Is het tweelingzielen tijd?

Ik zal deze vraag nog maar eens nieuw leven in blazen . Iemand die ook veel bezig is met zijn TZ, de laatste tijd?

Nims, ook al mis je iets, het zoeken naar iets of iemand in de vorm van een TZ heeft m.i. weinig zin. Als je tijd daar is loop je er toch gewoon tegenaan?

Ik vermoed dat veel mensen hier open voor staan, maar als je je TZ niet tegenkomt, dan kun je nog zoveel openstaan als je wil, maar je kunt wachten tot je een ons weegt

mis wel nog steeds (oude ) merudi gangers!

of dat je misschien zelf op het moment bezig bent met het zoeken naar iemand, omdat je het gevoel hebt dat je huidige leven, iets essentieels mist?

Ja dat gevoel had ik totdat ik een blauwtje heb gelopen. In mijn huidige leven mis ik iets essentieels maar ik geloof niet dat ik die in een ander kan vinden. Die hoop heb ik inmiddels opgegeven. Een tweelingziel kan ook heel veel pijn, verdriet en leed veroorzaken. Het is niet allemaal rozengeur en maneschijn hoor. Die andere heeft ook zijn eigen bagage (misschien nog veel meer dan ik). De illusie van perfecte liefde heb ik inmiddels laten varen. Ik geloof er niet meer in. Vroeger geloofde ik dat een kikker in een prins kon veranderen. Nu geloof ik dat een prins op elk moment in een kikker kan veranderen. En ik hou niet van kikkers. Laat mij maar lekker alleen zijn met mijn ziel.
Waarom een tweelingziel als ik al moeite heb met mijn eigen ziel?

Maar… dit is wat mijn hoofd zegt.
Mijn hart zegt “ja ik wil iemand die van me houdt en om me geeft”.

"Mijn hart zegt “ja ik wil iemand die van me houdt en om me geeft”."

Dat ben je toch gewoon zelf?

Je zou kunnen zeggen dat het vaak voorkomt in een periode waarin je jezelf een beetje kwijt bent geraakt. Dan ontmoet je die man of vrouw die je bijna direct herkent als een deel van jezelf en waarvan je heel veel wil leren en waarmee je veel wil delen. Nu begrijp ik dat dit eigenlijk heel logisch is, je bent namelijk je zelf kwijt en je onderbewustzijn herkent in een fractie van een seconde een persoon die sterk datgene invult wat je kwijt bent. Je ontmoet dus daadwerkelijk de spiegel van je zelf/ziel. Of dit nu ingegeven is door de kosmos, een samenbrengen door god, of gewoon een prachtig voorbeeld van kansberekening, maakt eigenlijk niet uit. Het belangrijkste is dat je jezelf weer hebt gevonden, alleen dan in de persoon van een ander.

Toch blijf ik me af en toe wel afvragen. Waarom nou juist die ene persoon steeds weer dat kan veroorzaken in je leven dat niemand anders kan.

Origineel bericht van Muin:

Ik geloof er niet meer in. Vroeger geloofde ik dat een kikker in een prins kon veranderen. Nu geloof ik dat een prins op elk moment in een kikker kan veranderen. En ik hou niet van kikkers. Laat mij maar lekker alleen zijn met mijn ziel.


Geniaal Muin! Ik lig helemaal in een deuk! Ik sluit me helemaal bij je aan.
Al hou ik wel van kikkers...

Als je hoopt op de prins op het witte paard, moet je dan niet zelf de prinses op het witte paard zijn?

Waarom moet de ander altijd perfect zijn?

NiMS, omdat je TZ een spiegel is van jezelf. Het is je wederhelft. Je TZ is net zo lief, slim, arrogant of stout als jij! Daarom kan je TZ dat veroorzaken wat niemand anders kan.

Je TZ is niet perfect. Waar haal je die utopie vandaan?

Ik bedoelde hier niet de TZ, maar het sprookje van de prins op het witte paard, waarmee de perfecte partner bedoeld wordt.

Excuses dat ik dit niet duidelijk genoeg erbij gezet heb.

Ook onzin. We zijn mensen, remember?

Ben ik wel met je eens, alleen vraag ik me dan af, waarom kan je het niet zelf doen? Je hebt toch geen TZ nodig om inzicht in jezelf te krijgen? Er zijn genoeg andere spiegels om je heen die ook prima inzicht geven.

Waarom raakt de één je wel, maar de ander je niet? Is het een kwestie van golflengte en zit je TZ op exact dezelfde golflengte? Zo exact dat er gesproken wordt zonder woorden, en het er niet toe doet hoever iemand is ontwikkeld, omdat de kern gewoon gelijk is.

Wat bedoel je precies met onzin? Ik wil je niet verkeerd begrijpen, maar ik geloof niet dat een TZ de perfecte partner is.

Ik kreeg de indruk dat sommige mensen op zoek zijn naar de perfecte partner, maar het enige dat ik wilde aangeven is dat de enige perfecte partner die er is, dat ben jezelf.

Omdat jezelf altijd in hetzelfde cirkeltje ronddraait? Bedrijfsblind bent?

Ik weet niet of een TZ op dezelfde golflengte zit. Er zijn ook andere mensen dan je TZ die je kunnen raken.

Waarom zouden TZ niet op dezelfde golflengte zitten als je elkaar begrijpt zonder woorden, elkaar aanvoelt zonder te spreken en elkaar raakt zonder te oordelen?

Zijn dat niet de enige eigenschappen die iemand tot jouw tweelingziel maakt?

Dat moet je iemand vragen die TZ expert is over het ontstaan. Ik heb alleen maar het genoegen tot beleving ervan.

En hoe weet je zeker dat je je niet vergist hebt in wie je TZ is, op het moment dat je jezelf anders gaat zien en deze niet mee transformeert? Zou het met een TZ niet zo moeten zijn dat de ontwikkeling gelijk loopt in plaats van ongelijk?