ben je moe?

Ben je moe?


Het verlangen vermoeit je - het willen in de geest. Je geest maakt je vermoeider dan lichamelijk werk. Als je werk wilt doen, zelfs 15 uur achter elkaar, zul je niet moe worden, maar als je het niet wilt, al is het zelfs maar een paar uur, word je er moe van. Veel mensen raken vermoeid en uitgeput door het denken en zorgen maken, niet door werken.

Moe?
Als je niet moe bent, zul je nooit thuis komen. Alleen als je moe bent, zul je ooit rusten. Alles in de wereld zal je vermoeien. Alleen één ding maakt je niet moe.
Dat is liefde. Liefde maakt niet moe omdat dat het eindpunt is, thuis. Het is onmogelijk om van liefde moe te worden.

In feite brengt plezier vermoeidheid! Vermoeidheid is de schaduw van plezier.
Wat je op weg laat gaan is je verlangen om te genieten. Wat je thuis brengt is in liefde zijn. In je leven ga je van de ene plek naar de andere om plezier te zoeken. Waar je ook maar plezier zag en het probeerde te pakken, ontdekte je dat het verder weg was, ergens anders. Dus je moest verdergaan en dat verdergaan is vermoeiend.

Kijk naar je hele leven.
Een kind wordt moe van het spelen met speelgoed en wil nieuw speelgoed. Moe van het spelen met nieuw speelgoed, willen ze mensen om mee te spelen, ze willen nieuwe vrienden. Ze worden een beetje ouder. Hun spel verandert. De objecten van het spel veranderen. Ze willen iets anders. Dus het is alsof je van de ene soort vermoeidheid naar de andere gaat.

Als tiener keek je uit naar iets anders, geen speelgoed. Wat is de nieuwe film? Hoe is de nieuwe mode? Je wilt de beste partner voor jezelf hebben.
Je bent getrouwd. Jullie zijn een goed stel. Wat gebeurt er dan?

Zij die alleen zijn denken dat getrouwde mensen beter af zijn. Zij die getrouwd zijn denken dat alleenstaande mensen beter af zijn.
Sommigen denken dat mensen met kinderen gelukkiger zijn.
Mensen met kinderen willen steeds dat hun kind snel groeit zodat ze vrijer kunnen zijn. Ze wachten op iemand die hun vrijaf geeft, door voor hun kinderen te zorgen. Alles is vermoeiend.

Je gaat van het ene spirituele pad naar een ander spiritueel pad, van de ene soort oefeningen naar de andere. Soms zeggen mensen: ‘O, ik heb al 20 jaar gemediteerd, ik heb er nu genoeg van. Genoeg is genoeg’..Het is saai. Mensen hebben geen tijd. Ze vinden het saai om te mediteren. Wat kunnen we doen? Waar moeten we naartoe? Wanneer komt die rust? Die troost? Die vrede? Wanneer komt die liefde die zo troostend , zo eeuwig, zo gelukzalig is? En je kunt niet uitrusten, totdat je thuis komt.

Je zou op een of ander pad kunnen zitten, maar je kunt er niet voor eeuwig blijven. Je kunt een pauze nemen. Op de autosnelweg zijn rustplaatsen. Onderweg stop je je auto en je gaat naar een wegrestaurant, blijft daar een poosje en je strekt je uit. Maar dat is alles. Je kunt hier niet rusten of daar in vrede zijn. In je achterhoofd zit je reis, doorrijden! Er is geen vervulling.

Denken dat je rust nodig hebt maakt je rusteloos.
Denken dat je hard moet werken maakt je moe.
Denken dat je hard gewerkt hebt brengt zelfmedelijden.

Er is een plek om te rusten. Dat is het goddelijke, dat is overgave en dat is liefde. En je kunt het niet bereiken tenzij je echt moe wordt, tenzij je ziek wordt van alles. Je zijgt neer. Dat wordt overgave genoemd.

Verhaal.....:
Er was eens een koning, een keizer. Hij had alles wat hij wilde in de wereld bereikt, alle rijkdom; hij had het hele continent onder controle. Hij dacht dat dit de wereld was. Duizenden mensen stonden onder zijn commando, hij had alle rijkdom tot zijn beschikking, alle genoegens met een knip van zijn vingers. Hij hoefde maar met zijn vingers te knippen en kreeg alles wat hij maar wou. Maar dat kon hem niet thuis brengen. Het maakte hem steeds vermoeider.
Toen ging hij op zoek naar wat spirituele kennis. Hij ging van plaats naar plaats, verzamelde dingen hier en daar, maar niets werkte. Alles leek te werken voor een poosje. Tenslotte werd hij zo moe dat hij alles afwees. Dat werkte ook niet.
Keizer zijn werkte niet. En alles afwijzen hielp ook niet.
Op een dag viel hij vlakbij een boom neer. Hij was uitgeput van het zoeken naar, maar het niet vinden, van een echte meester. Het is niet gemakkelijk om een meester te vinden. Zelfs als je een meester vindt is het moeilijk hem te herkennen en je te laten gaan. Dus tenslotte viel hij neer onder een boom en op dat moment viel een droog blad van de boom naar beneden. Hij keek naar het blad en het blad vloog naar het oosten als de wind uit het oosten blies en het vloog naar het noorden als het noordenwind was. Terwijl hij daarnaar keek, knapte er iets in hem - het doenerschap. Het willen viel eenvoudig van hem af. Op dat moment realiseerde hij zich dat dat moment zo eeuwig is en toen kwam hij thuis.

Maak het leven ook zo - word als een droog blad - stem in met wat het goddelijke je geeft, ga mee met de stroom; heb geen spijt van het verleden, en loop niet vooruit op de toekomst. Dat is wat alle verlichte meesters zeggen: ‘Blijf zelf oefenen. Wanneer je voelt dat je het niet meer kunt, dat het allemaal zo vermoeiend is kom dan en rust uit.’ Daarom worden de plaatsen van de verlichte meesters ashrams genoemd, waar je naar toe komt en je vermoeidheid kwijtraakt. ‘Shrama’ betekent inspanning. Ashram betekent de plek waar alle inspanningen oplossen. Alle vermoeidheid, geestelijk en lichamelijk, verdwijnt. Zelfs spiritueel, je hoeft er niet naar te streven.

Zit er alleen maar. Er is een kaars, er brandt een lichtje voor jou. Je hoeft alleen in dit licht te zitten. Jij bent aangestoken. Je hoeft niets te doen. Het brandt voor jou. Je hoeft alleen maar aan te sluiten, er te zitten en de aanwezigheid te voelen. Wees deel van het goddelijke, dan zul je zien dat niets je in de wereld kan vermoeien. Je zult de bron van liefde worden. Je bent thuis. Dingen kunnen je niet ergeren.
Als je moe bent irriteren kleine dingen je, je raakt gekwetst, je kunt uit balans raken. Onze vrede is zo fragiel dat alles, zelfs een telefoontje het omver kan werpen. Onze vrede valt in honderd stukken alleen maar door een paar woorden van iemand. Fragiele vrede heeft geen nut. De vrede en liefde in ons leven zou zo solide moeten zijn als een diamant. Niets kan het schudden of stuk maken.

Verlangen, bewustzijn van het zelf en handelingen zijn allemaal manifestaties van dezelfde energie die jij bent. Eén van deze drie domineert soms. Als je heel veel verlangens hebt, ben je je niet bewust van het zelf. Als verlangen domineert, is zelfbewustzijn op z’n laagst en daarom zijn alle filosofen over de hele wereld voorstander van verzaking en het laten vallen van verlangens.

Als het bewustzijn dominant is ontstaat er geluk.
Als het verlangen domineert is stress en verdriet het resultaat.
Als actie domineert zijn rusteloosheid en kwalen het resultaat.
Als je acties en verlangens werkelijk gericht zijn op het goddelijke of op het welzijn van de samenleving, dan gaat het bewustzijn automatisch omhoog en wordt het zelfbewustzijn zeker bereikt.

Je kunt niet rusten als je iets moet doen wat je niet kunt. En je kunt niet rusten als je voelt dat je iemand moet zijn die je niet bent. Er wordt niet van je verlangd iets te doen wat je niet kunt. Je zult niet gevraagd worden te geven wat je niet kunt geven.
Er wordt niets van je verwacht wat je niet kunt.

Dienstverlening houdt alleen dat in wat je kunt doen. En niemand wil dat je iemand bent die je niet bent. Je dit realiseren brengt diepe rust. Je kunt niet rusten als je ambities hebt of lethargisch bent. Beide staan recht tegenover goede rust. Een lui iemand zal ’s nachts woelen en draaien en rusteloos zijn, en een ambitieus persoon zal vuur binnenin zich voelen.

Deze rust brengt je talenten en mogelijkheden naar boven en brengt je dichter bij je natuur.
Zelfs een vaag gevoel dat het goddelijke met je is, geeft diepe rust. En gebed, liefde en meditatie zijn allemaal aspecten van diepe rust.
Het enige wat je moet doen in je leven is je vrede sterk, je liefde diep en je blijdschap eeuwig maken.

Maak je huis tot Gods huis en er zal licht zijn, liefde en overvloed. Maak je lichaam Gods toevlucht en er zal vrede en gelukzaligheid zijn. Voel dat je geest een speeltje van God is en je zult van al zijn spelletjes genieten. Zie de wereld als een spel en als een uiting van God zelf en je zult rusten in het niet-tweeledige zelf.

Jai Gurudev

Sri Sri Ravi Shankar