mijn topic

Wauw Inneke!!!

Jouw reactie is als een cadeautje voor me! Ik zit hier met een brede grijns, en het lijkt alsof je me kent!

Echt geweldig.

Overigens ben ik me er volledig van bewust dat de uitkomst van mijn zoektocht, - en waar ik nu sta- , over een jaartje weer volledig op zijn kop kan staan. Dan zal ik misschien weer mijn visie moeten bijstellen.

So be it.

Tuurlijk dat is het leven, maar dan ben je tenminste niet meer aan het zoeken 'buiten' jezelf. ;-)

Hey,

Das het mooie van leven vind ik zelf, je weet niet wat je morgen staat te wachten, of zelfs de minut hiervoor. Het is het onverwachten. Al zou je je leven weten hoe hij/zij loopt, is het, lijkt mij, niet meer leuk. Zo blijven de verassingen in het leven komen en gaan.

Renco

Ik heb het met liefde gedaan!

Dat iemand af en toe in de put zit is iets dat erbij schijnt te horen.
Als je maar hebt leren klimmen...en jij hebt dat zeker, je komt er wel!

Jeetje, ik ben zo wiebelig! Loop ik me een paar uur lang op te pompen, binnen de veilige muren van mijn omgeving: probeer ik een weg te zoeken, een uitlaat van alle shitzooi: stap ik in de auto en loop de Lidl in, en pats, donder ik weer van de berg af.

Mijn dochter (die bij de Lidl werkt) had haar chef gevraagd een paar bananedozen achter te zetten. Ik heb wat op te ruimen hier.

Komt die chef naar me toe en begint heel belangstellend een gesprek met mij. Ik voel kotsneigingen opkomen, en sta te sjeken op mijn benen. Heb mezelf ineens niet meer in de hand.

Heftig zeg. Ik heb hier geen zin in. Nu het donker wordt buiten, ben ik geneigd om zoveel mogelijk licht te genereren in huis. Wat is mijn huis donker! Bah! Waar haal ik op dit uur philips gloeilampen vandaan? Ik ben toch al zo gevoelig voor die donkere maanden. Stiekem zie ik er ieder jaar weer tegenop, maar nu toch wel ietsje erger.

Ik zou het goed begrijpen als jullie mijn topic links lieten liggen. Ik zou er ook voor kunnen kiezen om gewoon een word-bestand aan te maken met al mijn verwarde gedachtes. Toch doe ik het maar hier. Waarom weet ik ook niet. Niet, om zo nodig aan Thomas te laten weten dat het goed met me gaat, maar waarschijnlijk om mezelf het gevoel te geven dat iemand me hoort.

Eigenlijk is dit topic aan mezelf gericht. Voelt wel goed voor mij.

Hey,

Soms is het goed om gedachtes te delen met andere, soms niet. Als je teveel gedachte onbeantwoord laat liggen hope deze op en ga je je misschien speitig voelen. En misschin met sommige gedachten kunnen wij helpen, ik weet niet.

Maar in iedergeval, je klinkt een stuk positiever nu overjezelf en dat is een goed begin, succes

Renco

Dank je wel, Renco.

Hey Phoenix, het mag hoor ga je de natuur in? Je verbinden met het leven...? bewegen (zeker in het groen)geeft je hoofd wat rust en ruimte aan je buik.

Kijk de zon staat aan de hemel
Dit is het einde van de nacht
Ik was verdwaald in het donker
Ik vond mijn weg terug op de tast
Vroeger was ik rijk aan woorden
Ik ben verstild, ik ben veranderd
Maar mijn stem, mijn stem bleef branden
Dit is het vuur, jij mag je warmen

Hoor de taal van mijn hart
Hoor de taal van mijn hart
Ook al klink ik soms gebroken
Gebroken en verward
Het is de taal van mijn hart

Ik heb mijn spiegelbeeld zien vallen
Ik lag in stukken op de grond
Ik heb mezelf leren kennen
Als een held en als een hond
En er is niet zoveel meer over
Van al mijn tedere geweld
Maar ik ken nu ook mijn slechte kanten
En ik sta dichter bij mezelf

Ik zing de taal van mijn hart
Hoor de taal van mijn hart
Ook al klink ik soms gebroken
Gebroken en verward
Het is de taal van mijn hart

Ik ben te nemen of te laten
Je mag van me houden
Je mag me ook haten
Ik ben wie ik ben
Dit is mijn wereld
Dit is mijn stem

Hoor de taal van mijn hart

Van Stef Bos

Ik merk, dat ik in het contact naar anderen steeds weer tot het besef kom dat ik de enige ben die er toe doet. Het volledig begrijpen, het bewustworden van mijzelf, zit diep in mijzelf. Inneke schreef mij privé dat er ergens onder de puinhopen (of iets in die trant) een krachtig mens schuilt: de bulldozers zijn flink aan het graven op dit moment.........

Ik had het iets poëtischer uitgedrukt geloof ik

Maar bulldozers en puinhopen voldoen prima! In het toelaten van je kwetsbaarheid en het doorleven van je gekwetstheid komt de kracht tevoorschijn. En ik heb er bij jou echtal wel serieuze glimpen van gezien! Maar het is een proces met vallen en opstaan, wat langer opstaan en opnieuw vallen...Niemand staat voortdurend voor 100% in zijn kracht. Maar het is deze levenskracht Helma, die onze ware natuur is...En jij bent jouw unieke manier aan het vinden om je ware natuur te laten schijnen!

Ja, ik hou niet zo van knippen en plakken, dus ik maak er dan een janboel van, maar de boodschap is duidelijk

En ja, ik kom van de Veluwe, dus niet om de hete brei heen, maar met de botte bijl op mijn doel af!

'Lieve Helma,

Ik wil alleen maar zeggen dat het me ongelooflijk ontroert...Terwijl ik 'weg' was (;-)) heb ik je ongelooflijk zien groeien. Je terechte woede komt eruit, het besef dat je op je eigen kracht mag vertrouwen, niet hoeft op te kijken of zelfs maar te luisteren naar al die prachtige hoogdravende spirituele praat. Het echte leven 'vanuit jezelf' is niet meer of minder dan dit! Het doet razend veel pijn, het verscheurt je...Maar wat ik zie is een Helma die vanonder het stof vandaan komt en opstaat! Er is niets mooiers dan dat. Het leven is hier-en-nu, met je voeten op de aarde, geen mentale constructie. Geen man moet jou leren wat liefde is, maar het gewoonweg delen met je.
Ik heb het al vaal gezegd: gekwetste mensen vluchten vaak in 'spiritualiteit' met alle gevolgen vandien. Ik denk dat als er een les te leren is, het wel deze is.In contact met een ander hoef jij/mag jij niet verdwijnen.

Twijfel niet aan jezelf Helma. Je moet helemaal niks aannemen, van niemand. Gewoon bewust zijn van jezelf, je gevoelens, je noden, je lichaam...Dat is de ontdekkingstocht richting Zelf...

Liefs,
Inneke'

Lieve Inneke,

Je woorden resoneren continue na in mijn hoofd. Deze boodschap is zo waardevol voor mij! Daar houd ik me nu dan maar aan vast.

Ik ben zo benieuwd waar ik uitkom. Ik kan jullie wel zeggen dat ik behoorlijk de weg kwijt ben. Morgen weer aan het werk, weg van de vier muren in mijn hoofd, van mijn huis. Ze houden me gevangen. Ik voel me verstrikt in een web, en verbaas mij erover dat ik me zo tegen de muur gekwakt voel.

Met lege handen
Sta ik voor mij Zelf
Uitgeblust
Uitgeraasd

Vol verdwaalde gedachten
stop de tijd
en zo goed wetende
dat er een moment zal zijn
waarin ik opsta

En mijn plek inneem
wars van woede
los van mist
uiteindelijk en voor altijd
uitkomende bij mezelf

Ik maak die reis alleen
een pad vol gevaren
met maar één zekerheid in mijn achterzak
ik ben oke zoals ik ben
en ik moet het zelf doen

Mooi Helma en Inneke!

Goh Helma,

Dat maakt me stil en dankbaar.
Dat mijn 'terugkomst' nog iets heeft kunnen betekenen. Dat het nog even zo moest zijn...
Ik ben dankbaar getuige te mogen zijn van dit stuk van jouw reis. Het 'de weg kwijt zijn' is het begin van het vinden ervan! Er staan mensen rondom jou je toe te juichen, don't forget.

Liefs,
Inneke

Vandaag trok ik, na vele maanden, weer eens een vogelkaart. Ik trok de Plevier. De tekst die het boekje gaf is de volgende:

De Plevier

Het karakteristieke kenmerk van de plevier is de intensiteit waarmee hij zijn nest en zijn eieren verdedigt. Door rond te rennen wendt hij elk potentieel gevaar af en leidt het bij zijn nest vandaan. Hij gaat daarbij soms zelfs zo ver dat hij net doet of hij gewond is - of hij een lamme poot of een gebroken vleugel heeft. Tot de rover te dichtbij komt. Dan vliegt hij snel weg. Wat hij ons op energetisch niveau te bieden heeft is dus het vermogen om een energie die een sterke bedreiging voor ons vormt te dwarsbomen, zelfs als we er ogenschijnlijk een stuk minder sterk uitzien dan de aanvaller en ons ook zo voelen.
Als je vandaag de kaart van de plevier hebt getrokken, zegt het leven tegen je dat je in de situatie waarin je verkeert wel eens als overwinnaar uit de bus zou kunnen komen. Je lijkt misschien kwetsbaar, maar daardoor zou je de dingen misschien wel eens op een slinkse manier naar je hand kunnen zetten. Laat je niet afschrikken door het feit dat je tegenstander sterker lijkt dan jij. Dit is een David-en-Goliath-situatie en reuzen kunnen verslagen worden. Als je hierbij het alles-overstralende bewustzijn van de plevier te hulp roept, zul je merken dat je dapper wordt. Heb vooral niet het gevoel dat je dit alleen moet doen. Doe een beroep op de aanwezigheid van God om je bij te staan en zie vol vertrouwen alle steun die je nodig hebt tegemoet. Deze kaart is een teken van je helpers en gidsen dat je op een innerlijk niveau op hun steun kunt rekenen en dat je de strijd met de vijand moet aangaan. Dat vereist de situatie.
Mensen die zich sterk aangetrokken voelen tot de plevier hebben het hierboven beschreven scenario meestal al eens meegemaakt. Ze weten al dat ze in een ogenschijnlijk onmogelijke situatie als overwinnaar uit de bus kunnen komen. Dat heeft hun groot respect voor zichzelf gegeven en hun zelfvertrouwen versterkt omdat ze weten dat ze een beroep kunnen doen op onzichtbare helpers. Zij zouden je kunnen vertellen dat als jij de Geest eert, de Geest jou eert. Als je jezelf hierbij de nodige eer bewijst en je waardigheid en zelfrespect terugvordert, eer je de Geest. Je bondgenoot is de plevier op wiens energie je een beroep kunt doen zodat je toegang krijgt tot je persoonlijke macht en zegeviert.

Affirmatie
'Ik vraag God me bij te staan als ik me omdraai om de confrontatie met mijn achtervolger aan te gaan. Ik weet dat ik dit gevecht kan winnen. Ik doe een beroep op het alles-overstralende bewustzijn van de plevier om me moed te geven. Ik ken mijn kracht en weet me gesteund. Ik kan dit aan.'

Commentaar van mij: ik ben ongelooflijk blij dat ik deze kaart getrokken heb. Het geeft me een enorme kracht op dit moment. Ik zie in de vijand geen persoon of macht, maar iets persoonlijks, wat alleen mijzelf betreft.

Dit weekend ga ik het boekje van Els maar eens lezen. Ik ben twee dagen alleen, en van alleen maar blad harken word je ook zo simpel!!!

Misschien borrelt de wijsheid juist op

Lekker buiten, je lichaam en de natuur...dat is meditatie.

Ja... al zit ik nu nog lekker in mijn ochtendjas, met koffie en een lekkere koek.

Ik ben dit jaar meer dan 15 kilo kwijtgeraakt, en ik kan die kilo's wel missen. Mijn eetlust komt weer een beetje terug, en de misselijkheid is over. Gelukkig maar. Ik draag de verantwoording voor twee kids, en mijn kracht om dat goed te doen is weer terug.