Echt gelukkig

Voor mijn verjaardag kreeg ik het volgende boek van Raymond:
'Echt gelukkig', van Paul Ferrini. ISBN: 978-90-202-0219-9.

Ik sloeg het boek gisteren open en las het volgende:
'......Degene die de energie ontvangt wordt 'opgeladen' en kan energie teruggeven. Degene die geeft wordt 'ontladen' en kan daardoor energie terugkrijgen. Dat resulteert in een uitwisseling van energie, die heen en weer gaat tussen die twee mensen. Daarom wordt er ook gezegd: 'je geeft wat je krijgt.'

Dat werkt net zolang tot een van de polen ophoudt te functioneren. Als de gever niet meer geeft, als de ontvanger niet meer ontvangt, kan de energie niet stromen. Ook als de gever geeft en de ontvanger ontvangt komt de energiestroom tot stilstand zodra de ontvanger niets teruggeeft.

Wanneer je dat begrijpt, begrijp je ook waarom het leven zich niet zomaar op een presenteerblaadje bij je meldt. Als je iets terug wilt krijgen, of het nu om liefde gaat of om geld, of een baan, zul je er eerst energie in moeten stoppen.
En dat niet alleen. Je zult dat oprecht en vol vertrouwen moeten doen. Als je er halfhartig energie in stopt, krijg je ook een halfhartige reactie.

Talloze mensen zitten te wachten tot er iemand van hen gaat houden, en die kunnen lang wachten. Als je geen liefde geeft, hoe kun je dan liefde krijgen?
Nu wordt het wel een beetje tricky.

Als je je niet bemind voelt, geen liefde van anderen gekregen hebt, kan het zijn dat je je ongeliefd en niet beminnenswaardig voelt. Door dat soort gevoelens zit je als het ware 'bevroren' in een gevoel van machteloosheid, als je er niets aan doet.
Misschien ben je al wel actief op zoek gegaan naar liefde en heb je de kous op de kop gekregen of je bent afgewezen. En eindelijk heb je het door: liefde komt niet van buitenaf. Dus wat kun je dan doen?

Je kunt maar één ding doen. Als er geen energie naar jou toe komt van anderen, moet je leren jezelf energie te geven.
Als anderen niet van je houden, moet je van jezelf gaan houden. Daarmee verandert je energieveld en krijgt het in plaats van een negatieve lading een positieve lading.
Hoe meer je van jezelf gaat houden en mild bent tegenover jezelf, hoe meer je wordt opgeladen. Geleidelijk aan krijg je je kracht terug en ga je anderen liefde geven. Anderen voelen die liefde en reageren met hetzelfde: liefde.
In plaats van dat ze een lelijk gezicht trekken als ze naar je kijken, glimlachen ze terug. Mensen praten graag met je. Ze hebben belangstelling voor je. Ze reageren op jouw enthousiaste handreiking.

Door gul en overvloedig van jezelf te houden vul je je eigen beker en kan die overstromen. Je begint te stralen. Je valt op. De mensen voelen je energie en reageren daarop.

Dat is natuurlijk niet iets mechanisch. Je kunt niet van anderen gaan houden in de verwachting dat ze dan ook van jou gaan houden. Dat werkt niet echt. Dat noem je liefhebben onder voorwaarden. Er zit geen echte energie in.

Het enige wat werkt is liefhebben zonder voorwaarden. Wanneer je liefhebt zonder voorwaarden, houd je van jezelf en accepteer je jezelf precies zoals je bent, en je houdt van anderen en accepteert ze precies zo: onvoorwaardelijk. Dat wekt energie op: liefde zonder dat er iets aan vastzit. Als je me niet gelooft, probeer het dan eens. Ga eens een dag lang liefhebben zonder voorwaarden, en kijk wat er gebeurt.

OEFENING BAART KUNST

Natuurlijk vereist het meestal enige vaardigheid op dat terrein voordat je energie de omslag maakt van stilstaand, gedeprimeerd en teruggetrokken naar actief, alert en expressief.
Dus verwacht niet van de ene op de andere dag resultaat.

Als je nog maar net begint met proberen van jezelf te houden met de bedoeling daarmee een omslag in energie te bewerkstelligen, is dat een stuk moeilijker dan je denkt. Aanvankelijk komen er kritische en weinig liefdevolle gedachten in je op en realiseer je je pas dán met hoeveel negativiteit jegens jezelf je rondloopt. Dat hoeft je niet zo te verbazen. Elke vorm van negativiteit jegens anderen heeft zijn oorsprong in zelfkritiek en oordelen over jezelf.

Zonder voorwaarden van jezelf houden betekent dat je een andere relatie met jezelf moet krijgen. Je moet al je duistere kanten aan het licht laten komen. Je moet leren je eigen beleving van de dingen, je eigen gevoelens, te accepteren en zegenen.
We hebben het nu niet over instant-verlossing of instant-verlichting. Je kunt zelfhaat niet van de ene dag op de andere veranderen in liefde voor jezelf, zelfs niet in een week of een maand.

Maar wanneer je jezelf liefde gaat geven, daar een dagelijkse gewoonte van maakt, voel je na verloop van tijd dat je energie verandert. In plaats van dat al je energie in een enorm zwart gat in je hart verdwijnt, ga je energie voelen in je hart. Je gaat je lichter voelen, positiever over jezelf en anderen.
En als je relatie tot jezelf veranderd is, verandert ook je relatie tot andere mensen en de wereld in het algemeen. Je gaat liefdevoller met andere mensen om, accepteert ze gemakkelijker, en die energie komt bij je terug via de vele mensen die je ontmoet.

De cyclus van het geven en ontvangen van liefde en aandacht is de belangrijkste wisselwerking in menselijke kwesties. Het welzijn van elk individu en elke gemeenschap is ervan afhankelijk.

Het is de bedoeling dat je liefde geeft en krijgt. Als je probeert je liefde achter te houden, raak je haar kwijt. Er blijft alleen liefde in je leven als je haar voortdurend geeft en krijgt.

Ik heb het al eerder gezegd: ongelukkige mensen neigen ertoe het paard achter de wagen te spannen. Ze proberen liefde te krijgen voordat ze geleerd hebben liefde te geven en dan raken ze natuurlijk gefrustreerd. Zo werkt het niet met energie.
Als je iets wilt krijgen, leer dan het te geven, eerst aan jezelf en vervolgens aan anderen. Dan onstaat er een kringloop van liefde en energie die weer bij je terugkomt.

Heb lief zonder voorwaarden en de liefde komt bij je terug, misschien niet via degene aan wie je liefde gaf, maar van iemand die onverwacht bij je op de stoep staat, met onvermoede gaven.
Onthoud dat je geen verwachtingen moet hebben, anders sta je de spontane energiestroom in de weg. Je kunt de liefde die je voelt niet sturen of regisseren. Laat haar vrij stromen, op haar eigen glorieuze wijze. Het zal je niet teleurstellen.....

.....Vaak zie je als je erop terugkijkt pas hoe buitengewoon en perfect datgene wat je gekregen hebt voor jou was. Dan kun je in alle eerlijkheid zeggen: 'Ik ben blij dat het niet is gelopen zoals ik verwacht had, want wat er gebeurde was een stuk beter dan wat ik me destijds had kunnen voorstellen.'

Het universum is briljant in haar creativiteit en vindingrijkheid. Wij hebben stuk voor stuk deel aan die creatieve energie, maar toch heeft niemand het in de hand. Dat is een goede zaak, want als dat wel zo was zouden we de uitingsmogelijkheden beperken.

En het is zó veel beter om je niet te beperken en dankbaar en vol verwondering te leven in een creatief proces met een open einde. Soms sta je er gewoon hoofdschuddend bij. En wil je op de knieën vallen en tegen het universum, tegen de heersende machten zeggen: 'Bedankt... Dat was schitterend. Ik zal het onthouden.'

Hoe meer je leert te vertrouwen, des te meer je in het creatieve proces gaat geloven. Je weet dat het werkt, met jou of zonder jou. Jij hebt slechts de keuze of je probeert er greep op te krijgen of er juist ruim baan voor maakt.

Als je probeert het te sturen, raak je teleurgesteld, want het leven voegt zich niet naar de verlangens en eisen van je ego. Maar als je ruim baan maakt kan jouw energie haar bijdrage leveren aan het creatieve mengsel en helpen bij de creatie van iets wat jouw hoogste goed en dat van anderen dient.

Op een gegeven moment kom je tot het besef dat je niet meer de leiding hoeft te hebben. Het hoeft niet meer op jouw manier.
Je kunt je plaats innemen als één van de leden van het orkest en geven wat je te bieden hebt. Je hoeft niet te dirigeren of de partituur te schrijven.

Het enige wat je hoeft te doen is leren je instrument goed te bespelen, zodat je de partij die jou is toebedeeld aankunt. Als iedereen dat doet heeft de dirigent het gemakkelijk en spreekt de muziek voor zich.'

Wat vinden jullie hiervan? Het is natuurlijk onmogelijk om het hele boek hier neer te zetten, dus ik ben me ervan bewust dat door het beperken van de tekst er een heleboel inleiding en afronding mist.
Ik vind de informatie erg mooi in het bovenstaande stuk, maar soms vind ik het wel simplistisch gesteld.
Verder raakt het me persoonlijk dat ik dankbaar zou kunnen zijn voor het geleerde in mijn leven. Poeh! Pittige klus.

Maar, in ieder geval, ik las dit gedeelte vannacht en wilde het jullie niet onthouden.