Loading...
nl

Mee met de stroom

Hemelwandelaar
Hemelwandelaar jan 4 '09
Lieve allemaal.
Hieronder heb ik een samenvatting gemaakt uit het blad Happinez nummer 8, artikel 'Mee met de stroom' pagina 117- 121.

Inhakend op het onderwerp dat Phoenix eerder aansneed in 'Vallen voor liefde' vind ik het een mooie aanvulling. Ik ben benieuwd naar de reacties en hoop dat er een mooie uitwisseling van gedachten naar voren komt.

Liefs Paulette



"Ons probleem: we willen sturen en controleren. Ga mee met de stroom van de gebeurtenis en ervaar wat er gebeurt"Overgave- dat is 'ja' zeggen tegen de situatie waarin je je bevindt, hoe zwaar of lastig die ook is. Je weerstand opgeven tegen de realiteit. Het wil niet zeggen dat je passief wordt, of lui. Het wil alleen maar zeggen dat je meegeeft met de werkelijkheid, dat je het idee dat je de controleur van je eigen leven bent, laat gaan. Vaak moeten mensen door een diep dal om dat te kunnen.....

Bang zijn wanneer je meegeeft met de werkelijkheid komt natuurlijk ook voor. Maar je komt er altijd weer door heen. Wees helemaal in het hier en nu, en accepteer de situatie.

Denk bij overgave aan het leven niet aan slapheid of passiviteit. Acceptatie betekent niet dat je over je heen laat lopen. Het betekent eerder dat je natuurlijk intelligentie beschikbaar is in het moment en dat je dus zelfs eerder kunt roepen 'Stop, ho!' als er iets gebeurt dat echt niet klopt. Je geeft je dan ook over aan die impuls van binnenuit. Achter je gedachten is een helderheid van waaruit je weet wanneer en hoe je moet reageren. Overgave is mentaal geknok opgeven, stoppen met drama's creeëren in je hoofd.

'Het leven is veel milder dan je denken je wil laten geloven'

Weerstand bieden is vaak prettig. Als je ergens tegenaan botst, voel je je eigen grenzen, ervaar je jezelf als individu, als indentiteit. Knokken voor een of andere goede zaak kan een opwindende ervaring zijn, een belevenis die je vleugels geeft. Verzet maakt dat je voelt dat je leeft. Maar als je chronisch in verzet leeft tegen de realiteit van je eigen leven, raak je uitgeput. Vaak moeten mensen het heel moeilijk krijgen voordat ze dat zelf inzien.

'Leven in overgave is een soort sterfproces. Jij verdwijnt als druktemakertje. Je ik smult van problemen omdat die je identiteit verschaffen. Daarom is het ook doodeng om dat allemaal op te geven.'

Er is onderscheid tussen 'persoonlijkheid' en 'karakter'. Het woord persoonlijkheid komt van het Latijnse woord 'persona' dat 'masker' betekent. Je persoonlijkheid is dan ook een masker, bestaande uit verzet en weerstand. Psychologisch gezien bestaat je persoonlijkheid uit de overlevingsmechanismen die je in de loop van je leven hebt gecreëerd. De methoden waarmee je je lot te lijf gaat - arrogantie, slachtofferschap of onzekerheid; 'cool' machogedrag of gespeelde hartelijkheid, kortom al die maniertjes die je van anderen vaak zo goed doorziet en van jezelf vaak zo slecht. Daarachter gaat je werkelijke karakter schuil. Jouw eigen vingerafdruk op de schepping, op de liefde van God waaruit alles bestaat. Geef je je persoonlijkheid op, je verzet, dan kan je karakter opbloeien.

Delen:
Takhihiii
Takhihiii jan 9 '09
Ik kan het eigenlijk alleen maar helemaal eens zijn met deze tekst en dank daarom voor het overtypen, Paulette.

Mijn enige vraag is; waar eindigt de persoonlijkheid en waar begint het karakter.

Bijvoorbeeld; ik houd van rust. Dat zou een karaktertrek kunnen zijn. Aan de andere kant; ik vermijd drukte, dat zou een overlevingsmechanisme kunnen zijn. Maar hierover prakkizeren is weer mentaal knokken, geen overgave. En er niet over denken is weer vermijdingsgedrag. Een smakelijk probleem voor mijn ik.

Maar de kern van het probleem ligt denk ik in de verdeling tussen persoonlijkheid en karakter. Tijdelijk kan het zinvol zijn om die scheiding duidelijk te maken, om het hele concept daarna door het putje te laten stromen.
admin
admin jan 9 '09
'Leven in overgave is een soort sterfproces. Jij verdwijnt als druktemakertje. Je ik smult van problemen omdat die je identiteit verschaffen. Daarom is het ook doodeng om dat allemaal op te geven.'

Juist, dat is wat Zen zegt het grote ik, het ego wat zich dagelijks zo druk maakt over alles en wat, dat moet sterven. Wat overblijft is je werkelijke Zelf.

Tip: de boeken van Jeroen Witkam, Enomiya Lassalle en Elisabeth Dinnissen. Vooral die laatste schreef een zeer toegankelijk boek, wat de esentie weergeeft.
Hemelwandelaar
Hemelwandelaar jan 12 '09
Origineel bericht van: Takhihiii

Mijn enige vraag is; waar eindigt de persoonlijkheid en waar begint het karakter.



Zoals het voor mij voelt, spreek je over karakter als je jezelf hebt ontdaan van alles wat je je in de loop van de tijd hebt aangeleerd.

Je laat je karakter zien als je alles af durft te leggen omdat je gelooft injezelf. Als je jezelf helemaal geaccepteerd hebt. Authentiek.

Kan je daar wat mee? wink
Takhihiii
Takhihiii jan 12 '09
Ik heb gehoord dat sommige mensen een naar karakter hebben. Kan dat ook?
Hemelwandelaar
Hemelwandelaar jan 13 '09
Origineel bericht van: Takhihiii
Ik heb gehoord dat sommige mensen een naar karakter hebben. Kan dat ook?


Ik heb er even over na moeten denken, maar vind het lastige vraag.

Ik heb ooit ergens iets gelezen dat de meest vreselijke misdadiger niet zo wordt geboren. Iedereen wordt ´puur´ geboren. Klinkt mij ook logisch. Maar door gebeurtenissen kiest een karakter voor een bepaalde gedraging (ter bescherming of bevestiging van wat het karakter heeft meegemaakt). Zo sla je een bepaalde weg in. Misschien ook wel juist wat je moet leren?

Ik ben geneigd te zeggen dat iedereen in beginsel goed is en dat er dus geen nare karakters bestaan.
gast
gast jan 13 '09
Bekijk de mens eens vanuit een dier, is het dan nog steeds "goed".
Hemelwandelaar
Hemelwandelaar jan 14 '09
Origineel bericht van: gast
Bekijk de mens eens vanuit een dier, is het dan nog steeds "goed".


Hey Gast! Je moet me even opweg helpen hoor. Wat bedoel je?
gast
gast jan 14 '09
Ik bedoel niet zo zeer onze huisdieren die het over het algemeen wel aardig goed hebben, enkele daar gelaten. Ook al is dit meer op materieel gebied (eten drinken onderdak) en niet zo zeer op het laten zijn van het dier in zijn natuurlijke vorm. (we leren hem hoe wij het willen en leren af wat dierlijk gedrag is wat ons niet uit komt)
We ontnemen wilde dieren hun leefgebied omdat wij er zo nodig willen wonen (in de natuur) en het liefst zetten we dan vallen neer om maar geen last te hebben van ratten/muizen e.a. in onze ogen ongedierte.
De meeste mensen zijn zich er niet eens van bewust wat hun wensen en gedrag voor invloed heeft op de dieren om ons heen (dierentuinen, goedkoop vlees eten, in de natuur wonen, noem maar op waar het dier de dupe van is).
Dus vanuit een dierlijk perspectief is die mens nu niet echt "goed", ookal denken ze dat vaak wel.
Bijvoorbeeld door dieren in gevangenschap te houden onder het mom van het niet verloren gaan van deze diersoort. Als dat werkelijk zo zou zijn moet er niet gevangen worden maar de dieren in hun waarde gelaten worden en het leefgebied dat van hun is gerespecteerd worden.
Of gewoon accepteren dat de mens niet alleen "goed" is, kan ook wink
admin
admin jan 14 '09
Een dier is een dier en heeft een eigen natuur. Heb je wel eens een dier gezien die anders wil zijn? Bijvoorbeeld een koe die een paard wil zijn? Ze willen niet eens een andere koe zijn. Ze zijn zichzelf. Mensen hebben dat wel, die kijken voortdurend om zich heen en willen een ander zijn, meestal beroemdheden.
Dat we met dieren niet zo fijn omgaan, daarmee ben ik eens. Dat geldt ook voor huisdieren. Een konijn dat de hele dag alleen in een kooi zit, is dat goed?
Er is een oude science fiction film, The Ape Planet, waar apen de macht hebben en mensen opsluiten in kooien. Is wel ff wennen. Maar ook verhelderend.
Ik ben zelf groot voorstander dat alle dieren hun plaats en vrijheid krijgen in de omgeving waar ze thuis horen.
gast
gast jan 14 '09
Ja Hans daar heb je helemaal gelijk in, een dier is een dier en wil niet eens iets anders zijn. Waarom is het dan zo dat de mens wel wil dat het dier anders is? Waarom vermenselijken sommige mensen dieren, is dat om dat ze alleen oog hebben voor hun eigen soort? Of is het omdat ze denken dat dieren daarmee geholpen worden? Is het omdat ze denken dat dit "goed" is (het vermenselijken)? Of is het omdat ze zelf eigenlijk iets of iemand anders zouden willen zijn? Of is het gewoon de beheerszucht van de mens?

Ik heb zelf twee honden en twee katten. De katten hebben alle vrijheid om te gaan en staan waar ze willen. De honden daarentegen (helaas) niet. Ze mogen niet loslopen in de wijk waar ik woon, ze moeten zich gedragen hoe ik dat wil (links lopen, niet trekken, niet jagen zolang ze aangelijnd lopen) Ik leg dus mijn wil op (beheerszucht). Of dit goed is kan ik niet zeggen, het is meer dat ik hier niet onderuit kom omdat ik woon in een wijk waarin ze niet los mogen lopen. En omdat ik liever niet heb dat ze mijn armen uit mijn lijf trekken heb ik die eisen gesteld (niet dat ze zich hier altijd aan houden wink) Ik houd me overigens ook niet altijd aan die regels, ondanks dat ik er wel het nut van in zie (zo kunnen ze niet onder een auto komen als ze aangelijnd lopen)

belangrijkste is denk ik dat we bewust worden dat onze beheerszucht niet altijd "goed" is voor het leven om ons heen, en daarmee ook niet voor onszelf. Maar het is vaak arrogantie dat in de weg staat om dit helder te kunnen zien.

Ja "the Ape planet" was wel een eye opener voor veel mensen.
Is het ook niet een grootste angst dat als er Aliens hier zouden komen dat die zoiets met ons zouden doen?
Ik denk zelf dat je meer angst moet hebben voor je eigen soort (de mens) dan voor iets dat je nog niet kent. Want waar de mens allemaal toe in staat is is niet echt "goed" te praten wink

Social Services

Delen:

Netwerk

carina
Helderziende magda
Angela
Ies
Annemarie
Roy
Patske
xXBertDeZienerOpenaarDesDerdeOogXx69x420
Nouki