Die stomme buurvrouw....

Je kunt er ook voor kiezen dat je je niet meer laat raken.
Ik heb zelf enorm veel overlast gehad van mijn vorige buren in het oude huis. Na ongeveer 4 weken klussen hier in het nieuwe huis kwam de nieuwe buurvrouw aan de deur.
Dit keer was ik de boosdoener, de kinderen hadden van mij een trampoline gehad zodat ze konden springen en spelen als ik in het huis bezig was. Helaas stond dat ding niet echt stevig en klapte hij hard op de grond als ze aan het springen waren.
Voor de buurvrouw was dat best wel herrie en zeker als dit een paar uur per dag gebeurde....
Goddank kon ik vanuit mijn ervaring wel met haar meevoelen en heb onmiddelijk excuus gemaakt en gezegd dat ik maatregelen zou nemen. De trampoline staat nu vast en de kids mogen per dag 1 uur springen. Kijk zo kan het ook, zou ik tegengesputterd hebben en gezegd hebben dat ik dat allemaal zelf wel uitmaak had ik nu weer met een gespannen situatie gezeten. Ik zeg niet dat je altijd gelijk moet geven, maar soms hebben andere mensen wel gelijk. Volgens mij helpt het teruggooien van verwijten helemaal niets ook al is de verleiding soms nog zo groot.

Het valt niet mee om in dat wat ons raakt ook onszelf te her-kennen, zeker niet wanneer we iets niet leuk vinden..........

Karin ik ben het met je eens dat je in sommige gevallen gewoon moet toegeven. Kijk laatst stond de buren van twee deuren verder aan de deur de hond van mij blafte steeds en al de hele middag en ik had de hond al tig keer gewaarschuwd. Ik zeg tegen haar geen probleem doe de hond wel binnen. Tuurlijk kan het idd anders maar ze moeten niet gaan treiteren en dat deden ze bij Angela zekers wel volgens mij. Ze had ook net als mijn buren netjes aan de deur kunnen komen. Denk niet dat Angela te beroerd is om het op te lossen.

XXX Dieneke

Nou het was niet echt toegeven Dinie, ze had gewoon gelijk, wat wel jammer is dat ze zo lang heeft gewacht met het te zeggen, ze was duidelijk helemaal van slag en al helemaal over haar toeren. Het is beter om eerder aan de deur te gaan, als je te lang wacht lopen de emoties veel te hoog op en dan escaleert de boel meestal.
Treiteren is heel naar, dat ben ik met je eens, maar jouw eigen reactie zegt alles over jou en niet over het getreiter van de buren.

Het is ook heel irritant als iemand steeds over je grenzen gaat en je eigenlijk niet goed voor jezelf durft op te komen, je gaat dan opkroppen en dan kan er ineens zomaar om een kleinigheid een bom barsten.

Vaak als je eerder aan de bel durft te trekken dat er veel onenigheid bespaart kan blijven.

Ik ben ook niet zo'n held hoor, maar ik heb gelukkig geen problemen of irritaties met buren. Lijkt me heel vervelend overigens.

Dat kan je leven behoorlijk verzieken. Vooral als je geen grip op de situatie kan krijgen door gesprekken met de mensen zelf, of eventueel een woningbouwvereniging. Ook mijn laatste redmiddel was bellen met de politie, ik heb daar niet voor gekozen omdat ik zeker wist dat dan de boel echt zou escaleren. De laatste weken voor de verhuizing heb ik geprobeerd het zoveel mogelijk van me af te laten glijden, maar makkelijk was dat niet, zeker als je iedere keer dat je buiten komt verrot word gescholden door kleine kinderen. Als er met bakstenen naar je katten word gegooid en inderdaad werd er ook bij mij regelmatig rommel en oud eten over de muur gegooid. Liepen ze over mijn auto heen en was het een sport om savonds zo veel mogelijk en zo hard mogelijk met deuren te gooien. Het is enorm verleidelijk om ook met de deur te gaan gooien en eerlijk is eerlijk, uit kwaadheid en frustratie heb ook ik de deuren echt wel eens heel hard dicht gesmeten. Het helpt echter geen zier en je bent op dat moment eigenlijk exact hetzelfde als de mensen die de overlast bezorgen. Ik ben blij dat ik daar weg ben en ook blij dat ik toch steeds weer tegen mijn kinderen heb gezegd dat wij geen herrie zouden proberen te maken, juist omdat zij het wel deden. Om de kinderen te laten zien dat terugpesten geen nut heeft, maar dat het wel erg belangrijk is dat je rekening met elkaar moet houden en dat als de een dat niet doet, de ander het nog steeds wel kan. Je hebt een keuze hierin. Gelukkig heeft mijn nieuwe buurvrouw het allemaal goed opgepakt met de trampoline, deze dame was wel voor rede vatbaar en ik zou niet willen dat zij zich net zo rot zou voelen als ik mij de afgelopen twee jaar heb gevoeld.

Tjeempie dat gaat ver zeg .Soms willen mensen ook gewoon ruzie, kan men beter ruzie maken dan vriendjes zijn, is dat hun enige manier van communiceren en vind men doodnormaal. Ik ben blij voor je dat je nu een andere start hebt kunnen maken met buren die iets op willen lossen en er net als jij mee om kunnen gaan. Leuk zeg, wij willen ook nog wel een trampoline hier..best kans dat de buuf dan ook even komt..

ja toch jammer dat je soms moet verhuizen om burenruzie,maar kwaliteit van je leven is ook belangrijk.
jammer dat een goed gesprek niet altijd helpt.

Angela, ik weet niet of je nog meeleest, maar ik wilde nog even reageren.....

Er wordt (door mij) flink 'geklust' aan het dak hoor, en volgens mij wordt er in 'Keulen en Aken' ook nog stééds gebouwd....

Vaak zien we de splinter in het oog van een ander beter dan de 'balk' in ons eigen oog hè...

Ik vind het overigens jammer dat je ervoor gekozen hebt te stoppen hier,
in ieder geval alle goeds gewenst!

Ook ik vind het jammer dat Angela vertrokken is. Uiteindelijk hebben velen een flinke 'groeispurt' gemaakt hier inklusief mijzelf. Je moet het maar kunnen om voorbij je boosheid te komen, al is het soms maar even........

ja angela als je nog meeleest dan..........