nieuwsgierigheid bedwingen

Precious,ik heb wat hierna komt nog niet gelezen dus is dit misschien een herhaling of juist niet (het is maar hoe je het bekijkt )

Dat je ex mensen de huid vol scheld is een feit. Hier kun je niet je oren voor sluiten en dat is ook niet de bedoeling. Maar daar gaat het mi niet om. Het gaat erom hoe je dit schelden ervaart, dat wordt gekleurd door de filters.
We hebben allemaal geleerd dat dit niet hoort, we voelen ons er ook niet prettig bij omdat het angst opwekt. Wat er ook bij komt kijken is dat die scheldpartijen nu niet echt een "uiting van liefde" zijn en ons het gevoel geven dat we minderwaardig zijn, want iemand die je waard is scheld je niet de huid vol. Dit zijn filters! Het zijn de conclusies/oordelen/interpretaties van het gevoel dat je uit eerdere situaties hebt.
Als je dit voor het eerst meemaakt, echt voor het eerst dus zonder oordeel/conclusie/interpretatie/verhaal van anderen, dan zul je er heel anders tegenaan kijken omdat je nog geen filters hebt. Als iemand je dan zou vertellen dat dit een uiting van zijn liefde voor jou is (extreem voorbeeld hè) dan zou je dus heel anders naar deze scheldpartijen kijken en ze dus ook anders ervaren. En de keren daarop idem omdat het een filter heeft gevorm die op iedere "zelfde" situatie gelegt wordt.
Als er nu niet iemand anders verteld had dat dit een uiting van liefde is, dan had je sec je eigen gevoel erbij gehad en meer niet. Dan had je op de situatie (de feiten) gereageerd zoals die zich voordeed zonder filters want die waren er nog niet. En die situatie is niet alleen het schelden het is het totaal plaatje van wat er op dat moment gebeurd.

Dus ja in feiten keken al die mensen die jij noemt door een filter, dat is bijna niet te voorkomen, maar dat weerlegt het feit niet dat hij scheld. Als iedereen zijn filters neer zou leggen scheld hij nog steeds maar ervaren de mensen om hem heen het op een andere manier. Snap je wat ik bedoel?

Gast, maar een mens ‘mag’ toch ook gewoon kwetsbaar zijn....

Ja, onze gedachten, filters of hoe je het ook wilt noemen zullen (ook) van invloed zijn…..maar wij ervaren toch ook pijn en dat is inherent aan het leven verbonden. Dat begint al als we geboren worden en in de wieg worden gelegd (en we weggaan van de verbinding met de moeder) of misschien al daarvoor.

We kunnen heel veel manieren en theorieën vinden om die pijn te verklaren, met die pijn om te gaan, en ons eigen aandeel te zien, prima. Maar soms overkomt pijn en kwetsingen ons misschien ook gewoon zonder dat daar een altijd een 'verklaring' voor is... en dat is dan volgens mij ook niet altijd weg te redeneren. Hoogstens kan je achteraf zien dat het je iets leerde….

Ja Liesanne dat is zo. Het is met ons mens zijn verbonden.
Waar het om gaat mi is om ons er van bewust te worden. Tenzij je erg gehecht bent aan het lijden wat het veroorzaakt, wil iedereen toch een gelukkig leven leiden zonder dat lijden of niet? Want waarom zijn er anders zoveel therapiën/theoriën enzo om daar vanaf te komen?

Tuurlijk willen we er ook vanaf, maar is dat mogelijk, een leven zonder lijden?
Doen we er vooral niet goed aan het juist ook als een 'gegeven' toe te laten in ons leven... zoals zo mooi omschreven in het gedicht 'ik ben de pijn'


Ik ben de pijn, niets meer en niets minder.
Wie mij in zichzelf vindt..., voelt
en ervaart...komt tot bevrijding.
Ik ben de pijn, wanneer je me toelaat,
dan kom ik en ga ik,
als het water van de zee in golven.

(meer van dat gedicht: http://nlforum.merudi.net/ubbthreads.php/topics/17560/Ik_ben_de_pijn.html#Post17560)

Wat er ook bij komt kijken is dat die scheldpartijen nu niet echt een "uiting van liefde" zijn en ons het gevoel geven dat we minderwaardig zijn, want iemand die je waard is scheld je niet de huid vol. Dit zijn filters! Het zijn de conclusies/oordelen/interpretaties van het gevoel dat je uit eerdere situaties hebt.

Ik vind dit geen filters.
Een kind wat nog vrij puur is zal dit ook niet fijn vinden en pijn ervaren.
Een kind wat op school gepest wordt, wordt ontzettend gekwetst en dat is niet omdat het kind dingen door een filter ziet.

Als je alle esoterische boeken er op na leest die gaan over de relatie tussen mensen zal dit ook niet afgedaan worden met dat men het door een filter ziet.
Zo kun je alles wel "goedpraten" of recht praten/beredeneren wat hartstikke krom is.

Ik roep een aantal scheldwoorden naar iemand en zeg direct: maar zo bedoel ik het niet, dus je moet niet door die en die filter kijken.
Als je het niet zo bedoeld moet je het ook niet zo zeggen.

Als je dit voor het eerst meemaakt, echt voor het eerst dus zonder oordeel/conclusie/interpretatie/verhaal van anderen, dan zul je er heel anders tegenaan kijken omdat je nog geen filters hebt.
Nee, dat geloof ik niet. Als iemand jou echt uitscheld en het meent, voel je ook de energie van de ander. De negatieve non-verbale communicatie zie en voel je.
Heeft niets met filters te maken.

Als iemand je dan zou vertellen dat dit een uiting van zijn liefde voor jou is (extreem voorbeeld hè) dan zou je dus heel anders naar deze scheldpartijen kijken en ze dus ook anders ervaren.
Nee. Ook dan niet. Ik wil niet met iemand samen leven die zijn zogenaamde liefde op die manier uit.

wat ik nog even wil toevoegen...

Zelf ben ik opgegroeid met een psychisch zieke ouder. Dat werkt natuurlijk weer anders dan een psychisch zieke partner, maar er zijn ook herkenningspunten denk ik.
In het hele proces ben ik ook mijn eigen aandeel gaan zien en het aandeel van de 'gezonde' ouder en partner. Iemand die veel negativiteit uitdraagt en zelf een grote ruimte inneemt, neemt, maar krijgt die ruimte ook van degenen waarmee hij of zij samen is. Het lijkt een vreemd mechanisme -van het iemand eindeloos naar de zin willen maken (terwijl je er weinig of niets voor terug krijgt), maar dit doe je vaak vanuit zelfbescherming, omdat de situatie anders nog veel meer onleefbaar lijkt te worden. Toch hebben 'zieke' mensen die grenzen heel hard nodig van direct betrokkenen. Eigenlijk zit je samen in een 'ziek' proces zolang je daar inzit.
Maar naast het zien van een eigen aandeel (hoewel dit aandeel als kind niet groot is omdat je niet verantwoordelijk bent voor je ouders) ben ik ook gekwetst door 'ziek' gedrag. En ondanks het feit dat ik weet dat dat vanuit onwetendheid van de ander plaatsvindt of plaats heeft gevonden, wil het niet zeggen dat daardoor mijn pijn of kwetsingen die ik heb opgelopen direct oplossen. Die lossen m.i. ook niet meteen op door ze met de 'mantel der liefde' te bedekken of te vergeven. Nee, die pijn lost m.i. vooral pas op als ik die mag voelen en toelaten en mijn boosheid daarover mag uiten.

….en dit alles mag voor mij allemaal naast elkaar bestaan. Al die bewustwording is heel mooi, maar sta je zelf ook gewoon toe om menselijk te zijn. Dat wil voor mij zeggen: oog hebben voor onze pijn- en schaduwkanten. Wanneer je die in jezelf verenigt ben je m.i een veel 'lichter' mens.....

Lijden komt uit verlangen en een niet ingevulde wens/verlangen.
Als je iets wil, maar de wereld is anders dan die wens, dan kan je twee dingen doen: weigeren te accepteren dat de wereld anders is, dus lekker boos worden en flink gaan schelden. Of je kunt proberen je wensen/verlangens aan te passen en accepteren dat de wereld zo is. Om vandaaruit verder te groeien en keuzes te maken.

Dingen gebeuren en gaan weer voorbij. Als je blijft zwelgen in de ellende uit het verleden, dan ben je op een of andere manier gehecht aan dat gevoel van lijden en ellende. De meesten weten niet eens dat ze zo heerlijk kunnen blijven hangen in de oude problemen (mopperen op alles en iedereen: "Zij zouden eens..", zonder te zeggen wie die "zij" zijn).
Ze willen niet eens geholpen worden, ze verlangen zelfs ernaar om zielig gevonden te worden, om de aandacht die ze dan krijgen.

Door echter de negatieve ervaring achter je te laten en je denken aan te passen kan je erbovenuit komen. Accepeteren en vandaaruit nieuwe keuzes maken. Zoals je ook gedaan hebt.

In jouw geval precious, moet je je ex in woorden en gedachten achter je laten, ook t.a.v. jouw bezorgdheid over zijn huidige vriendin. Daarmee vergoeilijk ik niet wat hij doet/gedaan heeft. Maar JIJ moet overgaan tot de orde van de dag. Zijn huidige situatie en zijn nieuwe relaties zijn niet jouw zorg. Of wel?

Tot slot:
Het pesten komt vaak door kinderen die geen raad weten met hun boosheid en onvrede. Ze zoeken iemand die ze als uitlaatklep gebruiken voor die emoties. Heel spijtig. Is inderdaad niet goed te praten. Op geen enkele manier.

Mee eens Liesanne.
We zijn allemaal mensen en leven nog steeds op deze aarde. Alles bedekken met de mantel der liefde gaat er bij mij ook niet in.
We zijn geen verlichte goden en engelen. Als dat wel zo zou zijn, zouden we hier niet leven.

Hans, ik laat hem ook achter me en wat betreft zijn vriendin voel ik me daar absoluut niet verantwoordelijk voor.
Het is voorbij, verleden tijd, gebeurd. Les geleerd etc.

Alles is nog wel vers, dus neem het me niet kwalijk dat het af en toe weer boven komt. Daar ben ik mens voor. Een verwerkingsproces heeft tijd nodig, zeker na zo'n ervaring.

We hebben hier nu alleen een discussie over filters. En daar haal ik mijn huidige recente ervaring af en toe even bij.
Gewoon omdat dat het gemakkelijkst is.

Uieraard, precious. Het heeft tijd nodig. Een dergelijke bizarre en tragische ervaring gaat niet in de koude kleren zitten. Er zijn talloze lessen uit te leren, vooral dingen die je niet meer wil en nooit meer wil meemaken. net als het verlies van een dierbare is er een zekere rouw-periode.
Ik heb respect voor je openheid en de manier dat je je hier presenteert, met al je gevoelens en kwetsbaarheid.
mensen zijn idd geen engelen, we hebben nog een lange weg voor de boeg. Het heeft weinig zin om je aandacht te richten op die verre toekomst. Het leven is nu. En elke reis begint met de eerste stap.

Mee eens Hans.
Uit je verleden leer je en daar kun je in het nu heel veel mee.

Alle esoterische theorieen zijn mooi en kun je toepassen, maar we zijn nog steeds mensen op deze aardbol en we zijn hier niet voor niets.
Als je je bezig houdt met esoterie moet je ook zorgen dat je goed ge-aard bent. Dan heeft het pas zijn juiste werking.

nee ik denk ook niet dat je ze anders ervaart,maar er gek genoeg begrip voor kunt hebben je begrijpt het waar het vandaan komt

[quote=liesanne. Al die bewustwording is heel mooi, maar sta je zelf ook gewoon toe om menselijk te zijn. Dat wil voor mij zeggen: oog hebben voor onze pijn- en schaduwkanten. Wanneer je die in jezelf verenigt ben je m.i een veel 'lichter' mens.....
[/quote]

we zijn mensen onder de mensen

Pijn ervaren is nog geen lijden. Het lijden komt pas als de pijn niet accepteerd wordt als onderdeel van de ervaring. "Ik ben de pijn, niet meer en niet minder..." Hier zit dus nog geen lijden aan vast. Als we de golf tegen zouden willen houden, wat dus niet lukt, dan kun je lijden ervaren.

Het is een extreem voorbeeld hè.
Het gaat erom dat je pas een oordeel kunt vellen over iets als je het daarvoor al eens eerder hebt ervaren. Nu wordt het oordeel vaak al geveld voor je het zelf ervaren hebt door wat je is aangeleerd of wat je van anderen hebt gehoord ed.

In het proces van pijn ervaren en toelaten kan lijden toch wel een onderdeel zijn... lijden in de zin van de pijn voelen....
Als ik nu val en mijn been doet zeer dan zal ik daar toch wel even onder ‘lijden’. Als ik me niet tegen de pijn verzet of ernaartoe adem, zal mijn (pijn)lijden misschien minder groot zijn, maar het heeft ook tijd nodig om te helen waarschijnlijk.
Ik vind het ook heel erg mooi, van die Boeddhistische uitspraken zoals bv 'wie zijn lot weerstaat moet lijden, wie 't accepteert wordt gelukkig', maar ik zie dit wel als een proces.

@gast:Pijn ervaren is nog geen lijden. Het lijden komt pas als de pijn niet accepteerd wordt als onderdeel van de ervaring.

ja dat denk ik ook ,pijn hoeft zeker geen lijden te zijn of te worden

lijden is wat je er zelf van maakt

Lijden en pijn is inherent aan het leven. Daar ontkom je niet aan.

nee wj zijn mensen met zintuigen dus ontkomen er niet aan...
maar we hebben ook de gereedschappen om lijden te kunnen ombuigen met of zonder hulp

Dat klopt