Dagtekst

Dagtekst van zaterdag 28 januari 2012.

"Wie kent niet het gebod dat Jezus gaf: ‘Gij zult uw naaste
liefhebben als uzelf’? Zelfs als men het beschouwt als moeilijk
in praktijk te brengen, denkt men in het algemeen dat het
gemakkelijk is om te begrijpen. Maar ik vraag u: hoe houden de
mensen van zichzelf? Ze gaan zich op allerlei manieren te buiten,
waarbij ze hun maag mishandelen, hun longen, hun hart, hun
hersenen... Als je al die organen zou vragen wat ze vinden van de
liefde der mensen, zouden ze je van hun lijden en ongenoegen
vertellen.
Het menselijk wezen vergeet te vaak dat zijn fysieke lichaam een
heel volk vertegenwoordigt, miljoenen cellen met nauwkeurig
omschreven functies: er zijn soldaten, artsen, ministers,
architecten, bisschoppen, apothekers ... net als in de
maatschappij. En de man die koning is van dat volk bekommert er
zich niet erg om; daarom beklagen zijn cellen zich voortdurend
over die onrechtvaardige, onnozele, luie koning, die hen slecht
voedt en hun licht, verwarming en zuivere lucht onthoudt. Dus wat
voor liefde kan hij voor anderen koesteren, als hij zo weinig van
zichzelf houdt?"

Omraam Mikhaël Aïvanhov

Wow, dat is echt een mooie dagtekst! Helemaal 100% mee eens. Hoe kan iemand weten wat 'houden van' is als iemand niet van zichzelf houdt.

Ja, we moeten eerst leren om van ons zelf te houden en kunnen het dan doorgeven


_________________________________________




Dagtekst van zondag 29 januari 2012.

"Je hebt waarschijnlijk al gemerkt, als je droevig bent of
ontmoedigd, dat denken aan iemand die je liefhebt of bewondert,
je troost. Waarom? Omdat de beelden die we in ons hoofd hebben of
in ons hart niet werkeloos blijven; ze bezitten een leven,
vermogens, het zijn net transformatoren, energiebronnen.
Een beeld kan je te gronde richten en een beeld kan je redden.
Een beeld kan je vergiftigen en een beeld kan werken als een
tegengif. Elk beeld is verbonden met een idee en als je je
concentreert op een beeld, beïnvloedt het je, het drukt zijn
zegel op je. Veronachtzaam nooit dat zo heilzame innerlijke werk
dat je kunt doen met beelden."

Omraam Mikhaël Aïvanhov

Dagtekst van maandag 30 januari 2012.

"Het meest teleurstellende met mensen is dat ze de idee aanvaarden
een beperkt leven te leiden. Zwak, ziek, ongelukkig zijn – ze
vinden dat normaal, het komt niet in ze op dat het leven ook
anders zou kunnen zijn. Natuurlijk, niemand kan helemaal ontkomen
aan een aantal beperkingen die ons door de natuur worden
opgelegd, maar we kunnen ze terugdringen, wij zijn niet verplicht
om altijd gevangenen of slachtoffers te zijn. Het is niet alleen
mogelijk een goede conditie, goede voorwaarden te verlengen, maar
ook het begin van ­nega­tieve toestanden te vertragen; alleen
moet je daarvoor op zijn minst geloven dat het mogelijk is.
Helaas, als je de mensen gadeslaat, zie je dat ze zich gedragen
alsof ze zijn gehypnotiseerd, alsof iemand een streep voor ze
heeft getrokken, en gezegd: ‘Ga tot hier en niet verder!’ En
dat geloven ze, ze aanvaarden die beperking als onoverkomelijk.
Welnee, het is niet onoverkomelijk. Maar ze kennen zichzelf niet,
ze zijn zich niet bewust van alle hulpbronnen, alle
mogelijk­heden die de Schepper in hen heeft geplaatst en ze
­blijven maar aanmodderen. Probeer dus van nu af aan je grenzen
te verleggen, en je zult voelen, je zult merken dat je meer kunt
dan je gedacht had."

Omraam Mikhaël Aïvanhov

hej BE,

weer een mooie dagtekst is dit. Ook weer zoo herkenbaar!
Mijn moeder is een type die hier zo beschreven word.
Ze is nu 58 en denkt, en zegt ook, dat ze niet met de dingen bezig wil waar ik mee bezig ben. Ondanks dat ze er heel erg geinteresseerd in is en ook zeker wel in meer gelooft.
Ze zegt dat ze nu gewoon op een stand staat op overleven, want ze heeft niet lang meer en wil liever wachten tot ze verlost word van de aardse pijnen, dmv de dood.
Ik vind dat soms zo pijnlijk om te zien en te horen, want het kan nog zo mooi worden voor haar!
Je bent nooit te oud om te leren toch .
Maar ik moet mij er wel bij neerleggen, want ze heeft haar eigen vrije wil en ik wil haar niet iets "opleggen", en daarmee een gat tussen ons maken.
Als het komt dan komt het nog wel, hier of in het hiernamaals.
Toch laat ik soms een traan voor haar en hoop ik dat ze ooit de stap durft te nemen.
Want ik gun haar dit toch wel goddelijke gevoel.
Mooi om weer even door deze tekst hierover extra na te denken!

Dankjewel, Liefs

Wow, ja jammer dat ze niet echt verder wilt kijken. Maar kan me ook wel voorstellen dat haar ziekte nu op de 1ste plaats staat...dat vergt natuurlijk veel energie.
Maar wat je zegt, je bent nooit te oud om te leren...ikzelf ben ook een laatbloeier hoor, vaak door lijden komt er inzicht.

Maar wie weet Kim Maria, gaat ze toch nog dingen inzien. Heel veel sterkte in iedergeval met je moeder.

Dank je voor het delen van je dagtekst.
Past mooi bij mijn ervaring van vanmorgen...
Ik ben vandaag weer eens even 'met de voetjes op de grond gezet' energetisch gezien dan. Hoe is het toch mogelijk dat er zoveel in zo'n lijfje past... Toen de therapeute bezig was dacht ik nog... dat gaat nooooooit passen. Maar het paste wel.. en -mijn god- wat voelt het lekker om er weer helemaal te zijn. Ik was weer even 'vergeten' hoe het was. Nu weet ik het weer... en het is heerlijk!
Bij deze een groot dank je wel! aan het universum ;-)

Mooi!...en proberen vast te houden

Een hele mooi en ook weer een toepasselijke dagtekst weer BE, leuk dat het weer overeenkomt met mijn leven.

dank je wel voor het delen lieve BE.

Leuk dat de dagtekst weer meedoet in je leven ...en heb je gezien de tijd toen je het poste 13.13 en dat betekent: accepteer wie je bent en wees anderen een voorbeeld van wijsheid!

(Zomaar even tussendoor )

Ahhhh wat lief dank je wel voor me op de hoogte te brengen van die info, dit komt de laatste tijd meer en meer op mijn pad. ^^

Toen ik de dagtekst las dan kwam de volgende gedachte plots in me op :
"diep vanbinnen wens ik iets dat waarschijnlijk niet bestaat en ik wil iets dat onbereikbaar is"
Daardoor heb ik dikwijls het gevoel van 'beperkingen'.
Kim Maria , veel sterkte voor jouw mama ... Toen mijn moeder wist dat ze niet lang meer op deze aarde zou zijn dan was het alsof ze plots open ging. Net alsof ze zich klaarmaakte voor een mooie reis ... ze nam afscheid van al haar "aardse" bezittingen.
Ze gaf iedereen die haar nauw aan het hart lag ook nog een boodschap mee ... Het afscheid nemen was heel zwaar en we hadden heel veel verdriet maar zij gaf ons ook een 'positief' gevoel (moeilijk uit te leggen). Most ik even kwijt ...

Mooi Gil dat je dat met ons wilt delen, en dames ...bedankt voor jullie reactie

______________________________________



Dagtekst van dinsdag 31 januari 2012.

"Als door hard werken, onbaatzuchtigheid en opofferingen een
menselijk wezen zich volkomen heeft bevrijd, als hij geen enkele
karmische schuld meer heeft te betalen, is hij niet langer
onderworpen aan de wet van de reïncarnatie. Voortaan verblijft
hij nu in de hemelse gebieden en leeft daar in gelukzaligheid en
licht.
Maar onder deze wezens die zich bevrijd hebben, zijn er enkelen
die, bij het zien van het lijden van hun menselijke broeders op
aarde, besluiten terug te keren om hen te helpen. Aangezien ze op
aarde hebben geleefd, kunnen ze niet volledig de herinnering
uitwissen van de ervaringen die zij er hebben opgedaan en de band
met de aarde verbreken. Dus zelfs als ze vrij zijn en zelfs al
ervaren ze de geneugten van de oneindigheid en de eeuwigheid,
voelen sommige wezens de noodzaak een blik te werpen op die arme
mensen, te midden van wie zij ooit leefden en met wie zij,
ondanks de grote afstand die hen scheidt, zich nog steeds
verbonden voelen. Na eeuwen, millennia zelfs, herinneren zij het
zich en vanuit de grootsheid en de overvloed van hun hart,
besluiten zij opnieuw af te dalen om in hun moeilijk­heden te
delen en hen te helpen."

Omraam Mikhaël Aïvanhov

mooie tekst weer!
ik voel veel herkenning erin..(sluit mooi aan op de geïncarneerde engelen)

ps. over mijn moeder nog, want het is net iets anders opgepakt.
komt ook door hoe ik het opschreef denk ik..
Ze heeft geen ziekte en ze kan nog jaren leven. Het gekke is dan dus ook dat ze wel zo denkt. dat nu ze 58 is, ze aan het aftellen is. imo heel krom die gedachte? vandaar dat ik het ook zo onbegrijpelijk en soms ook lastig vind.
Wel superlief van jullie de antwoorden als dit wel zo was! .

liefs

Ohh soryy ...ja dat dacht ik inderdaad, oke ik snap het nu beter en ja ook ik ben een beetje aan het aftellen dus snap wel haar gedachten. Maar probeer er altijd wel overheen te denken hoor, anders heb je niet echt een prettig leven.

oo maakt niet uit toch ..
ja ik begrijp het ook wel hoor dat dit toch meer in je gedachten speelt naarmate je ouder word..
heel apart ook dat het een soortgelijk iets is met wat ik denk, maar dan het tegenovergestelde..
ik denk soms van jeetje ik ben nog zo jong en heb nog een heeeel leven voor mij. niet dat ik het niet zou willen hoor, maar op de "mindere" dagen plopt die soms wel even naar boven. en dan is het idd even er overheen denken!:D

Jaaa ....en als je eenmaal ouder bent denk je ...jeetje wat is het eigenlijk snel gegaan de tijd hihi, maar zoals jij nu denkt dacht ik ook hoor toen ik jonger was ...is denk ik heel mensenlijk om zo te denken.


Wat een gedachte's allemaal

De volgende ...

_____________________________________


Dagtekst van woensdag 1 februari 2012.

"De zon die opgaat, markeert het begin van een dag en als je
plannen hebt bij het begin van de dag, ben je vrij om ze al dan
niet uit te voeren, en ook om ze te wijzigen. Maar als de zon
ondergaat, dat wil zeggen aan het eind van de dag, is gedaan wat
er gedaan is, niets meer en niets minder.
De zonsondergang staat voor het einde van de cyclus die een dag
duurt. Maar symbolisch gesproken is 'een dag' niet alleen die
periode van vierentwintig uren; hij kan een maand voorstellen,
een jaar, een leven... of zelfs de negen maanden dat een vrouw
een kind in haar schoot draagt. Zolang ze het draagt, kan ze met
haar gedachten, gevoelens, verlangens, op het kind inwerken om de
weg van licht te gaan. Dan wordt het kind geboren en wat iedereen
beschouwt als een begin, is eigenlijk het einde van een proces
van verdichting, van concretisering, dat op een of andere manier
vergelijkbaar is met de zonsondergang. En dan eindigt ook in
zekere zin de macht van de moeder."

Omraam Mikhaël Aïvanhov

Zaaien


Oogsten


Feesten


Ik moest bij het verhaal aan mijn kalebas denken...
Waarop de cyclus te zien is van een jaar...
Het zaaien- oogsten- en het feesten daarna is er natuurlijk een moment van rust... (in de winter)
maar het blijft terug komen

vond het hier wel bij passen
groetjes moonflowertje

@Moonflowertje: Ik ging gelijk opzoeken wat een 'kalebas' wel kon zijn. Ik kwam uit op een pompoenachtige vrucht die soms tot een kom of muziekinstrument wordt omgevormd. Klopt dit? Wat het ook is, mooie afbeeldingen die er idd bij passen.

@wolfke ja dat klopt...
was dat er bij vergeten te schrijven...
het is inmiddels een soort hout geworden...
en hij rammeld door de pitten die erin zitten