droom over doodgaan

Misschien dat het zoiets betekent van dat je iets in jezelf niet ziet.. iets niet wilt zien niet wilt herkennen en er daarvoor wegloopt als het waren.
Dat je doodgaat in je droom is alleen maar om te laten zien dat je niet goed naar jezelf luistert.
Kan je hier wat mee??
Liefs aNNe

Liesanne

De vraag is, wat gaat er in jou leven dood?
Is je leven zo kleurloos en truttig geworden? (sorry hoor vanwege die saaie kleding?)
De droom zet je juist niet aan tot rusten en afwachten.
Je moet en wilt leven, feesten. Doe dat dan ook.
Op een dag kan het te laat zijn en dan kun je niet inhalen wat je niet hebt geleefd.
Ik denk dat de droom de nadruk legt op de waarde van je leven.
Veel mensen die een BDE hebben ondergaan komen terug met een andere kijk op hun bestaan. Ineens zijn ze doordrongen van de waarde van hun leven en de betrekkelijkheid van alles waar ze zich onnodig mee bezighielden of druk om maakten. Ze leren de essentie zien.
Ik denk dat de droom je bewust maakt van het gevaar van de sleur.

Liefs

@Anne, leuk weer van je te horen en bedankt voor je reactie.
Of ik voor iets wegloop, iets niet wil zien.... ik weet het zo even niet, maar ik neem deze boodschap mee.
Bedankt voor de reminder om goed naar mezelf te luisteren.

@Stardust, fijn om je hier te ontmoeten en ook jij bedankt voor deze uitleg.
Of mijn leven kleurloos en truttig is geworden.... Ja, op een bepaalde manier misschien wel. Zeker niet het leven wat ik leid met mijn dierbaren, dat is goed en liefdevol. Maar ik woon/leef in een omgeving die mij weinig uitdaging geeft. We wonen op het 'platteland', in een kleine buurtschap. En ja ondanks dat dat heel veel goede kanten heeft -ik kan het bv. ook heerlijk vinden om in een prikkelarme omgeving en dichter bij de natuur te wonen- vind ik mijn woonomgeving soms ook 'stoffig' en truttig, ik mis 'zielsverwanten'. Doordat we zijn verhuisd wonen vrienden meer op afstand. Ik denk dat ik hierin al een hele tijd wat mis.

Ik weet wat ik zelf allemaal kan creëren, maar misschien ontbreekt me de fut of lef(?) hiervoor momenteel. Het zorg dragen voor mijn (zieke) moeder heeft sinds de dood van mijn vader (ruim 3 jaar geleden) veel energie gevraagd. Het drukt soms nog steeds zwaar op mij. Dat onderwerp komt in veel van mijn dromen terug.

Ja, mensen met een BDE en ook mensen die te horen hebben gekregen dat ze niet lang meer hebben te leven, richten hun leven vaak anders in, gaan dingen doen die ze altijd hadden willen doen.... gaan idd leven en alles wat niet belangrijk is relativeren.

-Je moet en wilt leven, feesten. Doe dat dan ook-….. een mooie boodschap.
Een hele tijd geleden ( zo'n 15 jaar) toen ik in een moeilijke fase van mijn leven zat, kwam ik een keer iemand tegen die tegen mij zei, weet je wat jij moet gaan doen, je moet gaan LEVEN!!.... Het werd en soort omslagpunt destijds en ik heb die persoon altijd 'mijn engel' genoemd.
Frappant dat ik nu weer via deze droom dezelfde boodschap krijg....

Liesanne

Over het bloed. Bloed staat voor leven letterlijk en voor de ziel, de liefde enz. Als je bloed niet op orde is of je te weinig bloed hebt ben je idd futloos. Ik denk ook aan het stroomt waar het niet gaan kan. Dus een bloedeloos leven is een kleurloos leven. Rood is immers een dynamische kleur.
Het zorgen voor iemand is een zware taak. Mooi maar uitputtend, Aan zieken sta je ook ongemerkt energie af. (daarom voel ik mij vaak zo uitgeput als ik even in een ziekenhuis ben.)
Zelf heb ik op het platteland geleefd en hoewel zalig rustig ging ik er dood van verveling. Nu verlang ik wel naar de rust terug, maar niet naar het isolement dat het meebrengt.

Groetjes

Mooi ook, de betekenis van bloed. Het ontroert me.

Dat zorgen voor iemand ook 'mooi' kan zijn, dat ben ik intussen in de zorg naar mijn moeder toe kwijt geraakt. Mijn moeder is (met name) psychisch ziek en het daarmee omgaan heeft een grote impact op mij (gehad). Mijn moeder kán eigenlijk niet leven.....
Het grote verantwoordelijkheidsgevoel wat ik vroeger naar haar toe had heb ik gelukkig voor een groot deel los kunnen laten, maar de zorg voor haar blijft. Het is idd. vooral tappend.

Grappige woordspeling trouwens dat je zegt,
ik ging er 'dood' van verveling....

Liesanne

Het grootste gevaar bij ziekenzorg is dat de draaglast je draagkracht kan overschrijden. Dan wordt je net als in de droom samen ziek.
Wat je in de droom en realiteit verbind is ziekte. Je wilt het liefst een éénpersoonskamertje geen "gedeeld bed" dus.
Ik heb een tijdje wat zorg besteed aan een totaal gedementeerde moeder die in een verzorgingstehuis zat. Wat een hopeloze taak is dat. Wat het meest ontmoedigende is, is dat het nooit meer over zal gaan en integendeel alleen maar progressief werkt.
Iedere moeite lijkt vergeefs, dat frustreert behoorlijk.

Als je het niet op kunt brengen, aarzel dan niet om hulp in te schakelen of een tehuis te zoeken. Alleen is het soms zo zwaar dat je bijna geen leven overhoudt.

Sterkte hoor,

@Anne, leuk weer van je te horen en bedankt voor je reactie.
Of ik voor iets wegloop, iets niet wil zien.... ik weet het zo even niet, maar ik neem deze boodschap mee.
Bedankt voor de reminder om goed naar mezelf te luisteren.


Ja ik ben er nog steeds hoor en je was me nog niet vergeten zo te lezen
Wat denkje zelf dat je droom betekent??

Nee, zeker niet vergeten.... Ik vond/vind jouw bijdrage altijd heel waardevol.

Ik was zelf wel benieuwd naar de betekenis van deze droom omdat de droom zich zo aan me op leek te dringen en ook bleef hangen.
Ik maak(te) hierdoor wel contact met een stuk eenzaamheid en verdriet in mezelf. En dat is goed.

Wat jullie hier teruggeven daar kan ik zeker wat mee.

Ik dacht idd wel aan deze droom bij het stellen van mijn vraag of dergelijke dromen ook een voorspellend karekter kunnen hebben. (jouw antwoord maar even uit het andere topic gehaald).

Tja, ik ben opgegroeid met angst voor de dood. Het was een thema van mijn (voor)ouders, denk ik.
Ik merk dat die angsten ook (en nog steeds) in mij zitten en soms op bewust maar misschien ook op onbewust niveau mijn leven beinvloeden...

Toch voel ik geen onrust bij deze uitleg hoor.
Ben trouwens groot fan van Elisabeth kübler Ross.....

bedankt nogmaals, voor je reacties.

liefs, Liesanne

Liesanne

Wees nooit bang voor de dood. Je moet dan even alleen, maar heus het is niets anders dan een oude jas uitdoen. Een langdurige geschiedenis is meer te vrezen dan een einde. Er wacht geen wrekende God, geen vreselijke dingen maar over het algemeen vrede. Ik zag mijn moeder wegkwijnen en vond het een onmenselijk, onwaardig lijden. Voor mij was haar dood dan ook een opluchting. Of het zinloos was? Wie weet wat de ziel verwerkt, ook al heeft het ego er geen besef van.
Erger kon eigenlijk niet. Ze wilde altijd alles vergeten. Welnu dat gebeurde dan ook, op een afschuwelijke manier weliswaar.

Maar verder is er licht en je weet wel dat er anderen achterblijven waar je niet mee in kontakt kunt komen. Maar het tijdloze element en de mogelijkheden zullen je toch ook meevoeren in dat bestaan. Tijd bestaat er niet en dus is ook het aardse bestaan snel voorbij en zie je dierbaren terug.
De vrees voor de vrees is erger dan de werkelijke hindernis.

ja liesanne het komt ook denk ik dat de dood toch ook het grote onbekende is.
de dood kunnen accepteren dat wat is......
heb zelf veel moeite met afscheid nemen,dat is zo.n rode draad door het leven.
deze uitspraken kwam ik nog tegen.

Liefde houdt niet op waar het leven eindigd.

Wijsheden over de Dood



Vreugde en verdriet wisselen elkaar door de eeuwen heen af,

zolang het wiel van geboorte en dood draait.
Boeddha

Ik ben er geheel van overtuigd dat de ziel onvergankelijk is
en dat haar werking voortduurt van eeuwigheid tot eeuwigheid.
Zoals de zon die voor onze aardse ogen 's avonds schijnt onder te gaan,
maar in werkelijkheid nooit ondergaat en onafgebroken voortgaat zijn licht te verspreiden.
Johan Wolfgang von Goethe (herh. page1)

Het leven is eeuwigdurend;
en de liefde is eeuwigdurend;
en de dood is slechts een horizon;
en een horizon is niets behalve de begrenzing van onze waarneming.
Rossiter W. Raymond 1840-1918

Het verleden is niet achter ons, zoals men denkt, maar voor ons.
De schaduw van wat was, werpt zich voor ons, wat dood is bestaat nog en gaat voor ons uit. Henry Bataille

Wat is de dood, als hij roemrijk is?
Het is een zonsondergang. Lord Gearge Byron (1788-1824)

De dood van ieder persoon dient altijd de agenda van ieder andere persoon die zich ervan bewust is. Dat is de reden waarom ze zich ervan bewust zijn. Om deze reden is geen enkele dood (en geen enkel leven) ooit verspild. Niemand gaat ooit tevergeefs dood. God/Neal Donald Walsch


Er is alle reden te geloven dat er een bepaald punt in de geest bestaat van waaruit het leven en de dood, het werkelijke en het denkbeeldige, het verleden en de toekomst, het mededeelbare en het niet mededeelbare, hoog en laag niet meer als tegenstellingen gezien worden. Andre Breton (1896-1966)

De dood bestaat niet. God/Neal Donald Walsch

Liefde is een kwaal, liefdeloosheid is de dood. Marie von Ebner-Eschenbach (1830-1916)

In de dood zul je worden begroet door al je geliefden, zij die voor jou zijn doodgegaan en zij die na jou zullen doodgaan. God/Neal Donald Walsch

Die vreest de dood, verliest zelf het leven dat hij heeft. Marcus Cato

De dood verrast de wijze niet,
hij is altijd gereed voor het vertrek. Jean de la Fontaine (1621-1695)

De dood grenst aan onze geboorte en onze wieg staat in het graf. Joseph Hall

De dood is een uitdaging die ons verteld geen tijd te verspillen.
Die ons verteld nu meteen te zeggen dat we van elkaar houden. Leo F Buscaglia.

Een mens ter dood brengen , dat is zijn kans op volmaking te niet doen. Albert Camus (1913-1960)

Wat jullie "de dood" noemen is prachtig.
Rouw daarom niet als iemand is dood gegaan,
en benader evenmin je eigen dood met droefheid of een naar voorgevoel.
Verwelkom de dood zoals je het leven hebt verwelkomd,
want de dood is het leven in een andere vorm. God/Neal Donald Walsch

Elk afscheid betekent de geboorte van een herinnering. L.H.

Liefde houdt niet op waar het leven eindigt.

Het afnemen van alle krachten bij het toenemen van de ouderdom is stellig zeer droevig, maar het is noodzakelijk, daar anders de dood te zwaar zou vallen. Schopenhauer

Zoals een man zijn versleten kleren weggooit, En andere, nieuwe kleren aantrekt.
Zo legt de ziel binnen het lichaam dat lichaam af en betrekt een nieuw lichaam.
Mogen uw ogen terugkeren naar de zon, en uw adem naar de wind, uw water naar de oceaan en uw as naar de aarde waar het vandaan is gekomen.
Slotgebed van de Hindoeïstische uitvaart.

Hoe wij tegen de dood aankijken bepaalt hoe wij in het leven staan. Dag Hammerskjöld

Daarom zou men serieus de mogelijkheid moeten overwegen dat de dood, net als de geboorte, slechts een overgang kan zijn naar een andere staat van bewustzijn. Tijdens ons leven functioneert het lichaam als interface en heeft het een faciliterende functie om sommige aspecten van ons verruimde bewustzijn te onvangen, waarbij (junk-) DNA en DMT mogelijk beide een rol spelen.
Pim van Lommel in "eindeloos bewustzijn"

Stardust en Lena,
Bedankt voor jullie (mooie) woorden.....

Idd het onbekende van de dood (wat weten wij nou écht), maar ook het afscheid moeten nemen van het leven hier, dat is wat me zo moeilijk lijkt aan doodgaan....



Prachtig.
Ja, eigenlijk bestaat er voor mij ook niet een -tot de dood ons scheidt- liefde gaat veel verder....

Hoi Liesanne,

Ik heb je droom gelezen en de reacties daarop.
Eigenlijk kwam er bij mij een heel andere gedachte naar boven.

De dood staat vaak ook voor transformatie ipv letterlijke dood.
Waar veel mensen het als iets negatiefs of angstigs kunnen ervaren kan het juist ook iets moois positiefs betekenen.

Namelijk dat je een periode of iets in je leven afsluit.

Als ik zo je droom lees, zou het kunnen dat je de zorg voor je moeder aan het loslaten bent ? ( het zgn. loslaten van een deel van jou, wat figuurlijk jouw dood betekend, maar eigenlijk verandering en loslaten inhoudt )
Dat je voelt dat je daar verantwoording voor af zou moet leggen ( het mensen bellen dat je dood gaat )
en dat je bang bent dat anderen zich zoncer jouw zorg niet redden ( je zoon die je nog te jong vindt om achter te laten ).

De feestjurk en latere woorden in je reactie vindt ik heel typisch. Het lijkt of je ziet en daar ook naar verlangt om van het leven te genieten . Dat er nog zoveel moois is voor jezelf maar dat jezelf weerhoudt door de vraag mag ik dit wel ...mag ik wel de zorg los laten en voor mezelf kiezen en daarmee een aantal dingen loslaten of mij minder energie laten kosten.

Dat het vnl om de zorg voor je moeder zou kunnen draaien , zou kunnen blijken uit het feit dat ineens je moeder bij je op de kamer komt en wat er met jou gaande is ineens weer lijkt te doorbreken.

Een andere benadering, wat misschien een andere invalshoek geeft.

het is een mooie invalshoek Dilani,
loslaten en verder durven gaan.
weer mogen genieten en je vleugels weer uitslaan.
het verlies van een dierbare doet je beseffen van je eigen sterfelijkheid en het kan niet anders dat het je verandert in je kijk op.......

Hé, Dilani
bedankt voor je reageren en fijn je te lezen!

mijn reactie komt nog.....

Ja, je hebt gelijk dat dit nog steeds een van de 'grote' thema's van mijn leven is. En hoe graag ik de zorg zou willen loslaten, het is in wekelijkheid niet mogelijk, tenminste zo voelt het voor mij. Ik wil (kan) mijn moeder niet aan 'haar lot' overlaten.
Ik ben al wel verder in het niet verantwoordelijk voelen voor haar, haar lijden bij háár laten ed, maar sinds de dood van mijn vader heb ik een stuk mantelzorg te doen en me daar van losmaken komt me ook moeilijk voor. Die taak ervaar ik vaak wel als zwaar en ja, het werpt soms een schaduw op mijn eigen leven, waarin ik genieten kan. Mijn moeder is (pathologisch) afhankelijk van haar omgeving, doet met name ook het beroep op haar dochters. We zijn intussen al wel veel verder in het stellen van onze grenzen (gelukkig). Tja, wat al die hulpverleners altijd riepen bleek een harde leerschool. (zoals: 'de beste hulp is geen hulp', toch iets moeilijker wanneer het je moeder betreft....)

Ik ben deze droom idd wel gaan zien als een soort roep van mezelf. Door zelf ziek te worden in mijn droom richt ik misschien de aandacht op mezelf. Alsof ik wil zeggen: zie mij.....nu is het mijn beurt om eens aandacht te krijgen....

Het lijkt een patroon wat in mijn familie is ontstaan….
Mijn moeder vertelde dat ze vroeger door ziek te worden (alleen) aandacht van haar moeder kreeg. Mijn oma kon de zorg van haar grote gezin nauwelijks aan, kon haar kinderen moeilijk aandacht en liefde geven, had zelf veel angsten. Ik vermoed dat ze kampte met depressies en angststoornissen. Ze kwam zelf uit een gezin waarvan van de 16 kinderen 7 kinderen zijn overleden en ook haar ouders stierven op jonge leeftijd.
Mijn eigen moeder heeft heel haar leven geworsteld met ziek-zijn en lichamelijke klachten, naast haar depressies. Het lijkt of ziek-zijn met haar identiteit is verweven.

Het is een thema (het somatiseren) wat zich steeds ook aandient in mijn leven. En ik zie het in de hele generatie terug (de nakomelingen van mijn oma).

Nou, al met al heeft deze droom mij allerlei informatie gegeven...bedankt voor jullie meedenken, echt fijn!!