kalmeren? (nerveus ruitertje)

Hoi,
nee jullie moeten niet bang zijn dat ik hier paardrij taal af kom :p Met haar paard is niets mis. En zowel dat krijg ik wel opgelost. Hier zit ik met een probleem met het ruitertje!

Ik geef sinds kort les aan een meisje van 9. Kind doet der best en nu, les 3 is ze zelf weer op haar pony gekropen van begin af aan (ik heb dat ding een tweetal maand gereden omdat ie herstelde van een blesure en ongeveer een halfj aar stil stond en dus te gek was voor haar, we hebben geleidelijk aan afgeboud; ik een half uurtje losrijden en dan zij, en vorige keer ik een kwartiertje en zij 45 min en deze keer dus zij het volledige uur.)

Ze luisterd goed naar mijn aanwijzingen en het gaat echt super! Dat pony'tje loopt beter onder haar dan ik het ooit heb zien lopen omdat ze gewoon veel aandachtiger rijd.

Maar...Nu het probleem; als haar moeder er bij komt, of mijn moeder of eender wie, van het moment dat er iemand bij komt staan, raakt ze in paniek en spant ze al haar spieren op. Ze vergeet al haar hulpen en ineens weet ze niets meer, haar figuren nog wel, maar haar hulpen niet meer, met gevolg dat die pony zich op spant en dus totaal niet meer goed loopt.

Ik zag wel dat ze op wedstrijd een gespannen pony had enz en dat dat vooral haar probleem was, maar ik heb nooit achter de oorzaak gezocht omdat ik haar lesgever niet was, dat is normaal aan de lesgever.

Maar nu heb ik de oorzaak dus wel gevonden, er komt iemand bij en zij raakt in paniek en word nerveus. Ik heb haar daarop gewezen, ik vroeg waarom ze ineens stopte met rijden. Ze haalde haar schouders op, ik voelde dat ze gewoon enorm nerveus was dus ik vroeg haar 'waarom ben je zo nerveus?' maar ook daar kon ze me geen antwoord op geven. Vervolgens vroeg ik haar of ze dacht dat haar moeder te veeleisend was (de moeder stond er nog bij) Ze keek heel onzeker naar haar moeder (dat zei eigenlijk al genoeg) en ik trok haar aandacht weer naar mij met de melding dat ze niet moest kijken naar haar moeder. Dat die er 'niet was' en toen knikte ze van ja.

De moeder knikte vervolgens en glimlachte, en zei dat ze mijn moeder zou gaan halen, maar ook bij mijn moeder reageerde ze het zelfde.

Dus wederom 'waarom ben je nu nerveus?' maar geen antwoord...

Voor zover ik het aanvoel, is ze gewoon bang om fouten te maken als iemand er bij staat. Ze legt te veel druk op zichzelf.

Ik weet dat de moeder nogal veeleisend is, en heb haar dan ook gevraagd om er zaterdag bij te blijven als ik haar les geef. Ze zei dat Danny, de lesgever die ze eerst had, haar altijd weg stuurde omdat ze zo nerveus was. En dat ze er daarom niet bij bleef.
Maar dat vind ik geen oplossing. Ik moet het probleem aanpakken niet vermijden...Op wedstrijd kan je nl niet alle mensen (incl de jury) eruit sturen omdat ze haar proef moet rijden.

Iemand een ide hoe ik dit meisje wat minder bang kan laten worden?
Ik heb al lachend gezegd dat, als niets hielp, ik haar zou laten mediteren op haar paard daar lachte ze mee, maar als het zaterdag écht niet lukt ga ik daar serieus over denken Het kan er misschien wel idioot uit zien maar als het helpt, dan helpt het!

Nu ga ik woensdag ook naar een mental training voor ruiters (wedstrijdruiters) dus misschien pik ik daar ook het een en ander op(zowiezo, zowel voor mezelf als voor haar). Maar ik zou liefst die twee lessen toch al iets willen hebben waarmee ik haar vooruit kan helpen.

Dus als iemand ideën heeft?
(Ja, dit is mijn eerste 'lesklantje' dus tis ook voor mij nog veel leren en ervaring op doen )