treffende uitspraken

Ja Muin, jouw uitspraak is erg goed, en erg waar. Opgeven is gelaten bij de pakken neer gaan zitten, en weigeren een andere weg in te slaan, maar loslaten is tot het besef komen dat het de route niet is, en komen tot een wijze beslissing. Toch weer de Law of (Un)attraction...

Waarom zou je iets vragen als je het antwoord niet wilt horen?

waarom zou je muin?,ik heb ooit begrepen dat dit slechts gedachten zijn

Ja, ze zijn slechts gedachten.
Ik hou nu mijn “gedachten dagboek” bij. Ik noteer nu hoeveel tijd ik aan een gedachte besteed. Ik ben erachter gekomen dat er een hoofd gedachte is die bestaat weer uit subgedachten. Om die subgedachten te reduceren heb ik die hoofd gedachte gepakt en kwam tot ongeveer 3, 5 uur. In die 3,5 uur tijd had ik iets anders kunnen doen.
Ik zeg vandaag ook tegen mezelf “ga iets nuttigs doen”.
En elke dag voor het naar bed gaan, neem ik mijn dagboekje door..
En zo..zie ik hoeveel tijd ik per dag aan wat besteed.

Hoeveel uren per dag was ik gelukkig? Die vraag heb ik gisteravond opgeschreven en ik ben maar tot 1 uur uitgekomen. Ik was gisteren 1 uur gelukkig (daadwerkelijk gelukkig). Beter dan niets toch?

De uitspraak voor vandaag: het geluk is net als de zon, je ziet hem niet ‘s nachts maar hij is er wel.

Een treffende uitspraak NiMS, het antwoord komt soms heel erg laat. En het geduld is korter beschikbaar dat de wachttijd die het antwoord nodig heeft.

Denk ik.

Shrijf je alleen de tijd op die je denkt of ook de gedachte waaraan je denkt op?

Quote Nims: 'Waarom zou je iets vragen als je het antwoord niet wilt horen?'
_________________________

Nims, kun je dat iets toelichten?

Een jaar geleden leek ik 'verlicht', ik dacht het allemaal wel te snappen: nu, een jaar later, weet ik dat dat niet klopte. Ik was stekeblind, en de tekenen nam ik niet serieus, omdat ik niet gewend was te luisteren naar mijn eigen intuïtie, en ook de opmerkingen van anderen kwamen op de één of andere manier niet langer 'binnen':

Nu weet ik, dat door te luisteren in stilte naar mijn hart, dat het enige is dat er nog toe doet: ik hoef alleen maar vertrouwen te hebben in mijzelf, en mijzelf enorm serieus te nemen. Er is niemand anders die dat voor me doen kan.



Het enige wat ik zeker weet, is dat ik niets zeker weet. Volgend jaar, om deze tijd, moet ik misschien wéér alles bijstellen. Dat is het mooie van het leven.

dus toch een beetje verlicht?

Nee, lieve Lena, ik zal nooit meer pretenderen dat ik verlicht zou zijn... ik vind het niet belangrijk.

Hiermee bedoel ik, dat er sommige mensen zijn die problemen hebben en dan bij iemand om hulp vragen, maar zodra diegene ze dan helpt, ze helemaal niet aan de oplossing voor hun probleem willen werken, maar eigenlijk gewoon aandacht willen hebben.

Zo ook een ander voorbeeld als iemand aan je vraagt: "Alles goed?" of "Hoe gaat ie?", maar eigenlijk helemaal niet wilt horen hoe het echt met je gaat.

Wie oren heeft die hore,

wie ogen heeft zal zien...

Och, hoeveel mensen met oren en ogen, zien en horen niets?

Veel: ik waarschijnlijk ook.

verlicht heeft meerdere betekenissen
bv dat het nu wat minder zwaar is.

Oh ja, als dat voor mij bedoeld is dan is dat het zeker!

Graag wil ik even terugkomen op het bericht van NiMS.


Ja, dat gebeurt volgens mij altijd op Forums. Aandacht vragen, aandacht geven en informatie uitwisselen. Ik ben op dit forum terecht gekomen toen ik me heel erg eenzaam en verdrietig voelde. Ik was een beetje in de war (wist toen niet hoe ik met mezelf verder kon) en ik zocht hulp (advies) en ondersteuning. Nu zit ik hier ruim 3 maanden en ik heb veel geleerd, gelezen en ben meer bewust geworden van mezelf en mijn situatie. Ik vind hier de perfecte spiegels. Ik lees hier veel berichten maar ben niet altijd eens met de geboden adviezen (maar dit kan ik ook niet van te voren weten) en toch neem ik ze mee. Ik denk er over na en ik doe daar wat mee. Maar ik ben nooit klaar met mezelf. Het leven is voor mij een ontwikkelingsproces. Er komt geen einde aan. Daarom blijven mensen op forums schrijven, denk ik. Vaak lees ik ook dezelfde berichten, dezelfde hulpvragen, dezelfde adviezen. Over en weer. Zo wat! Daar is het forum toch voor, niet waar?
Om hulp vragen doen mensen wanneer ze hulp nodig hebben (en aandacht vragen zie ik ook als een hulpvraag). Ik geloof niet dat mensen niet aan hun problemen willen werken maar ik geloof dat de geboden adviezen niet aansluiten bij de hulpvraag/problemen.
Het is niet meer dan logisch dat die mensen blijven terugkomen met hun vragen en dan lijkt het alsof ze aandacht vragen. Nee, ik ben van mening dat ze daadwerkelijk hulp nodig hebben. En zo lang ze aandacht blijven vragen dan betekent dat voor mij dat ze niet de juiste hulp hebben gehad. Ik vind het erg om te zien dat mensen niet verder kunnen in hun ontwikkeling en blijven steken in dezelfde situatie. Ik heb ook in zo’n situatie gezeten.





De tijd en de gedachte Gast.

Maar ik heb vandaag vanaf 9:00 tot 17:00 uur een “ego vrije dag” genomen.
Ik kijk naar mijn gedachte en zeg “stop, ik ben er niet ”. En zo identificeer ik me niet met de gedachten. Het was een hele fijne dag. Ik heb (volgens mij) voor de eerste keer in mijn leven “in het hier en nu” kunnen zijn. Ik voel me goed en ik moet zeggen dat ik nog nooit in mijn leven “zo’n heerlijke dag heb gehad”. Ik ga vanaf nu elke week 1 vrije dag nemen voor mezelf. Een “ik ben er niet “ Ego vrije dag.


De uitspraak van vandaag is.. “ ik weet het niet “.

Wat goed zeg. En ook wel heel knap: ik ben benieuwd of me dat ooit zal lukken...

Zeg gewoon “stop” en blijf daarbij (maar doe het wel met liefde voor jezelf). Jouw systeem raakt op een gegeven moment daaraan gewend. Ik heb gemerkt dat ik de opvoeder ben van mijn eigen systeem. Het systeem is zoveel jaren gewend aan bepaald gedrag (negatief denken over jezelf bijvoorbeeld). Alle gewoonten/gewenning kunnen wij afleren wanneer wij daar last van hebben. Gewoonte is ook aangeleerd, toch? Dus wat aangeleerd is, kan ook afgeleerd worden.

Liefs,
Anna

Muin, hoe bedoel jij het stop-zetten van gedachten precies?

Vanuit mindfulness (dat spreekt mij wel aan) wordt geleerd je gedachten vooral te gaan waarnemen, ze te laten zijn....waardoor ze ook in kracht afnemen en/of verdwijnen.