HSP Hooggevoeligheid Hoog Sensitief informatie

Gut, ik had dit topic niet eens echt in de gaten, maar: ik deed net een test, ergens op internet, en het schijnt dat ik er ook één ben, terwijl ik toch heel kritisch had ingevuld. bij twijfel koos ik eerder nee i.p.v. ja...

Van het lijstje dat ik hier gelezen heb, herken ik schrikbarend veel in mezelf. Ik ben zelf behoorlijk gevoelig voor wat andere mensen denken en wat hun emoties zijn, mij in een grote groep zetten maakt me dus totaal niet gelukkig.

Misschien helpt het als je je leert afsluiten door in je pyramide van licht te gaan zitten.

Hier kun je lezen hoe je dit moet doen:
http://nlforum.merudi.net/ubbthreads.php/topics/13790/Je_pyramide_van_licht_en_hoe_j.html#Post13790

wow dit herken ik echt!!

Ik vind het altijd wel leuk om in een metro te zitten en dan van iedereen wat te voelen hoe diegene in elkaar zit.
Als is het wel lastig soms want je wordt er ook heeel erg moe van!!
Alleen als er ruzie is geweest wil ik niets voelen want dat is een gevoel dat je gewoon niet wilt hebben

Haha, dat doe ik ook altijd.. Mensen bestuderen in de trein. Maar daardoor hou ik niet van groepen, vooral niet met een gespannen sfeer.

nee precies, heel vervelend zo'n sfeertje

Dan lijkt het net of je het zelf over gaat nemen

Dat is ook zo, omdat je de emoties zo heftig ervaart dat het net lijkt alsof ze van jou komen. Heel rot, maar jezelf afsluiten helpt wel.

Ja hoe doe jij dat dan? gewoon je handen op je buik leggen?
of visualiseer je een wit licht om je heen?

Ik doe sowieso veel met mijn handen, maar wat is gebruik is voornamelijk visualisatie, omdat dat voor mij vaak sneller werkt.

Okee, ja misschien moet ik dat ook maar gaan doen. Want ik merk dat er veel engergiezuigers zijn als je ergens bent

Ja, en als je gemakkelijk energie weg kan geven, is dit soms nogal slopend.

ja ik merk het heel erg als ik vroeg moet beginnen en dan al moe aan kom haha

misschien wel handige informatie

Ook zo gevoelig?

Workshop: Hoogsensitiviteit als kracht door Carolina Bont
In deze workshop ga je op een praktische manier aan de slag met de thema's uit Hoogsensitiviteit als kracht. Begeleid door Carolina Bont werk je samen met andere hooggevoelige personen aan het versterken van je sensitieve weerbaarheid en het ontdekken en bekrachtigen van je hooggevoelige kwaliteiten.

Thema's en vragen die aan bod komen zijn onder andere:

Het aanspreken van het inzicht en de beschermende kracht van je intuïtie.
Waar wordt jij gelukkig van?
Beter leren omgaan met je gevoeligheid.
Het versterken van je energieveld.
Wat zijn jouw kwaliteiten? En wat wil je ermee?
Sneller herstellen van overprikkeling.
Jezelf beschermen tegen en het makkelijker loslaten van ongewenste invloeden.
Welke manier van communiceren kost je energie en welke geeft je energie?
Heb je nog vragen? Wil je je inschrijven? Stuur een mailtje naar info@carolinabont.nl. Dinsdag t/m vrijdag van 9 tot 12 uur kun je ook bellen naar 023 524 88 63.

Een warme groet

Ook ik ben hooggevoelig en meestal weet ik wel hoe ik hiermee moet omgaan.
Echter de laatste tijd wordt al dat ‘voelen’ me wat teveel.
Mensen zijn vaak met hun (gevoels)problemen naar me toe gekomen, en ik heb altijd geluisterd, en graag geholpen waar ik kon. Maar hoezeer ik ook trachtte hun gevoelens me niet eigen te maken, het lukte me nooit. Ik voelde meestal exact de pijn op de manier zij die ervaren, stond er mee op, ging er mee slapen. Praatte met hen (vooral op msn) van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat; wanneer en hoelang ze er behoefte aan hadden. Eens ze zich beter voelde, kwam ook ik tot rust.

Alleen de laatste jaren kom ik in aanraking met mensen die eigenlijk niet geholpen willen/kunnen worden, zuigen en blijven mijn energie letterlijk leegzuigen. Mijn emmer lijkt overgelopen, ik stik! Me loslaten willen ze niet; vragen, blijven vragen, EISEN om aandacht. Ze laten ‘vallen’ kan ik niet. Van nature ben ik een volhouder, falen vind ik vreselijk. Kan ik iemand niet helpen voel ik me vreselijk schuldig. Ik ben zodanig ‘vastgelopen’ dat ik een (nog dikkere) muur rond me heen gemetst heb. Ik heb mezelf opgesloten, bang om te voelen wat anderen voelen, bang om niet meer losgelaten te worden. Het geeft me het idee dat ik een erg egoïstisch mens ben, en voel ik me daar weer schuldig om.

Hoe gaan andere HSP’ers hier allemaal mee om? Kunnen jullie grenzen trekken? Afsluiten voor andermans pijn?
Nu ik dit zo herlees lijken mijn beschreven gevoelens zo banaal.
Het zou me dagen en dagen kosten om alles neer te typen. Ik vertrouw erop en hoop dat - op deze toch wel een gevoelssite - begrepen wordt waar ik zo mee worstel.

belangrijk is het aarden. iedere keer weer.
en wat mij aardig opweg heeft geholpen is een labradoriet.
en soms is een duidelijke 'nu even niet' ook belangrijk, zo lief het vaak ook bedoeld is om aanspreekpunt te zijn.

Toch leren nee te zeggen Isolyna.
Voor jezelf opkomen en grenzen trekken, maar das best moeilijk als je dat niet vaak of nooit gedaan hebt.Goeie tip Moyra, Labradoriet houd veel tegen.

Ik ben ook HSP, en ik kan wel degelijk NEE zeggen!! Moet je wel gaan doen, Isolyna hoor, want anders ga je het niet redden in de maatschappij.

Je wel eens afgevraagd waaróm je zo "bang" bent te falen? En waaróm voel je je zo schuldig? Waar komen deze beide gevoelens vandaan? Die hebben ergens in je leven een oorsprong. Of misschien van nog wel eerder.

Liefs
Mar

Mijn idee is dat dat niets met het gevoel van falen heeft te maken maar meer met jezelf weg willen cijferen, slecht zelfbeeld en te weinig zelf liefde, maar ik kan het mis hebben...
Ik herken het wel, heb in het verleden mezelf totaal weggetoverd om er maar voor een ander te zijn.
Ik kon het wel hebben och en was ik nou zo belangrijk?
Nee hoor..., tot je tegen die dikke betonnen muur aanwalst en merkt dat je door je gedrag je eigenlijk jezelf compleet kwijt bent.
Ik merk nu dat sinds ik dat idee heb laten varen en mezelf toch best een tof mens ben gaan vinden ik beter nee kan zeggen, soms krullen mijn tenen nog steeds wel af en toe, maar het gaat steeds beter.
De enige die weet hoe die het beste voor jou kan zorgen ben je zelf immers!
Het is bewonderenswaardig dat je al die mensen wil helpen, maar het is niet slim om dan jezelf te vergeten...
Je vertelde van het grote gezin en jij in het midden.
Wellicht heb jij je door situatie niet altijd even gezien gevoeld en komt dit daar uit voort.
Maareh ook jij bent een radertje in het grote geheel en waard om gezien te worden!
Alleen moet je dat zelf nog gaan zien en zo te horen ben je aardig op weg, inzien dat je dit doet is al een hele stap!

Soms help je de ander ook het beste door nee te zeggen. Duidelijk te zijn. Dit kan heel belangrijk zijn in het leerproces van de ander. Een liefdevolle "nee". Of dat je voor iemand klaar staat, als hij/zij een stukje van zijn huiswerk heeft gedaan en ermee aan de slag is.

Wat ook nog een mogelijkheid is, vraag de ander na te denken over welke stap hij/zij vooruit kan doen/een oplossing. Dat je graag met de ander verder praat maar dan over de bedachte oplossing of de bedachte stap vooruit. En dat je zo samen gaat kijken, hoe de ander een stap in de goede richting kan maken.