Het Scheiden van de Werelden

Voor het naar bed gaan wil ik dit toch even kwijt. Lena, ik had ook moeite met het ontvangen van complimenten. Maar nu raken ze mij niet meer. Lof of blaam staan bij mij gelijk. Ik hecht daar geen waarde aan. Het leven is veranderlijk en mensen zijn ook veranderlijk. Vandaag zus morgen zo. Daarom vind ik het belangrijk dat ik dichtbij mezelf blijf en daarop vertrouw. Ik kan van mensen houden maar ik laat me niet meer heen en weer slingeren tussen lof en blaam. Ik blijf dichtbij mezelf en ik vertrouw op mezelf maar dit betekent niet dat ik de meningen en ideeën van anderen negeer. Het kan zijn dat ik me soms terugtrek omdat de energie van sommige mensen te zwaar voor mij aanvoel (sommige mensen zijn te lawaaierig voor mijn geest en ik bedoel het niet hier op dit forum maar meer in mijn dagelijkse leven). Ik kies voor rust in mijn hoofd en in mijn lijf. En zo scheid ik me af van de wereld om me heen… maar niet voor lang.

Liefs,
Anna

Geef je jezelf dan ook nooit meer lof of blaam?

dat is ook belangrijk,en lof of blaam zijn niet de belangrijkste zaken in je leven.
en je leven hangt er dus ook niet van af,vetrouwen op jezelf wel.
toch vond ik het wel leuk om te lezen wat je schreef,want ook al ken ik mezelf aardig goed zo langzamerhand,de buitenwereld kan wel heel anders tegen jou aankijken. niet dat dat vervelend is, maar het geeft je ook wel de mogelijkheid tot zelfreflextie.
en ik doe dit niet anders dan jij even terugtrekken.
maar ook al vind ik het lastig die complimenten,(misschien door opvoeding
doe maar gewoon dan doe je gek genoeg)als je ze van binnen voelt, is dat toch iets moois van medemens tot medemens.
blaam of kritiek onderzoek ik ook,zie het als opbouwend als het terecht is
dus lieve muin dankjewel

Die ander is de spiegel van mijn ziel !



Ja, natuurlijk geef ik mezelf soms lof of blaam. Ja, natuurlijk ben ik nog steeds gevoelig voor lof of blaam maar ze kunnen mij niet voor een lange tijd raken. Ik blijf daar niet in zitten. Ze komen, ze raken mij en ze gaan weer weg. Ik hou ze niet vast. Dat is wat ik bedoelde met “ze raken mij niet”. En zo kan ik een klein beetje rust en geluk in mezelf vinden en ervaren.

Stap voor stap...

Neem jij de dingen zoals ze zijn? Of nemen de dingen jou, zoals je bent?

Ik neem de dingen zoals ze zijn. Maar dat betekent niet dat ik alles maar accepteer. Ik zeg ook nee.



Ik weet niet of de dingen mij nemen zoals ik ben.
Wie ben ik is de eerste vraag en weten die dingen ook wie ik ben is de tweede vraag.

En jij?

Ik neem niets zoals het is, want de dingen zijn nooit zoals ze lijken. Ik zoek altijd de kern en kijk vanaf daar verder.

De dingen zijn op zich neutraal. Onze subjectieve waarneming (belevingswereld) geeft de betekenis en waarde aan de dingen. Daarom zijn ze nooit zoals ze lijken.



Hoe kom je bij de kern lieve NiMS?

Door te vragen . Openingen zoeken en ernaar binnengaan.

Kom je dan bij de kern wanneer de vragen ophouden?
Kan ik bij de kern komen door middel van stilte?
Kan ik het antwoord vinden in de stilte?
Of heb ik vragen nodig om tot het antwoord te kunnen komen?

Openingen zoeken blijft voor mij een moeilijk begaanbare weg.
Daar ben ik heel slecht in. Ik ga nooit echt naar binnen,
ik blijf meestal buiten en vraag me af hoe de binnenkant eruit ziet.
Ik “probeer” nu een stapje te zetten om naar binnen te gaan..
De eerste stap is genomen maar ik ben nog niet bij de tweede stap.

Dat geeft niets, de eerste stap is veel belangrijker dan de laatste. Wel is het zetten van de stap essentieel.

En ja, als er geen vragen meer zijn heb je de kern geraakt. Door stil te zijn wordt er niets geraakt. Interactie is de sleutel en vooral interactie met jezelf.

p.s. Iedereen heeft vragen nodig .

Interactie met mezelf..gebeurt in mijn hoofd.
In het hoofd hoor ik allerlei vragen, antwoorden, tegenstellingen en conclusie.
Een dialoog met mezelf werkt niet zo goed bij mij omdat ik dan in een rondje draai.
Daar krijg ik een beetje hoofdpijn van.
Ik word op een gegeven moment moe van mezelf, van mijn eigen gedachten.

Heb je ooit naast iemand gezeten zonder woorden, zonder vragen en toch ervoer je bepaalde vorm van rust en liefde in het samenzijn?

Zeker niet altijd. De beste interactie met jezelf is door interactie met anderen. Je ziet dan namelijk hoe anderen op jou reageren. Iedereen is een spiegel van jezelf waarin jij heel duidelijk kan zien hoe bepaalde reactie / handelingen hun weerspiegeling hebben op anderen.

Als je alleen maar interacteert in je hoofd, vergeet je de wereld waarin je leeft en ben je afhankelijk van je zelfbeeld.

Dat is waar NiMS. Misschien is dat de reden waarom ik op zoek ben naar een andere manier van denken..naar inzicht.. Ik zoek ze buiten mezelf..omdat ik ze niet in mezelf kan vinden.
Ik lees boeken, ik neem deel aan workshops.. ik blijf bezig.. maar.. er komt geen einde aan.

Leuk dat je meedoet, maar stel je er ook vragen bij? Of neem je alles voor zoete koek aan en wordt het allemaal een beetje teveel voor je?

Ja, ik stel er juist veel vragen bij. Als ik alles voor zoete koek aanneem dan zou ik me nu beter voelen, denk ik. Ik ervaar op dit moment onrust omdat ik geconfronteerd werd met het oude IK. Niet echt een innerlijke strijd.. maar het heeft veel te maken met het begrijpen van hoe ik in het leven sta en hoe ik geworden ben zoals ik NU ben.

En ja, het wordt een beetje teveel voor mij. Ik ga nu lekker slapen..

soms moet je even loslaten en ontspanning zoeken.maar heel herkenbaar.
ja dat heb ik ervaren en wat een weldaad kan dat zijn.

toch blijf ik hier moeite mee hebben,omdat zelfs als ik vriendelijk en totaal niet bewust ben van hoe ik overkom, ik ook vaak met negativiteit te maken krijg,waar ik na mijn inziens niet om gevraagd heb. dus ben wel benieuwd, want is het dan altijd die spiegel? of zijn er gewoon ook lelijke mensen?

muin iemand heeft ooit tegen mij gezegd: alle antwoorden liggen in jou.
je bent hier niet zomaar terechtgekomen
vertrouwen hebben dat de antwoorden echt wel gaan komen hoe dan ook
misschien dat een foto lezing nog wat duidelijkheid kan verschaffen?

Je zegt het zelf, als je totaal niet bewust bent van hoe je overkomt, kunnen mensen zeker anders op je reageren. Als jij veel met negativiteit in aanraking komt, is dat toch echt wel een spiegel. Probeer er een patroon in te ontdekken en durf kritisch te zijn naar jezelf. Er zijn niet gewoon maar lelijke mensen. Dat zou het leven veel te makkelijk maken .