hondebaan

Moedig dat je stappen onderneemt om te veranderen! Ik denk dat het echt belangrijk is dat je voor jezelf nagaat wat jijzelf echt wil. Niet alleen om geld te verdienen, maar wat je echt graag doet, waar je talenten liggen, waar je hart blij van wordt. Durf te dromen en te brainstormen, zonder direct de haalbaarheid te beoordelen. Dan kun je bewust kiezen welke richting je uit wil en welke stappen je moet zetten om datgene te doen wat je echt graag doet. En dan ben jij het die kiet ipv dat je maar tevreden moet zijn met wat je toegeschoven krijgt.

Is het CWI zoiets als loopbaanbegeleiding? Ze zullen je er zeker bij helpen, maar jij bent 'de baas' over jezelf! Niet vergeten hoor :-)

Verstandige keuze dat je nu iets gaat zoeken wat beter bij je *past*.

Helaas is werken voor de kost in deze tijd iets dat echt niet weg te denken is dus is het het beste dat je iets doet waar je plezier in hebt en voldoending uit schept.

Ik hoop dat je snel een leuke baan vindt waar je je goed bij voelt, succes!

Klinkt goed Hidden Wings, je bent al een tijdje bezig om er het beste van te maken terwijl het eigenlijk niet voelt als de goeie plek. Succes met zoeken en je vind vast wel iets dat bij je past. Liefs!

Je kunt wel een mooie telefoonstem hebben maar gek worden van de honderden telefoontjes op een dag. Telefonist zijn is niet een rustig baantje. Ik ken er die volkomen uitgeblust thuiskomen en op de bank gaan liggen omdat ze geestelijk en daarmee ook lichamelijk dolgedraaid zijn. En dan het frustrerende bellen tegenwoordig door zeeën van antwoordappareten.

Zorg voor een afreageerkamertje met oude toestellen of serviesgoed. Ik denk aan Laurel and Hardy in "Horns" of "Saps at Sea".

Groetjes

Ja ik denk dat Stardust wel gelijk heeft. Het lijkt misschien leuk maar dat is het vaak niet. Het zijn niet je eigen telefoongesprekken die je voert, het is werk.
Waarom probeer je niet bij de gemeente of zo te gaan werken. Of bij een woningcoöperatie bij jou in de buurt. In iedergeval iets met wat minder commerciele druk. Zal niet mee vallen maar het is het proberen waard denk ik.
Het verdiend dan misschien niet zo veel als commercieel maar het werk is er ook naar. Het is maar net wat je wilt; leuk werk of veel geld.

Neem het heft in eigen hand en stuur open solicitaties naar de bedrijven die je leuk lijken.

Dank jullie wel voor al jullie adviezen! Gisteren heb ik eerst maar eens mijn consulent bij de gemeente om advies gevraagd. Zij adviseerde om tóch nog eens te bellen met het CWI (Centrum voor Werk en Inkomen). Inmiddels is het gelukt om me er digitaal in te schrijven en maandag 2 november heb ik er een gesprek.
Ik had 'telefoniste' ingevuld, omdat ik toch iets in moest vullen! Liever doe ik iets creatiefs, of in een spiritueel centrum, een atelier of iets soortgelijks. Het werk wat ik nu doe is niet commercieel, namelijk de zorg. In het verleden heb ik al tientallen open sollicitaties verstuurd, vanuit de gouden gids. Overal krijg je hetzelfde antwoord. Ik weiger uit principe om bij een callcentre te gaan werken, terwijl er hier wel een hele grote zit, waar ze altijd mensen zoeken. Ik ga eens verder nadenken over mijn toekomst. Ik hoef niet veel geld te verdienen, maar liever zonder aan te moeten kloppen bij de sociale dienst!

T.z.t. laat ik weten hoe het zich gaat ontwikkelen. Ik heb zelf nog geen idee!

Telefoniste zijn is piitig, het ligt er ook aan waar je aan de telefoon zit.
Sommis bedrijven hebben veel met klachten te maken en daar moet je wel tegen kunnen.
Op mijn werk wordt ik regelmatig uitgefoeterd en meestal kan ik daar heel goed tegen, ik kan zien dat mensen het niet tegen míj persoonlijk hebben, maar zo kan het wel voelen en inderdaad lig je na zo'n dag regelmatig 's avonds uitgeteld op de bank, sommige mensen zuigen je compleet leeg aan de telefoon.
Wellicht is proefdagen draaien een idee Helma?
Proeven bij bedrijven?

voldoening in je werk is het beste wat je kunt overkomen. Tegen zuigende mensen kan je je afsluiten. Ben er zelf ook steeds mee bezig. Werk achter een balie op een poatagentschap. Wordt er steeds beter in. Iedere dag een grote gouden cirkel om me heen opgetrokken naar boven waar die open blijft. Want voor mij mag al het goede erin de rest is dan beschermd.

Maar over dat callcenter heb je gelijk je draait dan vaak op targets die je moet halen. Dat geeft mijn inziens een druk.

Maar misschien kan je je eens laten testen om te zien wat heel goed bij je past?

het belangrijkste is dat je ruimte hebt gemaakt voor iets nieuws!

ja helma niet makkelijk ben zelf rond 2003 begonnen via een uitzendbureau het was een lange weg en hardwerken en soms moet je geluk hebben ook, dat er net iets is wat bij past.
maar een uitzendbureau kan ook veel voor je betekenen zeker als je het gesprek aangaat,leg al je kwaliteiten op tafel en kijk eens wat er uitrolt.
misschien is het wel heel verassend waar jij uieindelijk op je plek gaat vallen en leg de lat niet te hoog voor jezelf ik dacht ook ik moet alles wel kunnen
we hebben op dit vlak veel gemeen maar ook moet je durven kiezen voor jezelf hoe jij het graag zou hebben hoe wil jij dat je leven er straks uit gaat zien.
vertrouwen houden hoor.......

Creatieve beroepen zijn ook de leukste, vooral als je je eigen creativiteit erin kwijt mag/kan, want dat is ook niet altijd gezegt. Helaas zijn dit ook de beroepen waar of een specifieke opleiding voor nodig is of het verdiend geen drol.
Je zegt niet commercieel, de zorg, ik heb in de laatste jaren dat ik in de zorg werkte gemerkt dat het steeds commercieler werd. Het is geen staatsbedrijf en moeten geld binnen zien te krijgen om te overleven, dus in mijn ogen toch commercieel ondanks ze er geen "winst" uithalen.
Ik vond dit een erg treurige ontwikkeling in de zorg waar ik werkte. Het was af en toe bijna een koehandel over de ruggen van de bewoners. Alle groepen hetrogeen maken heeft veel voordelen voor het bedrijf want dan kun je op een lege plek iedere persoon neerzetten. Er werd niet meer gekeken of iemand in die groep paste maar naar het geldzakje dat diegene meebracht.

Waarom heb je eigenlijk een secretaresse opleiding gedaan?

Balen joh Helma, je was zo enorm blij met deze baan!
Ik vind het zo sneu dat dit zo tegenvalt, ik had vandaag ook zo'n dag dat ik eigenlijk het liefste de hele vacaturebank had doorgepluisd vandaag.
Ik knetterde toen ik thuis kwam, ha ha de katten stoven al weg toen ik binnenkwam.
Het is zo moeilijk een evenwicht te vinden in wat je nu echt wil, waarschijnlijk zijn we ook hierin afhankelijk van het evenwicht in onszelf en kunnen we beter bepalen wat we echt willen als dat evenwicht van binnen ook goed zit.
Vandaag vond ik een advertentie waarin je dan ook de zorg in kan en daarbij gelijk een opleiding volgt. Heel verleidelijk want Kaatje wil altijd helpen, maar ik vraag toch af of dat dan tegelijkertijd niet een enorme valkuil voor mezelf is en een vlucht om vooral mezelf maar niet te hoeven helpen.
Ook vanuit zulke gedachtes kunnen we zeker verkeerde keuzes maken, dus ja we zitten ook nog met ferfelende ego-tactieken.
Aan de andere kant kan zo'n verkeerde keuze je juist ook weer helpen.
Misschien helpt het om ook dit los te laten en te vertrouwen dat goede raad uiteindelijk vanzelf op je pad komt zolang je maar trouw blijft aan je eigen gevoel.

verkeerde keuzes bestaan niet volgens bepaalde visies :-) En eigenlijk is dat waar. Als je beslist de 'juiste keuze' moet maken kun je verlamd niets doen uit angst om 'verkeerd' te kiezen. Het belangrijkste is dat je kiest en niet blijft twijfelen. Valt de uitkomst niet mee, dan kies je opnieuw. :-)

Klopt helemaal Inneke, daarom schrijf ik ook dat ook "verkeerde"keuzes je kunnen helpen.

Toen ik in 2002 aan de bak moest vanwege de echtscheiding (ik werkte maar drie uur op een assurantiekantoor als schoonmaakster), ging ik solliciteren bij Philadelphia. Het enige dat ik kon was schoonmaken, of in een fabriek.
Philadelphia kende ik nog vanuit een ver verleden, omdat ik daar ooit als 17-jarige de opleiding voor Z-verpleegkundige uitgeprobeerd heb. Wat ook al mislukte.

Enfin, terug naar nu. Ik maakte schoon bij Philadelphia. Door geweld op de werkvloer raakte ik burnout in november 2003. Na een jaar 100% afgekeurd. Mijn baas moest met mij op zoek naar vervangend werk, dus, hup, op een bureaustoel. Aangezien ik een typediploma van de huishoudschool heb(302 aanslagen per minuut), ging dat erg goed. Administratieve klusjes dus. Maar, weliswaar, in het klein. Voor 1 manager. En niet voor 1 regiomanager, 11 locatiemanagers, 2 P&O-ers, 8 cliëntadviseurs, 2 gedragsdeskundigen, 350 cliënten en 600 werknemers! En dat is wat ik nu dus doe. Vandaag heb ik het aantal telefoontjes geturfd, 68 inkomend, 8 uitgaand. Beetje veel, naast alle grote klussen die er liggen.
Ik vind secretaressewerk best leuk. Mijn 2 collega's zijn directiesecretaresses (waarvan er nu één met zwangerschapsverlof is tot en met december), en zijn geweldig in hun werk. Als persoon stellen ze overigens geen drol voor, en dikke vriendinnen van elkaar.

Hoeveel moet een secretaresse kunnen (ver)dragen?

In ieder geval, ik ondersteunde dus die ene manager. Na verloop van tijd werd een hele andere collega die ik verving (ook door een burnout) weer beter. Ik kon kiezen: terug in de schoonmaak, of ontslag en een opleiding tot secretaresse cadeau. Ik koos het laatste. De 2-jarige opleiding is nu klaar: ik slaagde met vlag en wimpel. Vier negens, acht achten en één zeven.
Ondertussen werkte ik bij een organisatie die veel met een enorm Acces-bestand werkte, wat aan elkaar hing van de afkortingen. Ik maakte fouten, en dat maakte me erg onzeker.

Een jaar na mijn ontslag belde mijn 'oude' manager van Philadelphia of ik alsjeblieft terug kon komen. Na vijf minuten was ik er al uit, nam ontslag bij ICS en schoof weer aan bij Philadelphia (voor de 3e keer: het is net een ouwe zweer, ik kom er nooit los van). Nu de locatie van die manager is afgestoten naar een andere regio, kon ik in mijn woonplaats terecht, op het regiokantoor. Met die enorme vracht mensen dus.

Dit is dus zo'n beetje mijn arbeidsverleden in een notedop. Het was kiezen of delen: schoonmaken of enveloppen openmaken. En echt, ik vónd het aanvankelijk ook leuk, omdat het te overzien was en niet uitpuilde van de administratieve rompslomp.

Als ik werkelijk kiezen mocht???

Dan schreef ik een boek, maakte een jurk, zong een lied, schreef een gedicht; wandelen met een bejaarde vrouw, de krant voorlezen voor een dementerende opa, een spirituele winkel beginnen, enz!

Maar ja, dat is allemaal een beetje te veel van het goede.

Toch maar weer in de bijstand en veel vrijwilligerswerk doen

En waarom zou je niet werkelijk mogen kiezen?
Waarmee ik niet wil zeggen dat het morgen ineens allemaal in kannen en kruiken is.

Alpha hulp niets voor je?