Niet meer weten wat je doet, ontoerekeningsvatbaar

Angela, ik veel geweld gezien in mijn leven en dan bedoel ik echt vréselijke dingen. Opsluiting, verkrachting, machtsmisbruik, gecontroleerd worden voor iedere seconde van de dag, netwerk verbroken, misbruikt, bestolen, bedreigd met de dood, bekogeld met van alles en nog wat en ga zo maar door. Ik kan goed begrijpen wat dit met iemand doet die geweld mee heeft gemaakt. Ik ben er iig enorm door onderuit gegaan in die periode. Ik ben enórm aan mezelf gaan twijfelen, niets van wat ik was stond nog overeeind, alles draaide en ik dacht dat ik het verdiend had en vroeg me steeds af waarom gebeurde wat er gebeurde. Ik begreep het totaal niet wat iemand bezielde. Nu begrijp ik het wel, dus het klopt wel wat links en rechts gezegd wordt, alleen is dat soms moeilijk aan te nemen omdat je denkt dat iemand niet begrijpt wat je meegemaakt hebt.

Ik had me daarna lang kunnen concentreren op wat mij was aangedaan en het feit dat hij schizofreen bleek te zijn, ritueel misbruikt is vroeger, compleet gehersenspoeld is in het gezin waar hij opgroeide, borderline had, zich in het crimineel circuit begaf, zich met kinderporno bezig bleek te houden, de dag volstopte met leugens over grote en kleine dingen en weet ik niet wat nog al meer. Ik kan boos worden op hem omdat ik nog steeds oorsuizen voel omdat hij soms dagen en uren lang op 2cm van mijn oor stond te schreeuwen terwijl ik het stilletjes over me heen liet komen om als er een een seconde stilte in zijn monologe geschreeuw viel maar toe te geven aan zijn sexuele driften. Ik kan blijven hangen in ongeloof omdat ik iedere dag weer iest tegenkwam dat niet klopte. Dat is een levende leugen en ik begrijp nu wel waarom de dag van gisteren niet mocht bestaan. Dat had niets met spiritualiteit te maken..

Maar dan richt ik me alweer op hem en dat zou voor mij niets opgelost hebben.

Ik zie dat je heel erg blijft bij diegene die je dit heeft aangedaan. Verdient zij al die aandacht nu nog steeds? Ieder woord, iedere gedachte, ieder gevoel zit in boosheid naar haar maar je steekt je aandacht in haar ipv jezelf. En ik weet niet of je dat zo wilt vertellen hier, maar wat heeft dat met jou gedaan? Hoe ben je er zelf mee om gegaan? Ik bedoel hoe heb je gereageerd?

Kun je lief zijn voor jezelf of denk je stilletjes dat je het verdiende? durf je te voelen wat je toen voelde en durf je ook je eigen reactie daarop te zien.

Dat is wat jou genezing kan brengen, die ander zal nooit of de erkenning geven die jij zoekt want diegene begrijpt vaak niet hoe zijn of haar gedrag iemand kapot kan maken, anders zou het wel stoppen, niet? Reken dus zeker niet op begrip van die kant, maar geef toe aan jezelf en accepteer dat je niets aan het gedrag van de ander kon doen en die situatie ook niet terug kunt draaien. Je kunt hooguit kijken hoe jij gereageert hebt en wat je daar bij voelt, huil, stamp als dat helpt, verwerk wat jij erbij voelt als je denkt aan wat er gebeurd is. En zie dat het niet goed was. Ga daarna verder nu, er is nog veel tijd over om niet meer in die ellende van toen te leven. Laat zien dat jij op een andere manier met de dingen om gaat en wees daar trots op.

Ja zoiets maakt je slachtoffer, alleen het is aan ons hoe lang we dat blijven. Die periode dat je ter plaatse slachtoffer was, was wel lang genoeg , vind je ook niet?

Het is mij gelukt een gelukkig leven te hebben, waarom zou jij dat niet kunnen?

Nou Angela, het is wel waar dat wat de een lukt, een ander niet perse hoeft lukken. Wel is een houding van 'het lukt mij wel', de helft van het sucses en bij het begin van iets al zeggen "dat lukt mij toch niet", het onderwerp gemakkelijk gedoemd te mislukken. Nee niet dat ik dat bij jou merk hoor.

Geloven in iets is scheppend in welke zin dan ook!

Laat je drijven op de stroom, niets gebeurt voor niets, het is enkel groei, verzet je niet, tegen wat je overkomt...alles is nodig om jou thuis te brengen, heel dicht bij jezelf, in liefde voor jezelf...

Het universum wil dat je van jezelf houdt, en dat je ontdekt wie je bent, daar is soms lijden en pijn voor nodig, je wordt gezuiverd als een kostbare diamant, die mag stralen als de zon.
Je bent een ruwe diamant, maar gebeurtenissen zuiveren je, zodat je steeds meer licht gaat geven, en afgeven..

Zodat al de regenboogkleuren, tevoorschijn kunnen komen in al hun zuiverheid, kracht en pracht..
Om anderen te inspireren, op zoek te gaan naar zichzelf..

Wie ben jij, wie ben ik....
Kijk in jezelf en straal als een kostbare diamant, je bent het...
De moeite meer dan waard.

Pacho, ten eerste wil ik zeggen dat het een vreselijk verhaal is...wat je hebt meegemaakt.
Goed voor jou als je weer "normaal en gelukkig" kan zijn.........

Nee het is geen verhaal, het was de keiharde, beangstigende en eenzame realiteit waar ik me toen in begaf. Wel lief dat je blij voor me bent, dank je wel.

Maar.....waarom denk jij dat ik nog met haar bezig ben??
HELEMAAL NIET!

Misschien wil je me nu achter het behang plakken en dat mag hoor , maar als je er niet mee bezig zou zijn, dan werd je ook niet meer zo boos. Die boosheid zit er nog wel degelijk en laat je regelmatig zien in verschillende reacties. Ze komt steeds weer naar boven. Er is niets mis mee, het is heel begrijpenlijk, maar ontken het niet, geef het toe, dat mag toch, er is veel gebeurd.

Maar door het gebeurde heb ik dagelijks veel lichamelijke pijn,
mis ik mijn kinderen,
hebben ze mijn paard doodgemaakt waar ik niet bij kon zijn..........
heb ik dingen ontwikkeld die normaal communiceren moeilijk maakt......
heb ik schuld.......
geen baan..................
en nu, toevallig vandaag heb ik controle gehad van mijn uitkerings-verstrekker, omdat ze een tip hebben gehad dat ik zou samenwonen..........

DAAR heb ik dus nog dagelijks last van........

Dat is verschrikkelijk moeilijk Angela, dat zijn veel tralies in de ramen waar jij nu achter gevangen zit.

Wat zou er gebeuren als je besluit er geen last van te hebben. Het is ontzettend moeilijk zo´n verlies, maar help je jezelf door boos te zijn?

Of help je jezelf door manieren te verzinnen om mensen jouw kant op te krijgen? Ze niet tegen je in het harnas te jagen omdat je je ook door hen in de steek gelaten voelt of niet direct doen wat jij wilt. Gebruik de wijsheid in jou om die boosheid in zulke gesprekken opzij te zetten en ze te vragen jou te helpen, werkelijk te helpen. Je zult verassende resultaten zien, dat weet ik zeker. Het is zo gemakkelijk om jamaar te zeggen en te denken dat er geen uitweg of oplossing meer is, dat lijkt inderdaad zo, maar ik heb ook al het onwaarschijnlijke zien gebeuren toen ik mezelf dat bijbracht.

Luisteren, hulp vragen en je overgeven aan degene die je hulp bied. Ga op je handen zitten pleister op je mond, alleen zeggen, help me alsjeblieft en vertel dan wat je graag wilt. Weet dat diegene het anders zal doen dan jij wilt, maar dat het een stap in de richting is, dus volg even die weg, hou je in, zorg dat men je graag wil helpen omdat je zo aardig bent, het is iets.

Zoals Thomas ook zegt, als je begint er in te geloven ben je al halerwege.


Ik heb er al lang vrede mee dat de vrouw niet spoorde en dat ik toevallig iets gedaan heb wat haar niet zinde.........

Maar ik had liever dat ze een paar klappen meer gegeven had, zodat ik echt dood was........
voor mij gevoel ben ik het nu net niet....

Dat geloof ik niet en dat wil je ook niet. Deze dingen zou ik om te beginnen eens afleren om uit te spreken je speelt met iets kostbaars. Dat maak je alleen jezelf wijs omdat je geen uitweg meer ziet, jezelf van binnen kapot voelt. Maar die uitweg die is er wel. Het is misschien niet de weg die jij voor ogen hebt, maar die is er wel degelijk. Begin eens met hulp te vragen, daar waar je om te beginnen gratis hulp krijgt, hulp die er voor jou en ieder is.

EN DAAROM wil ik Regressietherapie...............
Ik wil van de pijn af.........
weer kunnen werken voor mijn geld........
zodat ik geen verantwoording af hoef te leggen, hoe vaak mijn vriend bij mij blijft slapen..........
weer mensen leren vertrouwen........

Maar ik vind het kortzichtig om meteen al te zeggen dat als jou iets lukt, het dan een ander ook wel zal lukken........

Nee hoor Angela, echt iedereen kan gelukkig zijn, als je maar echt wilt, geef je over aan de omstandigheden, accepteer het en je zult merken dat dat je al meteen rustiger maakt.

Jammer, ik zou willen dat het zo gemakkelijk was...........

Pacho, dat we in de blindheid waarmee we in dit leven staan tot zulk grensoverschreidend gedrag komen en dat de waarheid altijd ergens onder of boven zweeft. Voor verstaanders een waar louteringsproces - voor hen die durven zien. Had jouw partner van destijds dat lef ook?

Ja, word er een beetje stil van. Wat blijven veel mensen toch gekwetst achter hun maskers hangen.............
Jammer is dat, het is niet nodig. Als men toch eens be-greep hoe gemakkelijk de verlossing is te bereiken.........

Nu weet ik wel beter en besef dat ondanks wat je ook in je leven is overkomen, je de weg naar heelheid absoluut wel kunt gaan......... Er bestaat echt helemaal niets omdat niet te kunnen laten slagen;behalve het eigen ongeloof............

geloof ook in jezelf, en de mensen die je liefhebben,zij hebben het beste met je voor.