heb gisteren iets heel stoms gedaan, aloewle het niet zo stom is vond ik persoonlijk, enfin tis tezien oe jet bekijkt, was namelijk weg gelopen van huis enja ze hebben me teruggevonden, wrm ik weg gelopen ben, wel wordt vaak thuis verkeerd begrepen en tis ook niet altijd makkelijk thuis, men papa werkt bijna dag en nacht, is bijna nooit thuis, mama moet voor vier kindjes zorgen echt niet simpel en financieel is dat natuurlijk ook niet simpel momenteel, maar de avond daarvoor heb ik nuja hoe moet ik het zeggen, of het mijn gids was weet ik niet, heb ik iemand gezien, echt supervriendelijk! stralende bruine ogen, lichtbruin tot rost haar en echt je kon zen liefde bijna voelen, voelde me eigenlijk al een tijdje onbegrepen thuis en doordat ik dan die meneer zag= gids misschien, ik zag precies aan zen ogen dat ik ja eens weg moest lopen, zodat ze het beseften, volgens mij zal de situatie thuis nu wel beteren hoewle men ouders zeer erg in me teleurgesteld zijn, want dit is niet het hele verhaal, we zijn weg gelopen via de trein enja opeens in gent had ik zoiets van gwn het gedacht alleen al, ik mis ze nu al, ik moest terug maar kon moeilijk de waarheid zeggen, dusja in volle paniek beginnen uitvinden dat er ons een meneer had gekidnapt, echt ik vind dit erg van mezelf, nuja de waarheid komt altijd uit, en heb toch toegegeven, men ouders moeten zelfs naar de jeugdrechter, tis echt een zootje hoor, kwas al half de verklaring aan het afleggen toen ik en men vriendin toegaven dat we logen, nuja we zaten apart, ik heb eert toegegevn, het heeft nog een uurtje geduurd en men beste vriendin had het ook opgegeven, het was gwn uitzcihtloss en toch weet ik ergens dat dit moest gebeuren, ik zit nu enkel wel vast met die emoties die ik met hen niet kan delen, ik ben niet gek, heb gwn men gevoel gevolgd, de raad van de gids dan, hij wist dat we gingen terugkeren en hoe het zou verlopen, moest ik dat zeggen tegen men ouders ze zeggen echt dak gek ben, mag men vriendin nooit meer zien buiten school, maar ik weet dat ik haar terug zal zien, kprobeer echt vol te houden, ksnap aan de ene kant men ouders hun reactie ook wel, de bezorgdheid, en zeker omdat ze niks afweten over spiritualiteit, heb hen er al vaak over aangesproken, ben het dan maar gestopt, geloven deden ze niet, ze dachten zelfs dat ik in een sekte zat, ik ben echt een doodnormaal meisje, ik zie gewoon andere dingen dan de meeste mensen en voel de laatste tijd veel meer aan, huh zou wel tof zijn moest iemand me een duwtje in de rug steken, heb dit wel nodig momenteel
xxx
help!
Delen:
Begrip
feb 12 '09
khoop da jullie da nie beetje raar vinden dka jullie om raad vraag, men uitleg is misschien ook een beetje te vaag, huh sorry, khoop dat jullie er toch iets van snappen
linkie
feb 12 '09
hoi ilse,
wat een verhaal zeg, en wat dapper dat je dat hier op het forum hebt geplaatst. Het zal best moeilijk voor je zijn dat je tot voorheen dingen die je ziet niet kon delen met anderen.
En het is zeker moeilijk wanneer je ouders je niet begrijpen en ook niet meer vertrouwen.
Dat met je vriendin komt wel weer goed, ik denk alleen dat je ouders heel erg geschokken zijn, en het heeft tijd nodig om dat te herstellen, geef ze ook die tijd. Leg het je vriendin uit en heb veel lol onder schooltijd. Ga het vooral niet stiekum doen, die fout heb ik eens gemaakt en dat maakt het alleen maar erger.
Weglopen leek misschien een goede optie, maar je hebt geloof ik zelf ook wel door dat het niet echt geholpen heeft. Je hebt welliswaar de aandacht van je ouders getrokken, maar niet echt op een positieve manier.
Als praten over spiritualiteit niet lukt met je ouders omdat ze je niet begrijpen en je daardoor als gek bestempelen kun je dat maar beter even laten denk ik.
Probeer mensen te vinden in je omgeving of bijv. op dit forum waar je je vragen of ervaringen mee kunt delen. Op die manier voel je je niet meer zo alleen.
Ook kun je je daardoor ontwikkelen en proberen te communiceren met hetgeen je kunt waarnemen. Het is een gave en niet iedereen kan wat jij kunt.
in je bovenstaande verhaal is alleen je vraag me een beetje ontgaan. Je vraagt om hulp, maar wat voor hulp wil je?
Dan bedoel ik: waar zit je mee en wat wil je veranderen?
wat een verhaal zeg, en wat dapper dat je dat hier op het forum hebt geplaatst. Het zal best moeilijk voor je zijn dat je tot voorheen dingen die je ziet niet kon delen met anderen.
En het is zeker moeilijk wanneer je ouders je niet begrijpen en ook niet meer vertrouwen.
Dat met je vriendin komt wel weer goed, ik denk alleen dat je ouders heel erg geschokken zijn, en het heeft tijd nodig om dat te herstellen, geef ze ook die tijd. Leg het je vriendin uit en heb veel lol onder schooltijd. Ga het vooral niet stiekum doen, die fout heb ik eens gemaakt en dat maakt het alleen maar erger.
Weglopen leek misschien een goede optie, maar je hebt geloof ik zelf ook wel door dat het niet echt geholpen heeft. Je hebt welliswaar de aandacht van je ouders getrokken, maar niet echt op een positieve manier.
Als praten over spiritualiteit niet lukt met je ouders omdat ze je niet begrijpen en je daardoor als gek bestempelen kun je dat maar beter even laten denk ik.
Probeer mensen te vinden in je omgeving of bijv. op dit forum waar je je vragen of ervaringen mee kunt delen. Op die manier voel je je niet meer zo alleen.
Ook kun je je daardoor ontwikkelen en proberen te communiceren met hetgeen je kunt waarnemen. Het is een gave en niet iedereen kan wat jij kunt.
in je bovenstaande verhaal is alleen je vraag me een beetje ontgaan. Je vraagt om hulp, maar wat voor hulp wil je?
Dan bedoel ik: waar zit je mee en wat wil je veranderen?
Maria
feb 12 '09
Hoi Ilse
Ik begrijp dat je thuissituatie niet optimaal is op dit moment en dat je nog niet goed weet hoe je met je spiritualiteit moet omgaan en je er met je ouders niet over kan praten, Ik heb niet begrepen uit je verhaal of je dat wel geprobeerd heb of dat je er van uit gaat dat ze het niet zullen snappen. misschien als je er rustig over praat met je ouders ze er best wel voor openstaan. Je kan ze ook het verhaal van het begin op diy forum laten lezen misschien begrijpen ze je dan wat beter.
Veel succes en ik weet zeker dat je gids je op de goede weg zal houden.
Ik begrijp dat je thuissituatie niet optimaal is op dit moment en dat je nog niet goed weet hoe je met je spiritualiteit moet omgaan en je er met je ouders niet over kan praten, Ik heb niet begrepen uit je verhaal of je dat wel geprobeerd heb of dat je er van uit gaat dat ze het niet zullen snappen. misschien als je er rustig over praat met je ouders ze er best wel voor openstaan. Je kan ze ook het verhaal van het begin op diy forum laten lezen misschien begrijpen ze je dan wat beter.
Veel succes en ik weet zeker dat je gids je op de goede weg zal houden.
Begrip
feb 15 '09
ik heb er al veel over gepraat tegen mijn ouders en steeds weer maken ze direct hun conclusies, wat echt niet tof is, goede vraag wat voor hulp wil ik? ik denk dat ik dat zelf niet zo goed weet, vindt het soms allemaal een beetje raar, wat ik soms zie, hoor of voel, nuja op het moment zelf vindt ik dit niet, maar vaak heb ik zo'n gevoel achteraf van huh! nuja, ik geloof wel degelijk dat ik die dingn zie hoor en voel maar ja, het lijkt soms zo irrieel, tussn al die slechte dingen in de wereld, dat er zoiets moois bestaat, maar ergens weet ik wel dat het een leerproces is en dan toch verlicht dat de pijn wel, en ergens weet ik ook wel dat alles loopt zoals het moet lopen, je leert er uit, uit alles wat je doet, maar we zijn nu eenmaal mensen en hebben emoties dus vergt dat tijd, wat niet altijd simpel is, ik zou echt heel erg graag kunnen praten tegen men gids en dat hij terug praat, kheb dan een steuntje want soms durf ik er een dag of twee niet ingeloven en andere dagen is men geloof dan weer rotsvast om het zo te zeggen
Lena
feb 15 '09
soms wil je zo graag bevestiging in de dingen die je bezighouden.
ouders begrijpen helaas niet alles
zij hebben ook dingen te leren,maar wat maria schrijft blijf er overpraten zolang dit mogelijk is....
niet iedereen staat open voor de dingen tussen hemel en aarde
ze willen er eenvoudig niet overnadenken..
ergens heb je al wel dat vertrouwen in jezelf dus geef het maar tijd...
afdwingen werkt averechts
het kan helpen door hier op te schrijven wat jou nu bezig houdt en zo zijn er dan mensen hier die jou weer daar verder mee kunnen helpen?
door hier mee te blijven lezen en of vragen vind je misschien ook wat rust?
ouders begrijpen helaas niet alles
zij hebben ook dingen te leren,maar wat maria schrijft blijf er overpraten zolang dit mogelijk is....
niet iedereen staat open voor de dingen tussen hemel en aarde
ze willen er eenvoudig niet overnadenken..
ergens heb je al wel dat vertrouwen in jezelf dus geef het maar tijd...
afdwingen werkt averechts
het kan helpen door hier op te schrijven wat jou nu bezig houdt en zo zijn er dan mensen hier die jou weer daar verder mee kunnen helpen?
door hier mee te blijven lezen en of vragen vind je misschien ook wat rust?
Maryssa
feb 15 '09
Lieve Ilse,
Er is een hoop gebeurd zeg. Dat valt niet mee. Ik hoop dat je je ouders kunt uitleggen dat je dit gedaan hebt om hun aandacht te krijgen omdat je die vaak mist.
Dan wat je schrijft over je gids. Ik geloof niet dat een gids je zou kunnen aanzetten om iets te doen (weglopen) wat niet goed voor je is, lieve meid. Vraag hem om hulp en steun als je het moeilijk hebt. Je hebt al contact met je gids dus de "telefoonlijn" is er al. Een gids luistert naar je en zal je helpen. Verwacht antwoorden niet altijd in woorden soms worden deze ook in symbolen of gebeurtenissen aan je getoond. Als dit gebeurd weet je zelf dat het van je gids afkomstig is.
Stel jezelf open voor het positieve om je heen. (de zon die schijnt, mooie muziek etc) Dan voel je je langzaam aan wat beter. Zoek gelijkgestemden op, hier op het forum maar ook in de mensen om je heen. En probeer hoe moeilijk het soms ook is toch door te gaan met ruimte te nemen en ook te vragen aan je ouders. Want jij verdient hun aandacht.
Sterkte en liefs,
Er is een hoop gebeurd zeg. Dat valt niet mee. Ik hoop dat je je ouders kunt uitleggen dat je dit gedaan hebt om hun aandacht te krijgen omdat je die vaak mist.
Dan wat je schrijft over je gids. Ik geloof niet dat een gids je zou kunnen aanzetten om iets te doen (weglopen) wat niet goed voor je is, lieve meid. Vraag hem om hulp en steun als je het moeilijk hebt. Je hebt al contact met je gids dus de "telefoonlijn" is er al. Een gids luistert naar je en zal je helpen. Verwacht antwoorden niet altijd in woorden soms worden deze ook in symbolen of gebeurtenissen aan je getoond. Als dit gebeurd weet je zelf dat het van je gids afkomstig is.
Stel jezelf open voor het positieve om je heen. (de zon die schijnt, mooie muziek etc) Dan voel je je langzaam aan wat beter. Zoek gelijkgestemden op, hier op het forum maar ook in de mensen om je heen. En probeer hoe moeilijk het soms ook is toch door te gaan met ruimte te nemen en ook te vragen aan je ouders. Want jij verdient hun aandacht.
Sterkte en liefs,
Begrip
feb 15 '09
ja is waar, maar ja, over spiritualiteit moet ik al niet beginnen tegen hun, en ik vindt dat zelf zeer belangrijk, dat geeft gewoon vorm aan men leven, en toch heb ik soms nog twijfels enzo, maar ergens weet ik wel van, wat zou het leven zijn zonder, stel je voor dat alles wetenschap is, waar komt liefde dan vandaan, verklaring: chemische reactie, vindt ik echt zo belachelijk, kzou hier eigenlijk uren kunnen typen hoor
Maryssa
feb 15 '09
Zijn er mensen om je heen die het spirituele net zo zien als jij? Praat er met hen over en deel het niet met mensen waarvan je weet dat ze er niet voor open staan. Dat scheelt je energie en teleurstelling. Typ lekker mee hier met wat je bezighoudt.
Begrip
feb 17 '09
wel ik ken wel mensen die zich ermee bezighouden, maar soms denk ik nog anders dan deze mensen, je kan natuurlijk niet exact hetzelfde denken als een ander, en inderdaad om er dan met hen over te praten en dit doe ik ook, maar vind het soms echt jammer dat ik er nie met men ouders kan over praten, asl ik er over beginnen zeggen ze dat ik gek ben, dat ik die geesten zelf verzonnen heb ofzo, en dat ik zie wat ik wil zien, je snapt wss wel wat ik wil zeggen
Begrip
feb 17 '09
en dan beginnen ze vaak over dingen als ja, en die mensen dan die kanker hebben gebuert dit dan ook voor een reden, welja meost ik ja antwoorden slaan ze helemaal door, dan houd ik men mond maar, ik vindt het soms ook moeilijk, en heb soms ook men dagen dat ik twijfel, maar dan krijg ik telkens weer tekens, zie ik of hoor ik iets, ofja helpt iemand me erweer bovenop... op een of andere manier vind ik dan wel ergens de kracht, en ik weet ook wel dat alles altijd gaat zoals het moet, ook de slechte dingen in het leven, omdat je dat wou meemaken of omdat ja, je er iets uit moet leren, ik weet gewoon ergens dat we gestuurd worden door liefde, door god
Lena
feb 17 '09
Origineel bericht van: Ilse
ik weet gewoon ergens dat we gestuurd worden door liefde, door god
dat weten zit in jou ilse twijfel daar maar niet aan
en vertrouw daar maar op, het is een hele mooie gedachte....verder geef jezelf tijd om te ontwikkelen of dat maanden of jaren zullen zijn maakt toch niet uit?
ook kun jij de juiste mensen tegenkomen die jou weer verder helpen.......
Begrip
mei 9 '09
nja het is dus zover, over twee weken moet ik naar de jeugdrechter, ben best wel bang, ent thuis wordt alles natuurlijk opgerakeld, wat ik hun niet kwlaijk kan nemen, maar wat voor mij wle zeer lastig is, ik ben gwn bang ik kan toch moeilijk zeggen dat ik me obegrepen voelde en dat ik geinteresseerd ben n spiritualiteit, wat moeten ze daar dan niet denken van me, ik denk dat ik de spiritualiteit best aan de kant zal moeten laten in de rechtzaak, ik voel me ehct rot, en schaam me elke dga meer en meer dat ik gelogen heb, ik zou zoiets nooit doen, ik was gwn ilse niet op dat moment
Eruan
mei 9 '09
Ilse wat zit je in een rotsituatie zeg! Ik ken het gevoel dat je er met niemand over kan praten omdat ze het raar of vaag vinden...
Het scheelt in ieder geval dat je hier altijd alles kwijt kan!
Volg gewoon je eigen gevoel, het zal het goede zijn!
Heel veel sterkte voor jou!
Het scheelt in ieder geval dat je hier altijd alles kwijt kan!
Volg gewoon je eigen gevoel, het zal het goede zijn!
Heel veel sterkte voor jou!
admin
mei 9 '09
Moeilijke situatie meissie, ik leef met je mee.
Ook ik ben wel eens weggelopen en geholpen heeft het toen niet, later wel maar zoiets heeft natuurlijk ook voor jouw ouders tijd nodig.
Wat heeft jouw spiritualiteit ermee te maken dat je wegliep? Dat je niet word begrepen? Wil je echt de *schuld* leggen bij de persoon die je zag? Misschien toch maar bij jezelf neerleggen, iedereen doet wel eens stomme ( zelfs enorm stom) dingen. Ik net zo goed als jij en ieder ander, de kunst is om dan ook de verantwoordelijkheid echt zelf te dragen, dan kun je het wellicht wel ten goede draaien en geef je ook jezelf de kans om hier van te leren en te groeien.
Hier kun je in ieder geval je ei kwijt over je spiritualiteit, tot de tijd dat je zelf op je gemak mensen kan vinden waarbij je wel kan spuien doe je het toch zolang hier? Hier is niets gek.
Ik wens je kracht en veel wijsheid toe!
Ook ik ben wel eens weggelopen en geholpen heeft het toen niet, later wel maar zoiets heeft natuurlijk ook voor jouw ouders tijd nodig.
Wat heeft jouw spiritualiteit ermee te maken dat je wegliep? Dat je niet word begrepen? Wil je echt de *schuld* leggen bij de persoon die je zag? Misschien toch maar bij jezelf neerleggen, iedereen doet wel eens stomme ( zelfs enorm stom) dingen. Ik net zo goed als jij en ieder ander, de kunst is om dan ook de verantwoordelijkheid echt zelf te dragen, dan kun je het wellicht wel ten goede draaien en geef je ook jezelf de kans om hier van te leren en te groeien.
Hier kun je in ieder geval je ei kwijt over je spiritualiteit, tot de tijd dat je zelf op je gemak mensen kan vinden waarbij je wel kan spuien doe je het toch zolang hier? Hier is niets gek.
Ik wens je kracht en veel wijsheid toe!
admin
mei 10 '09
Ik heb de topic even rustig doorgenomen
In jouw woorden voel ik een enorme zenuwachtigheid, Ilse.
Focus je meer op de goede dingen die er zijn.
Dat zal je verwardheid doen verdwijnen. Zet een aantal punten op papier, die je wil zeggen tegen de jeugdrechter.
Je mag hem best laten weten dat je begrijpt dat weglopen niet de oplossing is, en praten wel.
Wat ik uit jouw situatie begrijp, zijn er twee zaken aan de hand:
-jouw sensitiviteit en hooggevoeligheid, die een weg zoekt in de richting van spiritualiteit.
-en jouw relatie met je ouders, en je onbegrepen voelen.
Bekijk deze twee punten apart. En blijf in je kern. Jij bent jij, en anderen zijn anderen. Iedereen heeft vooral met zichzelf te leven, en zichzelf te begrijpen.
Het is daarom goed dat je op de eerste plaats jezelf leert kennen, in wie je bent en waar je naartoe wil met je leven.
Liefs,
Bellefleur
In jouw woorden voel ik een enorme zenuwachtigheid, Ilse.
Focus je meer op de goede dingen die er zijn.
Dat zal je verwardheid doen verdwijnen. Zet een aantal punten op papier, die je wil zeggen tegen de jeugdrechter.
Je mag hem best laten weten dat je begrijpt dat weglopen niet de oplossing is, en praten wel.
Wat ik uit jouw situatie begrijp, zijn er twee zaken aan de hand:
-jouw sensitiviteit en hooggevoeligheid, die een weg zoekt in de richting van spiritualiteit.
-en jouw relatie met je ouders, en je onbegrepen voelen.
Bekijk deze twee punten apart. En blijf in je kern. Jij bent jij, en anderen zijn anderen. Iedereen heeft vooral met zichzelf te leven, en zichzelf te begrijpen.
Het is daarom goed dat je op de eerste plaats jezelf leert kennen, in wie je bent en waar je naartoe wil met je leven.
Liefs,
Bellefleur
Netwerk
© Copyright Merudi.net - Alle berichten op deze website zijn eigendom van de verschillende auteurs die een bericht geplaatst hebben. Het overnemen of kopiëren van deze inhoud is niet toegestaan.
