Als ik in 2008 ervoor gekozen zou hebben om de pijn niet toe te staan, om niet te mogen 'lijden', dan had ik een deel van het verwerkingsproces overgeslagen. Dan was ik er waarschijnlijk niet achter gekomen dat ik nog een deel van de pijn omtrent mijn vader op te lossen had. Dan had ik niet geweten wat ik nu weet. Dan had ik niet de blijdschap in mijn wezen kunnen voelen, na die lange zoektocht. Kortom, door het toelaten van de pijn was ik in staat om verder te komen in mijn eigen groeiproces. Maar om te blijven lijden is niet mijn wens. Sterker nog, ik wens een blijmoediger mens te zijn of te worden dan ik ooit was. De pijn was dus ergens goed voor.
Ik kon dus niet de nieuwsgierigheid bedwingen bij mezelf, en ben het ten volle aangegaan, dat hebben jullie wel gemerkt. En ik ben er blij mee.
© Copyright Merudi.net - Alle berichten op deze website zijn eigendom van de verschillende auteurs die een bericht geplaatst hebben. Het overnemen of kopiëren van deze inhoud is niet toegestaan.
