Nieuwe vorm van relaties

Nou, ik denk ook (ook als ik kijken naar een ver verleden) dat als je alles inslikt, en goed wil zijn voor alle mensen, dat dit een soort grenzenloosheid oplevert. Tijdens een huwelijk, lang geleden, lag ik in een dergelijke spagaat. Mijn ex-man schafte constant nieuwe huisdieren aan, terwijl ik daar niet van hou! Ook al riep ik nee, ik wil het niet hebben, dan gebeurde het toch.

Veel beter zou het zijn geweest als ik daarbij misschien mijn boosheid had gebruikt! Door de koffers te pakken, door weg te gaan met de kids, of door doodgewoon de dieren in een onbewaakt ogenblik terug te brengen naar het asiel! (ik weet, dat dit misschien geen goed voorbeeld is voor sommigen hier, die gek zijn op beesten). Ik ben niet zo daadkrachtig, en probeer altijd de bemiddelaar te zijn. Dit is wel een punt waar ik over na wil denken. Je kunt wel altijd alles bedekken met die eeuwige mantel der liefde, maar die is inmiddels tot de draad versleten!
Er staat toch ook: heb uw naaste lief als UZELF: hoe kan ik nou liefhebben, als ik dat niet ten volle voor mezelf doe? Deze (bijbel)tekst is zo confronterend voor mij, en is voor nu het startpunt richting de kern.

Ik wil bijna zeggen dat ik het jammer vind dat je niet van dieren houd want dat zijn, net als kinderen, onze beste leermeesters als het gaat over het stukje naaste liefde waar inleving een belangrijk deel van uitmaakt. Dieren reageren direct en zonder omwegen op je gedrag en hun omgeving. Die verklaren niets met hun denken die reageren met hun instinct dat gestuurd wordt door hun zintuigen en behoeftes.
Ik ben blij dat dieren in mijn leven zijn geweest en nog steeds zijn. Ik heb daar zo ontzettend veel door van mezelf geleerd. Maar goed, ieder zijn invulling van dit leven. De één met kinderen, de ander met dieren en anderen met beide.

Je zegt het niet bijna Gast, je zegt het helemaal. Maar gelukkig mag een ieder zijn ding hebben. Ik heb de dieren trouwens nooit schade berokkend die er voorbij kwamen. Wel had ik, als ik daadkrachtiger was geweest in die tijd, misschien de aanschaf kunnen voorkomen. Maar wat doe je, als je in je zevende maand zwangerschap zit, thuiskomt als kostwinner, en een echtgenoot op de bank vind met een mechelse-herderpup op schoot?

Waarschijnlijk hield ik ooit wel van dieren, ik weet het niet. Maar de negativiteit die ontstond tijdens die dertien jaren, heeft ervoor gezorgd dat ik er nu (even) niks mee heb. Ik liet de honden uit tegen mijn zin, omdat de aanschaf ervan niet met mij overlegd was. Dom! Ik had moeten gaan toen, met of zonder koffers. Hihihi, wat een toestand. Ik kan er om lachen nu.

Wel jammer dat die dieren er de dupe van waren. Die konden er ook niets aan doen.

Ja. Inderdaad jammer.

Hoi Phoenix...

Ik 'bemoei' me er ook nog heel eventjes mee als je het goed vind maar misschien is de 'dynamic'meditaitie opt dit moment iets voor je? kweet niet of je het al eens gedaan hebt...maar het is een heerlijke 'alles van je afgooi meditatie'...erg lekker als je vanalles opgekropt hebt....in deze heftige meditatie mag je er alles lijfelijk uitgooien wat er in de weg zit..en het hoeft nergens op te slaan....gewoon je lijf laten spreken. het is in groepsverband en het is een niks nou redelijk niks nou nadenken voordat je wat doet...de 'redelijkheid'wordt even ergens anders geparkeerd. het kan een dolle boel zijn maar op zn tijd wel even heerlijk dat het kan !
Tenminste mij heeft het wel geholpen toen ik 'vol'zat van mijn lieftallige exje van wie ik alles maar gepikt had...en ook maar overal begrip voor had gehad..t'zat mij toen tot 'hier'..tís maar een tip, wie weet....

groetjes Nymira.

Hoi Nymira,

heeft die vorm van meditatie ook een naam? Tien km. verderop hiervandaan zit een centrum waar diverse vormen van workshops e.d. worden gehouden, 'Het Elfde Huis' heet het. Misschien dat ze daar iets dergelijks organiseren...

Ja het valt onder de actieve meditaties van Osho...en deze heet de Dynamic...

Oeps, sorry, te snel gelezen. Goed idee om eens te onderzoeken...

Zojuist iets over gelezen op het internet. Lijkt me behoorlijk heftig!

Op http://www.ma-donna.nl/dynamische%20meditatie.htm lees je duidelijk wat de bedoeling is. Je zou het dus ook zelf toe kunnen passen.

Eh ja in principe kun je het zelf thuis ook eerst eens uitproberen ...dan weet je een beetje wat je te wachten staat.
Ik weet niet of deze ook op CD te krijgen is....ik heb zelf de chakra-breathing op CD en die doe ik nog wel eens alleen thuis.
alhoewel ik zelf de voorkeur heb voor een groepje met begeleiding omdat je dan soms ook in iets getriggerd wordt door anderen waardoor je zelf in bepaalde stukken terecht kunt komen waar je thuis niet bij komt..maar dat hoeft niet natuurlijk..
Zelf zat ik me altijd kapot te ergeren aan hele lawaaierige types die alle ruimte innamen en ik maar een beetje in een hoekje zat om vooral maar niet op te vallen en werd toen heel kwaad....maar dat zei natuurlijk ook weer iets over mezelf en de ruimte mogen innemen omdat hier vroeger thuis een taboe op zat en ik VOORAL maar het lieve toegeeflijke meisje moest zijn en het not done was om enige emotie te hebben. bah, ik merk nu dat ik weer boos wordt als ik eraan denk...maar goed, ik dwaal af merk ik..nou wie weet kun je het eens proberen en kijken wat het doet ! lieve groetjes Nymira.

Thanks voor de tip Nymira! Ik voel dat mijn lijf er ergens wel behoefte aan heeft... maar een geluiddichte ruimte zou dan welkom zijn, LOLLLLL

hela Phoenix,

Je maakt al flinke sprongen ineens. hartstikke goed. we leren van onze ervaringen, maar als iets niet werkt, is het ook niet ons uiteindelijke doel. als dit wel blijkt te zijn, dan komt het ergens wel weer bijelkaar, maar daarvoor hoef je geen moeite te doen. het leven loopt synchroon op een bepaalde manier. het negeren hiervan is eigenlijk het grootste obstakel. we zoeken allemaal aandacht uiteindelijk en leven vaak ook met een te groot verantwoordelijkheidsgevoel dat we vertalen als liefde. intussen sla je misschien ook een hoop negatieve spanning van anderen op, wat je eigenlijk niet hoeft te doen, maar dat heb je ook al in de gaten. goed hoor!

Ja, negatieve spanning oppikken herken ik wel. Heb ik ook altijd gedaan. Jazeker, ik ben een waakhondkind. Altijd checken hoe de sfeer is, altijd op de loer liggen, en daar op de juiste manier op kunnen reageren.

Ik herinner mij nog, als ik vroeger uit school naar huis fietste (zo'n tien km.), dat ik me altijd afvroeg hoe de sfeer zou zijn: als die oke was, dan bleef ik even beneden voor een kopje thee. Als de sfeer gespannen en beladen was, dan trok ik me terug en zat tot aan het eten op mijn kamer. Mijn ouders hadden vaak ruzie, en ik leefde altijd in grote angst, om wat ze elkaar aan zouden kunnen doen. Als ik mijn dagboek lees uit 1982, dan staat er ergens: 'er komt een dag dat papa mama wat aandoet. Of andersom'. Dit gegeven maakte mij superalert, waar op zich niks mis mee is, maar het heeft me wel gevormd. Als ik een ruimte instap, waar iets gaande is, dan houd ik mijn mond.
Toen mijn vader er een einde aan maakte in 1985, was die spanning niet ineens voorbij. Daar moet je werkelijk van afkicken. Vooral als je een moeder hebt, die jarenlang blijft hangen in het verdriet. Pfffff, wat een toestand was dat zeg.
en nu, na 23 jaar, vind ze het nog steeds heel erg dat ze hem niet heeft kunnen 'redden'.

hai Phoenix,

verdrietig allemaal. het is niet niks deze ervaring. het vervelende is dat je constant superalert blijft terwijl de herinnering misschien al weg is (alhoewel dat niet hoeft natuurlijk, je vader kun je niet zomaar vergeten en het gevoel van je moeder zal je ook bezig houden). Het is goed als je dat basisgevoel van alert zijn kunt gaan plaatsen in het hooggevoelig zijn en daar naar gaat leven. zo kun je beter leren gaan voelen hoe je in elkaar zit en dan gaat het verwerken ook beter. je slaat de spanning op en dat wil er uit. dit blijft er uit willen, totdat je het toelaat. of dit woede of verdriet is maakt niet uit. het wil er uit en jouw ziel wil haar eigen leven leiden zonder nog alert te hoeven zijn. want dit put ongelooflijk uit en maakt je superangstig. dit is een verdedigingsmechanisme van de mens (en ook dier). het is een vluchtreactie, maar dit moet komen en ook weer gaan, anders verspil je te veel energie. die energie kun je dan omzetten om het verlies van je vader een plek te geven en je moeder helpen haar verdriet te verwerken misschien.