balk en splinter

Ik hoor hiernaast de buren ook wel eens ruzie maken, dat kan nou nooit eens zonder grove scheldwoorden en gebam met deuren en gestamp op de trap. Ruzies komen in de beste relaties voor en d´er zit natuurlijk ook maar twee bakstenen dik tussen, maar je hoort iets waar je eigenlijk geen deelgenoot van wilt zijn. De laatste tijd zet ik de muziek wat harder of mijn koptelefoon op. Na een nummer of twee is het wel voorbij.
Ik heb eigenlijk veel te weinig verwachtingen in mijn leven gehad, zo voorkwam ik teleurstellingen, maar ja nooit eens iets verwachten is ook niet goed denk ik. Het land tussen groot en klein is natuurlijk onnoemelijk groot, en steeds sta je weer even opnieuw in dat land.

Ik heb niet alles verteld, ik kan om financiële redenen - nog - niet verhuizen maar wou er niet over uitwijden.

Natuurlijk hoef ik niet te oordelen en kan ik het accepteren, maar als het nu dat ene alleen was, en als het zich niet herhaalde zou het een stukje makkelijker zijn. Maar het kan inderdaad nog erger. Gelukkig zijn er momenten dat het vredig en stil is, zoals nu .

dat snap ik,al er meerdere dingen tegelijk zich aandienen is het niet altijd makkelijk.
probeer stap voor stap te zetten,en blijf genieten van deze momenten.
een oplossing komt soms heel onverwachts

Dank je voor je mooie woorden.
Je zal wellicht gelijk hebben.:-)

nee dat weet ik niet Centaine wat voor mij geldt hoeft niet zo voor jou te zijn.
maar het is wel een ervaring waar ik nog steeds inzit

De oplossing zit in mijzelf; ik heb de indruk dat ik het zelf zal moeten waarmaken; zelf de verandering zijn en zelf de verandering doorvoeren opdat ik een nieuwe fase in mijn leven kan beginnen. En dat is moeilijk en ook niet in 1-2-3 realiseerbaar. Maar misschien dienen er zich dan ook kansen aan dat ik moet grijpen. Er dienen zich nu 2 kansen aan en ik weet niet welke te kiezen. Ik heb een voorkeur maar heb in het verleden zoveel verkeerde keuzes gemaakt dat ik bang ben dat te herhalen. Meestal is het een keuze tussen de rede en het gevoel. Maar angsten en onzekerheden (o.a.voor het onbekende) kunnen de keuze beïnvloeden.
Het komt ook voor dat ik nadat ik een keuze heb gemaakt terug de twijfel opkomt: heb ik wel de juiste keuze gemaakt.

Dat klinkt heel begrijpelijk, logisch en herkenbaar hoor Centaine. Eigenlijk vind ik dat helemaal niet zo erg als we eens even een periode voorzichtiger zijn. Waarom niet? Wanneer we onze knie aan een muur schaven, is het toch logisch dat we de volgende keer voorzichtig zijn bij die muur? Ik geloof dat dat een nuttig mechanisme in onszelf is en ik heb gemerkt dat als je je daar een poosje aan toelaat (die voorzichtigheid) je vanzelf je weg weer vind. Het leven is vallen en opstaan in ieder stukje dat we tegenkomen. Dus wat is er mis met een reactie op het vallen? Zolang we niet te veel ´beren op de weg gaan bedenken´ en het daarna uitvergroten door er te veel mee bezig te zijn, is dat heel normaal en niet belemmerend.

Ja, het leven is een reis. We worden alleen geboren en gaan alleen weer over en tussentijds komen we allerlei momenten en mensen tegen die (en met wie we) kunnen delen en voor kortere of langere tijd op kunnen trekken.

In zijn totaliteit zijn we niet alleen, al voelt dat misschien wel eens zo.

Oh wat herkenbaar Centaine kan er wel een boek over schrijven.
Wat ik geleerd heb is toch meer op het gevoel te gaan vertrouwen.
Met het hoofd alles beredeneren om maar een rust te krijgen bij een eventuele beslissing, het is zooo vermoeiend.Onzekerheid en angst voor het onbekende zijn dan ook niet echt welkom op zo, moment.In mijn hoofd alles al bedenken hoe het zou gaan.
Het ergste wat je kan overkomen is dat het toch een verkeerde beslissing was,maar is dat echt zo erg?
Waar ik nu naar kijk is of een beslissing bij een keuze een goed gevoel geeft,het gaat ook nml om jou en niet om wat anders.Wat maakt je gelukkig waar wil je staan,wat geeft je rust? Maar alles staat en valt met het vertrouwen in jezelf ongeacht wat er ook gebeurd.
De twijfel is er omdat je ergens al bang bent om de verkeerde keus gemaakt hebt,maar als dit zo is dan kun je het toch weer terugdraaien of er vanaf zien?
Heb ook het gevoeld als falen, in alles,maar dat is ook iets wat tussen mijn oren zat, op kwetsbare momenten konden mensen mij dan ook raken,en werd het gevoel van onzekerheid alleen maar groter.
Je weet de verandering kan jij alleen maar bewerkstelligen,maar het is wel fijn als je daarin niet alleen staat,misschien is er een goede vriend of vriendin,die jou begrijpt en je een duwtje in je rug kan geven?