Mooi zo, zei God met een brede glimlach, want dat hoeft ook niet.
Dat begreep het zieltje niet goed, dit was immers de dag dat het geboren zou worden en de kleine ziel dacht dat je de hemel verlaat, als je geboren wordt.
Het zieltje stond zelfs al in de rij voor de poort naar de aarde.
Moet ik bang zijn? vroeg het zieltje.
Nee helemaal niet, lachte God.
Je moet juist blij zijn! Het is vandaag je geboortedag!
Dat weet ik wel, zei het zieltje, maar het is ook de dag dat ik u verlaat.
Het maakt me verdrietig dat ik wegga uit de hemel.
God knuffelde het zieltje eens flink.
Ik blijf bij je, je kunt me niet verlaten, want waar je ook heengaat, ik zal altijd bij je zijn.
Heus waar? vroeg het zieltje met ogen vol hoop.
Nou en of, zei God, als je me nodig hebt roep je me, je zult zien dat ik er dan voor je ben.
Maar als er nou iets fout gaat? vroeg het zieltje.
Het beefde nu een beetje, ik bedoel, altijd is wel erg lang.
Als ik er een knoeiboel van maak wordt u dan niet boos?
Blijft u dan niet weg?
Natuurlijk niet zei God, ik word heus niet boos op jou.
Waarom zou ik boos op je worden als je een vergissing maakt, iedereen maakt vergissingen.
Zelfs u? vroeg het zieltje.
Ach, lachte god, kijk maar eens naar de asperges...
Het zieltje voelde zich al een stuk beter.
dus u bent altijd bij me, dat is fijn, dat is net alsof ik nog in de hemel ben.
Je bent gewoon nog in de hemel, zei God, je kunt de hemel niet verlaten want de hemel is overal, het is het enige dat ik heb geschapen.
En op aarde? Kan ik op aarde ook in de hemel zijn?
God glimlachte weer, vooral daar.
De aarde is een van de mooiste plekken van de hemel!
Dan ben ik klaar om te gaan zei het zieltje, ik heb er echt zin in.
Gelijk heb je, zei God, het is ook leuk en je hoeft je nergens zorgen om te maken want zelfs als je vergeet wat ik je heb verteld, zelfs als je mij vergeet dan heb je een speciale vriend bij je om je te helpen.
Het zieltje zei verontwaardigd: U vergeten? hoe kan iemand God vergeten?
Dat is niks bijzonders hoor, zei God, sommige mensen vergeten me telkens weer en bijna iedereen vergeet me zo nu en dan.
Nou ik niet zei het zieltje vastbesloten, ik zal u nooit vergeten.
Dat is heel goed, zei God maar maak je maar geen zorgen als je me eens een keertje wel vergeet, Almar is er ook nog.
Almar, wie is Almar vroeg het zieltje.
Je speciale vriend, Almar is een Engel en hij heeft gezegd dat hij je hele leven bij je zal blijven dan heb je altijd iemand die je helpt.
Wow! een engel die me beschermt zei het zieltje.
Precies zei god, daarom noemen we ze beschermengelen.
Kijk daar is Almar al, hij neemt je mee naar de aarde.
Almar zal aldoor bij je zijn en je alles uitleggen, zei God.
Maar nu moeten jullie opschieten, jij bent aan de beurt, je word bijna geboren!
Het zieltje stond nu helemaal vooraan, vlak voor de poort naar de Aarde.
Het begon vrolijk te zingen: ik krijg een lichaam! ik krijg een lichaam!
Nou en of! lachte God, ga nu maar, veel plezier en vergeet niet mij te roepen als je me nodig hebt.
En toen werd het zieltje geboren.
Hoera, ik ben iemand! riep het zieltje toen het geboren was.
Voor iedereen in de kamer klonk het als huilen, maar het zieltje zei: ik ben niet meer alleen een ziel, ik heb nu een lichaam.
Jja, nu ben je iemand zei Almar vanuit een hoek van de kamer.
Toen hoorde het zieltje een van de mensen zeggen: het is een meisje!
Iedereen slaakte kreten van bewondering en iemand zei: welkom Gabrielle.
Is dat mijn naam? vroeg het zieltje? Ja spannend he, zei Almar.
Nou! zei het zieltje, tenminste ik geloof van wel...
op dat moment werd ze opgetild door iemand die ze niet eens kende.
Maak je geen zorgen zei Almar, dat is de dokter, ze gaat kijken hoeveel je weegt en hoe lang je bent, en dan kijkt ze of je helemaal gezond bent.
Terwijl de dokter en de zusters daarmee bezig waren dacht het zieltje na.
Is het goed om een meisje te zijn? vroeg ze toen.
Natuurlijk het is fantastisch antwoordde Almar.
Beter dan om een jongen te zijn?
Nee.
Dus het is beter om een jongen te zijn dan een meisje?
Nee
Je bedoelt, het is allebei even goed?
Dat is precies wat ik bedoel, zei Almar en laat niemand je iets anders wijs maken.
Waarom zou iemand dat willen?
Omdat sommige mensen niet weten wat jij weet nu je net geboren bent, zei Almar, ze worden volwassen en vergeten allerlei dingen.
Eh, net voor ik geboren werd vertelde iemand me ook over dingen die we vergeten maar ik weet niet meer wie dat was, zei Gabrielle een beetje onzeker.
Dat vertel ik je later wel zei Almar geruststellend, maar nu moet je er eerst eens aan wennen dat je een lichaam hebt.
Het zieltje dat nu Gabrielle heette keek de kamer rond.
Ze zag een heleboel lichamen die bezig waren met belangrijke dingen.
Heb jij ook een lichaam vroeg ze aan Almar.
Beschermengelen hebben geen lichaam legde Almar uit maar als het nodig is kunnen ze net doen alsof.
Wil je dat ik af en toe net doe alsof ik een lichaam heb zodat je me kunt zien?
Graag! zei Gabrielle. en.. ploef! Daar stond Almar naast de zuster die Gabrielle in bad deed.
He ik kan je zien, riep Gabrielle uit.
Mooi zo onthoud maar goed hoe ik eruitzie want straks kun je me niet meer zien.
Waarom niet? je gaat toch niet weg, ik dacht dat je voor altijd bij me zou blijven.
Dat is ook zo zei Almar, ik ga echt niet bij je weg maar je moet er rekening mee houden dat andere mensen me niet kunnen zien.
Ze zullen je niet geloven als je zegt dat je speciale vriend bij je is en zeggen dat ik alleen maar in jouw verbeelding besta.
En is dat zo vroeg het zieltje Gabrielle.
Ja natuurlijk antwoordde Almar maar dat wil niet zeggen dat ik niet echt ben.
Alles wat in jouw verbeelding bestaat kun je waar maken, vergeet dat nooit.
Gabrielle dacht hierover na, opeens trok ze een raar gezicht.
He het water word koud riep ze uit.
Almar draaide zich om naar de zuster, ze heeft niet goed opgelet, ze had moeten zorgen dat het water warm bleef.
Ik zal eens kijken of ik haar eraan kan helpen herinneren.
Almar fluisterde iets in het oor van de zuster.
De zuster goot meteen warm water in het badje, het was een vergissing zei Almar, vergeef je haar?
Het zieltje dacht diep na, toen vroeg ze: wat betekent dat, vergeven?
Op dat moment begreep Almar dat hij echt nog heel veel te doen zou krijgen.
Het zieltje was helemaal vergeten waarom het op aarde was gekomen!
Het was door de poort naar de aarde gestapt en herinnerde zich nu niets meer.
Zelfs niet dat het gevraagd had om geboren te mogen worden om te leren hoe het is om iemand te vergeven.
Maar wacht even...dat hadden we nog niet verteld!
Nou, kijk het zieltje had juist gevraagd om geboren te mogen worden omdat het zo graag wilde weten wat vergiffenis is.
Toen het nog niet op aarde leefde begreep het zieltje heel goed dat de reden waarom iemand leeft is omdat je dan als mens alles kunt ervaren.
En het zieltje wilde het liefst van alles vergiffenis ervaren en daarom had het God gevraagd of het naar de aarde mocht, maar nu was het zieltje dat allemaal vergeten!
Ik zal je later vertellen wat het is om te vergeven zei Almar tegen Gabrielle, het duurt wel even om dat uit te leggen en jij hebt het nu veel te druk.
En dat was zo, de zuster droogde Gabrielle af met een grote zachte handdoek, daarna keken ze naar haar handjes en haar voetjes en haar oortjes.
Iedereen was kennelijk heel tevreden want ze zeiden steeds wat een mooie baby! Ze is gewoon volmaakt.
Ziezo zei het zieltje nu heb ik een lichaam en ik weet wie ik ben, wat nu?
Wie denk je dan dat je bent? vroeg Almar.
Dit ben ik zei Gabrielle terwijl ze op haar lichaam wees, dit ben ik!
Nee hoor zei Almar ik weet best dat je denkt dat jij dat bent, maar jij bent niet je lichaam, je lichaam is van jou.
Daar snap ik niks van zei Gabrielle.
Ik zei dat jij niet je lichaam bent maar dat je lichaam van jou is lachte Almar, dat wil zeggen dat je niet je lichaam bent, maar dat je het hebt.
Net als een stuk speelgoed? vroeg Gabrielle.
Hmm zei Almar, het is meer een stuk gereedschap, je kunt er iets mee maken.
Wat moet ik dan maken?
Een leven.
Maar hoe moet ik dan een leven maken met mijn lichaam? vroeg Gabrielle.
Door dingen te ervaren, antwoordde Almar, zo maakte hij het er niet makkelijker op.
Wat dan?
Wat je wilt ervaren, maar wat je niet kunt ervaren als je geen lichaam zou hebben.
Almar vroeg zich af of het zieltje dit zou kunnen begrijpen.
Ik zal je eens vertellen wat ik nu wil ervaren, riep Gabrielle opeens heel luid, ik wil het weer warm hebben, ik begin het akelig koud te krijgen en ik wou dat iemand me een dekentje gaf.
Gelukkig kon Almar haar goed verstaan want niemand anders in de kamer begreep er een woord van.
En zo gebeurde het dat er meteen een lekker zacht warm dekentje om Gabrielle heengeslagen werd.
Zag je dat?! riep Gabrielle, ik wenste gewoon dat ik een dekentje kreeg en hup daar was het al.
Goed he gniffelde Almar, zo gaat dat nou.
Zo gaat wat?
Het leven, je wenst iets en je kunt het krijgen ook.
Gabrielle kon haar oren niet geloven, heus waar vroeg ze, ik hoef alleen maar iets te wensen?
Je kunt je vingers erbij gekruist houden natuurlijk lachte Almar maar dat is niet echt nodig.
Er is maar een ding absoluut noodzakelijk.
Wat dan vroeg Gabrielle gretig.
Vertrouwen
Vertrouwen?
Ja legde Almar uit, je moet geloven dat je altijd alles zult hebben wat je nodig hebt, je moet geloven dat God aan jouw kant staat.
Het zieltje keek Almar met wijd opengesperde oogjes aan en stelde een onverwachte vraag.
Wie is God?
Beschermengel Almar keek op Gabrielle neer en glimlachte engelachtig.
Mijn kleine Gabrielle fluisterde hij, je bent echt alles vergeten he?
God heeft jehier gebracht en mij ook enalhet andere.
Heus ? vroeg de kleine ziel, waar is ze dan, vertel me alles over haar.
Almar glimlachte weer, maar net toen hij wilde gaan uitleggen wie God was werd Gabrielle opgepakt en in iemands armen gelegd.
O dit voelt goed, riep ze verrukt, het voelt hetzelfde als toen ik nog niet geboren was.
Dit gevoel herken ik uit duizenden, hoe heet het?
Mammie, antwoordde Almar.
Op dat moment voelde Gabrielle een hand die haar gezicht aanraakte en een kus bovenop haar hoofdje. Wow wat was dat riep ze uit.
Dat was pappie, zei Almar.
Maar wat is dat gevoel wilde de kleine ziel weten. Dat gevoel dat ik krijg als mammie me vasthoudt en als pappie me kust?
liefde antwoordde Almar, dat gevoel heet Liefde.
Dat voelt echt goed hoe kan ik daar meer van krijgen?
Dat is heel makkelijk zei Almar, door het weg te geven.
Het zieltje keek vragend naar Almar, maar hoe moet dat?
Ik weet niet hoe dat moet, wil jij het me leren, ja, alsjeblieft? Ze lachte er heel lief bij.
Weet je wat nou zo fantastisch is, zei Almar ik hoef het je niet te leren, je doet het vanzelf al.
Door de manier waarop je naar me kijkt en naar me lacht, zelfs iets eenvoudigs als kijken naar iemand is al een manier om liefde te geven, een glimlach van jou, Gabrielle is een geschenk dat iemand heel gelukkig kan maken, en gabrielle glimlachte naar haar mammie en pappie
Zie je wel riep Almar, zie je hoe blij je ze daarmee maakt?
Hij overdreef niet, Gabrielles mammie en pappie waren allebei dolgelukkig met haar glimlach en ze lachten terug.
Kijk! als ik naar hun lach, lachen ze terug riep het zieltje opgewonden.
Precies knikte Almar, zo gaat dat in het leven, zoals jij je gedraagt tegenover anderen, zo gedragen zij zich tegenover jou, je leert snel.
Zijn er nog andere manieren om Liefde te geven, vroeg Gabrielle.
Ontelbare manieren, lachte Almar.
He, misschien kan ik dat doen nu ik dit lichaam heb riep de kleine ziel.
Ik kan dit hele leven gebruiken om te leren lief te hebben.
Ja dat kan knikte Almar, op dat moment besloot de beschermengel dat hij de kleine ziel nu ook zou leren wat vergeven is, want iemand vergeven is een van de belangrijkste manieren om lief te hebben.
Toen Almar haar uitgelegd had wat vergeven is nestelde Gabrielle zich in mammie's armen, terwijl pappie haar knuffelde en kuste.
En ze besloot om de zuster te vergeven voor al dat koude water.
Natuurlijk kon Gabrielle nog niet praten, dus er was maar een manier waarop de kleine ziel de zuster kon laten weten dat Gabrielle haar vergeven had, weet je hoe?
Natuurlijk! ze keek naar de zuster en.....schonk haar een stralende glimlach.
Vind je dit geen mooi verhaal?
Nu weet je ook wat een glimlach waard is!
http://nl.netlog.com/clan/spiritualiteit/blog/blogID=762391
