nieuwsgierigheid bedwingen

Gedachten doen en zijn meer dan je denkt. Het is niet zo dat je mensen kunt veranderen door er anders over te denken, het is jou gedachten over de wereld om je heen die de ervaring kleurt. Onze gedachten zijn de filters waardoor we naar de wereld kijken.
Het zijn juist die levenslessen die ons dat moeten gaan laten inzien; dat we door filters kijken. Het is overigens niet de bedoeling jezelf een ander filter aan te laten meten door zogezegt 'spiritueel' de dingen te gaan bekijken en ze daarmee onder het tapijt te vegen. Het is de bedoeling je er van bewust te worden dat je door een filter kijkt, verder niets. Door er bewust van te zijn heb je de keus om toch bij die gedachten te blijven of om er afstand van te doen.
Filters zijn gedachten die ontstaan door wat ons aangeleerd is in school/opvoeding, wat "maatschappelijk" verantwoord is, wat "normaal" is in jou omgeving (gezin, familie, cultuur), wat anderen zeggen/doen (nieuws, tv, krant), dogma's uit religies (kerk, maar ook spirituele dogma's).

Jouw gedachten bepalen hoe je reageerd op iets. Maar jouw gedachten bepalen niet de uitkomst alleen bepaald het de manier hoe je het ervaart.
Hoe meer jouw wil (gedachten) in strijd is met die uitkomst hoe meer tegenwerking je zult ervaren.

Soms heb ik hier grote moeite mee als ik dit lees

Heb ik echt gekozen voor armoede,verdriet,honger,oorlog enz enz?

[quote=gastJouw gedachten bepalen hoe je reageerd op iets. Maar jouw gedachten bepalen niet de uitkomst alleen bepaald het de manier hoe je het ervaart.
Hoe meer jouw wil (gedachten) in strijd is met die uitkomst hoe meer tegenwerking je zult ervaren. [/quote]

Mooi gast
en niet te vergeten alleen wij zelf zijn verantwoordelijk voor wat we denken,voelen en ons handelen

Je hebt gekozen voor de les die erachter zit. Hoe dat precies vorm krijgt in het aardse staat daar los van.

Ik weet het niet Precious. Want als iemand je kan kwetsen moet er iets zijn wat meer dan alleen gevoel is. Voelen is een zintuig die zowel op lichamelijk als op geestelijk niveau aanwezig is in de mens. Maar het is onze gedachten die het interpreteerd als zijnde kwetsend of pijnlijk of juist fijn of liefdevol. Gedachten zijn niet altijd bewust en putten vaak uit vorige leermomenten en aangeleerd gedrag. Daarom lijkt het vaak wel of het puur alleen gevoel is maar m.i. is dat het niet en zijn er vaak filters aan het werk.

Mensen, dank jullie wel voor dit topic. Ik lees er nu pas in. Veel herkenning, ook voor mij. En ja, er was iemand die mij (en mijn gezin) graag veranderen wilde, maar daar had ik nooit om gevraagd. Wel zal ik dit vast hebben uitgestraald, ik weet het niet...

Precious, respect en bewondering voor jou! En voor alle anderen trouwens ook.

En Gast, inderdaad, gedachten zijn niet altijd bewust, en ook ik putte uit vorige ervaringen. Het grappige daaraan is voor mij het volgende, en dit bedoel ik als voorbeeld, om jouw punt te verduidelijken: ik was 12 jaar getrouwd met iemand die niet wist hoe hij genegenheid/liefde/vertrouwen over kon dragen aan zijn partner. Ons huwelijk was dus wars van alles wat met liefhebben te maken had. Waarschijnlijk door zijn homoseksualiteit, maar ook door zijn autoritaire opvoeding.
Op het gebied van de liefde was ik dus behoorlijk uitgedroogd, om het even plat neer te zetten
Als je dan iemand tegenkomt, jaren later, waarbij je dan wél wat meer krijgt aan liefde en vertrouwen, dan drink je daar met volle teugen van, en als ik even verder ga in de ik-vorm: het voelde als ware liefde.
Maar toch ook merkte ik dat er dingen waren die niet nodig waren, die eigenlijk niet pasten bij mij als persoon: het waren de oude ervaringen die mijn mening en gevoel kleurden, zowel positief als negatief. Wat voor mij de hemel op aarde leek, was, achteraf beschouwd, in feite niets meer dan een relatie waarin ik iets meer 'ontving' dan voorheen. Toch was ook bij hem op het laatst de grote vraag: 'ja maar Helma, ik zie dat er iets mis is in je gezin: ik kan toch moeilijk doorgaan met alles hier veranderen?'. Juist. Dat hoeft ook niet en daar heb ik niet om gevraagd. Ik vroeg alleen maar om te ZIJN, vol overgave.
Dus, gekleurd door de ervaring, beleef je het nieuwe door je eigen, persoonlijke bril.

Erg mooi, om dit nu te kunnen zien op die manier, en fijn, dat jullie topic daar aan bijdraagt voor mij.

En ja, het liefhebben van de ander is niet meer prioriteit: prioriteit ben ikzelf.

Dank je Phoenix.

Gast, ik begrijp het fenomeen dingen door je eigen bril zien door geconditioneerd zijn etc etc.
Maar, in een relatie met geweld gaat dat niet op.
Als iemand je krenkt door je uit te schelden met de vreselijkste schuttingwoorden (ik ga ze hier niet herhalen want het was té erg) zie ik dat niet door een gekleurde bril. Dan is dat de realiteit en ligt dat niet aan mijn gekleurde gedachten of visie.

Al mijn voorgansters in relatie met hem, mijn therapeut, mijn vriendinnen, mijn ouders, al zijn excollega's en zijn eigen dochtertje van 5 zagen hem dus allemaal door een gekleurde bril?

Precious, de vraag of je ex wel-of-niet een negatief persoon is is hier niet zo van belang. Misschien verwacht je dat iedereen hier beaamd dat je ex onuitstaanbaar is, en dat dat 'de waarheid' is, en dat we hem allemaal veroordelen.
Want het is toch ook best curieus dat diverse vrouwen voor hem vallen om vervolgens 100% om te draaien in hun mening?

Punt is wel dat jij een bijzondere ervaring rijker bent. Het zal een onderdeel zijn van het levenspad waar jij voor gekozen hebt. Klinkt hard, dat besef ik.

Nu heb-elk-nadeel-een-voordeel: door deze ervaring wordt je nog sterker op het spirituele pad gezet. En ga je nog sterker voor jezelf kiezen. Dat lees ik ook in de woorden van Helma/Phoenix.

Mijn tip: besteed niet teveel aandacht (het denken!) en energie aan het verleden en aan je ex. Maar richt je op het nu en geef aandacht aan jezelf.

Het klinkt stom, maar waarom haal je er hier anderen bij? Het draait toch alleen maar om hoe jij ermee omgaat? Zou het je lukken om het bij jezelf te houden? Laat de rest de rest zijn. Hij en al zijn vrouwen in het verleden, het heden en de toekomst.

Alle energie die je nu in hem steekt, is energie die je niet in jezelf steekt. Waarom geef jij hem nog steeds die macht, jouw energie te gebruiken?

Nee, ik verwacht niet dat iedereen gaat zeggen dat mijn ex negatief is. Waar ik alleen een beetje kriebelig van wordt is de benadering en verschillende theorieen die zeggen dat het aan mijzelf zou liggen door mijn gedachten/gekleurde bril of wat dan ook.
Ik heb zelf namelijk zo vaak tijdens die relatie dergelijke theorieen toegepast en het allemaal aan mezelf geweten. Met als gevolg dat ik uiteindelijk moest vluchten. En ik wil hier helemaal niet zielig doen, maar zo was het nou eenmaal.

Tuurlijk ben ik heel dankbaar voor de ervaring en de les, want het was zeker nodig dat ik leerde voor mezelf op te komen en te vertrouwen op mijn eigen waarnemingsvermogen.

Maar met deze theorie ben ik het gewoon niet eens.
Mijn waarheid is mijn waarheid en die was zeeer reeel en die laat ik niet onderuit halen door 1 of andere theorie.

Misschien klink ik wat kribbig nu, dat spijt me dan. Maar dat is gewoon nog de boosheid die in me zit en zeker ook de boosheid op het feit dat ik dat destijds ook allemaal zo deed.

Nims, je hebt gelijk.

Ik wilde alleen aangeven dat die theorie niet klopt, of althans, aangeven waarom ik er niet in geloof.

Ik zeg ook niet dat het alleen aan je manier van denken ligt, beste Precious. Je ervaring is niet het gevolg hiervan.
Van wat ik allemaal gelezen heb is het in dit specifieke geval geen denk-probleem. Waar het fout ging was het moment dat je niet naar je gevoel luisterde toen je voor hem koos. Wat ik begrepen heb is dat je geen echte liefde voor hem voelde, maar toch ja zei. De consequenties van die keuze heb je nu ondervonden. En ik proef ook wel je boosheid, deels ook op jezelf, denk ik, omdat je niet naar jezelf luisterde.

Het is nu wel zaak om minder aandacht (=energie) te besteden aan je ex, en meer aan jezelf.

In de meeste andere gevallen is wel sprake van een denk-probleem, namelijk het oordelen over iets wat gebeurt, of over iets wat gewoon "IS". Als je dan een oordeel velt, dan wordt je manier van denken zichtbaar. Door anders te denken kan je anders oordelen over hetzelfde onderwerp. Beter is om helemaal niet te denken, en je te beperken tot de waarneming, zonder oordeel.

Daar ben ik het geheel mee eens Hans.

In heel veel gevallen is er zeker sprake van een bepaald denk-patroon. Persoonlijk kan ik zelf nu ook heel veel dingen laten omdat het ieders persoonlijke weg is. Ik oordeel niet meer zo snel over mensen.
Als iemand zich ergens fijn bij voelt, waar ik me absoluut niet fijn bij zou voelen is dat een persoonlijke aangelegenheid, dus oordeel ik daar niet over, laat het gaan. Zo van: mijn keuze zou het niet zijn, maar als het wel diens keuze is, is dat prima.

Ik vel pas een oordeel als het tenkostte gaat van mezelf, als ik er schade van ondervind.
En daar zit 'm dan weer de les in.

Ieder heeft een persoonlijke weg te gaan met unieke levenslessen, daar is de geest ook naar gevormd. Dus de geest geeft veelal de "juiste" gedachte voor dat moment. Zou je die gedachtes niet hebben, dan hoef je die specifieke les niet te leren.
Althans, dat lijk mij.

Veroordeel jezelf niet Precious.
Vergeef jezelf (en je ex!) en ga door waar je nu bent.

Doe ik Hans!

Waarom oordeel je eigenlijk over jezelf, als ik vragen mag?

Oh lees net de reactie van hans haha. Zitten een beetje op dezelfde lijn geloof ik

Vind je dat ik mezelf veroordeel dan?

Niet veroordeel, maar wel dat je oordeelt over jezelf.

Uit jouw volgende zinnen lees ik o.a. ook een oordeel over jezelf:
"Zo van: mijn keuze zou het niet zijn"
"als ik er schade van ondervind."
" of althans, aangeven waarom ik er niet in geloof."
"Mijn waarheid is mijn waarheid en die was zeeer reeel en die laat ik niet onderuit halen door 1 of andere theorie."

Overigens, ik zeg niet dat er iets mis mee is, of dat het anders zou moeten, maar ik vroeg me alleen af, of je je hiervan bewust bent.