De laatste tijd lees ik nogal eens her en der dat mensen die bezig zijn met hun spirituele ontwikkeling, op welk terrein dan ook, de helderheid pas bekomen na het nuttigen van alcohol, of onder invloed van een wietje.
Het lijkt me best handig als je ineens alles snapt door geestverruimende middelen, maar wat doet het met je op den duur? Levert het je werkelijk zoveel op?
Ik denk niet dat het je heel veel oplevert. Ik heb op de Havo wel eens een blowtje gerookt en vond dat toen wel leuk, maar deed het meer om te vluchten uit mijn leven van toen.
Ik ga nu nog regelmatig naar house-partys en zie dan dat ongeveer 80% van de mensen daar een pilletje of wat anders neemt. Ikzelf heb hier nooit de behoefte aan gehad en heb daarom ook nog nooit een pilletje, snuifje of een spuitje genomen. Mijn vrienden weten dit ook en respecteren dat ook. Ook zeggen ze altijd dat ze het zo knap vinden dat ik niets gebruik en zeggen dan ook dat ik er nooit aan moet beginnen.
Ik heb er ook totaal geen behoefte aan en weet dat ik zonder die troep ook een top avond heb. Vaak sta ik om 7:00 's ochtends nog te springen op de dansvloer, terwijl de rest als een dood vogeltje erbij staat. Alleen daardoor al, weet ik zeker dat ik het niet nodig heb.
Ook zullen die middelen mij geen beter of ander spiritueel inzicht geven, omdat ik alle inzichten nu gewoon krijg als ik daarom vraag en nodig heb. Juist verdovende middelen vertroebelen een helder inzicht en is de reden dat ik er tegen ben.
Ik drink heel af en toe alcohol, maar voor de rest niets, en dat bevalt me heel goed. Dus voor mij, geen drugs en spiritualiteit. In mijn ogen gaan ze totaal niet samen!