Niet meer weten wat je doet, ontoerekeningsvatbaar

Pacho je vraagt; "Wat was voor jou de echte definitieve ommekeer?"

Dat was eigenlijk vanaf een augustus weekend in 2001
Op zaterdagmiddag kwamen er een paar gasten in de winkel die niet van plan waren om iets te kopen. Ik ben nog nooit zo bang geweest als in die minuten.
Op zondagmiddag vroegen mijn kinderen aan mij of ik hun moeder wilde helpen. Zij wilde uit het leven stappen. Ik zei hen toen dat ik dat niet kon omdat er nog 'dingen' tussen ons lagen. Daarop sprak ik mijzelf aan en heb in een uren durend gesprek alles met haar uitgepraat en verder wat nodig was met haar besproken. Na dat gesprek kreeg ik een visioen, dat de tunnel en het licht was. Heel bijzondere ervaring!!
Op maandag zat ik op het promenade dek van de 'Friesland' op weg naar een week Terschelling. Halverwege springt er een 16 jarige knul over de railing het buiswater van de schroeven in. Er brak iets in mij > iets vertrok leek het wel. Het nummer op de dichtst bijzijnde boei kon ik niet doorgeven via 112 omdat ik het niet meer opnam...........

Vanaf dat weekend ben ik de weg naar mijzelf aangegaan. Dat proces is nog steeds gaande en wordt telkens gemakkelijker......

Mooi gezegd Pacho, volgens mij is het ook zo.

ja wat is werkelijk lief hebben in deze,als de een alleen maar geeft en een ander neemt.......

Ondanks alles Pacho, alles wat je mee maakt en alles wat je meegemaakt hebt, komt het vanuit jezelf. Als jij dit niet in je had gehad had je het nooit in de ander herkent. Had je het nooit zo kunnen benoemen. Dit betekend niet dat jij hetzelfde zou zijn als hij, maar je kunt niet anders dan het erkennen dat dit (zwarte)zaad ook in jou is. Het enige dat nodig is om het niet tot ontkiemen te laten komen is het te erkennen dat het er is. Als je dat niet kunt vermengt het zich met het andere zaad en zul je het blijven tegen komen.

Pacho, ik denk dat je niet helemaal begrijpt wat ik bedoel. Je kijkt naar het jasje, het concept, de uitingvorm. Ik zeg niet dat de ander jou gelijke is maar dat alles wat je meemaakt/ervaart in jou aanwezig is anders zou het onmogelijk zijn dat je het meemaakt/ervaart. Er is wezenlijk dus ook geen verschil in projectie en reflectie want voor bijde tellen dezelfde voorwaarden; nl het aanwezig zijn van het gene dat gereflecteerd dan wel geprojecteerd wordt.
Zolang je nog in het dualisme gevangen bent zul je het tegendeel in de ander tegen komen om ont-dekt te worden.

Er zijn verschillende filmen geweest, ik kan zo niet op de naam komen van welke, maar waar mensen op een plek komen waar spiegels staan. Geen gewone spiegels maar spiegels die jou innerlijk weerspiegelen (het tegenovergestelde van hoe jij je voordoet). Veel mensen die in deze spiegels kijken schrikken van wat ze daar in zien. Want deden ze niet overkomen dat ze nobel, lief, edelmoedig ed zijn en wat zien ze in de spiegel; angst, ijdelheid, haat ed. De spiegel laat dus het dualisme zien dat in de mens aanwezig is.

Niet alleen liefde komt uit je als die nog onderdeel is van het dualistisch systeem. Het inderdrukken van het tegendeel zal er alleen maar voor zorgen dat die steeds groter wordt en op een gegeven moment barst ook die bom.

Juist ja, wat de mens er zelf van maakt is het dualisme ofwel onze emotie. Emoties zijn niets anders dan een interpretatie van ons denken van de informatie die ons lichaam opvangt in relatie tot zijn omgeving.
Dus zolang je vanuit je denken (emoties) leeft leef je weldegelijk in het dualisme. Als je vanuit je gevoel leeft ben je één met je omgeving.
Alleen zijn er maar weinig mensen die werkelijk vanuit hun gevoel leven. Waaruit je dat kunt opmaken is de manier hoe iemand reageert.

Er is trouwens niets verkeerd aan vanuit je emoties leven. Het is onderdeel van het proces wat we gaan. Want zoals Osho ook wel heeft gezegt; je kunt jezelf niet bevrijden/verlichten van iets wat je niet hebt.

Huh, ik zit nu even verbaasd te zijn gast, emoties komen voort uit ons denken? Dus als ik ontroerd ben door gewoon te kijken naar mijn kind en een traan laat rollen vanuit die ontroering, dan komt dat uit mijn denken?