Hi Anne,
Dank je wel voor het lezen van mijn foto!
En wat klopt er veel!
Het eerste stukje, dat ik een leuk mens ben. Eh, ja dat weet ik natuurlijk niet. Er zijn inderdaad wel mensen die naar me toe trekken, al wil ik dat zelf nog niet zo zien. Dat is waarschijnlijk ook die twijfel waar je het verderop over hebt.
Ik heb onlangs een forum gestart voor vrouwen die uit een destructieve relatie komen. Daar geef ik veel advies en raad, samen met nog een paar andere vrouwen. Ik krijg dan inderdaad wel vaak te horen dat ze mijn inzichten en hulp zo waarderen.
Ik vind het inderdaad niet altijd fijn om mensen om me heen te hebben. Tuurlijk vind ik mensen om me heen fijn, maar tot een bepaalde grens, ik ben erg op mezelf en na intensief contact met veel mensen, heb ik het echt nodig om bij te komen en bij te tanken. Op vakantie met een groep mensen en geen eigen plekje hebbend om je terug te trekken zou ik dus nooit doen. Na 2 dagen wordt ik dan chagerijnig of overspannen en kan ik heel negatief worden.
Een voorbeeld van geen 'nee' willen zeggen was een teambuilding weekend met collega's. Ik werk er nog niet zo lang en ik was grieperig. Ik voelde ergens dat ik niet moest gaan, maar vond ook dat ik dat ergens niet kon maken. Net nieuwe baan, je wilt je van je beste kant laten zien, ik had al vaak afgehaakt met dingen ivm een zware echtscheiding, nou ja, je snapt het wel.
Dus toch gegaan. Na 1 dag was ik het al beu, maar ik moest er nog 3.. Ik wordt dan sikkeneurig, stil en teruggetrokken en kan erg negatief uit de hoek komen dan.
Wat dat forum betreft heb ik nu even een periode dat ik er geen trek in heb. Het haalt bij mij nu oude wonden open die ik niet open wil hebben, dus dan trek ik me dus ook terug. Gelukkig hoef ik de kar daar niet alleen te trekken dus kan ik me met een gerust hart terugtrekken. Mensen moeten dus niet op me gaan leunen.
Dat ik veel meer kan dan ik denk of doe. Dat herken ik wel. Ik hoor het ook weleens van mensen. "Waarom ben je zo onzeker?" "Je doet het harstikke goed"
Dat gevoel wisselt bij mij nog al eens.
Het ene moment denk ik: Ik heb veel meer in mijn macht dan wat ik nu doe. En het andere moment is dat weer niet zo en ben ik onzeker en denk ik inderdaad: Dit is wel zo gemakkelijk, is zal het wel verkeerd doen, want volgens mij moet dit veel moeilijker zijn..
Wat mijn doel betreft; Ik ben momenteel bezig om me te orienteren voor een opleiding tot therapeut. Ik twijfel nog over de richting. Psychotherapeut of spiritueel lichaamsgericht (dus magnetiseren, bachbloesems, shiatsu etc).
He trekt me allebei, want ik vind het allebei ontzettend interessant. Alleen het spiritueel lichaamsgerichte is wat zachter en warmer en dat spreekt me toch ietsje meer aan denk ik.
Wat dat betreft twijfel ik nog erg sterk want ik hik een beetje tussen die 2. Ook omdat je met een psychotherapeuten opleiding meer kanten op kan qua geld verdienen.
Lieve groet!