Ik voel me soms niet gewenst

je moet gewoon phoenix zijn niet meer en niet minder

Je zegt het eigenlijk heel waar. Je krijgt niet de antwoorden die je wenst, maar ik denk persoonlijk dat je wel de antwoorden krijgt die je nodig hebt. Een soort van law of attraction.

Iedereen is weer anders, en iedereen reageert daarom ook anders. Daarom zijn sommige reacties ook gewoon niet te begrijpen van andere mensen. Ik begrijp sommige reacties ook niet. Toch probeer ik zoveel mogelijk, er geen waardeoordeel over te hebben, en zeker geen waarde oordeel over mezelf.

Als een antwoord van een ander je raakt, vraag je dan eens af, wat je precies raakt, en waarom het je raakt. Vaak leer je hiervan meer over jezelf dan over een ander.

Op deze website (en eigenlijk de meeste websites) is het heel moeilijk om de intenties van iemands woorden in te schatten als ze zo op het beeld staan. Ik probeer er soms wel naar te vragen als ik het niet begrijp. Toch is het niet ideaal en heb je geen gezichtsuitdrukking erbij .

Je zegt dat je je niet gewenst voelt, maar wat mij betreft vind ik jou helemaal niet ongewenst. Ik ben juist blij met je bijdragen. Misschien is het je verwachtingspatroon waardoor je dit gevoel krijgt? Als iemand niet reageert wil dat niet iets zeggen over jou, maar over de ander die niet reageert. Misschien zitten ze niet 24/7 achter de pc. Hebben ze je berichtje gemist, of vinden ze het onderwerp niet interessant. In elk geval is er geen waardeoordeel naar jouzelf toe, dus waarom zou je er zelf wel een waardeoordeel aan vast hangen?

Leuk topic, en ik denk dat jij niet de enige bent die het zo voelt af en toe.

Doordat ik al zoveel van mezelf heb laten zien hier; en doordat ik me zo enorm heb laten gaan; omdat ik zo ongelooflijk door heb lopen drammen, piepen, janken en negatief heb zitten wezen:

en omdat ik dat nog nooit elders ter wereld zo ten volle heb durven doen ben ik bang dat ik daarop wordt afgestrafd. Als ik bijvoorbeeld in een topic iets uitleg over 'hoeveel vogels je in je tuin kunt tellen', en het wordt daarna vervolgens aangevuld met bijna dezelfde informatie, met wat aanvulling, dan voel ik me 'niet gelezen, dom en onvolledig'. Ik ben niet perfect, en als iemand mij dan 'verbetert', dan voelt dat als een bevestiging van hoe dom ik ben. Ik voel me dan ongelooflijk klein en onzichtbaar. Dan zou ik willen roepen en gillen. En dat zegt iets over mij en mijn verleden.

Het is zo'n zinloze en foute bezigheid, je afvragen wat een ander wel niet van je vind! Hoe vaak overkomt het ons niet dat we invullen wat een ander denkt. Hele volksstammen maken zichzelf doodongelukkig met te denken te weten wat de ander over ze denkt.

Ik weet nog, dat ik begin oktober hier ergens fel reageerde, en ik vroeg toen dat als het niet oke was wat ik schreef, of de moderators me dan terug wilden fluiten: ik hoopte op stennis, ik hoopte op reactie, ook al zou dat 'negatief' geweest zijn; ik wilde gehoord worden, ik wilde reactie, maar kreeg het niet op de manier en van de persoon van wie ik het wenste. Nu weet ik dat het is zoals het is. Het was voor mij weer een bevestiging van 'niet gewenst voelen', er niet toe doen. Dit is zo iets ouds, en voert te ver om uit te leggen.

Wat fijn om dit even uit te spitten. Het wordt ook nu weer een stuk helderder voor mij, want ik wil begrijpen waarom ik reageer zoals ik reageer, en ik wil er iets aan veranderen.

Beste Helma,

Ik vind je juist erg menselijk, en je openheid over je gevoelens dwingt juist mijn respect af.
Jouw verslagen van de vogeltellingen vond ik erg leuk en ook vermakelijk. Ik lees hierin dat je een goede schrijfster bent, met een zeker gevoel voor humor en relativeringsvermogen. Ik heb er echt om moeten lachen om die vogels (buikschuivers), enzo!

Jouw verhalen worden gelezen, in ieder geval door mij!

Je mag hier zijn, hoor. Ik vind je sympatiek overkomen. Voor mij ben je zeer gewenst. En ook al jouw reacties op dit forum. Er zit ook veel wijsheid in verborgen.

Een forum betekent meestal dat niet iedereen reageert. Het is anders dan een persoonlijke e-mail, dan kan je gericht om een reactie vragen. Zo werkt dat. Misschien verwachtte je iets meer respons?

Beste Hans,

.............dank je wel. Ik heb het idee dat ik soms verlang naar bevestiging, en als ik die dan, zoals nu, krijg, word ik warm van binnen, en ook een beetje beschaamd. Wie ben ik, om te vragen om aandacht? Waarom is het gelezen worden alleen niet voldoende? Het zegt iets over mij, over hoe ik ook in real life, gezien of niet-gezien wil worden. De afgelopen paar dagen heb ik zo vier voorbeelden van mensen die mij in real life bevestigden, op een positieve manier. Ik hoef daar niet persé van te groeien, mijn ego hoeft niet gestreeld te worden, maar ik wil er gewoon toe doen! Niet alleen door mijn kinderen, maar ook door volwassenen (collega's, vriendinnen): mensen die mij werkelijk zien om wie ik ben. Doordat ik vaak geneigd ben om in mijn schulp te kruipen, is het ook logisch dat mensen mij 'links laten liggen', omdat ik het zelf in de hand werk.

Het geen respons krijgen was niet erg, want nu blijkt, een poosje later, dat er over gepraat kan worden, en daar leer ik dan weer van.

Ik zou graag mijn leven over willen doen, en ik zou dan zo graag alles anders doen: meer voor mezelf opkomen, keuzes maken die niet zo'n enorme impact zouden hebben, meer mezelf liefhebben, enz. enz.
En toch, ik ben wie ik ben, en als ik anders geleefd had waren er wel weer andere lessen op mijn pad gekomen.

Ik kan nu eigenlijk alleen maar dankbaar zijn, al verkeerde ik soms in duisternis.

Ik ga je vanavond eens even extra in het licht zetten.

Je hebt hier al wat aandacht, al is het misschien alleen van mij.
Ik heb je ook op hyves toegevoegd. Daar zag ik je foto en ik vind je een leuke vrouw, die er beslist mag zijn. Er zit veel kracht in je, al zoek je ook misschien bevestiging daarin. Nou, ik kan dat beamen.

We hebben alemaal het gevoel dat we in het verleden niet altijd de beste keuzes hebben gedaan. Maar .... that's life. Niet teveel terug kijken, en ook niet teveel zorgen maken over de toekomst.

En we willen allemaal aandacht. Toch? We zijn mens. Allemaal.

Nogmaals, vanavond zal ik je eens extra in het licht zetten, en bescherming toevoegen. Dat zal ik de komende dagen vaker doen, op afspraak. Het zal je steunen.

Dank je wel Hans.

Het komt er feitelijk op neer dat ik serieus genomen wil worden als mens. Maar, misschien is het wel iets van mezelf: dat ik mezelf niet serieus genoeg neem.
En dat moet maar eens afgelopen zijn.

Even terug naar de titel van dit topic:
Niemand is ongewenst. Ik heb nogal wat paragnosten bezocht en boeken gelezen. De kans dat je nu leeft is net zo groot als de kans dat een zandkorreltje op een strand wordt opgeraapt.
Voor elk mens dat nu op aarde rondloopt zijn onnoemelijk veel entiteiten geweest die hiervoor 'gesolliciteerd' hebben. Dat maakt dat de alle mensen die nu rondlopen in zeker opzicht uitverkoren zijn. En zijn geselecteerd voor een belangrijke taak. Ook al ervaar je dat misschien niet direct, het is wel zo. De aarde komt op de belangrijkste mijlpaal ooit en wij zullen de komende jaren getuige ervan zijn en deel uitmaken van die verandering. Want wij ZIJN deze verandering. Allemaal!

En Helma, graag gedaan.
Je bent sterk, maar ook gevoelig. Ik wil je graag helpen, voor zover mijn mogelijkheden reiken.

Lieve Phoenix
Wat een interessant topic die veel mensen ongetwijfeld zal aanspreken (als ze 't lezen haha), ik kan alleen maar zeggen dat je gevoelens uiten in schrijven (of dat nou op een forum is of in een dagboekje) je onwijs kan helpen. Ik merk zelf dat tijdens het schrijven veel dingen duidelijker worden, alsof je alles even op een rijtje zet. In ieder geval, je bent nooit ongewenst, ik vind dat je erg leuke topics schrijft...ja ook dat topic: 'De Ware Helden' hahaha...ja, ben na 1978 geboren, ben toch eigenwijs geweest en toch lekker gelezen! haha
Fijne dag nog Phoenix! Liefs!

@ Hans, mooi geschreven, zo heb ik 't namelijk nog nooit bekeken dat we van 'geluk' mogen spreken dat we de kans krijgen ervaring op te mogen doen op aarde, mooi is dat zeg

Lieve Sephora, ja, dit forum heeft me nu al veel positiefs gebracht, al kruip ik nu het liefst weg. Krom en tegenstrijdig ben ik af en toe.

Het topic 'de ware helden' was niet van mijn hand hoor: geknipt van internet

Thanks anyway, Sephora, en jij ook een fijne dag!!!

Lieve Phoenix!!
Ik kan me alleen maar aansluiten bij wat Hans zegt.

En inderdaad, het is belangrijk dat je jezelf serieus gaat nemen en van jezelf gaat houden. Als je dat ECHT doet, dan word je behoefte voor bevestiging van anderen minder. Je weet dan namelijk waar je voor staat, wie je bent. En dat je mooi bent zoals je bent. Als anderen dat niet zien is dat alleen maar heel erg jammer voor hen.
Ik snap je heel goed hoor. Door mijn verleden dacht ik ook zo over mezelf. Maar mijn therapeut prikte daar direct doorheen.
Ik zat iets te vertellen en sprak nogal streng en kleinerend over mezelf. Daar haakte ze direct op in.

Heb je ook therapie gehad? En zo ja, is er aandacht besteed aan je innerlijk kind?

Ik lees ze ook allemaal Phoenix je berichtjes, en ik denk heel veel mensen hier, dat ze niet allemaal reageren dat is niet alleen bij jou bij mij ook hoor bij iedereen denk ik wel..maar gelezen word het!

Ik vindt je ook een heel leuk en lief persoon! af en toe moet ik ook lachen om hoe je het schrijft ( leuke humor!) over de vogeltjes.

Dus niet meer denken dat je niet gewenst bent hoor!! JE BENT WEL GEWENST!!! en zou je niet willen missen hier.

Ik ben nogal geroerd en weet nauwelijks hoe ik hier mee om moet gaan. Er stroomt enorm veel energie door mijn lijf nu. Ik hoef niet allemaal veren in mijn gat: maar jullie hebben geen idee hoe goed me dit doet!

Dus ik blijf hier voorlopig maar dan... het ongewenst voelen was dus duidelijk iets van mezelf. Gekke Helma toch.

Ja, het innerlijk kind... nooit veel woorden aan vuil gemaakt, ook niet in therapie. Momenteel ben ik wel bij iemand die in de bewustzijnsruimte werkt bij mij. We pakken juist de baby- en foetustijd aan, en wat daar uitkomt sluit enorm aan bij de gebeurtenissen hier. Ik voelde me als foetus/baby niet gewenst, maar dat is wat lastig om over te vertellen.

De cirkel is weer rond.

Een dikke knuffel voor jou!!
(kan zo snel geen plaatje vinden...)

Heb je ook het boek "Het drama van het begaafde kind" gelezen?
Het is heel goed om contact te maken met je innerlijk kind en het de aandacht te geven die het nodig heeft. Mijn therapeut leerde me toen een truukje.
Zie je innerlijk kind als jouw kleine dochterje van 7 wat naast je staat. Zij geeft een aantal dingen aan. Luister daarnaar en geef het die aandacht.
Ik denk dat jouw pijn werd getriggerd hier. Oude wonden werden aangeraakt. En door die wonden dacht je dat de mensen hier je niet zouden interesseren. Dat heb je vroeger zo meegemaakt en automatisch denk je door die wonden dat dat nu weer gebeurde.
Ik denk dat het heel goed is om die oude wonden te helen meid.

Anyway, ik heb in het afgelopen jaar heel veel geleerd over het innerlijk kind, dus kan er nog veel meer over vertellen. Maar vind het nu even genoeg. Wil je ook niet overrulen met al die info.

Ik wil je ook even attenderen op deze tekst http://www.enthousiasme.be/artikelen/over-liefde/van-jezelf-leren-houden.php

Op de website vind je onder de knop "artikelen" links nog meer mooie inspirerende teksten. Stuk voor stuk de moeite waard om te lezen!

Nee, heb het boek 'het drama van het begaafde kind' niet gelezen, maar hoorde er al wel veel over. Op dit moment veroorzaakt de titel alleen al een allergische reactie, omdat er iemand was die telkens zijn drama van zijn begaafde kind benoemde. Als ik er aan toe ben, zal ik me er in verdiepen. Alles op zijn tijd.

Jij ook, dank je wel Precious!

Weet je, phoenix,ik vind het helemaal geweldig dat je dit ter sprake bent, ook omdat hier (zoals iemand eerder al zei) meerdere mensen zich ongewenst voelen. Misschien niet op dit forum, dan misschien wel in RL. En zeuren is geen zeuren als je er wat mee kan en doet nadat je het eruit hebt gegooid. dan heet het gewoon je hart luchten. Wie kan daar nou wat op tegen hebben?

Weet je, misschien moet ikzelf maar es even met wat vrienden gaan praten;)

Dikke Knuf

Oke, dan moet je misschien nog even wachten ermee.
Pas gaan lezen als je er aan toe bent hoor

Wel zou ik even die tekst lezen Wil je niets opdringen, maar ik denk dat je er veel aan hebt.