drukte of stilte

Als mijn oudste dochter in huis is, is het hectisch en druk hier: ze praat honderduit, en ze heeft óf haar vriendje of een vriendin om zich heen: ik ervaar die drukte (altijd al) als storend, want er is geen rustig gesprek meer te voeren.
Zodra ze de deur uit is valt het hier stil, en geniet ik enorm van de stilte. Dit weekend gaat ze met haar vriend naar Frankrijk, en ik kijk nu al uit naar die rust.

Mijn jongste dochter zei me gisteren dat het saai is als de oudste weg is: ze vindt mij dan akelig stil, en ze wil dan altijd muziek aan, wat op zich logisch is. Ik vroeg haar hoe ze die stilte dan ervaart, en het voelt voor haar als spanning, en ze denkt dan dat ik boos op haar ben, omdat ik dan zo stil ben. Ik probeerde haar uit te leggen dat ik er juist van geniet, en dat ik me oplaad voor als het gekakel weer losbarst. Daar had ze maar weinig begrip voor. Ze moest zelfs huilen daarbij.

Ik heb haar uitgelegd dat ook de weekenden dat ze bij hun vader zijn, er veel stilte is in huis, want dat voelt weldadig voor mij, en geeft me rust van binnen. Ik stelde voor, dat we misschien allebei iets water bij de wijn moeten doen. Dat ze niet van mij kan verwachten dat ik de stilte opvang door constant tegen haar te praten, maar dat ik zal proberen om me bewust te zijn hoe die stilte is voor haar, en dat ik meer zal kletsen met haar, maar niet constant. Ook vroeg ik haar om zich bewust te zijn hoe prettig die stilte is voor mij.

De oudste wil gaan samenwonen met haar vriend, en ook dan zullen we het samen moet redden. Het zal vreemd zijn, want vanaf dat moment zullen we meer op elkaar aangewezen zijn, en ons leven aangenaam moeten maken om het samen te rooien.

Ik was me er totaal niet bewust van dat dit zo voelt voor haar, en ik zal er wel iets aan moeten doen. Ook mijn jongste is wel eens stil tijdens tv kijken, of als ze computert, of een boek leest: op die momenten ga ik ook mijn eigen gang en ben me nauwelijks bewust van haar aanwezigheid.
Ik zou de oudste ook eens kunnen vragen om iets in te binden, en ons ook de mond te gunnen, want ze walst wel eens over ons heen met haar vrienden en haar verhalen.

Hoe kijken jullie hier tegenaan?