Hoi,
Door lezen op het forum en door ervaring ben ik erachter gekomen dat ik een HSP ben. En dus gevoelig voor van allerlei dingen om me heen. Mijn sterke punten zijn dat ik een prettig contact met mensen kan creeren, maar last krijg van angsten door onzekerheid. Dit komt andere door negatieve beoordelingen omtrent mezelf, of mensen die nogal een vervelende manier van benaderen hebben. Ik ben joviaal in de omgang en voel me goed bij mensen bij wie ik me prettig voel. 100% hetero ben ik niet, en ben bi, eerder op emotioneel gebied dan lichamelijk. Door vele kritieken die ik heb gekregen, is dit voor mij een 'zwak' punt. Door be- en veroordeling voel ik me aangesproken en ga mensen toch onbewust van me afduwen waardoor een bepaalde wisselwerking ontstaat, waar ik uiteindelijk aan het kortste eind trek. Dan ontstaat een situatie die ik niet wil.
Voor een deel moet ik het accepteren hoe mensen kunnen reageren. Aan de andere kant raak ik overprikkeld door "kantoortuinen" en veel mensen die dingen in het rond roepen waar je op zou moeten reageren. Ik trek me dan terug. Ik 'vang' veel op en als ik ergens mee zit, probeer ik erover te praten met een collega waarvan ik denk dat ik het kwijt kan. Deze zeggen ik zie beren op de weg, of het valt allemaal wel mee. Ik twijfel dan aan mezelf, terwijl ik denk te weten dat het wel zo is.
Ben ik nu zo onzeker, of raar?
Depressie
Delen:
Helma
feb 21 '09
Chamado, mag ik vragen hoe jong je bent?
En nee, je bent niet onzeker of raar: je bent je leven op poten aan het zetten, met alle onduidelijkheid van dien. Als je geaardheid je dwars zit, zou je eens naar www.orpheushulpverlening.nl moeten surfen. Zij hebben mijn exgenoot en mij geweldig geholpen toen hij (op 42-jarige leeftijd) uit de kast kwam.
Het leven is lastig en soms keihard: je zou willen kiezen voor de veiligste haven, maar waar is die? Je weet het niet, en bent aan het zwemmen in een wereld die ze zogenaamd volwassen noemen. Neem van mij aan: de wereld is niet volwassen en dat gaat ze voorlopig niet worden ook.
Luister goed naar jezelf en je intuïtie en je hart: zij kunnen je jouw waarheid vertellen.
Mensen die be- en veroordelen zijn misschien stikjaloers, of weten zelf nauwelijks hoe ze liefdevol om moeten gaan met hun medemens.
Je gevoeligheid hoort bij jou, en daar mag je blij om zijn: ik zie jou veel liever dan al die ongevoelige, suffige kantoornerds bij elkaar!
veel sterkte en een dikke knuffel van Helma.
En nee, je bent niet onzeker of raar: je bent je leven op poten aan het zetten, met alle onduidelijkheid van dien. Als je geaardheid je dwars zit, zou je eens naar www.orpheushulpverlening.nl moeten surfen. Zij hebben mijn exgenoot en mij geweldig geholpen toen hij (op 42-jarige leeftijd) uit de kast kwam.
Het leven is lastig en soms keihard: je zou willen kiezen voor de veiligste haven, maar waar is die? Je weet het niet, en bent aan het zwemmen in een wereld die ze zogenaamd volwassen noemen. Neem van mij aan: de wereld is niet volwassen en dat gaat ze voorlopig niet worden ook.
Luister goed naar jezelf en je intuïtie en je hart: zij kunnen je jouw waarheid vertellen.
Mensen die be- en veroordelen zijn misschien stikjaloers, of weten zelf nauwelijks hoe ze liefdevol om moeten gaan met hun medemens.
Je gevoeligheid hoort bij jou, en daar mag je blij om zijn: ik zie jou veel liever dan al die ongevoelige, suffige kantoornerds bij elkaar!
veel sterkte en een dikke knuffel van Helma.
Pisces
feb 21 '09
Hoi Helma,
De jongste ben ik niet meer, ben 40. De mensen die ik belangrijk vindt, weten al vanaf het begin van mijn "bi" zijn. Daar is geen twijfel over. Mijn geaardheid zit me gedeeltelijk dwars, en niet om persoonlijke redenen, maar meer hoe men er op reageert. En daar zitten inderdaad vele variaties in. Vaak wisselen van baan, dus elke keer nieuwe mensen waar je aan moet "wennen". Wat je zegt, de wereld is niet volwassen en gaat dat voorlopig niet worden.
In de loop van de tijd merk ik dat ik reacties uitlok, onbewust. Ik lieg niet om wie/wat ik ben. Mensen laten dan vaak hun ware gezicht zien en daar leer je dus het meeste van, in plaats van de dagelijkse prietpraat op kantoren. Hoe gaat het ermee, leuk weekend, slechte koffie. Reacties doen pijn, maar maken ook weer sterk, want ik ben helemaal mezelf en dit was/is mijn grootste "struikelblok". Want reacties van mensen, zijn uiteindelijk "maar" reacties van mensen. Ik zie dat je gelovig bent, en dat moet een uiteindelijke steun zijn en datgene wat echt belangrijk is in het leven.
Heel erg bedankt voor je reactie en je steun. Knuffel terug van mij.
De jongste ben ik niet meer, ben 40. De mensen die ik belangrijk vindt, weten al vanaf het begin van mijn "bi" zijn. Daar is geen twijfel over. Mijn geaardheid zit me gedeeltelijk dwars, en niet om persoonlijke redenen, maar meer hoe men er op reageert. En daar zitten inderdaad vele variaties in. Vaak wisselen van baan, dus elke keer nieuwe mensen waar je aan moet "wennen". Wat je zegt, de wereld is niet volwassen en gaat dat voorlopig niet worden.
In de loop van de tijd merk ik dat ik reacties uitlok, onbewust. Ik lieg niet om wie/wat ik ben. Mensen laten dan vaak hun ware gezicht zien en daar leer je dus het meeste van, in plaats van de dagelijkse prietpraat op kantoren. Hoe gaat het ermee, leuk weekend, slechte koffie. Reacties doen pijn, maar maken ook weer sterk, want ik ben helemaal mezelf en dit was/is mijn grootste "struikelblok". Want reacties van mensen, zijn uiteindelijk "maar" reacties van mensen. Ik zie dat je gelovig bent, en dat moet een uiteindelijke steun zijn en datgene wat echt belangrijk is in het leven.
Heel erg bedankt voor je reactie en je steun. Knuffel terug van mij.
Helma
feb 21 '09
Ik volg geen richting en geen weg
ik volg geen licht en geen ster
ik volg geen leider en geen vlag
volg alleen nog steeds mijn hart
Nee, ik geloof niet in een dogmatische God of kerk, dat zijn instituten: wereldwijd zijn de meeste doden gevallen door mensen (lees: beesten) die een bepaalde religie menen te moeten beslechten met het zwaard, dus dat is voor mij de weg allang niet meer. Ik geloof wél in één, universele Liefde of Energie, die overal en in ieder van ons is. Dat is wat ik geloof.
Als ik soms refereer aan zaken vanuit mijn omgeving of aangeleerd gedrag vanuit mijn jeugd, dan wil dat nog niet zeggen dat ik dat aanhang; ik bedoel het meer algemeen, zeg maar.
Wat goed van je, dat je geaardheid jou in ieder geval niet in de weg zit: de omgeving des te meer! Men zegt altijd maar dat men tolerant is, en iedereen accepteert, maar als het dichtbij komt, blijkt men er vaak heel anders in te staan. Laat je niet afschrikken door je omgeving. Maar soms is het wel goed om een deel van jezelf te beschermen, en niet te delen met anderen. Dit puur uit zelfbescherming.
En inderdaad, hun reactie zegt iets over hen, en niet over jou!
ik volg geen licht en geen ster
ik volg geen leider en geen vlag
volg alleen nog steeds mijn hart
Nee, ik geloof niet in een dogmatische God of kerk, dat zijn instituten: wereldwijd zijn de meeste doden gevallen door mensen (lees: beesten) die een bepaalde religie menen te moeten beslechten met het zwaard, dus dat is voor mij de weg allang niet meer. Ik geloof wél in één, universele Liefde of Energie, die overal en in ieder van ons is. Dat is wat ik geloof.
Als ik soms refereer aan zaken vanuit mijn omgeving of aangeleerd gedrag vanuit mijn jeugd, dan wil dat nog niet zeggen dat ik dat aanhang; ik bedoel het meer algemeen, zeg maar.
Wat goed van je, dat je geaardheid jou in ieder geval niet in de weg zit: de omgeving des te meer! Men zegt altijd maar dat men tolerant is, en iedereen accepteert, maar als het dichtbij komt, blijkt men er vaak heel anders in te staan. Laat je niet afschrikken door je omgeving. Maar soms is het wel goed om een deel van jezelf te beschermen, en niet te delen met anderen. Dit puur uit zelfbescherming.
En inderdaad, hun reactie zegt iets over hen, en niet over jou!
Muin
feb 21 '09
Met jezelf worstelen geeft de associatie dat er strijd is. Interne strijd wordt door het denken veroorzaakt. Liefdevol met jezelf omgaan is geruststellend en verhelderend. Vergeven van wat je nog niet kunt en trots zijn op dat wat je wel kunt, dat is liefdevol.
Anna
Anna
JulienMoorrees
feb 21 '09
Origineel bericht van: Chamado
Voor een deel moet ik het accepteren hoe mensen kunnen reageren. Aan de andere kant raak ik overprikkeld door "kantoortuinen" en veel mensen die dingen in het rond roepen waar je op zou moeten reageren. Ik trek me dan terug. Ik 'vang' veel op en als ik ergens mee zit, probeer ik erover te praten met een collega waarvan ik denk dat ik het kwijt kan. Deze zeggen ik zie beren op de weg, of het valt allemaal wel mee. Ik twijfel dan aan mezelf, terwijl ik denk te weten dat het wel zo is.
Ben ik nu zo onzeker, of raar?
Voor mijn gevoel is het vooral je oordeel over jezelf waar je mee rondloopt. Waarom zou je moeten reageren of iets moeten vertellen? Doe je wel het werk dat je leuk vind, of zou je liever ander werk willen doen? Soms zit je gewoon niet op de juiste plek, en zou je gewoon een andere plek kunnen opzoeken waar je je wel thuis voelt.
Schrijf eens voor jezelf op, hoe je ideale wereld eruit ziet en wat jij daarin doet. Kijk dan eens om je heen, om te bepalen waar dit wel niet zou kunnen zijn. Voor mijn gevoel ben je namelijk heel erg bezig met het vinden van jezelf en laat je je leiden door de oordelen van een ander. Draai het eens om, en laat je leiden door je eigen oordeel. Hoe onzeker, raar of onwennig het ook voelt. Leer!
Pisces
feb 21 '09
Helma: Mooie manier om tegen zaken aan te kijken, en o zo waar !
Anna: Liefdevol met jezelf omgaan komt na acceptatie..
En dus zit in elk antwoord zit een kern van waarheid en iets wat me aanspreekt.
Nims: ik denk dat je gelijk hebt. Het is een oordeel over mezelf die ik nog niet los heb gelaten. En daarnaast zit ik inderdaad niet op de juiste plek met de juiste mensen, en let ik (nog) teveel, maar dat ben ik stukje bij beetje los aan het laten: het oordeel van andere mensen. Doordat ik bezig ben met mezelf te zijn en daarnaast de wereld om me heen, kan ik mezelf wel eens verliezen in de gevoelens waar ik me wel eens in mee laat slepen. Mijn ideale wereld is een ideale wereld die ik moeilijk in het dagelijkse leven kan vinden. Misschien dan toch naar school en iets doen met magnetiseren en mensen helpen?
Anna: Liefdevol met jezelf omgaan komt na acceptatie..
En dus zit in elk antwoord zit een kern van waarheid en iets wat me aanspreekt.
Nims: ik denk dat je gelijk hebt. Het is een oordeel over mezelf die ik nog niet los heb gelaten. En daarnaast zit ik inderdaad niet op de juiste plek met de juiste mensen, en let ik (nog) teveel, maar dat ben ik stukje bij beetje los aan het laten: het oordeel van andere mensen. Doordat ik bezig ben met mezelf te zijn en daarnaast de wereld om me heen, kan ik mezelf wel eens verliezen in de gevoelens waar ik me wel eens in mee laat slepen. Mijn ideale wereld is een ideale wereld die ik moeilijk in het dagelijkse leven kan vinden. Misschien dan toch naar school en iets doen met magnetiseren en mensen helpen?
Pisces
feb 21 '09
Mijn ideale wereld is het luisteren naar mijn eigen ik, wat goed voelt. Dat betekent voor mij op het ritme meegaan wat de dag brengt. Vrolijkheid, liefde voor mens en dier uitdragen en openstaan voor de wereld om me heen waarin de mensen openstaan voor een ander in harmonie met de natuur. Ik zou graag mensen om me heen hebben die begrijpen wat ik bedoel, zonder met veel woorden moeite te moeten doen om begrepen te worden. Liefde en acceptatie uitdragen maakt dat je je eigen zwakheden makkelijker onder ogen komt en mee om kunt gaan. Dit geldt ook voor de ander. Een ander een helpende hand bieden wetende dat dat nodig is op dat moment en omdat het goed voelt.
gast
feb 21 '09
Wat let je om het voortouw te nemen in die ideale wereld. We scheppen onze eigen wereld dus laat het niet van anderen afhangen. Ondanks dat het soms lijkt dat je wel afhankelijk bent van anderen telt dit niet voor de manier waarop je het ervaart.
Pisces
feb 21 '09
Dat klopt gast .. het is voor mij ook een proces om daarnaar toe te groeien, dingen gaan niet over 1 nacht ijs .. hier en daar wat tegenslagen, stagnatie, verdriet en pijn, helaas is niet altijd alles van een leien dakje verlopen zodat het even heeft geduurd eer ik op dat punt kom, waarin ik zie dat het de enigste weg is om helemaal voor mezelf te gaan, zonder de stukjes die verweven zijn vanuit het verleden die eigenlijk overbodig zijn los te laten.
Netwerk
© Copyright Merudi.net - Alle berichten op deze website zijn eigendom van de verschillende auteurs die een bericht geplaatst hebben. Het overnemen of kopiëren van deze inhoud is niet toegestaan.
