Waarvoor neem jij verantwoording?

Luister altijd naar je eigen gevoel..

ik heb keuzens gemaakt die je normaal niet maakt als een 18/19 jarig meisje..

1: ik ging niet verder studeren (niemand snapte mij, en vond mijn keuze stom).
2. ik kreeg verkering met een turk (niemand snapte mij, en vond mijn keuze stom).
3: ik ging verhuizen naar turkije. (niemand snapte mij, en vond mijn keuze stom).
4. ik raakte zwanger. (niemand snapte mij, en vond mijn keuze stom).

Als ik naar de andere had geluisterd en niet naar mijn gevoel had ik nu een heel ander leven gehad. ik ben blij dat ik deze keuzes gemaakt heb, want ik hoef niet hetzelfde te zijn als de rest (studeren, werken, nl-vriend, samenwonen dan trouwen en dan kinderen).

ik heb het nu goed naar mijn zin..,

iedereen is anders en kan geen beslissing voor een ander maken. wat andere wel kunnen is advies geven, en wat je daarmee doet is aan jezelf.

Weet jij ook wat je wel wilt zijn dan? Want anders zijn, om het anders zijn is volgens mij ook niet goed.

don't you know im different??

ik bedoel niet anders zijn omdat ik dat wil.

ik luister naar mijn gevoel..,

en ik weet dat ik dit kan en ik geloof in mezelf

Gelijk heb je Wendy. En als mensen zeggen; je krijgt er vroeg of laat spijt van (dat je niet gedaan hebt wat de grote menigte doet en verlangt van de ander) dan kun jij zeggen; nee hoor, want van mijn eigen keuzes krijg ik geen spijt. Natuurlijk kun je er wel eens twijfels bij hebben, dat je even denkt; heb ik wel de goede keus gemaakt? Kijk dan naar waar het je gebracht heeft. Soms zijn sommige beslissingen op zichzelf niet zulke positieve maar kijk naar waar het je gebracht heeft.
Mijn keuzes komen vaak als bliksemsschichten bij heldere hemel in mijn hoofd. Ik volg ze op en ben benieuwd waar het me zullen brengen. Altijd weer een verrassing die je zelf haast niet kan bedenken.

Een mooie maar best lastige vraag eigenlijk. Ik probeerde hem te beantwoorden maar ging me afvragen wat verantwoording nu eigenlijk is.

Betekend verantwoording dat je in staat bent om iets zo te kunnen beinvloeden dat je het volledig naar je hand kunt zetten, en kun je daar dan de verantwoordelijkheid voor nemen?

Zo ben je verantwoordelijk voor je daden, wordt er gezegd. Dat betekend dus dat het gekoppeld is aan de acties die je uitvoert. Maar hoe ver gaat deze verantwoordelijkheid eigenlijk? Als iemand besluit om zelfmoord te plegen vanwege iets dat hij / zij op Merudi heeft gelezen, ben ik daar dan verantwoordelijk voor? Tenslotte zijn het mijn daden geweest, waardoor deze website is ontstaan. Ikzelf vind dat ik hier niet verantwoordelijk voor ben, maar hoe relatief is dat eigenlijk: verantwoording?

Ik denk eigenlijk dat verantwoording iets is, dat je alleen maar voor jezelf kunt bepalen en naar kunt handelen. Zo neem ik wel verantwoording voor de dingen die ik zeg en de dingen die ik zelf doe. Maar verantwoording voor een ander, nee die neem ik niet.

Je liet me wel schrikken hoor, met je voorbeeld! Maar, wel heel begrijpelijk, jouw voorbeeld.
Als iemand volwassen is, en besluit zelfmoord te plegen, dan is alleen die persoon daar verantwoordelijk voor.
Mijn vader vroeg mij, in november 1985, het volgende. Als hij zou moeten scheiden, wilde hij bij mij komen wonen, want hij wist niet hoe een wasmachine werkte enzo. Ik zei hem dat ik nu op mezelf woonde (ik was 18), en dat hij moest leren op eigen benen te staan, en dat ik niet voor hem kon zorgen. Dus ik zei ronduit nee tegen hem. Een maand later stapte hij er dus inderdaad uit. Ben ik dan verantwoordelijk? Nee! Ik heb me wel lang schuldig gevoeld toen, maar nu weet ik beter.

Ik draag wel de verantwoording voor mijn kinderen zolang ze minderjarig zijn. Maar verder vind ik dat je, zoals jij ook al zegt Nims, voor niemand de verantwoording kunt dragen. Wel moeilijk, als iemand geestelijk in de knoop zit trouwens. Want wat, als iemand ontoerekeningsvatbaar wordt? En dan nog, je kunt niet iedereen redden.

Leuk die vraagstelling,

poei.....de verantwoordelijkheid nemen voor een ander is voor mij nog een lastig iets....de verantwoordelijkheid bij anderen laten die wat verder van je afstaan is voor mij niet zo moeilijk..en in het voorbeeld wat Julien noemt zou ik mij daar ook absoluut niet verantwoordelijk voor voelen..maar voor diegene die dichtbij je staat vind ik het zeker lastiger..en zeker wat jij daar noemt Phoenix, moet zwaar zijn geweest poeh, en krijg het met dit thema ook zwaar voor mn kiezen..als ik met mijn relatie zou kappen weet ik zeker dat dit het faillisement zou betekenen van zijn bedrijf..en hij misschien wel erg rare dingen zou kunnen gaat doen aangezien ik al heel wat wat dit betreft heb meegemaakt incl. het 'krijgen'van ongelukken etc..
mIjn verantwoordelijkheid ? welnee....zeg ik dan, maar gevoelsmatig...tja..dat ligt wat moeilijker en merk dat daar ook schuldgevoel opzit..

En wat betreft de verantwoordelijkheid voor je EIGEN leven nemen denk ik dat dat ook heel erg te maken heeft met werkelijk volwassen worden..en niet meer zoals een kind doet eigenlijk (onbewust) verwachten dat de oplossingen wel van buitenaf aangedragen worden...of dat anderen wel dat initiatief zouden nemen etc.etc.en ook, de verantwoordelijkheid nemen voor de gedachten&gevoelens die je uitzend naar anderen en je realiseren dat anderen hier ook weer op reageren(ook vanuit zijn beperking en projecties) vind ik ook een belangrijke..ipv te denken dat de ander reageert als een perfecte 'ouder'.... de verschuiving van kindbewustzijn naar volwassenheid en daardoor ook beter de verantwoordelijkheid en regie KUNNEN nemen..door bewustwording van wat JIJ de wereld in stuurt..en van daaruit ook van slachtoffer naar Creator...

Dat zelfmoord was inderdaad een voorbeeld, maar ik bedenk me nu wel, wat als één van mijn beste vrienden naar mij toekomt en zegt dat hij / zij hulp nodig heeft, maar ik me er niet verantwoordelijk voor voel en hij / zij dan zelfmoord pleegt omdat deze geen uitweg meer weet. Ben je dan niet een klein beetje verantwoordelijk voor deze daad? Tenslotte heeft jouw handeling wel een aanleiding tot de zelfmoord van deze persoon geleid.

Ik vind zelf van niet, omdat iemand nog steeds verantwoordelijk is voor zijn daden. Alleen je schuldig voelen omdat je misschien iets had voorkomen, ja dat waarschijnlijk weer wel. Toch vreemd dat je je dan schuldig kan voelen over iets waar je niet verantwoordelijk voor bent.

Oh en ik bedenk me ook. Er zijn een aantal vrienden die elk moment van de dag mij om hulp kunnen vragen en dan ben ik er ook voor ze. Voel ik me dan toch stiekem verantwoordelijk voor ze?

je wil dat het ze goed gaat
verantwoordeljk voelen of zijn,
zit denk ik toch een verschil in

als je kinderen hebt ben je verantwoordelijk,
bij volwassenen ligt dit toch wat anders.

Interessant om hierover na te denken.
Ik vind niet dat je je verantwoordelijk moet voelen als je in zo'n situatie terecht komt. Diegene kiest er uiteindelijk zelf voor. Iedereen is verantwoordelijk voor zijn eigen leven en handelingen. En als je je verantwoordelijk gaat voelen hiervoor creeer je zelf toch ook een ontzettend schuldgevoel? Dan maak je uiteindelijk jezelf ook nog 's kapot. Schuldgevoel kan vernietigend zijn en is ook nooit goed.