er in omloop is
Het is puur natuur

mooi hoor ^^

groetjes moonflowertje

Hou er wel altijd rekening mee dat deze "negatieve" mensen op dat moment zeer zwaar in het leven staan.
Dat kan zijn door gebeurtenissen in hun leven maar ook door een hormoonhuishouding die helemaal in de war is.
Die mensen halen niks negatiefs uit positief......zij zien geen positieve dingen!
Zelf ben ik, door hormoonproblemen, 6 jaar -met ups en down's- depressief geweest. Zelfs zo erg dat ik 2 maanden ben opgenomen geweest in een psychiatrisch centrum én drie maanden in een herstellingsoord. En ik ben van nature geen negatief mens ondanks dat ik van alles heb meegemaakt in mijn leven (zoals ieder mens).
Ik ben in coma geraakt door bloedverlies na mijn laatste bevalling. Natuurlijk heb ik bloedtransfusie gekregen maar door de plotse terugval van (post-)zwangerschapshormonen naar "normaal" gehalte is mijn hypofyse en schildklier beschadigd en helemaal van slag geraakt. Dat heeft mij voor jaren in mijn leven getekend.
Ik was negatief in alles, zag nergens meer het leuke van, vond alles een belasting, had het wel helemaal gehad in het leven.....
Het is járen knokken geweest om hieruit te komen en ook mijn gezin heeft er onder geleden.
Gelukkig is het bij mij een tijdelijke periode in mijn leven geweest maar er zijn genoeg mensen bij wie een depressie recidiverend is.

Wat ik hiermee wil zeggen: negatieve mensen zijn niet voor de lol negatief. Er ligt voor 90% een oorzaak achter.

lieve groetjes
Elrian

klopt inderdaad, Elrian...
Ik denk zelfs wel dat er voor 100% een rede achter zit...
Om mij heen heb ik diverse mensen leren kennen die dit kunnen beamen...
Het ergste is: Je probeert met man en macht zo'n persoon te helpen...
Alleen het lijkt voor de omgeving heel sterk, alsof ze niet geholpen willen worden
tja en wat je verteld... over de hormonen huishouding...
zo had ik het eigenlijk nooit bekeken, dus dat is zelfs lichamelijk te noemen ...
Ik ken wel mensen die Manisch depressief zijn
en mensen met borderline
schizofrenie
of gewoon personen die door de ouderdom, depressief door het leven gaan...
Sommige dingen zijn heel simpel op te lossen door inzicht hebben in bepaalde dingen,
Maar zoals in jou geval, was het lichamelijk!
Het kwam door de hormonen
Wat bij Borderliners vaak het serotonine- stofje is wat òf te veel of te weinig is, waardoor angst en depressie ontstaat
En bij manisch depressieve mensen ook een stofje is wat zich verzamelt in hun lichaam ineens eruit komt... en dus manisch doordat alles tegelijk eruit komt...
Je kan er niets aan doen!
En ik zeg niet dat mensen voor de lol chagrijnig of negatief zijn
( was het maar waar, dan kun je misschien nog lachen om zoiets)
Er kan inderdaad een hele hoop tijd in gaan zitten omdat je van het kastje naar de muur gestuurd wordt, vaak...
Eer je er eindelijk achter bent waar het vandaan komt... ben je 4 of 5 jaar verder...
Als ze weten wat het is... kunnen ze de goede medicijnen geven die deze klachten, enigszins kunnen verminderen...

bij sommige mensen komt er door dit soort negatieve zo'n sterke lading mee, dat mensen liever een blokje omgaan...
Tenminste zo voelt het bij mij, als ik in hun energieveld kom...
Te vaak heb ik zulke mensen willen helpen, met al mijn goede bedoelingen... snap je dat het voor mij overkomt als: die mensen willen gewoon niet geholpen worden!?

Maar door jou verhaal, Elrian, heb ik nu in gezien... dat sommige dingen gewoon onbereikbaar zijn, voor welke manier ik ook probeer! daarvan ben ik echt moe geworden! want het is tevergeefs
Ik kan niet in iemands hormonen huishouding komen helaas!
gelukkig zijn er mensen die dit wel kunnen, dokters en psychiaters...

Ik ben blij dat je deze eye-opener hier geplaatst hebt...

groetjes moonflowertje

Dank jullie dames voor de uitleg en het mooie verhaal


_____________________________________


Dagtekst van maandag 12 maart 2012.

"Het is moeilijk zich te verbeteren, en soms vind je dat de
resultaten niet beantwoorden aan je verwachtingen. Maar heb je de
methodes die ik je gaf wel goed toegepast? Er zijn talloze
methodes, maar nu volsta ik je ten minste aan één te
herinneren. Richt je tot de Hemel, en zeg: ‘Nu heb ik het
begrepen: aan mijn lagere natuur is niets te doen. Ze is
eigenwijs, koppig, het zal me nooit lukken haar te veranderen.
Ja, na zoveel verloren jaren heb ik het eindelijk begrepen, o
hemelse geesten, dat ik niets van haar moet verwachten: ze is
beperkt, blind, boosaardig. Welnu, stuur mij om haar ter
vervangen de zuiverste, meest volmaakte entiteiten. Mogen die
entiteiten in mij komen wonen, mij leiden, mij leren en de
leiding nemen over heel mijn leven, zodat ik in staat zal zijn uw
plannen te verwezenlijken, zelfs in weerwil van mezelf.'
Dit is een van de beste gebeden ter wereld en als je dit elke
dag oprecht uitspreekt, kun je niet anders dan goede resultaten
ondervinden."

Omraam Mikhaël Aïvanhov

Dagtekst van dinsdag 13 maart 2012.

"De religie moet nu eens ophouden met preken dat het lijden en het
ongeluk van de mensen de wil van God zijn. Het is Gods wil dat
mensen zelfs de aartsengelen overtreffen in schoonheid en licht.
Als Hij hen geschapen heeft naar zijn evenbeeld, zou het dan niet
zijn om Zijn volmaaktheid te benaderen?
Dus als de mensen arm, ellendig en ongelukkig blijven, is het
omdat zij hun voorbestemming vergeten; ze maken omwegen die hun
beter bevallen, en het zijn niet de anderen, noch het milieu,
noch de maatschappij, noch uitwendige omstandigheden, en nog veel
minder de Heer, die daarvoor verantwoordelijk zijn, maar het ligt
bij henzelf. Dus als je je in een moeilijke situatie bevindt,
geef dan niemand anders de schuld dan jezelf, omdat je je
goddelijke voorbestemming vergeten bent."

Omraam Mikhaël Aïvanhov