Schrijven, spreken of zwijgen?

Ik kan me ook beter schriftelijk uiten, vind het veel minder confronterend dan in levende persoon, waar je direct energetisch, emotioneel, lichamelijk en verbaal een uitwisseling hebt. 'mooie en rake' woorden vloeien gemakkelijker uit mijn vingers dan uit mijn mond- spreektaal is anders. Maar: voor mij (en ik denk voor velen met mij)liggen er wel meer groeikansen in dat persoonlijke- fysieke contact omdat er veel minder verborgen kan blijven. Een incongruentie tussen het woord en de lichaamstaal bijvoorbeeld... Het is voor mij niet of/of, maar en/en.

Bezielde communicatie, wie schreef dat boek ook al weer? Van mijzelf weet ik wel dat ik veel beter ben gaan communiceren sinds ik een heel stuk voorbij mijn gekwetsheid ben gekomen en mijzelf als volwaardig kan zien. Nederigheid en onzelfzuchtigheid hebben me hierbij flink geholpen.................

wanneer schrijf je, wanneer spreek je of zwijg je? als het om intieme persoonlijke zaken gaat.

doe het gewoon uit gevoel,want als ik er over na moet denken,verliest het zijn kracht

Schrijven, spreken of zwijgen.....alle drie voor mij onlosmakelijk met elkaar verbonden....

Wanneer ik mijn gevoelens op schift zet merk ik dat je er gemakkerlijker achterkomt wat je werkelijk dwars zit of wat je werkelijk voelt.

Toch wil dat niet zeggen dat ik hieraan altijd de voorkeur geef...dat ligt aan de situatie en wat ik iemand wil vertellen.
Vaak gebruik ik het schrift als basis voor mezelf waardoor ik me in communicatie met een ander beter kan verwoorden.
Ook kan het gebeuren dat nadat ik iets heb opgeschreven ik me bedenk....dit is niet iets waar ik iets mee moet...en daarmee sluit ik het af.

Al hebben woorden hun beperkingen en internet helemaal omdat we veel andere belangrijke aspecten van de communicatie missen, toch is het mooi dat een bericht lezen de ultieme vorm van goed luisteren is. Alsof de gesprekken rustiger verlopen..

Ik ben ook een *gevoelsschrijver*

Kan me dan beter verwoorden.

"Alleen in mijn gedichte kan ik wonen,
nooit vond ik ergens anders onderdak."

Willem Kloos (één van de tachtigers)

Dit overkomt mij ook. Vandaar het onderstaande.

Tot dichten word ik soms gedreven,
soms doe ik het ook zelf erg graag,
en als er dan iets is geschreven
is 't of ik iets aan een ander overdraag.

Gevoelens uiten kan ik alleen heel erg goed, dan ga ik schrijven of tekenen, wil ik mijn gevoelens uiten bij iemand anders dan praat ik liever en dan oog in oog, zodat mensen mijn mimiek erbij zien.
Woorden op papier zijn woorden op papier, gesproken woorden zijn krachtiger, omdat je echt dingen eruit gooit, ik heb het gevoel als ik schrijf dat het toch nog in me zit.

Hierbij schrijf ik: "De volgende keer dat ik spreek, dan zal ik zwijgen."