Ben ik naïef?

Phoenix, als je jezelf niet vertrouwd, als je niet weet hoe jij je voelt, hoe kan een ander er dan achter komen hoe jij werkelijk bent? als je afhankelijk bent van de reactie of het vertrouwen van een ander, dan zoek je dit nog steeds in jezelf. zodra je zelf goed weet wat je wilt (letterlijk een verlanglijst opstellen) en hierin blijven geloven (dit vraagt ook geduld), zonder jezelf weg te moeten geven....dan komt de held vanzelf. tot die tijd krijg je slechts reflexies die jou er aan herinneren wat je graag wilt bijstellen aan jezelf.......

Inderdaad Soulmate,

Het eerst wat ik ook dacht is vertrouwen in jezelf te hebben voordat je "eisen" gaat stellen in het vertrouwen van een ander.

Vertrouwen moet je verdienen, en je verdient het zelf toch het meest?

ja als je vaak teleurgesteld wordt door de mensen zou je je dit kunnen afvragen.
maar er is ook een mooi spreekwoord: zoals de waard is,vertrouwt hij zijn gasten.

vol overgave is heel mooi,maar verstandig zijn ook.

;)zelfvertrouwen.......

Wat zou jij in die overeenkomst zetten?

Ik denk dat als je steeds nare ervaringen hebt met mannen...en deze er niet voor je blijken te zijn en je steeds teleurstelling hierin ondervind....er nog onbewuste dingen zijn die je blijft herhalen mbt. de band die je met je vader als kind zijnde had en hierin nog iets geheeld moet/mag worden...en ipv. te focussen op wat je wilt in een nieuwe relatie hier eerst goed naar te kijken..omdat het misschien anders steeds opnieuw bevestigd wordt in nieuwe relaties en je hierin dan steeds misschien nog banger en krampachtiger kunt worden...ik heb dit zelf ook ervaren..dat ik ahw onbewust ook een 'goede'relatie afstootte omdat deze niet overeenkwam met de 'realiteit'van vroeger...mijn ervaring is dat je dit aantrekt en dan onbewust de situatie probeert te veranderen en je dan de ander ook de schuld kunt geven omdat die je niet geeft wat je zo graag wilt en je je een slachtoffer kunt voelen....maar ondertussen heb je hier zelf ook een aandeel in omdat een deel in jou dit zo goed kent en het gek genoeg vertrouwd voelt..(hetzij voor een deel onbewust hetzij voor een deel bewust).

Ja, zelfvertrouwen is het begin. Maar wat me ook te binnen schoot is dat je alle oude ideeën die je hebt t.a.v. je "eisen" t.o.v. een relatie met een ander dat je die los laat en voor jezelf op een rijtje zet waar jij zelf in een relatie aan wil voldoen. Dus niet die van anderen maar die van jezelf. Waar wil je zelf aan voldoen in je relatie met jezelf en met de ander.
Verander de wereld begin bij jezelf. En dat gaat bij alles zo.

Dank jullie wel voor het scherpstellen. Soms heb ik het nodig om de dingen helder te zien. Dat ik jullie daar dan voor gebruik, is misschien niet kies, maar ik kan niet anders.

Momenteel onderzoek ik mijn 'eisen', Takhihiii.
En dat zijn dan hoofdzakelijk de eisen die ik mijzelf ten doel stel, dus wat voor MIJ belangrijk is. Om puntsgewijs te kunnen omschrijven hoe dat er dan uitziet, stuur ik nog wel in Word-bestand, hahaha.

Wel duidelijk heb ik in ieder geval dat ik de zoektocht bij mezelf moet starten. Soms dwaal ik even af, maar dankzij jullie kom ik weer op het rechte spoor.
Wat ik ook helder heb is dat ik beter moet leren luisteren naar mijn intuïtie; mijn verlangens op tafel mag leggen; durf te zeggen wat me wel/niet aanstaat; de ander ter verantwoording mag roepen over zijn/haar daden; de liefde voor mijzelf voorop stellen; absoluut wil ontvangen; kraakhelder wil communiceren; wil luisteren naar mijn hart, maar ook mijn verstand raadplegen; meer tijd nemen voor mezelf, om bij mezelf te rade te gaan; afstand kunnen nemen als ik voel dat dat nodig is; ruzies niet schuwen; mijn boosheid toelaten; mijn liefde toelaten; mijn kinderen serieus nemen; signalen van omstanders serieus nemen; niet afdwalen als de ander zegt dat lang haar toch leuker staat bijvoorbeeld; het slaapkamerraam dicht willen hebben; het dopje op de tandpasta willen; geen drie flessen wijn in MIJN boodschappenkar; met de vuist op tafel; tv kijken met de kids als dat voor ons oke voelt; de muziek zachter zetten als het mij stoort;

ZAL IK NOG EVEN DOORGAAN??? Ik begin er plezier in te krijgen, hihihi....

volgens mij wil ik gewoon single zijn

Nee, alle gekheid op een stokje.

Ik zie, als ik het doorlees, dat ik nooit zeg wat ik denk, dat ik niet bespreekbaar maak hoe iets is voor mij, omdat ik bang ben te verliezen.

Maar als ik nep ben, verlies ik ook. Dus...

Tweelingen zijn wel het meest geschikt om vrijgezel te zijn
Jullie zijn al met z'n tweeen

Hahahaha Gast, wat een lol!!! Vissen, die zijn ook samen: met zijn vieren zou gezellig zijn, whahahahaha, ik kom niet meer bij...

Jullie laten me lachen. En daar ben ik jullie erg dankbaar voor.

hoe mooi dit forum blijkt elkaar te kunnen helpen. uiteindelijk wil niemand alleen zijn. we zullen, willen we op gelijkwaardig niveau leven, zelf in evenwicht moeten komen. het is draaien op een bepaalde golflengte. die golflengte liegt niet. die kunnen we niet misleiden. een golflengte trekt een andere golflengte aan. ben je ergens vervreemd van jezelf, dan trek je ook een vreemdeling aan. op een bepaald moment is het net of je alle cellen een keer moet omkeren en weer in de juiste richting dient te zetten. het mannelijke met het vrouwelijke verenigen in onszelf. als we moeite hebben met mannen, dan stoten we ook de mannelijke energie in zijn algemeenheid af. dit is de mars en daadkracht om het zo maar te omschrijven. in een gelijkwaardige relatie ben je automatisch jezelf en krijg je kracht van je partner. blijf er in geloven dat het bestaat en ga intussen in evenwicht komen, zonder jezelf neer te halen. het is niet zwart/wit, het is niet goed of slecht. het is leven volgens je ware intentie, die de hele dag signalen afgeeft vanuit je onderbewustzijn. een evenwichtig mens is niet emotieloos, een evenwichtig mens beheerst zijn of haar emoties en heeft de buffer die tussen het bewuste en onbewuste staat gereduceerd. Die persoon leeft en laat zich niet leven....En ben trots als je iedere keer weer een stukje verder bent gekomen. je kunt niet in 1 dag alles voor elkaar hebben. je emoties opschrijven en later teruglezen (als je daar zin in hebt) is ook een goede methode om te verwerken. zo kun je leren van je eigen inzicht, want dat heb je genoeg. Laat je niet gek maken. de sterkste mensen krijgen de sterkste lessen! en uiteindelijk heb je hier ook voor gekozen (al kun je je dat misschien niet meer herinneren).

Jemig Anna. Ik ben nu maar even stil...

waarom stil?

Omdat je daar hele goede dingen schrijft, en die wil ik in laten werken.
Maar, over het algemeen heb ik geen moeite met mannen, integendeel: vrouwen vind ik veel moeilijker! Denk ik. Tenminste, tot voor kort zat het zo. Ik moet het nu allemaal maar eens bezien. Want ik ben het zelf die het misschien zo moeilijk maakt. Poeh, lastig hoor.

het zijn woorden voor het bewustzijn en geen les lezen hoor. ik ben er ook over gestruikeld en daardoor kan ik mijn ervaring delen. de mannelijke energie nodig hebben om in balans te komen, vergroot de behoefte (en ook het gat in het gevoel) aan het mannelijke en ook de afhankelijkheid daarvan. als je hier niet direct meer van afhankelijk bent krijg je rust en kun je beter toelaten wat je dan nog werkelijk nodig hebt. zowel in mannen als vrouwen.

Soulmate,

dankjewel. Zou je in een nieuw topic iets uit willen leggen over het mannelijke en het vrouwelijke in ieder van ons?

dat is goed. het is een belangrijk stukje. ik kom het iedere keer bij het behandelen tegen. zo ook bij mannen hoor die het vrouwelijke afstoten, zeker als die ook een aantal keren diep gekwetst zijn.

Nee, niet naïef, maar misschien is het de stem van een kind die spreekt...
Het is ons innerlijk verwonde kind wat geschaad is in zijn vertrouwen. En al onze latere ervaringen doen ons steeds die pijn weer voelen.
En zonder die pijn gaat het niet: partners zíjn niet perfect, mensen kwetsen elkaar vroeg of laat....
Ook 'nieuwetijdse' mensen...

In dat wat we willen of wensen (van een partner) ligt vaak ook onze pijn... dat is nu juist vaak wat we (vroeger) hebben gemist of tekort zijn gekomen in ons leven.

Ik herken de ‘strijd’ met vertrouwen....( Wie zegt me dat mijn man bij me blijft? Houdt hij wel net zoveel van mij als ik van hem?)
Door het geschade vertrouwen van het kind is er een ‘pantser’ van wantrouwen ontstaan wat me gediend heeft. En daarachter zit ook een kracht, zo kon ik overleven....

Om tot vertrouwen te komen moeten we misschien eerst ons wántrouwen waarnemen, omarmen……
De kracht (die dan vrijkomt) is beschikbaar. Een prachtige onbevangenheid is tastbaar…..