Jippie!!

wat een mooi gedicht!
Hoewel ik liever voorkeur heb voor de warmte en de zomer, vandaar dat sommigen misschien wel eens zeggen dat ik net op een Italiaanse of Spaanse lijk

~ Wicca ~

~ Mabon ~
Mabon is de Herfstequinox. Net als Ostara is het een tijd van perfecte balans tussen licht en duisternis, maar dit keer is het de duisternis die groeiende is. Mabon is het tweede oogstfeest.

Uitleg
In vroeger tijden was dit de tijd dat de boeren hun schulden vereffenden met hun schuldeisers. Beide equinoxen zijn tijden van balans, maar Mabon is een rijd van herbalanseren, van dingen weer recht zetten. De oogst is binnen en het is tijd om te zien wat we op voorraad hebben. Dank betuigen is niet alleen dankbaar zijn, maar het vereist ook taxatie en overpeinzing.

Het symbool van het graan, zo belangrijk tijdens Lughnassadh, is ook nog van toepassing tijdens Mabon. Hoewel, het is geen glorieuze viering van overvloed. Het leven vertraagt en er wordt meer aandacht gegeven aan het idee van sterfte en wedergeboorte.

Doel van Mabon
Dit is een moment van volmaakt evenwicht, dag en nacht zijn gelijk.wij zijn bijeen om het Wiel te wentelen, nu de energieën van het leven naar de duisternis en de rust stromen. Mabon is het ritueel van vreugde in de rijkdom van de Aarde en de krachten van de Zon, waarzonder we niet kunnen leven. Het is de tijd om dank te zeggen voor hun geschenken en ons te verheugen in de overvloed die we voor onszelf hebben geoogst in ons werk, onze relaties, onze spirituele reizen. Dit is ook de tijd waarin we nadenken over de aspecten van ons leven die onze groei en ons geluk niet langer dienen, die we loslaten opdat we verder kunnen groeien. De Grote Moeder Aarde heeft haar belofte van voeding en leven vervuld, en nu wordt zij de Wijze Vrouw. De God die met haar heeft gedanst en haar bemind heeft, heeft zij energie en kracht geschonken, en nu wordt hij de Wijze Oude God. Wij zeggen hen dank voor al onze zegeningen.
(Vrij naar Phyllis Curott’s Heksenkunsten)

De God Mabon
Mabon, zoon van de Welshe godin Modron, zou toen hij pas drie nachten oud was zijn ontvoerd en gevangen gezet in Gloucester. Maar omdat hij de hond in bedwang had die Culhwch nodig had om de hand van Olwen te winnen, werd hij bevrijd.
Met zijn hond hielp hij het zwijn Twrch Trwyth te vangen en tussen de oren van dit dier het scheermes te bemachtigen waarom Olwens vader had gevraagd.
Verder bestaat er veel onduidelijkheid over Mabon. Misschien was hij voordien Maponos, de Keltische god van de Jeugd, die uiteindelijk als krijger in de Welshe mythologie terecht kwam. De Romeinen kenden Maponos en stelden hem gelijk aan Apollo, de god van de waarzegkunst.
(Bron: Atlas van de Mythologie www.histoportal.net)

Symboliek van Mabon
De herfst in al haar kleurenpracht staat symbool voor Mabon. Alles wat je in het bos kunt vinden in de herfst (herfstbladeren, noten, takken, paddestoelen, bramen, bloemen) is uitermate geschikt om je altaar mee te versieren. De Hoorn des Overvloeds is ook een symbool dat bij Mabon hoort.

Gebruiken
Mabon is een oogstfeest, dus het was gebruikelijk om de oogst binnen te halen. De vruchten van de aarde die in dit jaargetijde rijp zijn kunnen geplukt worden. Spiritueel geldt eigenlijk hetzelfde. Alle plannen waar je mee bezig bent geweest worden nu bezien en geevalueerd. Het is tijd om je spirituele oogst binnen te halen.

Andere namen:
Andere namen voor Mabon zijn Herfstequinox of -evening, Alban Elfed, Wijnoogst

Associaties bruin, rood, oranje, goud en bosgroen
Mabon, Thor, Bacchus, Dionysus
Persephone, Demeter, Ceres, Inanna
graan, mais,
salie, mirre
safier, gele agaat, carneool
herfstbladeren, kastanjes, dennenappels, appels
wijn maken. Mede (honingwijn) is een traditionele drank. Ook het bos in gaan om zaadbollen van planten te verzamelen is een activiteit dat bij dit jaarfeest hoort.

En zo draait het Wiel verder…
Bron: magickwolf



Prins en Tovenaar,
Heks, Koninklijke Heks,
die liefde schenkt, gezondheid,
innerlijke kracht en energie,
schenk van Uw macht uit de heilige bronnen
om leven voort te brengen uit steen.
De treurzang van Uw Moeder, Modron,
is waarschijnlijk een hulde aan
blijvende liefde en macht.
O! Grote staande steen, de Merlijn,
jeugdige en liefhebbende zoon, adieu! Adieu!
O! Grote Moeder, spreek uit Uw afscheidsgroet,
opnieuw! Opnieuw!
Het Wiel wentelt rond op de klanken uit Uw mond,
opnieuw! Opnieuw! Adieu! Adieu!
En uit de bron komen de helende krachten van Mabon.
Hier volgt een bezwering die goed is om een gevoel van orde of harmonie in je leven te bereiken, gevolgd door een kruidenbezwering voor voorspoed.

Ik zal dit allemaal moeten missen. Hier is de regentijd begonnen. Je zou zeggen dat dat in Nederland ook zo is want de herfst is over het algemeen nogal nat. Maar hier lijkt het eerder lente want door de regen wordt alles weer groen en bloeien de planten en bomen volop.

@ Silke, er valt me een kwartje. In Italie heb ze trouwens ook wel een klein beetje herfst in het noorden, is het niet? I.i.g. zijn er hier nu wel warmbloedige, karakteristieke kleuren en soms ook een heerlijk warm herfstzonnetje.

@ Karin, ik realiseer me nu eigenlijk pas dat ik me nooit zo heb verdiept in wicca. Maar ik vind dit spreekt me dus geweldig aan! Een dikke dank je wel voor het rinkelende belletje.

@ Gast, ik ben wel benieuwd hoe het er nu bij jou uitziet.Bij deze toch een beetje herfst voor jou hier.

Wat een heerlijke reacties, daar kan ik dus echt van genieten, dus als jullie nog meer herfst-inspiratie hebben hoop ik dat jullie die hier bij willen zetten!

@ Bezoeker; bedankt voor je mooi herfstkleuren. Ik zou zelf nog wel eens de Indian Summer mee willen maken. Prachtig mooie kleuren.

@Karin; mooi hè om hier ook weer te zien dat de natuur ieder jaar even in evenwicht is. Ik denk dat ik ook wel een heks zou kunnen zijn alleen al die rituelen daar heb ik niet zo veel mee. Het leven komt en gaat toch wel, ik leef wel mee

prachtige herfstkleuren en woorden.
ik ben dol op de herfst!

de zomer ligt gevallen op de grond.........

@ Sylvia, je kunt het zo simpel maken als je dat zelf wil, ik vind de gedachten achter Mabon heel mooi, alleen het lezen al doet me enorm goed, puzzelstukjes vallen op hun plaats. Ik heb veel zaden verzameld dat is mijn ritueel, de vruchten van het afgelopen jaar oogsten en volgend jaar weer teruggeven aan de aarde, een soort van dankje wel voor de vruchten van het afgelopen jaar. En eerlijk is eerlijk de recepten van Mabon zijn heerlijk!

Ik begin al weg te dromen bij de mooie foto's, alleen beetje jammer van de koude.

groetjes

Mabon
I am the Mabon
I am the child
I am ye the golden bough
I am the dart that the yew lets fly
Three pure rays the pillars of light.
I am the wren the king of birds
I am bard the teller of lies
I am the song within the heart
I am the light that will never die.
I am the stars within the void
I am the,
I am the Mabon…
I am the eye of the acon.

Waanzinnig mooi Karin, tnx! Deze heb ik gisteren gemaakt in een ochtendzonnetje in het natuurgebied hierachter met jouw bovenstaande berichtje nog in gedachten. Geen hulstblaadjes, maar blaadjes uit Hulst.

Ooo..Liesanne, ik ben op slag verliefd op deze foto, heb em ook meteen maar als hyves achtergrond gemaakt. Thanks!

Ritueel voor Mabon
(Herfstequinox)

Leg seizoensfruit en ~groenten in het midden van de cirkel en zeg het volgende op, voordat u zich te goed doet aan de opbrengst van het land:

Grote moeder van de aarde
Heer van de jacht en de wilde plaatsen
Wij danken u vanavond voor de gulle gift aan ons
Wij danken u voor de vruchten van de bomen
De planten en wortels van de aarde
En voor de dieren in het veld
Wij danken u voor het voedsel in onze buiken
Voor het schone, pure water
En voor de lucht die we mogen inademen
Wij danken u voor een beschermend dak
Vier sterke muren
En een warme haard
Wij danken de familie die ons het leven schonk
De vrienden die ons omringen met liefde
De kinderen die ons hoop brengen
Wij danken u voor onze onderwijzers
Mensen die leven en vrijheid voor ons opofferden
En mensen die ons inspireren betere dingen te doen
Voor alles waar ons leven uit bestaat, danken wij u
En wat wij hebben ontvangen van d’e Goden
Moeten wij doorgeven aan de mensen om ons heen

Herfstequinox
(Mabon)

Herfstequinox markeert het einde van de jacht op Lugh, die zich verbergt in de laatste schoof koren totdat die ook wordt gemaaid. Zijn geest leeft echter voort, verborgen in het zaaigoed. Met herfstequinox spreken wicca’s hun dank uit voor alles wat ze het afgelopen jaar hebben mogen ontvangen en bereiden ze zich voor op de donkere dagen.
Mabon, het einde van het wicca jaarwiel. Halloween volgt.
Halloween, het begin van het wicca jaarwiel. Blessed Be!


"Mooi is inderdaad het mysterie ons gegeven door de gezegende goden:
dood is voor stervelingen niet langer een kwaad, maar een zegening."
*Deze inscriptie werd gevonden in Eleusis*
In het oude Griekenland was dit de tijd voor de Eleusiniaanse mysteries: geheime symbolische rituelen waar elk jaar duizenden ingewijden en pelgrims op afkwamen. De inhoud van deze rituelen is nooit overgeleverd, (inquisitie), maar waarschijnlijk ging het om de graanoogst en het daarin verborgen zaad.
De Eleusinian waren Raadsels, die jaarlijks in eer van Demeter en Persephone vastgehouden zijn, het heiligste en vereerde van alle rituele vieringen van oud Griekenland. Zij werden in de stad van Eleusis, ongeveer tweeëntwintig kilometers westen van Athene ingesteld, misschien zo ver terug als de vroege Myceense periode en voortdurende voor bijna twee duizend jaren. Grote menigten van aanbidders van iedereen over Griekenland (en later, van in het Romeinse rijk) zouden bijeenkomen de heilige bedevaart tussen de twee steden en en deelneemt aan de geheime ceremonies te maken, beschouwden algemeen als het hoge punt van Griekse Godsdienst. Toen het Christendom begon uit te spreiden, werden de Raadsels door de vroege Kerkvaders veroordeeld; nog de riten voortdurende voor honderden jaren meer en geoefende aanzienlijke invloed op de formatie van vroege Christelijke leerstellingen en gebruiken. (Ten nadele van alle wijsheid en voornaamheid).

Drieduizend jaren die geleden namen in oud Griekenland ieder jaar een massa godsdienstige gebeurtenissen plaats waarin een heilig brouwsel gedronken werd, ten beginne van een waardevol, belangrijk en voornaam Heilig Ritueel.


"Gezegende is hij die,
hebbend gezien deze riten,
onderneemt de weg onder de Aarde.
Hij weet het einde van leven
evenals zijn goddelijk gegund begin."
Pindar.
("letterlijke" vertaling)

Mabon

In vroeger tijden was dit de tijd dat de boeren hun schulden vereffenden met hun schuldeisers. Beide equinoxen zijn tijden van balans, maar Mabon is een tijd van herbalanseren, van dingen weer recht zetten. De oogst is binnen en het is tijd om te zien wat we op voorraad hebben. Dank betuigen is niet alleen dankbaar zijn, maar het vereist ook taxatie en overpeinzing.

Het symbool van het graan, zo belangrijk tijdens Lughnassadh, is ook nog van toepassing tijdens Mabon. Hoewel, het is geen glorieuze viering van overvloed. Het leven vertraagt en er wordt meer aandacht gegeven aan het idee van sterfte en wedergeboorte.

Traditioneel voor Mabon:
Kleuren: bruin, oranje, violet en bosgroen
Andere namen: herfstequinox, Alban Elfed, Wijnoogst
Activiteiten: Het is traditie om de wildernis en de bossen in te gaan om zaadbollen te verzamelen en te drogen (bijvoorbeeld dennenappels).
Ook is het een goed gebruik om wijn te maken tijdens Mabon.

Rond de Middellandse Zee bestond een belangrijke cultus rond de Wijngod Dionysos. De God werd geacht te sterven met de in de herfst geoogste druiven en herboren te worden in de wijn. In het Rijngebied, waar de wijnbouw ook belangrijk was, werd de vrouw die de laatste tros druiven oogstte, uitgeroepen tot Herfstkoningin. De laatste trossen werden aan een tak of boompje gehangen dat werd versierd met koeken en worsten en plechtig werd rondgedragen. Dat boompje werd dan Herfstmei genoemd. Een mei is de levensroede die de vruchtbaarheid van de oogst in zich opneemt en doorgeeft. In andere streken liep men bij het Herfstfeest met fakkels om de velden heen om de vruchtbaarheid van de akkers te versterken. Ook werden vrij algemeen herfstvuren ontstoken die eveneens de vruchtbaarheid bevestigden en versterkten.

Mabon

(Herfstnachtevening)
(Rond 21 September)

Bladerkransen voor Mabon


Licht en duisternis zijn met Mabon in evenwicht. We gaan weer een duistere tijd tegemoet, de dagen worden korter, de nachten zijn lang en de herfst is op zijn hoogtepunt. Het oogstfeest dient om de Godin te bedanken voor de door haar geschonken vruchten, die men gebruikt om de winter door te komen. De geest van de God die met Lammas (Lughnasadh) is geofferd gaat nu op weg naar de onderwereld, waar hij met Samhain (Halloween) zal arriveren. Dit is het seizoen van appels en druiven en van de tweede oogst. Het is een tijd van bezinning. Het huis wordt versierd met gedroogde bladeren en feestelijke schalen met fruit.



Knutselen:

Snijd appels met schil, zonder klokhuis, in dunne plakken en hang ze aan een stok (bezemsteel) te drogen boven een kachel. Na drie dagen zijn ze droog. Ze zijn heerlijk om zo te eten, bestrooid met kaneelsuiker, maar je kunt ze ook en een krans verwerken. Verzamel daarvoor gedroogde bladeren en naai die met ijzergaren aan elkaar, terwijl je hier en daar enkele appelplakjes tussen stopt. Bind bij ongeveer 1 meter lengte samen tot een krans en hang die aan de deur, je kunt er ook walnoten in verwerken.

Nesten klaarmaken voor de winter.

- Bloempotten:

Materiaal: aarden bloempotten, ijzerdraad, hamer, priem (of oude schroevendraaier), vier keien, tegel of plank, schop, stro.
Voor vogels: maak het gat in de bodem groter met hamer en priem. Hang de pot met een ijzerdraad aan een muur of aan een boomstam.
Voor hommels: maak een gat in de grond, doe er onderaan stro in en zet er de pot ondersteboven op. Bescherm dit met een tegel op vier keien.
Voor slakken: zet de pot ondersteboven op een vochtige donkere plek niet ver van planten waarvan ze mogen eten.



Nesten voor solitaire bijen en wespen:

Materiaal: tien tot twaalf strootjes, watten, kleefpapier.
Stop de strootjes aan een kant met watten dicht. Kleef ze samen met het kleefpapier. Bevestig het nest onder een vensterbank (je kan ook 6 mm brede gaten boren in een baksteen van de buitenmuur).


- Nestkastje voor vogels:

Materiaal: een houten plank van 15 cm breed, 170 cm hoog en 1 cm dik, spijkers, scharnier, haakje.
Laat de plank in de winkel volgens de aanduidingen op de goede maat zagen. Vraag aan een volwassene om een ingang te boren (de diameters staan hieronder). Spijker alles samen zoals op het voorbeeld. Doe er nog het scharnier en het haakje aan: dank zij het open dak kan je elke herfst het nest schoonmaken.
Wanneer je nestkastjes wil bouwen, moet je eerst enkele zaken weten. Elk nestkastje wordt gemaakt voor één bepaalde vogelsoort. Zo zijn de afmetingen van de opening voor iedere vogelsoort verschillend. Probeer in je tuin vooral het meesje aan te trekken. Je lokt deze vogeltjes het best door de kastjes naar hun maten te maken. Grotere vogels, als de mus bijvoorbeeld, zullen dan hun nesten niet inpikken. De mees is voor de tuin van onschatbare waarde. Zij verorbert massa's schadelijke insecten. Daarenboven is zij zeker niet schuw. Zij laat zich makkelijk gadeslaan. De kastjes zijn daarenboven klein en dus redelijk makkelijk te maken. Hang de kastjes vooral hoog genoeg en zorg ervoor dat de poezen de woonplaats niet kunnen bereiken. Let er ook op dat de mezen niet gestoord willen worden tijdens de broedperiodes. Laat de kastjes die hangen dus met rust.
Wil je de mezen aantrekken, hang dan vetbollen met zonnebloempitten. Een nestkastje maak je gemakkelijk met een plank. Je verzaagt de plank volgens de tekening en maakt daarna het nestkastje volgens het schema. Succes!

- GOED OM WETEN:

- Zorg ervoor dat de ingang van het vogelnestje altijd naar het Zuiden gericht is. (Warmte).
- Voor de ingang van de nestkastjes neem je:
. 2,8 cm voor de pimpelmees
. 3,2 cm voor de koolmees
. 3,2 tot 4,6 cm voor de gekraagde roodstaart
. 4 tot 4,5 cm voor de spreeuw
- Hang het nestkastje ten laatste voor februari (maar voor het einde van de herfst als je het geschilderd hebt), beschut tegen regen en wind, niet in volle zon of in volle schaduw, maar vooral buiten het bereik van katten!
- Verstevig de ingang met een metalen (bijvoorbeeld zink) plaat, zodat andere dieren het gat niet groter maken en in het nest kunnen.
- Ga niet in het nestkastje kijken als de vogels broeden (je jaagt ze misschien weg).

bron ruellers of wicca

@ Bezoeker, Leuk gedaan joh!

http://www.youtube.com/watch?v=Gv4mSbTw9NM&feature=related



Een herfst verhaal (The Fall of Freddie the Leaf van Leo Buscaglia)


DE LENTE WAS VOORBIJ EN DE ZOMER OOK ………

Het blaadje Freddie was groot geworden. Zijn bladschijf was breed en sterk en zijn vijf lobben waren stevig en puntig.
Die lente was hij daar opeens, een klein groen blaadje aan een tamelijk grote tak vlakbij de top van een hoge boom.
Hij werd omringd door honderden andere blaadjes die er net zo uitzagen als hij, zo leek het tenminste. Hij ontdekte al gauw dat er geen twee blaadjes hetzelfde waren, ook al zaten zij aan dezelfde boom.
Het blaadje naast hem heette Alfred. Het blaadje rechts van hem was Ben, en Klaartje was het alleraardigste blaadje boven hem.
Ze waren allemaal samen opgegroeid. Ze hadden geleerd om te dansen in de lentebriesjes, zich lui te koesteren in het zomerzonnetje en zich schoon te wassen in de verkoelende regenbuien.
Maar Freddies beste vriend was toch wel Daniël. Hij was het grootste blad en het leek wel of hij daar al was vóór ieder ander blad.

Freddie ontdekte dat Daniël ook de wijste van allemaal was. Daniël was het die vertelde dat ze een deel van een boom waren. Daniël was het die uitlegde dat ze in een park groeiden en die hun vertelde dat de boom stevige wortels had die verborgen waren in de grond beneden.
Hij gaf uitleg over de vogels die ’s morgens op hun tak zaten te zingen. En over de zon, de maan, de sterren en de seizoenen. Freddie vond het fijn om een blaadje te zijn. Hij hield van zijn tak, van zijn vriendjes, de andere blaadjes, van zijn plaats hoog in de lucht, van de wind die met hem speelde, van de zonnestralen die hem verwarmden, en de maan die hem bedekte met zachte, witte schaduwen.

Vooral de zomer was fijn geweest. De lange hete dagen voelden goed en de warme nachten waren vredig en dromerig.
Er waren veel mensen in het park die zomer. Zij kwamen vaak onder Freddies boom zitten. Daniël vertelde dat het geven van schaduw een deel van zijn bestemming was.

“Wat is een bestemming?” had Freddie gevraagd. “Iets dat jouw leven zin geeft” had Daniël geantwoord. “Dingen prettiger maken voor anderen geeft jouw leven zin.
Schaduw maken voor oude mensen die de hitte in hun huizen komen ontvluchten, geeft jouw leven zin. Zorgen voor een koele plaats waar kinderen kunnen komen spelen. Mensen die komen picknicken koelte toe wuiven. Dat zijn allemaal zaken die jouw leven zin geven.
Freddie hield vooral van de oude mensen. Ze zaten zo rustig op het koele gras en ze bewogen nauwelijks. Ze spraken fluisterend over lang vervlogen tijden.
De kinderen waren ook grappig, al maakten ze soms gaten in de bast van de boom of kerfden hun namen er in. Toch was het leuk om ze zien hoe snel ze bewogen en hoeveel ze lachten.

Maar Freddies zomer ging snel voorbij.

De zomer verdween in een oktobernacht. Freddie had het nog nooit zo koud gehad. Alle bladeren huiverden van de kou. Ze waren bedekt met een dun wit laagje, dat weldra smolt en hun doordrenkt met dauw en sprankelend in de ochtendzon achterliet.
Weer was het Daniël die uitlegde dat ze hun eerste vorst meegemaakt hadden. Het teken dat het herfst was en dat de winter spoedig zou komen.

Bijna meteen veranderde de hele boom, of eigenlijk het hele park in een zee van kleuren. Er was bijna geen groen blaadje over. Alfred was donker geel geworden. Ben helder oranje en Klaartje vlammend rood. Daniël was nu diep paars en Freddie rood en goud en blauw. Wat zagen ze er allemaal prachtig uit. Freddie en zijn vriendjes hadden van hun boom een regenboog gemaakt.
“Waarom hebben we allemaal verschillende kleuren gekregen”, vroeg Freddie, “als we allemaal aan dezelfde boom zitten?” “We zijn allemaal verschillend. We hebben allemaal andere dingen meegemaakt. We hebben verschillend naar de zon gekeken.We hebben op verschillende manieren voor schaduw gezorgd. Waarom zouden we geen verschillende kleuren hebben?” zei Daniël nuchter. Daniël vertelde Freddie dat dit schitterende seizoen herfst genoemd werd.

Op een dag gebeurde er iets heel vreemds. Dezelfde briesjes die hen in het verleden hadden laten dansen, begonnen aan hun stengels te duwen en te trekken, bijna alsof ze boos waren. Hierdoor werden enkele blaadjes van hun takken gerukt en meegesleurd in de wind. Ze werden alle kanten op geblazen en vielen zachtjes op de grond.
Alle bladeren werden bang. “Wat gebeurt er?” vroegen zij elkaar fluisterend. “Dit gebeurt altijd in de herfst,” vertelde Daniël hun. “Het is de tijd voor bladeren om naar een andere plek te gaan.Sommige mensen noemen het “sterven”. “Zullen we allemaal sterven”, vroeg Freddie? “Ja”, antwoordde Daniël “Iedereen sterft.
Het doet er niet toe hoe groot of klein, hoe zwak of sterk. We doen eerst ons werk. We ervaren de zon en de maan, de wind en de regen. We leren dansen en lachen. Dan sterven we.

“Ik sterf niet!” zei Freddie vastberaden, “En jij Daniël?” “Ik wel” antwoordde Daniël. “Wanneer het mijn tijd is”. “Wanneer is dat?” vroeg Freddie. “Dat weet niemand zeker.”, antwoordde Daniël.
Freddie merkte dat de andere bladeren bleven vallen. Hij dacht dat het wel hun tijd zou zijn. Hij zag dat sommige bladeren zich verzetten tegen de wind voordat ze vielen, andere lieten zich gewoon gaan en vielen kalm omlaag. Weldra was de boom bijna kaal.

“Ik ben bang om te sterven” zei Freddie tegen Daniël. “Ik weet niet hoe het daar beneden is”. “We zijn allemaal bang voor dat wat we niet kennen, Freddie, dat is natuurlijk”. stelde Daniël hem gerust. “Toch was je niet bang toen de lente zomer werd. Je was niet bang toen de zomer herfst werd. Het waren natuurlijke veranderingen. Waarom zou je bang zijn van het seizoen van de dood?” “Gaat de boom ook dood?” vroeg Freddie. “Op een dag wel.
Maar er is iets dat sterker is dan de boom. Dat is het leven. Dat duurt voor eeuwig, en wij zijn allemaal een deel van het leven.” “Waar gaan we heen als we sterven?” “Dat weet niemand zeker, dat is het grote mysterie!” “Komen we weer terug als het lente wordt?” “Wij misschien niet, maar het leven wel.” “Wat is dan de reden voor dit alles geweest?” bleef Freddie vragen. “Waarom waren we hier eigenlijk als we alleen maar vallen en sterven?” Daniel antwoordde op zijn vanzelfsprekende manier, “Het was vanwege de zon en de maan. Het was vanwege de gelukkige tijden samen.
Het was vanwege de schaduw en de oude mensen en de kinderen.
Het was vanwege kleuren in de herfst. Het was vanwege seizoenen. Zijn dat niet genoeg redenen?

Die middag, in het gouden licht van de avondschemering, liet Daniël zich gaan. Hij viel moeiteloos. Het leek alsof hij vredig glimlachte toen hij viel. “Tot ziens, Freddie.” zei hij.
Toen was Freddie alleen. Het enige blad dat nog over was aan zijn tak.

De volgende morgen viel de eerste sneeuw. Het was zacht, wit en teer; maar het was bitter koud. Er was die dag nauwelijks zon en de dag was erg kort. Freddie ontdekte dat hij zijn kleur verloor en broos werd. Het was nog steeds koud en de sneeuw woog zwaar op hem.
Bij het aanbreken van de dag, kwam de wind die Freddie van zijn tak haalde. Het deed helemaal geen pijn. Hij voelde hoe hij rustig, kalm en zachtjes naar beneden dwarrelde.

Toen hij viel, zag hij de boom voor het eerst helemaal. Wat was hij sterk en stevig. Freddie wist zeker dat de boom nog lang zou leven en hij wist ook dat hij deel had uitgemaakt van dat leven en daar was hij trots op.
Freddie landde op een sneeuwbult. Die voelde op de een of andere manier zacht en zelfs warm aan.
Hij had zich nog nooit zo prettig gevoeld. Hij deed zijn ogen dicht en viel in slaap. Hij wist niet dat de winter gevolgd zou worden door de lente en dat de sneeuw zou smelten tot water. Hij wist niet dat hij, nu een schijnbaar nutteloos verdroogd blad, zou oplossen in dat water en zou dienen als voedsel voor de boom.

En wat hij al helemaal niet wist, was dat er, slapend in de boom en in de grond, alweer plannen waren voor nieuwe blaadjes in de lente.

@Prachtig verhaal Liesanne.

@Karin, lijkt me lekker die gedroogde appeltjes aan een bezemsteel boven de kachel!

We zijn hier het herfstzonnetje in gedoken, zolang het nog kan, want over een tijd is het ander weer en zal er voor ons ook minder tijd voor zijn!

Spelen, ontdekken, rollebollen, klimmen...´mam, kom nou ook in die boom!´... nou ik denk dat de brandweer wel iets anders te doen heeft als straks overmoedige moeders uit een boom te hengelen! Maar ik geniet, kinderen maken zich geen zorgen over de economische crisis, ze buigen zich als een veertje naar de omstandigheden waar ze voor staan. Een uitdagende boom, of een gedaante die plotseling de bomen tevoorschijn komt, al hebben de reuzen van vandaag een laser en een legertje ´power puff girls´ bij zich, het zijn nog steeds reuzen...rennen!!!

Hhahahaha, Overmoedige moeders uit bomen takelen, lol
Ik zie het helemaal voor me