Hoe om te gaan met woede....
Nin, je schreef in 'mijn topic': Woede is een killer, je hebt uiteindelijk alleen jezelf en je kinderen ermee...
Misschien moet ik eerst vragen hoe je dit bedoelt....
Zelf denk ik dat woede een enorme levenskracht is en dat woede een 'killer' kan worden als die vooral onderdrukt wordt.
Het wordt ons veelal jammer genoeg niet geleerd onze gerechtvaardigde woede te uiten. Vooral in religieuze en/of spirituele kringen ervaar ik een moeite hiermee. Er wordt m.i iets te vaak gezegd dat je je woede moet toedekken met de mantel der liefde en vergeving.
Ook ik ben op gegroeid met een 'slaat iemand je op de wang, keer hem ook de ander toe'... Ik ben zelf behoorlijk vastgelopen in het onderdrukken van mijn boosheid die in een grote hoeveelheid in mij aanwezig was. Van buiten was ik het lieve meisje, van binnen raasde mijn boosheid waar ook nog eens een verbod op lag. Later heb ik de bevrijding van het toelaten van mijn boosheid mogen ervaren en ben ik erachter gekomen dat ik hierdoor júist liever kon zijn ( ook voor anderen).
Op sommige momenten of door sommige ervaringen mogen wij terecht boos zijn. En m.i. doen we onszelf of anderen daar geen kwaad mee, mits we boosheid op een 'zuivere' manier uiten.
Het zal ons vroeg of laat bevrijden van onze pijn....zodat we er juist weer optimaal kunnen Zijn.
Braak en brul het uit....