hier een klein stukje wat ik vond
Bron: Alice Bailey: Het naar buiten treden van de Geestelijke Hiërarchie par. 241 - 246
De mensheid is volwassen geworden; zij is de kinderschoenen ontgroeid en kome wat moge, de mens zal zelf moeten beslissen welke weg de wereld, haar regeringen en haar sociale orde moeten gaan.
Er kan een nieuwe wereldorde ontstaan en er zullen noodzakelijkerwijze bepaalde stappen gedaan moeten worden, als de visie van deze nieuwe wereld werkelijkheid zal willen worden.... Maar ik kan u tegelijkertijd verzekeren, dat iedere stap op die weg een gevecht met zich mee zal brengen, en het omverwerpen van alles wat oud en geliefd is, en de vernietiging van dat wat onmenselijk, zelfzuchtig en wreed is...
Eerst verzoek ik u na te denken over het visioen van de nieuwe wereldorde en daarbij een open oog te bewaren voor en te beseffen dat deze nieuwe levenswijze er op wacht verwezenlijkt te worden zodra de zelfzucht verslagen is, juiste menselijke verhoudingen correct beschouwd worden en het ideaal van de nieuwe wereldorde bevrijd wordt van alle nationalistisch getinte voorstellingen en aspiraties. Het zal geen Amerikaanse, Franse of Britse wereld worden, en ook geen totalitaire wereld. Het zal het resultaat zijn van de beschaving die aan het verdwijnen is en van de cultuur die de bloem van die beschaving is, maar toch geen van beide zijn. Het zal een menselijke wereld zijn, gebaseerd op een juist begrip van correcte menselijke verhoudingen, op de erkenning van gelijke opvoedingsmogelijkheden voor alle mensen, alle rassen en alle volkeren en het besef dat "God alle mensen op aarde uit hetzelfde bloed geschapen heeft". Het zal een wereld zijn waarin het rassenonderscheid en de nationale eenheden gezien zullen worden als een verrijking van het geheel en als bijdrage tot de betekenis van de mensheid. Deze verschillen en nationale eenheden zullen bewaard en aangekweekt worden, niet in een afgescheiden isolationisme, maar in het besef dat de vele facetten van de menselijke ontwikkeling en differentiatie één nobel geheel vormen, en dat alle delen van dit geheel onderling afhankelijk van elkaar zijn. Een ieder zal zijn betrekking tot de ander begrijpen in één progressieve, synthetische, menselijke krachtinspanning en dit als één hele familie samen leven zal een innerlijk werk tot stand brengen van een schoonheid en rijkdom, dat de mensheid als geheel zal onderscheiden. Hieraan zullen allen deelnemen met wijs beleid en geplande doeltreffendheid en zij zullen aan het planetaire leven en aan elkaar datgene, wat zij kunnen bijdragen, aanbieden. Dat zal mogelijk worden omdat men zal erkennen dat de hele mensheid tezamen essentieel één eenheid is die geestelijk van groter belang is dan het deel.
Dit is geen ijdele visionaire droom. Dit is reeds bezig zich te voltrekken....
Deze wereld zal niet tot stand komen als antwoord op gebed, noch door de passieve wensdroom en verwachting van de vredelievende idealist en mystieke visionair. Zij wijzen de weg en geven het vereiste doel aan. Ze zal verwezenlijkt worden als de mysticus en de visionair zich bewust worden dat de tijd dringt en zij hun droomwereld, hun theorieën en woorden opgeven voor de harde arena van het openbare en dagelijkse leven. Ze moeten bereid zijn te vechten voor dat wat ze verlangen en waarvan ze weten dat het goed en waar en juist is, en ze moeten moedig stand houden tegenover de mensen die hun visie willen verdraaien en de veruiterlijking ervan willen stuiten...
Het toekomstbeeld zal werkelijkheid worden op aarde, als de enkelingen bereid zijn hun persoonlijke belangen ondergeschikt te maken aan het welzijn van de groep; wanneer de groep of groepen hun belangen doen versmelten met het nationale welzijn, wanneer de volkeren hun zelfzuchtige doelstellingen en oogmerken willen opgeven terwille van het internationaal welzijn, en wanneer juiste internationale verhoudingen gebaseerd zijn op het welzijn van de mensheid in haar geheel. Op deze manier kan het individu zijn rol spelen in het grotere geheel (en zijn hulp is noodzakelijk); zodoende wordt het gevoel van persoonlijke nutteloosheid teniet gedaan. Voor de meest onbelangrijke mens op de alleronbelangrijkste plaats in de nationale eenheid komt de oproep om zich op te offeren en de groep te dienen waartoe hij behoort. Uiteindelijk wordt de gehele mensheid ertoe gebracht - en dat weer als integrale eenheid - het planetaire leven te dienen...
Dus zal hij, die de mensheid liefheeft,... onder volkomen zelfvergetelheid de zaak van de mensheid voorstaan, en zich niet verbergen achter een gevoel van nutteloosheid, en zich geen alibi verschaffen door een verkeerd uitgelegd idealisme. Hij zal de feiten van de huidige situatie onder ogen zien in het licht dat van het visioen zelf uitstroomt. Dan zal hij voorwaarts dringen in de eeuw van juist menselijke verhoudingen, geestelijke eenheid en gedeelde hulpbronnen en dit met volkomen vertrouwen, omdat zijn gevoel voor waarden zich heeft aangepast. Hij weet dat de mensheid een goddelijke opdracht heeft, die op de vleugelen der liefde uitgevoerd moeten worden, door een begrijpende handelswijze, onzelfzuchtig dienstbetoon en de bereidheid in de strijd te sterven, als dat de enige weg is om zijn broeder te dienen en te bevrijden.
