Prikkelverwerking toen en nu

ik moet haar het drinken zowat met een trechter naar binnen gieten.

Toch nog maar weer eens een uitgekauwd onderwerp aangesneden. Ik lag vanmorgen het volgende te bedenken toen ik net wakker was.

Ik ben er van overtuigd dat ik één of andere vorm van autisme heb. Boeien!
Het lijkt me makkelijker om bijv. ADHD te hebben in 1950 dan in 2008. Als je vroeger druk was, sprong je op je fietsje en race-te je zo hard als je kon over een rustig landweggetje, nonstop, om zeer vermoeid thuis aan te komen en genoegen te nemen met een glas water en een appel. Als je nu hetzelfde zou willen doen, kom je ANWB borden, rotondes, verschillende vormen van bestating, drempels, stoplichten, bussen, spoorwegovergangen, en vooral heel veel mensen tegen! (Je krijgt dan later absoluut de vraag: 'of wou je me niet zien?')
Als je daarna in huis bij wil komen, wordt je overspoeld door voicemail, sms, de radio, de vuilniswagen, de pling! van vrienden die online komen, de pling van email, de deurbel, en enqueteformulieren. Terwijl je eigenlijk alleen maar wil kiezen tussen een legpuzzel of mens-erger-je-niet. Nederland 1 en 2 was voldoende om uit te kiezen! Nu weet je het niet meer: Nintendo DS, Nintendo WII, Playstation, DVD, video of gewoon één van de 50 andere zenders! Wil je filmpjes kijken op Youtube, of wil je gewoon, met je voeten op de picknicktafel, kijken naar vallende sterren? Wil je 3 of 4 keer op vakantie? Wil je tijd-voor-tijd van je baas, of liever uitbetaald? Een uurtje squasen of een uurtje zwemmen? Digitale of analoge fotografie?

In de oude tijden had men nog niet de uitgebreide screeningsformulieren voor het testen op autisme. Je was gewoon 'druk', of 'lastig', en je werd met een kluitje in het riet naar buiten gestuurd. Je ploegde de moestuin van je opa om met je laarzen, of 'plukte er alle bloempjes af, en maakte het veel te grof'.

Is het verwonderlijk dat het nu zoveel moeilijker is om alle prikkels te verwerken? Is het niet logisch dat we nu allemaal autisme hebben? Zoveel prikkels, zoveel keuzemogelijkheden! Je moet wel verdomd sterk in je schoenen staan om anno 2008 alles op een rijtje te houden! Ik heb vier agenda's: thuis, één grote, op een speciale plank, inzichtelijk voor het hele gezin, zodat iedereen weet waar mama uithangt; digitaal thuis, digitaal op het werk, en één Succes agenda in mijn tas.
De autisten hebben dan misschien moeite met prikkelverwerking, maar is het niet andersom? Is het niet zo dat het aanbod van prikkels het toelaatbare overschrijdt? Mijn oudste dochter Marjon zei gister dat ze zoveel verschillende indrukken opdoet op weg naar school. Ze zit elke dag meer dan een uur in de bus, op weg naar school; 's middags ook weer terug! Ik zei haar; tel eens alle vormen van reclame, die je onderweg tegenkomt, zowel binnen als buiten de bus: dat is gewoon niet te doen! Vroeger telden we roofvogels, of paarden, als we op familiebezoek gingen: nu zou dat spel er heel anders uitzien.

Laatst was ik aan het tanken bij Tango, een zelfbedieningspomp. Op het moment dat ik voor de pinautomaat stond, begon er een videootje te draaien met een schreeuwerige stem. Ik sta er vaker, dus het drong allang niet meer tot me door. Ik tankte en betaalde, terwijl de reclamespot het riedeltje afdraaide. Thomas zei, toen ik in de auto stapte:'wat irritant zeg, die vorm van reclame!' Ik had niet meteen door wat hij bedoelde, maar bedacht me meteen wat er aan de hand was: ergens komt het wel je hersenen binnen, maar je doet er niks mee: toch slaan de hersenen al die bagger op. Jammer van die grijze massa! Ik stomp af.
Er zijn zoveel mooiere dingen om op te slaan. Een dal met bomen bijvoorbeeld.

Ik wil best autistisch zijn: maar dan wel in 1950! Ja, volgens mij is het dus andersom! Je krijgt vanzelf autisme in deze tijd, daar hoef je niks voor te doen! De overprikkeling vanuit de buitenwereld werkt dit gegeven in de hand. Jammer hoor. Er is iets goed mis in deze maatschappij. Ik wilde maar dat de media hier eens op insprong!