Supposedly ruimteschip 14 Oktober

Mooie reactie nikskeuh..

Ik weet ook niet hoe het wel of niet is, maar we zijn nu inderdaad wel erg bezig met a(lles) l(iever) i(n eerste instantie) a(ls) n(iet van onszelf te zien) s(ymbolisch)

We zijn ook nog steeds bezig onszelf uit te roeien.

Alleen een reactie als die van Blossom maakt de strijdlust tussen mensen die iets ´schijnen´ te weten, gelovig of ongelovig, alweer los. Dan is er nog geeneens een alien fysiek in beeld geweest, er is alleen nog maar over gesproken..

Ik voel dat we er nog net niet klaar voor zijn om andere wezens te zien, ik denk dat de paniek los zou branden op de wereld.

Jep kijk naar de verschillende godsdiensten op de dag van vandaag (christendom, moslims, joden,...) iedereen heeft het recht te geloven wat hij/zij wil en doch zijn er hier veel oorlogen rond geweest.

Misschien moeten we eerst de problemen op deze blauwe aardbol aanpakken ipv ons te concentreren op verdere zaken.

Is dat niet juist hetgene waarbij ze ons zouden komen helpen?

Ja, maar misschien moeten we er eerst voor open staan.

En het dan zelf oplossen?
Of is het overgave? Toegeven dat we er een potje van gemaakt hebben en zijn afgeweken van onze Bron?...Opdat we open kunnen staan...

Of gewoon in gaan zien dat we alles in ons hebben wat we in de buitenwereld ervaren. Dus ook die alian
Maar zolang we de aardse "dingen" al niet kunnen accepteren.....

De bron omvat alles want alles is ontsprongen vanuit die bron. Maar hoever ga je terug in het zoeken naar die bron....dat maakt het verschil waarschijnlijk of je de eenheid kunt zien of afgescheidenheid ervaart.

Maar hoe is de bron dan ontstaan enz enz...

De absolute bron van alles is puur energie die niet gesplitst is in negatief/positief, mannelijk/vrouwelijk. Die heeft geen begin en geen eind, geen naam omdat er niemand was om het een naam te geven. Voor ons dus onmogelijk het te kennen waar het vandaan komt, het IS.

Vroeger keek ik nog wel eens naar de sterren en vroeg me af wat daar achter zat, en daar weer achter, en daar weer achter, opzoek naar de bron zou je kunnen zeggen. Ik moest hier altijd snel mee stoppen want ik werd er een beetje gek van om dit niet te kunnen weten. Ik wilde alles weten, maar weet nu dat er maar weinig is wat wij werkelijk kunnen weten.

Tja Maris...

Dat is een heel goede vraag waar hoogstwaarschijnlijk geen antwoord op is.EDIT: toch wel
Typical zon vraag waarop je het antwoord niet behoeft te weten maar volledig vertrouwen in mag hebben dat deze Bron er is.

Het zelfde als ik heb nog nooit 1 miljoen euro gezien maar ik weet dat het bestaat...

Het is gewoon niet te bevatten, er is geen begin en geen eind, voor mijn brein is het een beetje teveel, dus ik wil er niet eens aan beginnen om uit te zoeken wat iedereen wil weten.

Ik denk dat als je weet hoe de wereld en de mensheid en alles eromheen in elkaar zou zitten, bijvoorbeeld is er leven na de dood dat je heel anders in dit leven zou staan, wat nonchalanter, nu haal ik er alles uit wat er uit te halen is.

Het houd me wel bezig maar ik weet dat er geen antwoord is, dat weet niemand geloof ik.

Weet je wat ik ga doen maris?

Bij mijn volgende les ga ik het die dame vragen.

Wellicht komt er geen duidelijk antwoord maar wel iets waar we ons in kunnen vinden.

Het enige dat ik weet is dat de bron pure liefde is van een ongekende hoogte. En dat bestaat!

Oh ik ben wel benieuwd of ze een antwoord heeft en geeft.

Hoe zou die liefde voelen vraag ik me af, is het zoiets als de liefde die je voelt voor je kinderen, want dat gaat zo diep dat het pijn doet.

Liefde kan soms toch al pijn doen, liefde is mooi, maar haat en liefde liggen dicht bij elkaar. Positief/negatief, min/plus, alles wordt in balans gehouden.

Denk je als zusje ik hoop niet als een stelletje koeien (vergelijkbaar naar hoe de meeste mensen naar koeien kijken) zoals al meer gezegt wordt. of word het zo gehouden dat we niet meer "mogen" weten ?

Onvoorstelbaar misschien maar die liefde schijnt nog 10.000 keer intenser te zijn dan de liefde die je voelt voor je kinderen,bijv.
Deze liefde kent geen pijn want is de puurste liefde van allemaal.
Haat is in deze vorm van liefde niet aanwezig, sterker nog, het is iets dat deze liefde niet kent.

Dat is wat ik heb gehoord en wil ervaren.

Echte liefde is emotieloos. Dit kan niet anders als klopt wat jij zegt Nin. Want onze emoties zorgen voor de pijn.

Wat heb je dat toch weer mooi verwoord gast!

Het is de mooiste puurste liefde, niet uit te leggen.
Als je daar contact mee kan maken dan krijg je een gevoel dat niet te bevatten is, het gevoel wat Maris omschrijft bij het invoelen hoe groot de ruimte is.
Zo voelt die liefde ook ( voor mij dan) Je hartchakra draait volle toeren en het is of het uit je borst zal ploffen.
Het is een waanzinnig onbeschrijfelijk gevoel en ik kan me herinneren dat toen ik voor het eerst door had hoe ik daarbij kon komen, ik vreselijke angst had dat ik dat gevoel zou kwijtraken, maar dat kan niet, ik bande ieder slechte gedachte uit mijn hoofd zo bang was ik.
Maar we kunnen er allemaal bij en het is er altijd en overal!
Het mooie is dat als je eenmaal bij die liefde kan, je hem dan ook aan anderen kan laten voelen, je kan het doorgeven, meestal gaat dat zelfs vanzelf, heel bijzonder en eigenlijk ook heel gewoon.
Waarom gewoon? Nee het is niet gewoon maar ik bedoel te zeggen dat het er altijd al is geweest en het er (voorzover ik dat zie) ook altijd zal zijn.

We vangen regelmatig een glimp van deze liefde op...die hebben we bij ons, ze zit van binnen..dat is een overweldigend gevoel waar geen woorden voor zijn....de liefde tussen moeder en kind is daar een deel van..

In die volledigheid van liefde zouden we veel moeite hebben hier nu op aarde te leven, we gaan niet voor niets ´over´ en laten ons lichaam achter. Ik geloof dat glimpen die we nu mogen voelen, op dit moment, onder deze omstandigheden precies te behappen zijn.