Wat draag jij bij aan de nieuwe wereld?

een nieuwe wereld ontstaat(nu laat ik even mijn gedachten hier los)
door het groeien van het bewustzijn onder de mensen en dat hierdoor de veranderingen gaan komen......
mensen die gaan elkaar meer herkennen waardoor ze dit uiteindelijk naar buiten zullen stralen
alleen heb ik geen flauw idee of ik dit nog ga meemaken(hier op aarde dan)
wel denk ik dat er mensen zullen zijn die het voortouw zullen nemen,doordat zij krachtig genoeg zijn om dit te doen....
eigenlijk denk ik dat degene die dit gaan doen dit vanzelf gaan merken
we moeten vertrouwen houden in het gebeuren....
dualiteit zou steeds meer moeten verdwijnen eerst...

En is de keuze tussen het individue en de groep in jouw ogen ook een dualiteit?

En wat als je iemand zogenaamd "helpt" maar die persoon heeft er niet om gevraagt. Is dit niet inbreuk op vrije wil?

Voor mij is de nieuwe wereld gewoon jezelf beter leren kennen, dicht bij je goddelijke kern komen,...
Net zoals de meeste al zeiden 'gewoon er zijn, lekker jezelf blijven'.

ja,maar het gekke is als individu maak ik wel degelijk uit van het groter geheel

Haha, ja ook via een omweg kom je daar dus uit

Nims, volgens mij is het niet de bedoeling dat we mensen een kunsje leren. Dat we wat wij vinden hoe die wereld zou moeten zijn invullen en inkleuren voor hun. Wat mij betreft is die nieuwe wereld werkelijk een nieuwe wereld die wij nu nog helemaal niet kennen tenzij we open staan zonder filters en verledentijd projecties. Dus het enige dat we mensen zouden kunnen bijbrengen is dat ze tot hun eigen kern komen en zuiver worden vanbinnen zodat ze zelf de nieuwe wereld kunnen ervaren.

Om nog even terug te komen op wat jij zij over het feit dat niet iedereen naar die nieuwe wereld over gaan; iedereen gaat over naar die nieuwe wereld alleen niet iedereen kan die ervaren doordat ze het met "de verkeerde" ogen bezien en interpreteren op een oud raster.
En ja we staan pas aan het begin maar dat betekend niet dat het er wel altijd al geweest is. Het is ons bewustzijn dat tekort schiet op dit moment, niet het universum.

Trouwens, wie zich wel eens teveel focust op de toekomst leeft niet echt in het 'hier en nu'.

Het zal allemaal wel vanzelf komen die nieuwe tijd, niet te zeer over nadenken.

Ik las laatst een stuk van Osho waarin hij het had over schilders en dansers.
Op dit moment zijn we schilders in deze wereld. We "maken" deze wereld als een schilderij. Maar de schilder en hetr schilderij zijn nniet één. Het schilderij blijft een schilderij ookal is de schilder er niet bij. Een danser en de dans zijn wel één. Zonder één van de twee blijft er niets over. Ze zijn een eenheid.
We moeten mensen dus leren dansen niet schilderen.

"Als er ontkrachtte individuen in de Groep zijn, dan is de Groep zwak in zijn geheel.
Pas wanneer elk lid van de Groep in zijn kracht staat door vertrouwen te hebben om zijn talenten uit te drukken, is de Groep sterk."

Precies, dat is nou net wat ik zeg met "stralend jezelf zijn". Want als je in je kracht staat dan zet je je unieke talenten sowieso in de wereld, zonder erover na te denken. Dan is zijn en doen één. En dat is heel iets anders dan dat er geen individuen meer zouden zijn!
Ik interpreteer de woorden die jij doorkrijgt dus helemaal anders, met andere ogen dan het verstandelijke begrijpen dat alles letterlijk neemt. Zoals Gast (ongeveer) zegt: het kijken met andere ogen, het op een andere manier ervaren van de wereld- dat is de nieuwe wereld (voor mij).
Ik bouw dus niet mee aan jouw constructie van een Nieuwe Wereld Nims, omdat ik er niet op die manier in geloof.

Valt het jullie op dat deze discussie om de zoveel maanden terugkomt?

Grappig dat je het zo ziet en begrijp ook helemaal dat je het anders interpreteert. Je zegt niet mee te bouwen aan mijn constructie en dat begrijp ik ook. Bouw je wel mee aan jouw constructie want als ik je goed lees, is enkel jouw manier van kijken, bepalend hoe de nieuwe wereld eruit ziet.

Begrijp ik het dan goed, dat jij enkel de nieuwe wereld observerveert en er eigenlijk niet aan deelneemt? Of neem je juist deel door de dingen die je observeert te erkennen?

Hé Nims, kwantum fysics, weet je nog; wat er manifesteerd wordt bepaald door de observator. Dat moet toch al genoeg zeggen

"Of neem je juist deel door de dingen die je observeert te erkennen?"

Het zal eerder dat zijn. Met de aanvulling van Gast.

En wat denken jullie dat ik allemaal zie . Door het uit te spreken maak je het realiteit, toch ?

Maar door het uit te spreken wordt het ook zo vastgelegd... Want wat is realiteit? Wat onze zintuigen laten zien? Er is toch zoveel meer in het universum, wat wij door onze beperkingen niet allemaal waarnemen.

Woorden maken het gevoel zo abstract. Denk ik.

Woorden maken het overdraagbaar in beperktere vorm.

Woorden kunnen onthullen, maar vaak ook verhullen ja. Ik kan een voor mij bestaande realiteit uitspreken, maar of de ander mij 'verstaat' heb ik niet in de hand. Het werkelijk begrijpen, herkennen van wat de ander wil zeggen kan alleen als het iets raakt wat ook in jou is. En dit heeft veel meer met invoelen te maken dan met rationele analyse.

Absoluut en dat is volgens mij de kunst van het begrijpbaar maken. Je inleven in de doelgroep en zo de woorden laten aansluiten bij de ander.

Volgens mij is dit erg lastig wanneer je de ander niet begrijpt. Alleen gaan we nu wel erg off-topic en heeft het meer met overdracht van kennis te maken dan met onze bijdrage aan de nieuwe wereld.

Wel is duidelijk dat wat voor de één als bijdrage voelt, door de ander (of eigenlijk mij ) als passief wordt ervaren. Voor mij is bijdragen ook daadwerkelijk iets veranderen en buiten mijzelf duwen naar anderen toe. Maar daar komt mijn stukje "control-freak" weer naar boven .

Nims, wil jij mensen leren wat jij ziet of wil je ze leren zelf te zien?

Wat zou er gebeuren Nims indien je met alle mogelijke middelen zou proberen anderen duidelijk te maken wat jij ziet en die anderen toch zouden blijven zeggen dat ze iets anders zien?

Okee NiMs, ingewikkeld toch. Zoveel woorden, zoveel verschillende meningen. Maar toch blijf ik bij wat ik al eerder zei. Door jezelf te zijn draag je jezelf toch echt naar buiten. Vanmiddag met de bus mee, dan praat ik met de buschauffeur, met de mensen in de bus, gewoon, rustig, vriendelijk. Op die manier raak ik onbekenden, beinvloed ik de sfeer in die bus op een andere manier dan wanneer ik agressief zou zijn, de chauffeur niet zou groeten en geen plaats zou maken voor anderen om ook te kunnen zitten. Het is op kleine schaal, maar toch.
En voor de rest denk ik dat een heleboel plaats vindt op zielniveau, waar de meeste mensen overdag, in ons dagelijks leven nog geen weet van hebben. Maar dat gaat vanzelf komen, elke dag komen we een stukje verder op onze reis.
Als je het bij mensen naar binnen forceert wek je alleen maar wrevel, vooral bij mensen die al helemaal niet open staan voor het spirituele. En je komt rare types tegen hoor, zo op zo'n busritje naar het ziekenhuis.

wat ik bij draag? Gewoon mezelf blijven, positiviteit uitstralen waar nodig en mijn kinderen inzichten geven.