Ik heb gemerkt dat het ook nog op een andere manier door kan werken: mijn opa is tijdens de 2e wereldoorlog afgevoerd naar kamp Neuengamme, en is nooit meer teruggekomen. De kinderen, die toen in hun kinderjaren zaten, zijn hierdoor gevormd: het heeft ze destijds diep geschokt, vooral mijn ooms, die ook gevangengenomen waren, maar waarvan er twee ontsnapten door uit en vrachtwagen te springen.
Naarmate ze ouder werden, heeft dit zich gemanifesteerd in hun eigen leven, en hebben ze bepaalde ideeën en gedachten overgedragen op hun kinderen. De sfeer, die ik ervaar, als ik in die familie ben, is wel bijzonder, niet perse negatief. Maar toch ben ik van mening, dat mijn neefjes en nichtjes de trauma's van dit gebeuren hebben meegekregen via de genen.
Als je kijkt naar het dorpje Putten op de Veluwe: hier zijn destijds enorme razzia's geweest, en zijn er meer dan 600 mannen afgevoerd naar hetzelfde genoemde kamp. Er zijn er uiteindelijk 552 omgekomen: een groot deel van de mannelijke bevolking uit Putten. De vrouwen en kinderen, en dan voornamelijk dochters, hebben dit gegeven m.i. opgeslagen in hun genen, en dit heeft later enorme invloed gehad in het aangaan van hun eigen relaties. Ik heb mij laten vertellen( in het gebied waar de verzetsgroepen verzet pleegden, heb ik gewerkt tot voor kort: Landgoed Oldenaller, Putten), dat de vrouwen van Putten duidelijk schade hebben ondervonden van dit gebeurde: bij diverse familieleden van destijds is ook een duidelijke invloed waarneembaar. Dominantie, wroeging en boosheid onder vele vrouwen, wat eigenlijk heel begrijpelijk is. In hoeveel generaties dit door zou kunnen werken, is mij niet bekend.
angsten en vorige levens
fdsajkl
sep 2 '08
Zeven generaties.
En dit valt toch precies onder mijn uitleg? De negatieve ervaring van je opa zelf in dat kamp is natuurlijk niet overgedragen, maar het feit dat je opa afgevoerd werd heeft een persoonlijke negatieve ervaring gevormd bij zijn kinderen. Deze kunnen dan gewoon genetisch doorgegeven worden.
En dit valt toch precies onder mijn uitleg? De negatieve ervaring van je opa zelf in dat kamp is natuurlijk niet overgedragen, maar het feit dat je opa afgevoerd werd heeft een persoonlijke negatieve ervaring gevormd bij zijn kinderen. Deze kunnen dan gewoon genetisch doorgegeven worden.
Lena
sep 2 '08
ja dat is duidelijk hurby,mijn eigen kinderen staan er ook al verder weer van af dan ikzelf.
nikskeuh
sep 2 '08
@ Hurby
Maar het is toch zo raar..
via de genen dan, mja die blokkade van de ouders is eigenlijk een soort 'schuld' van hun, waarom krijgen hun kinderen dit dan voor een deel mee?
Is dit wel 'eerlijk'?
Ksnap het nog niet echt denk ik.
Maar het is toch zo raar..
via de genen dan, mja die blokkade van de ouders is eigenlijk een soort 'schuld' van hun, waarom krijgen hun kinderen dit dan voor een deel mee?
Is dit wel 'eerlijk'?
Ksnap het nog niet echt denk ik.
admin
sep 2 '08
Mag ik een poging wagen?
Mijn opa was vet fout in de tweede wereldoorlog, hierdoor is er veel mis gegaan in het gezin van mijn moeder en zit mijn moeder vol met blokkades. Hierdoor reageert zij vaak vanuit haar zienswijze, vanuit wat zij heeft meegekregen van vroeger, zou ik dat niet doorhebben neem ik haar blokkades mee in mijn gezin en zadel ik wellicht ook mijn kinderen hiermee op.
Ik zie mijzelf als een tweede generatie oorlogskind en ik heb enorm hard moeten knokken om de cirkel waarin ik vast zat te moeten doorbreken, veel angsten van mijn moeder had ik ook en dat zonder echte reden, dingen die ze mij ongemerkt heeft doorgegeven en die door blijven gaan als je die cirkel niet doorbreekt.
Zeven generaties? Dan ben ik enorm blij dat ik hulp heb gehad met het doorzien van dat patroon..!
Mijn opa was vet fout in de tweede wereldoorlog, hierdoor is er veel mis gegaan in het gezin van mijn moeder en zit mijn moeder vol met blokkades. Hierdoor reageert zij vaak vanuit haar zienswijze, vanuit wat zij heeft meegekregen van vroeger, zou ik dat niet doorhebben neem ik haar blokkades mee in mijn gezin en zadel ik wellicht ook mijn kinderen hiermee op.
Ik zie mijzelf als een tweede generatie oorlogskind en ik heb enorm hard moeten knokken om de cirkel waarin ik vast zat te moeten doorbreken, veel angsten van mijn moeder had ik ook en dat zonder echte reden, dingen die ze mij ongemerkt heeft doorgegeven en die door blijven gaan als je die cirkel niet doorbreekt.
Zeven generaties? Dan ben ik enorm blij dat ik hulp heb gehad met het doorzien van dat patroon..!
fdsajkl
sep 2 '08
En je hebt er nu totaal geen last meer van?
Wat voorbeelden:
* Overgevoeligheid: je loopt op een plein met veel mensen en pikt allerlei dingen op die niet van jou zijn. Pas wanneer je weet dat het niet jouw gevoelens zijn, kun je ze loslaten. Is dit wel eerlijk dan?
* Vloeken: een zwakke man die bijvoorbeeld afgewezen wordt door een vrouw en de situatie niet kan accepteren zoals het is, kan er voor kiezen om deze vrouw dan te vervloeken, terwijl de vrouw in feite weinig verkeerds heeft gedaan. Als deze vloek ernstig genoeg is komt deze vrouw er zomaar niet vanaf en zal hier nog meerdere levens last van hebbem. Is dit eerlijk?
Eerlijkheid is behoorlijk paradoxaal; wat op het ene moment oneerlijk lijkt, is op het andere moment de basis voor je ontwikkeling. Onthoud dat ook al zijn we allemaal individuen, we toch allemaal deel zijn van het grote geheel genaamd 'mensheid' en dat zulke dingen bij het concept genaamd 'interactie' hoort. Oneerlijkheid zoals je het nu bekijkt hoort er nu eenmaal bij. Het leven is niet altijd rozengeur en manenschijn. Gelukkig maar.
Origineel bericht van: nikskeuh
@ Hurby
Maar het is toch zo raar..
via de genen dan, mja die blokkade van de ouders is eigenlijk een soort 'schuld' van hun, waarom krijgen hun kinderen dit dan voor een deel mee?
Is dit wel 'eerlijk'?
Ksnap het nog niet echt denk ik.
Maar het is toch zo raar..
via de genen dan, mja die blokkade van de ouders is eigenlijk een soort 'schuld' van hun, waarom krijgen hun kinderen dit dan voor een deel mee?
Is dit wel 'eerlijk'?
Ksnap het nog niet echt denk ik.
Wat voorbeelden:
* Overgevoeligheid: je loopt op een plein met veel mensen en pikt allerlei dingen op die niet van jou zijn. Pas wanneer je weet dat het niet jouw gevoelens zijn, kun je ze loslaten. Is dit wel eerlijk dan?
* Vloeken: een zwakke man die bijvoorbeeld afgewezen wordt door een vrouw en de situatie niet kan accepteren zoals het is, kan er voor kiezen om deze vrouw dan te vervloeken, terwijl de vrouw in feite weinig verkeerds heeft gedaan. Als deze vloek ernstig genoeg is komt deze vrouw er zomaar niet vanaf en zal hier nog meerdere levens last van hebbem. Is dit eerlijk?
Eerlijkheid is behoorlijk paradoxaal; wat op het ene moment oneerlijk lijkt, is op het andere moment de basis voor je ontwikkeling. Onthoud dat ook al zijn we allemaal individuen, we toch allemaal deel zijn van het grote geheel genaamd 'mensheid' en dat zulke dingen bij het concept genaamd 'interactie' hoort. Oneerlijkheid zoals je het nu bekijkt hoort er nu eenmaal bij. Het leven is niet altijd rozengeur en manenschijn. Gelukkig maar.
Volgens sommigen
sep 2 '08
Ik vraag me even iets af nu Hurby. Bedoel je met energie overdracht of energie waarneming eigenlijk hetzelfde als karma? Bedoel je met gedragspatronen (die generaties doorgegeven worden) eigenlijk hetzelfde als karma?
fdsajkl
sep 3 '08
Nee, natuurlijk niet, sorry voor de onduidelijkheid al dacht ik zelf dat die uitleg over karma duidelijk was. Ik probeerde alleen te laten zien dat er veel meer dingen zijn die oneerlijk lijken, behalve enkel de genetische overdracht van blokkades.
Volgens sommigen
sep 3 '08
Ik begrijp het, dank je wel voor je uitleg.
Zou het kunnen dat sommige dingen die we voelen uit verborgen hoekjes in dit leven komen, maar dat we die soms nogal lastig kunnen vinden. Zou het kunnen dat we door te kijken naar een vorig leven, we het voor onszelf wat gemakkelijker kunnen aanvaarden, vinden, accepteren en verwerken?
Zou het kunnen dat sommige dingen die we voelen uit verborgen hoekjes in dit leven komen, maar dat we die soms nogal lastig kunnen vinden. Zou het kunnen dat we door te kijken naar een vorig leven, we het voor onszelf wat gemakkelijker kunnen aanvaarden, vinden, accepteren en verwerken?
gast
sep 3 '08
Het is niet de blokkade die je moet accepteren maar datgene wat de blokkade veroorzaakt.
Volgens sommigen
sep 3 '08
Origineel bericht van: Hurby
Waarom zou je een blokkade accepteren?
Er stond nog iets bij
Zou het kunnen dat sommige dingen die we voelen uit verborgen hoekjes in dit leven komen, maar dat we die soms nogal lastig kunnen vinden. Zou het kunnen dat we door te kijken naar een vorig leven, we het voor onszelf wat gemakkelijker kunnen aanvaarden, vinden, accepteren en verwerken?
Waarom zagen de eerste indianen de boot van Columbus niet?
Dat was omdat zij het niet verwachtten, zij wisten niet wat het was en daardoor konden zij het schip niet zien, terwijl het er wel degelijk was.
Om iets in jezelf te kunnen oplossen, verwerken of transformeren (dat betekend allemaal hetzelfde) is het belangrijk dat je het eerst ziet. Aanvaard dat het er is. Daarna kun je hier iets pas wérkelijk iets mee gaan doen.
We zijn heel goed in staat dingen weg te stoppen, maar ook om ze op allerlei manieren weer naar boven te halen. Ik vraag me wel eens af of dat altijd wel vorige levens zijn, onze mind is zeer inventief! Schizofrenie is daar ook een mooi voorbeeld van, verbazingwekkend vind ik dat. Ik houd niet zo van etiketten en al helemaal niet om daar direct allerlei conclusies aan te verbinden en ben daarom ook voorzichtig de dingen direct zo te benoemen. Zo ook met vorige levens. k heb er genoeg van gezien hoor, maar opgeleverd heeft het niet veel.
Te veel naar vorige levens zorgt bij veel mensen ook voor nogal wat verwarring en leid ze maar al te vaak af van wat er werkelijk aan de hand is. Soms helpt het mensen blijkbaar wel verder om dingen in zichzelf op te kunnen lossen.
Zolang we de kern van het probleem maar kunnen zien en zolang we zo dingen een plek kunnen geven is het prima toch?
liesanne
sep 3 '08
Origineel bericht van: Bezoeker
Ja, dat is em , ik ben benieuwd welk stuk je raakte. Weet je trouwens nog dat je me laatst ergens iets vroeg over vergeving? Dit is er een deel van, hoewel er natuurlijk meer facetten zijn geweest Liefs,
Origineel bericht van: bezoeker
De afgelopen tien jaar ben ik het meer in mezelf gaan zoeken en heb ontdekt dat ik van mezelf hou zoals ik ben, ik ben daarin allerlei dingen van vroeger tegengekomen (en nog wel eens, maar dat is niet meer zo groot ;)) Ik heb gekeken naar mijn jeugd en gevoeld en gezien dat ik kennelijk op een zeer ongewenst moment ben geboren en mijn moeder alles te veel was, zij kon zelf het leven maar moeizaam aan. Ze zei later toen ik ouder was, dat ze mijn broer en mij liever niet had willen hebben en dat ze een hekel aan me had. Helaas zei ze dat ook echt om te kwetsen, ze wilde vat op me krijgen die ze aan het verliezen was. Een vreemd soort jaloezie die ik nu ik zelf moeder nog steeds niet en alleen nog maar minder begrijp. Het klinkt misschien gek, maar weet je hoe opgelucht ik was, dat ze dat toch zei? Natuurlijk had ik dat als kind wel gevoeld. Je begrijpt het al, ik begon in die periode daarna ook door te krijgen dat ik bang was dat mensen een hekel aan me hadden. Natuurlijk beinvloedde dat mijn houding naar mensen en het gevoel dat ik bij iemand had.Ik wilde bijvoorbeeld graag door iedereen aardig gevonden worden, ik kon niet omgaan met mensen die me niet zo aardig vonden, want dat herinnerde me aan die oude pijn. Doordat dit naar boven kwam in de opmerking van mijn moeder ging ik er naar kijken en kon ik het juist aanvaarden, ik kon dus wel degelijk vertrouwen op mijn gevoel.
Ik heb het haar immidels allang vergeven en voorzover dat uberhaupt kan losgelaten. Ik begrijp de omstandigheden waar zij voor stond. Op haar eigen manier heeft ze haar best gedaan. Ik heb mezelf daarna laten zien dat ik er wél mag zijn. Het is een beetje als opnieuw leren lopen.
Ik heb het haar immidels allang vergeven en voorzover dat uberhaupt kan losgelaten. Ik begrijp de omstandigheden waar zij voor stond. Op haar eigen manier heeft ze haar best gedaan. Ik heb mezelf daarna laten zien dat ik er wél mag zijn. Het is een beetje als opnieuw leren lopen.
Hoi bezoeker, (wil je nu trouwens met 'bezoeker' aangesproken worden?)
Wat me raakt is jouw persoonlijke verhaal waarin je beschrijft dat het kind pijnlijke boodschappen heeft gekregen, die zich als een soort van 'innerlijke tape' hebben vastgezet, die ook op een later moment in je leven die boodschappen kan herhalen....
Het is vanuit herkenning dat ik reageer hoewel mijn verhaal weer anders is. Ook mijn moeder was 'noodlijdend' en dat maakte dat ik er vooral voor haar moest zijn. Ook ik kreeg (pijnlijke) boodschappen die mij verhinderden om mezélf te mogen zijn.
En zoals jij ook zegt -voor zover het kan- heb ik dit 'oude stuk' ook losgelaten. Dat is toch ook een proces wat bij mij nog steeds gaande is....
Ja, we mogen er zijn!!
Volgens sommigen
sep 3 '08
Hey Liesanne,
Dat is zo essentieel wat je daar zegt. Ja we mogen er zijn! Het heeft alles met ruimte voor jezelf te maken. Blijkbaar nam jouw moeder, al was de oorzaak anders, ook veel ruimte in met de (innerlijke)problemen die ze had. Een kind is van nature enorm toegeweid aan z´n ouders, daarom kunnen ouders ook behoorlijk ver gaan. ´It makes sense´ als je het licht eenmaal gezien heb
Ook al wist ik het wel, het heeft ook even geduurd voordat ik dat werkelijk zo kon voelen ben daar nu nog ook trots op ook, wat jij? Het is bijzonder mooi om te zien dat we als mens blijkbaar toch in staat zijn daar door te komen en er uiteindelijk compassie in kunnen voelen, wat de uitkomst in die relatie ook is. Het geeft een waanzinnig mooi gevoel van vrijheid, het gevoel dat je er helemaal mag zijn.
P.s. Noem me zoals je wilt hoor, het blijven nicknames, het is vandaar dat bezoeker me wel aansprak
Dat is zo essentieel wat je daar zegt. Ja we mogen er zijn! Het heeft alles met ruimte voor jezelf te maken. Blijkbaar nam jouw moeder, al was de oorzaak anders, ook veel ruimte in met de (innerlijke)problemen die ze had. Een kind is van nature enorm toegeweid aan z´n ouders, daarom kunnen ouders ook behoorlijk ver gaan. ´It makes sense´ als je het licht eenmaal gezien heb
Ook al wist ik het wel, het heeft ook even geduurd voordat ik dat werkelijk zo kon voelen ben daar nu nog ook trots op ook, wat jij? Het is bijzonder mooi om te zien dat we als mens blijkbaar toch in staat zijn daar door te komen en er uiteindelijk compassie in kunnen voelen, wat de uitkomst in die relatie ook is. Het geeft een waanzinnig mooi gevoel van vrijheid, het gevoel dat je er helemaal mag zijn.
P.s. Noem me zoals je wilt hoor, het blijven nicknames, het is vandaar dat bezoeker me wel aansprak
Netwerk
© Copyright Merudi.net - Alle berichten op deze website zijn eigendom van de verschillende auteurs die een bericht geplaatst hebben. Het overnemen of kopiëren van deze inhoud is niet toegestaan.
