Angst vs. behoefte

Weet je zeker dat het uit een vorig leven komt? Dan is het dus gewoon de ervaring en het verdriet als gevolg van dat ongeluk. En het verbreken van de relaties.

Misschien is het goed om angsten vanuit vorige levens in een ander topic te bespreken? Anders wordt het zo breed...

Misschien wel, of misschien niet, ik stelde de vraag omdat ik het antwoord niet weet. Ik vroeg me namelijk af, of je angsten zo kunt generalizeren op deze manier.

Ik ben er namelijk niet zo zeker van dat bij iedere angst ook echt een onvervulde behoefte zit. Zoals bijvoorbeeld de ingeprogrammeerde angst om je kind te verliezen? Die oerdriften, welke behoefte zit hier achter?

Angst is toch bijna altijd het niet vertrouwen van dat wat is. En misschien is het een behoefte van de mens om wel vertrouwen te hebben in het leven.

Tot op vandaag heb ik dezelfde mening NiMS. Lees nog even wat ik als antwoord op jouw vraag gaf.

Ik geloof in de kracht van de stelling in de eerste graad.

Dat is wel zo, maar angst kent toch nog een andere vorm?

Voorbeeld wat ik gaf: faalangst vs. behoefte succes, zie jij de link tussen die twee?

Wat ik er interessant aan vind is dat al je iemand signaleert met faalangst en die persoon heeft er last van en wil geholpen worden, kan je de oplossing dus zoeken in zijn behoefte aan succes.

Wat zit er voor emotie op, wat zit er eventueel achter. Zo kan je die persoon inzicht geven en kan hij werken aan zich te bevrijden van de faalangst. Een faalangst draagt niets bij. Een faalangst remt.

Snappie?

En angst voor spinnen dan? Welke behoefte zit hier dan achter?

Dat is precies wat ik bedoel. Er zit niets achter.....

Snap je wat ik bedoel of niet? Heb je m helder? Zo niet, help je graag.....

Ja, volgens mij zit er ook niets achter.

Dan is je stelling eigenlijk wel duidelijk:
"Tegenover angst staat een onvervulde behoefte."

Dit klopt dus gewoon niet .

Dat snap ik. Je maakt in wezen nu gewoon gebruik van de tegenhanger in het dualisme. Maar of dit een oplossing voor altijd is dat betwijfel ik. Maar misschien om tot het geheel te komen is het handig om de twee samen te brengen.
Als je maar niet uit het oog verliest dat het een tijdelijke oplossing is.

Voor wat betreft de angst bij spinnen zit er mijns inziens wel iets achter.

Het schrikeffect wat ik ervaar bij het zien van een plotselinge spin ziet er als volgt uit: angst voor het onverwachtte, bang zijn dat je wordt 'overvallen', door een beestje wat ineens op je zit, de angst voor het onbekende, het niet weg kunnen komen van dat beest. Ook angst voor de angst, voor de wetenschap dat hij daar ineens kan zitten, en je opnieuw laat schrikken. Wespen daarentegen zie je vaak aankomen, en overvallen je niet, tenminste, mij niet. Ik neem ze vaak waar en blijf rustig zitten. Zolang ze niet in een huidplooi terecht komen, zolang je niet in paniek raakt, doen ze niks.

Een spin is juist onvoorspelbaar, en aangezien ik een controlfreak ben, wil ik graag van tevoren weten wat me te wachten staat. Een spin kan er ineens zijn. Dat is voor mij het enge er aan.

Angst voor spinnen is in wezen angst voor het onbekende toch. Want als je weet hoe spinnen zijn hoef je er niet meer bang voor te zijn en uiteindelijk draaid het dan dus ook weer om vertrouwen in dat wat IS.

Nou dat ben ik niet helemaal met je eens. Mijn vriendin is ook bang voor spinnen, maar niet omdat ze onvoorbspelbaar zijn. Ze is ook niet bang voor het onbekende. Ze vind ze gewoon "vies". Alleen bij andere beesten heeft ze nergens last van, maar als er ergens een spin is, wordt ze panisch.

Panisch omdat ze ze vies vind? Heeft ze smetvrees dan

Ik weet wat het ism heb zelfs altijd die irreele angst voor spinnen gehad. Nu niet meer gelukkig, ik vind ze erg fascinerend zelfs. Niet dat ik ze nu op mijn lijf laat lopen, ik blijf wel op afstand. En als er al eens een grote zwarte voor me op de grond valt in de douche (laatst een keer gebeurd) dan schrik ik me rot maar probeer ik hem wel te vangen met een glas o.i.d. en zet hem dan weer buiten neer, ik maak hem niet dood.
Dat deed ik vroeger wel want als ie dood is kan ie mij niets meer doen was mijn redenatie. En dat is een redenatie gevoed door angst.
De mens is ook bijna het enige wezen op aarde die ander leven uit voorzorg dood maakt uit angst zelf slachtoffer te worden. Uit pure onwetendheid dus.

Nee NiMS absoluut niet mee eens. Misschien heb je dingen te gefaseerd gelezen. In (voor mij logische volgorde)zet ik het neer.

Ik vind de stelling kracht in zich hebben om een oplossing voor iemands angst te kunnen bieden. Ik hou de stelling graag in de eerste graad. Als voorbeelden:

Angst om te falen staat tegenover behoefte aan succes

Angst voor conflicten staat tegenover behoefte aan harmonie

----------
Tekst van mij voor Gast:
Voorbeeld wat ik gaf: faalangst vs. behoefte succes, zie jij de link tussen die twee?

Wat ik er interessant aan vind is dat al je iemand signaleert met faalangst en die persoon heeft er last van en wil geholpen worden, kan je de oplossing dus zoeken in zijn behoefte aan succes.

Wat zit er voor emotie op, wat zit er eventueel achter. Zo kan je die persoon inzicht geven en kan hij werken aan zich te bevrijden van de faalangst. Een faalangst draagt niets bij. Een faalangst remt.
----------

Later stel jij:
Ik ben benieuwd hoe je dit in het licht van fobieen zet. Bijvoorbeeld vliegangst. Welke onvervulde behoefte zit er achter vliegangst? Ik noem dat de tweede graad. Het is niet direct. Zie maar het antwoord dat Hans geeft.

Hans:
Vliegangst: dat je je leven uit handen geeft, en in de macht legt van techniek+piloot.
Ofwel: vertrouwen hebben in een ander. Zie je waarom tweede graad? Er komt een denkstap/interpretatie achteraan

Ik:
ik koppel het antwoord op jouw vraag aan een fobie die ik heb, waarvan ik weet waardoor die ontstaan is. Ik weet dat daar geen onvervulde behoefte achter zit.

Ik heb onder bepaalde omstandigheden last van claustrofobie. Ik weet waardoor dat onstaan is. Helaas, er staat voor mij geen onvervulde behoefte in 1e graad tegenover.

Huh? 1e graad? Weet ook niet waarom ik dat zeg, maar Hans redeneert een slag verder. En dat is niet zoals ik de kracht van de stelling ervaar.-------

Zie je de twee verschillen?

Concreet: Ja ik ben het met je eens NiMS dat deze vergelijking in de tweede graad geen toegevoegde waarde heeft.

Nee, ik ben het niet met je eens als je dus stelt dat de stelling niets toevoegd. In de eerste graad vind ik het voor nu een mooi en waardevol iets om mensen te kunnen helpen.

Ik hoor graag wat jij NiMS, maar ook anderen vinden.

Snap ik het wel als ik het volgende zeg?

Tegenover claustrofobie staat een onvervulde behoefte aan vrijheid (of ruimte).

Ja, dan snap je het helemaal. Dat is precies wat er gebeurd is met me toen. Mijn vrijheid werd me ontnomen in het leven toen en leidt nu nog steeds tot claustrofobie in situaties vergelijkend aan toen.

Als je nu ook nog een oplossing voor me hebt zodat ik de claustrofobie kwijt kan raken, dan ben ik je eeuwig dankbaar

Dat is niet precies wat ik bedoelde te zeggen.

Wat ik bedoelde met: "Tegenover angst staat een onvervulde behoefte." Dat niet iedere angst een onvervulde behoefte in zich heeft. Volgens mij heb jij dit nu zelf gekwalificeerd als een 1e graad vs 2e graad angst, waarbij bij de 2e graad angsten geen onvervulde behoefte aan ten grondslag ligt.

Waarmee ik dus de stelling wat nuanceer dat wat mij betreft niet bij iedere angst er een onvervulde behoefte te vinden is.

Als ik erover nadenk ben ik het niet helemaal eens met onvervulde behoefte. Als ik bijvoorbeeld kijk naar verlatingsangst, dan is er juist niet de behoefte dat iemand weg gaat, maar dat die blijft. Alleen die heeft dus als iemand dus de behoefte is in dit geval al vervuld, en kan er volgens mij ook geen onvervulde behoefte aan ten grondslag liggen. Maar misschien denk ik nu zelf te ingewikkeld hoor . Ben benieuwd hoe jullie dit zien.

Verlatingsangst staat tegenover de onvervulde behoefte dat er iemand voor je zorgt (naar je omkijkt).