LEUKE anekdotes van vroeger

Vanmiddag liep ik voorzichtig over de stoep om een boodschap te doen, en dacht ineens aan de winters van weleer: wij droegen thuis allemaal klompjes, met in de winter stro erin. Als er dan een dik pak sneeuw lag, wisten we niet hoe gauw we naar buiten moesten met de klompen! Want als er flink veel echte plaksneeuw lag (plakte de sneeuw vroeger beter dan nu?), kreeg je een steeds dikkere laag onder je klompen, en dan liep je op het laatst te strompelen op klompen die soms zowat 20 centimeter hoog waren! Je wiebelde dan door de tuin, en viel om de haverklap. Bijna nog spannender dan schaatsen en sleetjerijden vond ik dat. Ik kan me herinneren dat ik me bescheurde met mijn broers, en dit was een telkens terugkerend plezier.

Had ik nu nog maar klompjes: dan deed ik het nog steeds!

We hadden geen koelkast, geen TV, geen auto. De winters waren koud. Vooral die van 1963. Ik was kleuter. In de kamer stond een kolenkachel, de kolen waren opgeslagen in het schuurtje. Zwarte kolen, die met een kolenkit naar binnen gingen en in de kachel werden gekieperd. Alleen in de woonkamer was het een beetje warm. De andere kamers waren onverwarmd. Er was geen douche. We werden gewassen in de keuken en zaten dan op het aanrecht. Het was er zo koud in die keuken dat de wasmachine vastgevroren stond aan de vloer. Vroeger. Vroeger was alles beter. Nou ja, bijna alles.

Je waardeerde de warme chocomel, of de warme kruik; het kleine dropje mee naar school op maandag was feest; het van chocolade en kleine, roze wiegje wat ik kreeg voor sinterklaas stond maanden in de vensterbank omdat het zo mooi was; de aardbeien op het land waren heerlijk, ik proef de smaak nog; de enorme bedden met sneeuwklokjes waren een feest om naar te kijken; en zo kan ik nog uren doorgaan.

We leerden gebedjes op school. Zoals het Wees Gegroet. Daarin komt de zin voor: "En gezegend is Jezus, de vrucht van Uw schoot '. Dat snapten we niet. En dus zeiden we: "En gezegend is Jezus en de brug van de school". Want vlak bij de school was een brug. Kinderlogica, toch?

Ja kinderlogica .. zo dacht ik toen ik 7 jaar werd op 7 decemer dat ik volgend jaar 8 december 8 werd enz ook logisch he..


Wij moesten vroeger biechten maar volgens mij had ik nooit iets slechts gedaan, en als ik dan in de biechtstoel zat ..verzon ik maar wat zoals de kat aan zijn staart getrokken enzo.. als straf kreeg ik dat gebedjes op die ik moest zeggen ..oefening van berouw. Maar ik kreeg die gebedjes nooit uit mijn hoofd geleerd en al stotterend zei ik ik het gebedje ...nou als straf dat ik het gebedje niet kon ..kreeg ik nog meer om thuis te leren. Mijn moeder was er altijd al op tegen ..maar ja zo was het vroeger nu eenmaal...en hoefde ik niet meer te biechten. Mijn moeder kwam altijd heel goed voor me op..ikzelf was daar niet toe in staat..en daar ben ik ze eeuwig dankbaar voor!