uiten gevoelens

Dat is helemaal waar. Een docente van mij vertelde onlangs dat ze jaren had geprobeerd op een 'goede manier' haar grieven te uiten en ruzie te maken. Ze kende alle psychologische tips en oefende om de dingen 'juist' te formuleren, 'ik'-boodschappen te geven etc...totdat ze besefte dat ze gewoon bang was voor de boosheid van de ander. Inzien dat de ander OOK boos mag zijn (en dat jij dan niet verdwijnt als een stuk onbenul, slecht bent of zondig, niet mag bestaan...) dat is de kern denk ik. In veel mensen zit de diepe angst niet te voldoen, geen bestaansrecht te hebben als ze niet perfect zijn.

Bij mij leefde dat enorm. En vandaaruit ging ik ofwel de ander onnodig sparen (omdat ik de ander niet dat vreselijke gevoel wilde laten ervaren niet ok te zijn) ofwel werd ik overdreven kritisch en veeleisend...

Wie heeft eigenlijk *besloten* dat boosheid uiten niet toegestaan zou zijn?

hoi,

het uiten en beleven van emoties is toch het mooiste wat er is? een keer lekker schelden, een keer lekker lachen, daarna weer huilen en weer lachen en intussen je hart luchten? wat wil een mens nog meer en als je dan ook nog intussen groeit.....we zijn hier op aarde om de dualiteit in onszelf te overwinnen.....