De waarheid in het midden

Amen.

Toch vind ik het jammer dat je dit zinnetje ertussen zet: "Zolang het binnen de normen van het toelaatbare ligt, is er niets aan de hand."
En je wist dus al dat hier op gereageerd zou worden.
Leven en laten leven wat een ander er ook van mag denken. En al die cultuur zwets (zogenaamde normen en waarden) heeft nu niet bepaald bijgedragen aan een gezond leefklimaat voor de mensen.

Dat is waar Sylvia, maar wie bepaalt wat binnen het toelaatbare ligt? Is dat dat niet voor iedereen heel persoonlijk?
Ik bedoel maar, die paaldanseres, ik weet zeker dat ik hem doorzaag voordat mijn dochter kan beginnen met klimmen...

Ik voel sympathie voor jullie beider standpunt. Toen ik de topic begon, voelde ik al nattigheid. Als mijn overbuurvrouw paaldanseres is, of een hotlijn op Veronica heeft (wat ook echt zo is), dan vind ik het oke. Maar hoe is het als mijn eigen kind dat zou doen? Maar enfin, dat is eigenlijk meer iets voor een heel ander topic.

Weer een mooi punt om eens over na te denken.

Maar je zou ook kunnen vaststellen dat je dochter dit doet om te rebeleren. Waarom zou iemand rebeleren? Omdat ze niet kunnen doen wat ze van binnenuit verlangen.
En dat hoeft echt niet het paaldansen te zijn maar wel een provocerende actie van een onderdrukte geest.
En die onderdrukking begint al heel vroeg zonder dat mensen het doorhebben want ze doen niet anders als dat ze gewend zijn. De hedendaagse opvoeding met alle normen en waarden is er maar een deeltje van.

Vind het fantastisch als ouders dit hun kinderen mee kunnen geven en hun kinderen zo leren hun eigen waarheid te vinden.

Natuurlijk zijn er grenzen wanneer het om onze eigen kinderen gaat, ze zijn immers nog van het leven aan het leren en ook al hebben ze vanaf hun geboorte hun eigen vleugeltjes, als ouder/verzorger ben je hun houvast en leidraad tot de dag dat ze helemaal uit zullen vliegen.

Je geeft ze mee wat jij geleerd hebt en leren later zelf of ze daar dingen van mee nemen of niet. In die grenzen, in jouw lijn, komen ze die van hen vanzelf tegen. Daar ligt dan hun eigen waarheid.

Ik vind het nog steeds mooi om in mezelf geregeld weer eens te ontdekken dat ik juist van kinderen zoveel leer over hen, over mij.

Mooi onderwerp!

helemaal mee eens....

Het jammere is dat wij er vanuit gaan, dat onze eigen normen en waarden de juiste zijn.
Je zou je kunnen voorstellen dat je kind/kinderen niet binnen dat stramien vallen en dan?
Corrigeren?
Of laat je hun zelf de grenzen ontdekken en blijf je erbij om ernstige schade te voorkomen?
Ik vind dit een lastig iets eigenlijk.
Willen ze bungjee jumpen zonder touw, dan weet je wat je te doen staat, toch?
Maar ze een keertje op hun platte bekje laten neerkomen, tsja, tis nie fijn, maar ik denk toch dat ze hiervan het meeste leren.
Ervaring is de beste leermeester.

Lief en groetjes, Selma

Ja dat denk ik ook.
Mijn oudste had een baantje en was laatst op een zondag naar snowworld geweest. Hij meld zich nogal makkelijk ziek en was dit nu weer van plan omdat hij spierpijn had. Ik wist dat dit niet geaccepteerd zou worden door zijn baas, maar ik wist ook dat mijn zoon mij niet zou geloven als ik dat zou zeggen. Dus heb ik niets gezegd en heb hem zijn gang laten gaan...
Ja en dan word je ontslagen...dus dit was zo'n geval van dan maar op je gezicht maar dan weet je wel gelijk hoe het soms werkt. Of je het er nu mee eens bent of niet, sommige regeltjes kun je niet omheen.
Naderhand gaf ik hem nog de vergelijking hoe het zou zijn als hij zelf baas was, maar dat kwartje viel niet, hij vond zijn actie nog steeds normaal, maar weet nu dat de maatschappij dat niet zo ziet. Dus soms helpt die muur ook niet echt maar hij zal zich niet zo snel meer ziekmelden denk ik.

Hoi Karin,

Ik heb net zo zoon, ook ziek gemeld en ook ontslagen.
Ik hoop dat jouw zoon inmiddels weer werk heeft gevonden,
die van mij nog steeds niet.

Liefs en groetjes Selma.

Ja hoor, hij staat af te wassen bij Essent, zijn vorige baantje was leuker, dus hij kijkt nu wel uit.

Hoi Karin,

Gefeliciteerd meis, misschien niet de ideale baan, maar hij is aan het werk.
Mijn jongste vind het wel best zo lijkt het wel, om dol van te worden, maar uiteraard ligt het aan mamie he, glimlach.
Inmiddels alle financiele hulplijnen afgesneden, afijn, tis een kwestie van wie de langste adem heeft.

Liefs en groetjes, Selma.

Ha die Selma!

Gefeliciteerd! Weet je dat is de enige manier, ik weet zeker dat jij wint Zo heb ik het Tim ook uitgelegd.
De navelstreng doorgeknipt

Ik hoop het van harte Karin, ik heb niet veel zin in drastische maatregelen, het blijft toch je kind.

Liefs en groetjes, Selma.

oh dat is zo heel herkenbaar ik hou er ook niet van,maar zo af en toe ontkom je er niet aan

Hmm... en waarom houden jullie er niet van?
Het is wel dé manier om het uiteindelijk te leren toch?
Is het dan zo drastisch?
Hebben ze eigenlijk niet alles wat ze nodig hebben?
s'Avonds staat er een bordje eten, ze hebben een warm en schoon bed, kleding zodat ze niet bloot hoeven te lopen.

Onze kinderen hebben het niet zo slecht hoor!

En door die geldkraan dicht te draaien leren ze wel zelf verantwoording te nemen en dat als ze iets willen ze daar voor aan de slag moeten.
Net als wij allemaal, niets mis mee zou ik zo denken.

Mijn oudste is 11...dus die is nog niet *zo ver* wat financiele rommel betreft.

Echter heeft ze er een handje van altijd te laat te komen en dus straf ik haar door haar een avond pc loos te stellen.

Geloof me, harder kan ik haar op t moment niet straffen...

Straffen werkt niet altijd.
Echter belonen ook niet altijd.
Ik zou gewoon zelf met afspraken met haar veel te laat zijn.
Laat haar maar voelen zou mijn manier zijn.
Weet je wel waardoor ze vaak te laat is?
Is het luiheid of is ze warrig en vergeet ze veel.
In het eerste geval helpt een emmer water geloof me dat werkt! Ik heb het gedaan, bij de oudste ha ha.
Het hielp geloof me, maar ik heb hem wél zelf de rommel laten opruimen.
In het tweede geval zul je haar moeten helpen, zet afspraken in haar telefoon, schrijf het op zo'n klein schoolbordje en hang het op op een plaats waar je veel bent.
Dat doe ik bij mijn tweede zoon, dat is zijn manier, bij hem helpt straffen niet. Hij kan het gewoon echt niet ( onthouden) dus is herhaling en helpen de manier.
Mijn dochter heeft op zijn tijd een pets om haar oren nodig, die hoeft nog niet echt al met een agenda te werken, maar die heeft weer veel moeite om even niet gehoord en gezien en zo te worden, kortom die is ERG aanwezig, grote mond, stoer gedoe, maar klein hartje. Zij schiet soms door in haar gedrag en dan wil een dreun nog wel eens helpen.
Begrijp me goed met een dreun bedoel ik een overvliegende draai om de oren, zo vlak er langs, ik ga mijn kinderen niet slaan.
Heeft geen enkele zin.
Het gaat bij haar om de schrikreactie, dan is ze weer terug op aarde om zo maar te zeggen
De jongste moet ik apart nemen, gewoon met hem praten is voldoende. Hem moet ik eerder kattekwaad influisteren dan dat hij iets uitvreet om zo maar te zeggen, ha ha ( en ja dat doe ik dus wel eens, lol)
Hij kan wel mega de clown uithangen, och dat is Thom. Thom kan zich goed inleven dus hem is makkelijk iets uit te leggen, hij snapt vaak vanzelf al waarom sommige dingen dus stom zijn. Hij is knettervervelend voor de anderen met zijn stroom-tic. Als hij ergens weg gaat, doet hij alles uit, tot vervelens toe, maar wel goed van hem.

Ha ha, als ik over mijn kinderen begin kan ik uren doorgaan,
nog even en ik heb een boek.
Och kun je er wat mee is het mooi en ik heb weer even kunnen opscheppen

Ik denk dat het bij haar puur een kwestie is van *schijt hebben aan* hoewel ze elke keer de mooiste smoezen in elkaar flanst, zo mooi had ik ze zelf vroeger ook...*proest*.

Het is meer stoer doen tegen over haar vriendjes, zo van lekker mijn kontje tegen de krib in. Heerlijk vervroegde pubertijd maar net zon klein hartje als jouw meisje dus!

Aangezien het niet op de pc mogen voor haar het einde van de wereld is, heeft dit al de nodige vruchten afgeworpen. Ze is de laatste 2 keer keurig op tijd geweest...

Enne schep maar lekker op over je mooie bloedjes hoor Karin!
Ik lees het graag!