wat zou jij doen?

Het schijnt vrij normaal te zijn in deze wereld.



Dan zou ik toch wel bang zijn dat die ander mij iets aan zouden doen denk ik. Maar ik zou het ws niet eens vreemd vinden als het zou gebeuren dat de ander mij terug betaald, ik zou hem/haar direct vergeven en nog gelijk geven ook. Op dat moment is het aan de ander om door te zetten of niet.

Maar ook hier telt; je weet pas hoe je zult reageren als je het daadwerkelijk mee maakt.

Ook dat weet je pas werkelijk als je er voor staat en is toch anders dan je vooraf bedenkt. Ik geloof dat wanneer dit op een moment op ons pad zou komen, we vanzelf ook de mogelijkheden hebben er mee om te gaan.

Dat is een dieper liggend vertrouwen waarbij woorden me tekort schieten om dat uit te leggen, omdat het over een gevoel gaat.

ja je weet het pas als het zich aandient

Een andere vraag; is het gerechtvaardigt dat een ander een oordeel velt over dat wat jij gevoelsmatig hebt gedaan?

Nee.

Oh ik reageer weer te snel en zag je vorige vraag niet Sylvia, sorry.

Wat ik zou willen vragen?
Het waarom.

Nee moeder zijn is heerlijk (soms ook niet) geen beroep maar poetsen is wel een vak apart Dat bedoel ik eigenlijk, het huishouden besturen is toch een pittige taak soms.

oordeel niet zo was het toch??? omdat je niet veroordeelt wordt.

oordelen is nog steeds een menselijk verschijnsel en als die ander dat wil doen?
van mij mag het,of ik er nou echt op zit te wachten?
maar soms kan er nog wel een invalshoek aanzitten die ik zelf over het hoofd zie

gast, wat beoog jij met deze vraag als ik het vragen mag?

is dit mogelijk in 'de realiteit'?

Het ging om dit bericht dat we via de mail kregen:

Do you remember February 1993 in England , when a young boy of 3 was taken from a Liverpool shopping centre by two 10-year-old boys?
Jamie Bulger walked away from his mother for only a second, Jon Venables took his hand and led him out of the mall with his friend Robert Thompson. They took
Jamie on a walk for over 2 and a half miles, along the
way stopping every now and again to
torture the poor little boy who was crying
constantly for his mummy.

Finally they stopped at a railway track where they
brutally kicked him, threw stones at him, rubbed paint
in his eyes, pushed batteries up his anus and cut his
fingers off with scissors. Other mutilations were
inflicted but not reported in the press.

N.B. :- Remember, a 3year old cannot possibly
defend themselves against a 10 year old, let alone of 2 them.

What these two boys did was so horrendous that
Jamie's mother was forbidden to identify his body.
They then left his beaten small body on railway
tracks so a train could run him over to hide the mess
they had created. These two boys, even being boys,
understood what they did was wrong, hence trying to
make it look like an accident.

This week Lady Justice Butler-Sloss has awarded
the two boys ( now men ), anonymity for the rest of
their lives when they leave custody with new
identities. They will also leave custody early only
serving just over half of their sentence.
They are being relocated to Australia to live out
the rest of their lives. They disgustingly and
violently took Jamie's life away and in return they
each get a new life!

Please.... . If you feel as strongly as we do, (
and if you haven't already signed this petition ) that
this is a grave Miscarriage of justice - Hit the
forward button and add your name at the end, and send
it to everyone you can !

If you are the 700th person to sign, please
forward this e-mail to: cust.ser.cs@gtnet.gov.uk
and mark it for the attention to Lady Justice Butler-Sloss.

Then continue on until it hits 1400, before you
email her the list again.

There is power in numbers & these petitions do help.
Maybe it'll prevent another child from a violent
death & maybe it'll get greater, more appropriate
convictions for these criminals.whatever their age.

Please take a few seconds to forward it to your
mail list & don't forget to add your name to the list.

Thank you.


De lijst met namen was al aardig lang en dit zijn dus mensen die de twee 10 jarige jongens (op het moment van de daad) geen tweede kans wilden geven. Ik had er moeite mee. Natuurlijk is het vreselijk wat ze gedaan hebben dat wil ik verder niet bagataliseren. Het ging toen door me heen of dit misschien wel iets is geweest wat misschien al in een vorig leven wortel heeft gevat. Het is misschien ver gezocht maar ik ben er zelf van overtuigd dat dader en slachtoffer meer gemeen hebben dan op het eerste gezicht lijkt. Wie zijn wij om te oordelen in iets wat tussen andere personen is. Door de angst dit soort dingen zelf mee temaken is er een heel rechtsysteem ontworpen die dit soort dingen moet tegen gaan. Want als de dader opgepakt en in de gevangenis zit kan hij.zij mij in iedergeval niets meer doen.
Vandaar dat ik deze topic gestart was.

Het schijnt vrij normaal te zijn in deze wereld.
[/quote]



Misschien zijn dit soort situaties er altijd al geweest maar worden ze nu pas extra uitverbreed in het nieuws.
En het is allemaal erg enzo jah maar leren we hieruit niet om verdraagzamer te zijn naar anderen toe?
Of hebben we die les nog steeds te leren misschien..

veel liefs

Haha, je quotes kloppen niet echt meer. Waar Nims boven staat is mijn schrijven en viseversa. Maakt niet uit.
Ja ik denk dat er een lesje verdraagzaamheid en vergeving uit te halen is, maar dan ook naar daders toe? Mi wel maar ik kan me zo voorstellen dat het voor mensen die er emotionaal bij betrokken zijn wel heel erg moeilijk zal zijn. Vergeving is onderdeel van de te gane weg maar sla je er in door dan komt onverschilligheid om de hoek. Ook hier gaat het weer om een balans te vinden.
Onverschilligheid kan naar mijn idee ook een beschermingsreactie zijn van je geest om niet gekwetst te kunnen worden.

Ja, sorry kzie het nu pas dat ze niet echt kloppen, mijn excuses

Het is heel erg als er zo'n zaken gebeuren zoald die e-mail die je hierboven had geplaatst of bv. het Joe-incident.
En familie en vrienden lijden er emotioneel zeker ook zwaar onder.

Khad op een ander forum een stukje gelezen van een vrouw die regressie had gedaan naar vorige levens.
Nu kwam ze bij een vorig leven uit dat zij een man was en een vrouw had verkracht.
Natuurlijk maakte dat heftige emotionele reacties bij die vrouw los, hoe kon ze nu in godsnaam in een vorig leven zoiets een andere vrouw hebben aangedaan.
Op de een of andere manier is ze die ziel tegengekomen van die andere vrouw en had ze om vergiffenis gevraagd en die had ze gekregen met een dikke knuffel.
(Jammer maar ik vind het topic niet meer terug op dat forum)

Hoe onbegrijpelijk het ook lijkt, misschien horen dit soort zaken nu eenmaal bij het leven en kan je achteraf als je incarnatie-cylcus eindigt zien dat je veel keuzes/levens/rollen/spellen zelf hebt gekozen om eruit te leren.

groetjes

Het valt mij op dat de meeste zielen de extreme rollen hadden in een vorig leven, waren er in een vorig leven geen huisvrouwen of simpele zielen?

Ik bedoel superveel mensen die regressie hebben ondergaan hebben de meest gekke dingen meegemaakt, extreme doodsomstandigheden, extreme beroepen waardoor ze in dit leven last hebben terwijl ze in dit leven normaler zijn en om proberen te gaan met dingen uit een vorig leven.

Mijn gevoel is dat er dan heel veel slechte mensen zijn geweest vroeger.

Haha Maris, zo denk ik er ook over. Je hoort nooit' ik was een brave hardwerkende moeder die een saai maar deugdelijk leven had.' Er zijn ook altijd heel veel verschillende versies van Gandhi, Cleopatra, Jezus....

Ik vind het veel aannemelijker te geloven dat je toegang kunt krijgen tot/ contact kunt maken met het collectieve bewustzijn, dat je je kunt verplaatsen in IEDEREEN die ooit geleefd heeft of nog leeft, zonder dat jij persoonlijk dat leven geleid hebt.

Wauw! Dat vind ik een bijzondere gedachte Inneke!

Ik hoef niet eens te weten wie ik in een vorig leven was, geheel niet relevant. Ik zie het ook wel eens als een uitvlucht voor mensen die geen verantwoording willen hebben voor het karma dat ze in dit leven hebben veroorzaakt.

Ooit heeft iemand wel eens tegen me gezegt dat ik Jeane D'Ark geweest kon zijn omdat ik heel lang bang ben geweest voor vuur. (maar ik was er wel altijd bij als er een fikkie gestookt werd bij ons in de buurt) Eerder een pyromaan lijkt mij

Ja dat vind ik ook, Inneke. Ik denk dat iedereen het zelfde bewustzijnspakketje in zich heeft (of in iedergeval het instrument in zich heeft om daarop af/in te stemmen)alleen niet iedereen heeft er toegang toe.

Steeds als ik dit topic lees zit dit liedje in mijn hoofd, kon het niet laten even te plaatsen.