Foto lezen

Hoi Centaine,

ik heb even naar je foto gekeken..maar vind het een beetje lastig om te lezen...het is net of een deel van jou aanwezig is en een ander deel vertrokken is. ik voel een tegenstrijdigheid in het wel maar ook niet willen...herken je dit een beetje? groetjes Nymira.

Oeps, dit antwoord had ik niet verwacht. Dat moet ik nu weer voorhebben

"en een ander deel vertrokken is." dit snap ik niet helemaal.

Wat ik je nog kan vertellen is dat ik nogal graag anoniem ben op internet maar aan de andere kant krijg ik graag feedback om nog meer inzicht in mezelf te krijgen. Is het dat dat je bedoelt?

o jee dat moet je helemaal niet negatief opvatten hoor...wat ik bedoel met 'vertrokken 'is dat het gewoon net lijkt alsof je op de foto niet helemaal aanwezig bent...maar dat kan natuurlijk ook op het moment zijn geweest dat de foto is gemaakt..wat ik bedoelde met die tegenstrijdigheid kan ook zijn dat ik dat een beetje oppik wat je me net verteld...dat je het aan de ene kant wel wilt maar aan de andere kant misschien ook weer niet....dan voel ik me een beetje belemmerd....(maar dat kan ook weer van mij zijn)thats it...en voor de rest ben ik ook nog oefende hoor !! groetjes Nymira.

Je moet je niet belemmerd voelen.
Het trekken van de foto was niet spontaan, ik moest poseren en dat is niet echt mijn ding. Misschien dat een andere foto beter is? Maar het zal dan minder recent zijn.

En je geeft al een stukje antwoord op de vraag waar ik mee zat; lees je me op dit eigenste moment of op het moment dat de foto werd getrokken.

Groetjes

Hoi Centaine, ik zit er nog even achter...
deze foto is overigens prima hoor....
beide, want het moment van de opname zegt ook iets over jouw innerlijk natuurlijk....maar bedankt voor je feedback, nu is mij ook duidelijk waarom ik direct haast bijna het gevoel kreeg inbreuk te maken op jouw privacy...
maar goed, wat ik ook voel ik een hele grote gevoeligheid warmte &zachtaardigheid... maar het lijkt alsof je ook ergens mee zit en daar vrij alleen in staat. Heb je iemand om je heen waar je je verhaal bij kwijt kunt?
Ik denk dat als mensen je niet voorzichtig benaderen je je heel snel in je schulp kunt terugtrekken en schrikt van harde en erg aanwezige mensen...ben je ook wat depressief de laatste tijd ? alsof je je bij iets wat neergelegd hebt, het gevoel van ergens heel er moe moe moe van te zijn...krijg 'moegestreden' zo voelt het een beetje voor mij..
dat je ergens wel graag een handvat wilt om verder te komen maar er ook tegenop zit om daaraan te beginnen..ik voel veel opgekropt verdriet...maar je hebt ook heel veel liefde in je..
nou dit was het even....weet niet of alles klopt maar dan hoor ik het wel van je he? lieve groet, Nymira.

Hallo Nymira

Toeval?;ik heb vandaag net een hele emotionele dag.
Tof van je dat je de moeite neemt, je slaat wel spijkers met koppen.

Een jaar geleden werd me verteld dat ik hsp ben, dat verklaart wellicht die gevoeligheid. Ik schrik inderdaad nogal van harde en aanwezige personen en ook hun opmerkingen. Op zo'n momenten nemen mijn emoties nogal dikwijls de bovenhand. Vandaag kon ik m'n tranen niet tegenhouden, hoe hard ik ook m'n best deed, hoe ik probeerde aan iets anders te denken, het is alsof ik niet bij mezelf kan blijven. Op zo'n momenten wik ik uitleggen wat er me dwars zit maar dat lukt me niet. Het best is dan dat men me even gerust laat zodat ik tot mezelf kan komen maar ook dat krijg ik dan niet gezegd.

Ik zit inderdaad met wat dingen die niet opgelost geraken o.a; mijn woonomgeving waar ik weg wil. Het is ook zo dat ik geen vat kan krijgen op mijn eigen leven. Het is voortdurend een strijd. En ik ben het inderdaad moe, er veranderd niets, er evolueert niets, het is vechten tegen de bierkaai. En toch blijf ik doorgaan, ik kan niet anders.
Ik heb inderdaad zoiets van; ofwel veranderd mijn leven grondig ofwel beland ik in een depressie (de tweede). De eerste ligt nog vers in het geheugen en eigenlijk vind ik dit geen optie.
Ik heb onlangs een nieuwe job aangenomen als start voor vernieuwing maar het draait helemaal anders uit. Maar ik heb het deels ook mezelf aangedaan; ik heb niet geluisterd naar mijn intuïtie. Daar is mijn plek niet maar ik weet niet meer hoe ik de dingen moet aanpakken. Ik heb in het verleden zo mijn best gedaan maar het was precies alsof ik telkens genegeerd werd. Dat doet pijn en heeft mijn zelfvertrouwen geen deugd gedaan.

Mijn verhaal kan ik niet helemaal kwijt, heb het al gedaan maar ergens blijf ik onbegrepen. Ik vraag me dan af of ik zo complex ben of alles zo complex maak.

Ik heb inderdaad moeite met in actie komen omdat ik bang ben weer teleurgesteld te worden.

Ik heb ook mijn zachtaardige kant en ik heb inderdaad veel liefde te geven. Maar deze kant van mij komt amper aan bod.

Het is zoals ze me altijd gezegd hebben: het zit erin maar het komt er niet uit.

Dit is zo'n beetje m'n relaas. :-)

Groetjes
Centaine

Centaine

soms kan het zo zijn dat je het gevoel hebt stil te staan.
keuzes blijken niet overeen met je intuitie,je niet begrepen voelen,niet kunnen aangeven laat me nu maar even met rust.
wat je nu aan het doen bent is in een kringetje ronddraaien, je wil wel veranderingen maar weet het geen gestalte te geven
piekeren en nadenken kost dan ook ongelooflijk veel energie en dat put je lichamelijk en geestelijk uit en aangezien je niet voor die depressie gaat ben je volgens mij al op de goede weg

het zit er echt wel degelijk allemaal in,maar je ziet nog geen resultaat

probeer niet alles in 1 keer aan te pakken,misschien moet je je beperken met stap voor stap.bv eerst je woonomgeving en je alleen hier oprichten
de volgenden stap kan je baan zijn ,zoek die baan waar jij je gelukkig in gaat voelen enz enz neem de tijd

je weet al dat je zelfvertrouwen gedaald is,maar zie je ook je kracht?
hsp is complex,maar als je er veel overleest zal je ook zien,dat bepaalde eigenschappen bij je horen.
door ze te accepteren ga je ook jezelf accepteren dit ben ik
anne heeft hier ergens een mooi topic over hsp herkennen maar kan hem even niet zo gauw tevoorschijn halen
je kracht ligt in het feit dat je alles onderkent,het is ook heel herkenbaar voor mij wat je schrijft
ik vind het leven ook soms zo complex
maar het kost tijd om jezelf te vinden en te geloven in je eigen kracht ,ja alles heeft ook te maken met zelfvertrouwen
teleurstellingen zijn onderdeel ook in dit leven,soms moet je ze maar gewoon loslaten en weer verder kijken
even slikken en weer doorgaan.
waar het nu op neerkomt blijf genieten van de dingen die wel goed gaan en waar je trots op kunt zijn
en heb geduld,
eens..........

Hee Centaine,

ik merkte inneens je andere stukjes op bij het voorsteltopic en heb dit ook even gelezen..ik kan me voorstellen als een negatieve ex je buurman is dat je dan wilt verhuizen..maar dit is niet altijd direct realiseerbaar natuurlijk...evenzo als je werk...maar vaak trekken we ook dit ook aan als gevolg van onopgeloste innerlijke conflicten...ipv te focussen op verhuizen en een andere baan is het misschien zinvoller te richten op de blokkades die dit aantrekken....zodat je niet weer in zo'n situatie beland..jezelf genegeerd voelen, niet serieus genomen worden...zijn allemaal oude kindgevoelens...als je getriggerd wordt niet in staat zijn te zeggen wat je dwarszit...het lijkt alsof je gedeeltelijk dan dissocieert.. (in je hoofd gaan.) Als je hierbij ook nog eens hypergevoelig bent maakt het extra lastig ik weet er alles van
Misschien is ademwerk iets voor je? om bij de bron te komen van oude pijn..en beter in je lijf te komen..en daardoor ook meer in je kracht...
maar een goede therapeut die jou begrijpt en zelf een proces van zuivering heeft doorlopen is hierin ook zo belangrijk...
jouw warmte en liefde die je als potentieel in je hebt zullen dan als vanzelf meer gaan stromen. liefs Nymira.

Hey Nymira

Deze namiddag bedacht ik me dat ik eigenlijk geen problemen meer heb met mijn buurman, ik voel aan dat ik hem losgelaten heb en hij heeft amper nog een impact op mijn leven. Natuurlijk wil ik nog steeds verhuizen omdat hij voor mij een afgesloten hoofdstuk is, verhuizen lijkt me de volgende logische stap.
Een andere reden waarom ik wil verhuizen is omdat ik terug wat dichter bij de natuur wil zijn.
Maar ook omdat ik nogal luidruchtige buren heb sinds twee jaar. Ik krijg er erg last van.
Ander werk wil ik omdat de beloning te weinig is en men veel vraagt van de werknemer, ik sta daarin niet alleen.
Natuurlijk heb ik me al afgevraagd wat er voor mij uit te leren valt. In het geval van de buren zie ik dus ook het patroon van negeren, het zich niet aantrekken van mijn nachtrust en lekker hun eigen zin doen. Alleen zie ik niet hoe ik de situatie kan veranderen. Redelijkheid lijkt niet de helpen, ik kan nog altijd de politie bellen maar dat zie ik als laatste redmiddel, en betwijfel of het iets verandert.
In het geval van mijn werk zie ik het eerder vaag. Ik heb lang om werk gezocht en pas toen ik m'n angst overwon om iets anders te doen krijg ik nu dit. Ik zie wel ergens in dat die persoon die mij zo triggert weer een les is voor mij. Ik weet als ik hem ontloop dat er op een dag weer zo'n persoon voor mijn neus staat.

En nu zoeken naar die therapeut die dus zelf een proces van zuivering heeft doorlopen, hoe zal ik die herkennen?
Ik heb er nog niet bij stilgestaan om terug hulp te gaan zoeken.
Alleen het gedacht daaraan maakt me al rustiger. Dank daarvoor.

Groetjes
Centaine

Heej Centaine,

goed zeg dat je de buurman los hebt kunnen laten en hij je niet meer triggert.!.dat scheelt al een hoop...
Maar ik kan me goed voorstellen dat je vanwege je behoefte dichter bij de natuur te zijn ook weg wilt....en al zeker vanwege de geluidsoverlast...dit is vreselijk
en al helemaal als je het al aangegeven hebt en ze daar dus blijkbaar lak aan hebben...dan zou ik zwaarder geschut inzetten. Geluidsoverlast en vooral s'nachts van asociale lui die blijkbaar alleen maar aan zichzelf denken is een groffe inbreuk op je privacy..
Ik zou dan zeker stappen ondernemen en een melding doen...en dan gewoon afwachten wat er gebeurd.
En wat een therapeut betreft, natuurlijk moet je hier zelf de behoefte aan voelen...maar ik weet wel dat het gewoon erg belangrijk dat je tenminste iemand hebt die je begrijpt en bij wie je je verhaal kwijt kunt (dit geld voor mezelf ook)
En hoe vind je een zuiver persoon...dit is nog niet altijd makkelijk..er is veel kaf onder het koren wat betreft hulpverleners..bijv. mensen die vanuit een machtspositie anderen willen 'helpen' en zelf vanalles projecteren..
Maar soms kun je dit zelf ook niet herkennen omdat dit ook afhangt van waar je zelf zit..
Ik zie dit ook bij mezelf ..ik tref nu een hele andere hulpverlener(heb op dit moment ook eentje waar ik wat steun aan heb in mijn proces) als bijv. 2 jaar geleden.
maar ik kan je wel (als je wilt uiteraard) een adresje geven van iemand in Den Haag, je woont zelf wat zuidelijker denk ik?zij werkt vanuit eenheidsbewustzijn maar dat doe ik dan wel even via PB.

lieve groet, Nymira.

Hi Centaine,

Ik wil ook graag je foto lezen. Ik hoor graag wat er wel / niet klopt. Ik heb niets gelezen van wat hier eerder staat, zodat ik niet beinvloed ben.

Het eerste wat ik krijg als ik naar je foto kijk is hoofdpijn. Ik vroeg me daarom ook af of jij vaak last hebt van hoofdpijn waarvan je eigenlijk de oorzaak niet weet? Goed dat gezegd te hebben zakt hij weer weg, dus ik vermoed dat het toch door jouw foto komt .

Je foto heeft een enorme dubbele uitstraling. Het is de onzekerheid die je probeert te verdringen door zo min mogelijk van jezelf te tonen. Je bent enorm bang om gekwetst te worden en hebt van alles gedaan om dit te voorkomen.

Ik vind het lastig om een kritische lezing te doen, omdat jij heel slecht tegen kritiek kan. Je ziet het vaak als een persoonlijke aanval, en kan hierdoor aardig dichtslaan. Je wordt dan onredelijk, of je loopt weg.

Aan je ogen zie ik, dat je medium gaves in je hebt. Ik weet alleen niet hoe makkelijk je hiermee kunt werken en of je ze al gebruikt.

Je hebt een grote zorgzame kant in jezelf, waar je erg tevreden over bent. Veel mensen om je heen vinden dat erg prettig. Pas alleen wel op, dat ze je niet leegzuigen, en je daardoor niet meer voor jezelf zorgt. Gebruik deze goede eigenschap dus ook op de eerste plaats voor jezelf, en dan pas voor een ander.

Goed, meer krijg ik niet, dus ik ben benieuwd wat je ervan vindt en wat er wel / niet klopt.

Hallo NiMs,

Dank je voor de lezing.
Ik heb zelden hoofdpijn maar ik zit wel bijna constant in mijn hoofd. Misschien is dat wel de verklaring. Toch mijn excuses als ik u hoofdpijn geef, dat is niet mijn bedoeling.

Ik ben inderdaad heel erg onzeker en ben immers enorm bang om gekwetst te worden. Vroeger was ik daarom ook heel defensief. Ik hoop dat dat toch al wat minder is. Ik heb het inderdaad heel moeilijk met kritiek, ik heb er geen verweer tegen en sla dicht of als het mogelijk is loop ik weg. Ik heb de indruk dat kritiek bij mij veel harder aankomt. Soms wou ik dat ik kritiek gewoon kon wegwuiven.

Van medium gaves heb ik nog niets ondervonden. Maar ik wil daar wel meer over vernemen.

Mijn zorgzame kant; daar ben ik inderdaad tevreden over, ik help graag mensen, als is het maar de weg wijzen of iets opzoeken op internet. Service geven vind ik belangrijk,dat zijn de meeste bedrijven in deze tijd vergeten. Het is voor mij een plezier en voor anderen ook. Ik heb wel voorheen veel geholpen waarvan ik achteraf vond dat het niet geapprecieerd werd en daar voel ik me dan niet goed bij.

Zo, dat was het een beetje.

Hallo Centaine,

Bedankt voor je reactie. Je hoeft geen excuses te geven voor de hoofdpijn . Het was iets dat opkwam en misschien had het niets met jou te maken .

Ik ben benieuwd of je je medium gaves ook gaat ontwikkelen.

Eerst ga ik wat beter voor mezelf zorgen, beter aarden, beter ademen. Morgen telefoneer ik naar een therapeut om me daarin te begeleiden.
Gaves wil ik wel ontwikkelen, ik ben in ieder geval er echt benieuwd naar maar weet niet hoe daaraan te beginnen en over welke gaves het gaat.

Hallo Nymera

Ik heb je raad opgevolgd en ga nu regelmatig naar een relaxatietherapeut. En nu al voel en zie ik een grote verandering. Mijn zelfvertrouwen is sindsdien gegroeid.
Dat uit zich op diverse manieren. Ik heb vooral weer een toekomstperspectief en voel mij goed in mijn vel.
Dank je!