L.O.A.

Dus als ik het goed begrijp is het dus zo wanneer ik niet in het concept balans geloof, ik ook niet meer in balans hoef te zijn?

Ik bedoelde hier dat je balans als een vaststaand punt niet in de natuur tegen zult komen. De balans van de natuur speelt in op wat er tekort/teveel is en dat fluctueerd. Vandaar dat als er veel positieve energie omgezet wordt dat er negatief bij komt om die balans weer te herstellen.
De natuur kan alleen maar overleven als de balans gewaarborgd wordt. Maar net als wat ik al eerder zei; het is niet 50/50. Er is een kleine onbalans omdat anders alles stil komt te liggen en er geen leven meer mogelijk is.
Het is iets dat het denken van de mens teboven gaat omdat het een complex geheel is. En aangezien wij afhankelijk zijn van die natuur om hier te kunnen overleven zou het verstandig zijn hier beter naar te luisteren. Onszelf weer verbinden met die natuur i.p.v. met ons ikje. Maar dan is het wel weer zo dat we alleen maar via dat ikje die verbinding kunnen maken. Dus niet met maar wel via (de weg zeg maar)dat ikje.

Dus als je al iets wilt aantrekken via die L.O.A. dan zou ik gaan voor het aantrekken van alle ikjes die je nog niet kent zodat er uiteindelijk één over blijft.

Het concept 'balans' is dat wat jij er zelf van gemaakt hebt en in gelooft ja. Dus heb je de keus om daar niet meer in te geloven. Dat neemt de balans zoals die van nature is niet weg.
Concepten zijn bedenksels door de mind/het denken en zijn niet direct de waarheid.
Concepten zijn cultuur gebonden en hebben te maken met gevoelens, emoties en de ervaringen daarmee.

Ik begrijp het echt niet. Je zegt dat de natuur balans zoekt, maar dat er onbalans moet zijn omdat het anders stilvalt. Daarmee zou ik dus concluderen dat het juist natuurlijk moet zijn om onbalans te hebben omdat ik geloof in het overlevingsmechanisme van de natuur, en niet het balansmechanisme zoals jij zegt. Want balans zorgt voor stilstand, en onbalans voor leven.

Kun je uitleggen waarom de natuurlijke balans een wetmatigheid zou moeten zijn? Want ik betwijfel dit namelijk ten zeerste.

Net als dat ik al eerder vertelde is er geen gelijkheid in de natuur. Er is altijd een vorm van onbalans omdat dat de beweging erin houdt, en dus leven. Maar dat neemt niet weg dat de natuur overleeft door die balans te herstellen waardoor die beweging erin blijft.
We hebben het er al vaker over gehad. Het is het balans houden door middel van beweging.
Zolang je het met je denken wilt begrijpen zul je het nooit zien. Het denken is afgescheiden van de natuur, het ziet zichzelf er niet in terug en zal het daardoor niet kunnen bevatten.

Dus zet alles wat je in je hoofd ooit hebt bedacht over balans eruit en kijk waar je het terug ziet in de natuur.

Dat is precies wat ik doe, en ik zie juist vooruitgang in de beweging van de natuur, en geen terugkeer naar het beginpunt. Zoals je zelf steeds zegt, door in balans te blijven is er geen leven, en is er beweging nodig. Maar als je heel goed kijkt zie je dat de balans niet steeds teruggaat naar het midden, maar is er een verschuiving van het balanspunt bezig.

Vergelijk het met een slinger aan de klok. Die lijkt keurig in balans te slingeren onder de klok. Maar als je werkelijk kijkt naar de gehele klok (=natuur) dan zie je ineens dat de klok zelf ook in beweging is, waardoor de slinger eigenlijk niet meer om een vast punt draait, maar slingert in een veel groter geheel, waarin ineens blijkt, dat de balans die je denkt te zien, helemaal niet zo stabiel en vasstaand is als dat het lijkt.

Dat is eigenlijk hoe ik het zie.

Nims, waar zeg ik jou dat de balans van de natuur een vaststaand punt is? Ik denk dat je moeite hebt met het kunnen begrijpen dat balans en beweging één geheel is. Als je kijkt naar een tol die in balans draaid, die blijft ook niet op het zelfde plekje. En balans herstellen is iets anders dan je balans op één punt houden.

De natuur is een cyclisch geheel en geen punt op een rechte lijn.
Als er iemand op jou rug springt moet je toch ook eerst weer je balans vinden door het extra gewicht. Dat doe je niet door stil te staan maar door te bewegen, anders val je om. Doordat de verdeling in de natuur nooit helemaal gelijk is zal er een beweging blijven (dus leven) maar de natuur wil toch steeds de balans herstellen.
Dit betekend dus dat die stilstaande balans waar jij het steeds over hebt en in mijn mond probeerd te leggen, nooit zal gebeuren.

Kijk naar het luchtdruksysteem in de atmosfeer. Hoge luchtdruk beweegt naar lage luchtdruk om het "tekort" in de lage druk gebieden weer 'in balans' te krijgen. Dat dit niet gebeurd heeft alles te maken met de beweging die het tot gevolg heeft en het sysyteem aan de gang houd. Er is wel een periode dat er op een bepaalde plaats even geen luchtverplaatsing is, waar het dus windstil is, maar dit is niet overal zo en ook niet blijvend omdat het systeem één geheel vormt en de wind dus vanzelf weer terug komt. Maar je kunt er wel zeker van zijn dat als er ergens heel veel wind is, een orkaan bijvoorbeeld, dat er in een ander gebied heel weinig wind is maar dat de natuur het uiteindelijk weer hersteld. Er bestaan geen vacuüms in ons luchtdrukstysteem zover ik weet.

Dat las ik uit deze eerdere zin van jou:

Nee Nims, het gaat er niet om dat er altijd een balans moet zijn, het kan alleen niet anders als dat de natuur altijd weer die balans wil herstellen.
Hieruit lees ik dat je zegt dat er geen balans moet zijn, maar dat het gewoon niet anders kan omdat de natuur de balans wil herstellen. Waarmee ik dus de conclusie trek dat er blijkbaar een vast punt is, waarnaar de natuur steeds terug wil.

Heb ik dit dan verkeerd gelezen?

quote=NiMS Daarom mijn vraag waarom jij denkt dat balans een vastaand iets (een zekeheid) is. [/quote]

Inneke dit was een reactie op Nims,vaststaand (een zekerheid)
nee de balans is constant anders,maar maakt wel degelijk uit van mens en natuur.

Als de balans constant anders, dan is het toch helemaal geen balans meer?

"Balans beschrijft een situatie waarin zonder verstoring geen verandering zal plaatsvinden. Dit kan zowel een maatschappelijke, psychologische, economische alsook een natuur- of scheikundige betekenis hebben."

Als er constant verstoring is, zal er dus ook geen balans-situatie zijn.

Zolang je slechts naar één punt blijft kijken niet nee.
De natuur is cyclisch en geen vast punt.

zo is het nims in deze wereld is er geen balans :)(maar dat is hoe ik het zie)

Helemaal gelijk Lena. Als er in deze wereld wel een balans zou zijn zou er geen leven zijn. Het klinkt misschien heel dubbel, en dat is het ook, want de wereld bestaat nu eenmaal in alles uit twee helften; yin en yang.

Precies dus wat ik ook denk. Er is helemaal geen balans. En dus ook geen natuur die een balans zou zoeken. Zoals ik al eerder zei, het leven is gewoon niet eerlijk (= er is geen balans).

Nee hoor, want twee helften zou weer impliceren dat er een mooie scheiding is. Maar zoals we net al geconcludeerd hebben is er helemaal geen balans, waardoor de helften constant van grootte en midden veranderen, en dus eigenlijk helemaal geen helften zijn. Het zijn enkel krachten die elkaar beinvloeden en geven en nemen van elkaar. Maar daar een lijn/balans/evenwicht in vinden, kan helemaal niet, zoals we net geconcludeerd hebben.

Er zijn trouwens wel momenten die je kunt aanduiden als balans. Die worden door ons ervaren als de momenten dat alles op zijn plek lijkt te vallen. Ineens lijkt alles te "kloppen". Meestal maar heel korte momenten die niet blijvend zijn omdat de ongelijkheid het weer in onbalans brengt om het "leven" te garanderen.

* gast; Laat jij je controleren door anderen? Blijkbaar wel want je gelooft erin dat mensen dit kunnen doen. *

Ik geloof dat er mensen zijn die denken alles te kunnen controleren ja.
Zeer zeker in mensen die alles willen controleren.
Maar ik geef mijn kracht, mijn gedachten, er niet aan weg.

Wel lijk jij veel van je kracht weg te geven aan een illusie van balans/onbalans.
Als je in iets een balans of onbalans ziet heb je dat al opgedeeld.
Terwijl alles van nature uit neutraal is vind ik één geheel.
Totdat wij of iets of iemand anders het clasifiseren als positief of negatief.

Seppe, zolang als de mens vanuit zijn denken leeft, en dat geld hier voor iedereen, deelt hij/zij de wereld in tweeën. Ookal is het, net zoals jij ook al zegt, één geheel.
Het is gewoon een onvermijdelijk iets zolang we hier als denkende mens rond lopen om onderscheid te maken tussen de twee polariteiten.
Ik vraag me wel af waarom mensen zich altijd zo aangevallen voelen als ze gewezen worden op hun verantwoordelijkheid. Want daar ging het hier dus in eerste instantie om. De verantwoordelijkheid die de mens ten aan zien van "anderen" heeft wanneer hij/zij het "positieve" voor zichzelf opeist d.m.v de L.O.A.
Waarom niet delen met de rest van de wereld? Het een ander gunnen boven je eigen willen hebben? Of doen jullie dat al? Gunnen jullie dat wat je zelf zou willen een ander, een onbekende of zelfs je "vijand"?

Waarom deze generalisatie? En waarom deze conclusie? Waarom zou denken impliceren dat je de wereld ook maar meteen in tweëen deelt? Ik zie een erg vastgeroeste gedachte bij je gast .

Dit is niet waar de Law of Attraction over gaat. De law of attraction heeft niets te maken met het 'opeisen van positieve dingen'.... Je verbindt jezelf met een bepaalde trilling en daardoor krijg je datgene waar je om vraagt. Je bent wat je denkt als het ware. Door je denken te veranderen kun je dus dingen bewerkstelligen. Het heeft niets te maken met (n)iemand iets gunnen...