Wordt er contact gezocht met mij?

Hoi

Ik heb ook meestal een gevoel in mijn rechterschouder als ik spiritueel bezig ben. Dan lijkt het alsof iemand een hand op mijn schouder legt. Ik ben er ook nog maar een jaartje mee bezig, maar heeft wel tot deze website gezorgd .

Ik weet niet zo goed hoe je iets kunt ontwikkelen omdat ik zelf nog niet de ervaring hier in heb.

Ik heb wel de volgende ervaring: Als je je volledig eventjes wilt afsluiten op spiritueel nivo, dan moet je je buik-chakra sluiten.

Stel je voor dat je een grote bloem op je buik hebt. Sluit 1 voor 1 de blaadjes van deze bloem totdat hij dicht is. Je buik-chakra is dan gesloten, en dan weet je in hoeverre het afkomstig is van jezelf, of van andere zielen / entiteiten.

Vind je het te lastig om een bloem voor te stellen, dan kun je hiervoor ook een raam met klapdeuren gebreuken. Doe dan langzaam beide deuren dicht.

Hallo Maria
Ik ben vandaag voor het eerst op deze pagina ingelogd.Toen ik jou vraag las,vond ik dit zo frappant.Ook ik ben op paranormale manier aan het leren.Alleen vind ik paranormaal eigenlijk geen geschikt woord want het is niet buiten het normale maar wordt niet altijd geaccepteerd.In elk geval heb ik ook vaker last van jeuk aan mijn oren,maar heb er verder geen aandacht aan besteed.Wel vond ik het altijd raar zo'n erge jeuk terwijl er niks met mijn oren aan de hand is.Ik ben bezig met magnetiseren en krijg vaker boodschappen door van gene zijde via mijn gedachten of automatisch schrift.Maar ik weet vaker niet wat ik er mee aan moet want het klopt niet altijd,dus sluit ik me soms ervoor af.Met als gevolg dat ik een hele tijd geen boodschappen doorkrijg maar wel jeuk aan mijn oren totdat ik er weer aan toegeef.Dit besef ik me nu ik jou vraag lees.Toeval?
lieve groetjes van Carina

allereerst sorry voor het schoppen van het topic..

maar ik wil dit even kwijt. jaren heb ik dit al. jaren heb ik het gevoel dat iemand vaak naast me staat, een zucht in mijn nek geeft. een arm op mijn schouder legt. mij kippenvel veroorzaakt buiten de deur en in mijn gang. ben ik in de woonkamer of slaapkamer is het goed, en is het gevoel niet meer angstig. eerder prettig, alsof iemand naast me staat die van me houd. mijn opa zei namelijk tegen mijn moeder voordat hij doodging, is er leven na mijn dood vertel ik je dat door mijn hand op je schouder te leggen. mijn moeder heeft dit nooit gevoeld, ik voel dit bijna dagelijks en dat al 15 jaar. ik weet alleen niet wat ik ermee aanmoet. ik ben er bang van, zo bang als een klein kind.
echter ben ik nu gerustgesteld en weet ik dat wel degelijk meer mensen het hebben.

ik ben niets erover aan het lezen of leren, ik wil alleen weten wat er met me aan de hand is. dan kan ik het accepteren en misschien doe ik er later wat mee.

Denk vooral niet dat er iets met JOU aan de hand is. Daarmee trap je in de propaganda van de niet spiritele wereld. Wat het is weet jezelf het beste. Wat de rest ervan vindt doet er helemaal niet toe.

Geloof in jezelf, dan komt de wereld later wel.

hoi maria

waar jij last van heb komt van jou bescherm engel hij/zij wil jou toch iets vertellen
ik weet dat een bescherm engel iemand van jou famielie is dat is bij iedereen als je wilt weten of het jou bescherm engel is kijk zowiezo elke ochtend als je waker wordt of er een veertje licht zo ja dan is het je beschermengel die dat doet suc6 er mee groetje marleen

Zondag in de winkel waar ik mij larimar hanger hebt gekocht kreeg ik een piep, links.
En toen ik de keuze tussen Chinese larimar/Hemimorfiet en het origineel moest maken ging ook een stop eruit en zatten we in het donker.
Ik heb ook het originele uitgekozen toen plus had de verkoper een goede vibe met een andere hanger die meer bruin en roos bevatte en een mooie glans had, maar ik koos toch voor de robuuste..omdat ik dat wilden, zo dus dat!

iedereen beleeft het "paranormale", op zijn eigen manier ...
Het allerbelangrijkste is, dat je jezelf blijft, wat er ook gebeurt, en wat een ander ook zegt...
je vraagt je af of er contact met je gezocht?
het antwoord ligt in jou... je vraagt dit waarschijnlijk omdat je het eigenlijk al weet, je zoekt alleen maar een bevestiging...
en dat is een hele normale reactie op wat je ervaart!

als je dingen wil weten, dan kun je op Merudi wel je hart ophalen
als ze nog niet gevraagd zijn, hou je vooral niet in...
want er is altijd wel iemand die de ervaring heeft die jij zoekt
groetjes Moonflowertje

PS mijn oma heeft ontzettende last van een kriebelende neus...
ze moet er zelf om lachen,... omdat ze weet dat het haar zoon is...
ze voelt zijn aanwezigheid!
toen ik daar kwam, vorige maand...
zag ik, ik weet niet hoeveel orbs bij mijn oma in de woonkamer...
allemaal blauw, van blauw paars tot blauw groen...
Ik weet dat het gidsen zijn wat ik zag... maar zoveel?
de volgende dag zag ik het niet meer...
naja af en toe een flits, maar niet meer zo aanwezig
maar ik heb wel ff goed met mijn oma kunnen praten, 3 dagen lang...
er zijn me een heleboel dingen, duidelijk geworden, iig

groetjes moonflowertje

Wauw, da's cool!

Nog even over het contact wat wordt gezocht, met jou...

Een gids maakt geen contact met jou, door je te gaan "storen"...
zoals rare geluiden maken, of aan je haar trekken of iets in die geest

Meestal zijn dit gewoon dierbare overleden die laten weten dat ze je bijstaan in situaties, waar jij het nodig hebt...
daarom laten ze je op zo'n manier weten dat je niet alleen bent... en dat kan op allerlei manieren...
Je moet er wel voor open staan... maar soms een aai over je hoofd, of een arm op je schouder, of een kriebel neus
meestal krijg je hierbij ook een soort gevoel, en denk je aan deze persoon... waardoor je weet, wie jou bij staat... op zo'n moment...
Dit komt van je gids...
ik bedoel de gedachten aan de persoon, het kan zijn dat je een persoon ziet in je gedachte... of gewoon een gedachte aan een bepaald moment, het is in samenwerking met je gevoel, in ieder geval!
dit laat jou gids aan je zien, Meestal krijg ik er meteen een hele les bij...
maar als het gaat om een bekende overledene... omdat het te dicht bij me staat... en me aangrijpt ook in mijn emoties,
denk ik, op de 1 of andere manier laat mijn gids me nog eventjes gaan, pas nog, zag ik zelf, zonder mijn gids een maatje die 2 jaar daarvoor is heen gegaan, ik wilde hem zo veel vragen...
maar ik kon alleen maar even glimlachen naar hem...
toen ik weer keek, was ie weer weg!
Gids, waar was je op dat moment? dat vraag ik me dan nog wel eens af, maar die laat me op zo'n moment weten, dat dit, voor mij een soort van levensles is, om leren met mijn emoties om te kunnen leren gaan, daarbij kan hij me niet helpen...
en omdat ik een hyperactieve derde oogchakra en een hyperactieve zonnevlechtchakra heb, ben ik altijd bang dat ik hallucineer, en vooral omdat hij me niet bij staat...
maar ja, als ik hem later er wat over vraag, geeft hij me toch het gevoel van: goed, dat het je niet is ontgaan...
en meteen de les erbij: zie je dat overledenen hun aura meenemen?
Dus ik zeg in gedachte terug, dus je was er wel!!
tja, ik kan niet anders, zegt hij dan...
het was me inderdaad opgevallen, dat mijn maatje een 3 tal kleuren bij zich had... best nog wel fel ook!
alleen was mijn maatje amper te zien.... toch herkende ik hem wel, alsof je naar jezelf kijkt in een vitrinekast waar geen spiegels achterin zitten en de lampen zijn uit van binnen...
ongeveer als mijn spiegelbeeld in de raampjes, je ziet wel dat ik er sta, maar je moet heel goed kijken wil je kunnen zien dat ik het ben
mijn maatje stond ook met zijn benen door het logeerbed heen (tot z'n knieen)
hij stond links van me, ongeveer 1 meter bij mij vandaan (ik zat op het logeerbed) ik was aan het waxen ( zo'n tekening te maken, waar ik was smelt op de strijkbout, en dan op speciaal papier uitwrijf) ik moet wel zeggen dat ik ontzettend sterk aan hem zat te denken, want, hoe kon het nou gebeuren dat hij op zo'n bizarre manier aan zijn einde kwam? op 28 jarige leeftijd...
natuurlijk zat ik een beetje voorover, het tafeltje wat ik gebruik om was-tekeningen te maken, is net zo hoog als het bed...
ik zat helemaal bij het kusseneinde op het randje en hij stond als het ware schuin achter me, gebukt naar voren...
ik kreeg heel sterk het idee dat ik door heel sterk aan hem te denken, hem opgeroepen heb, op de 1 of andere manier?
het leek erop alsof hij stiekum, probeerde te kijken naar mijn gezicht...
maarja, ik keek hem ineens gewoon recht aan, een beetje verbaast... want hij stond er echt een beetje raar bij!, toch... toen ik hem 4 sec. later herkende, heb ik geglimlacht naar hem
en toen schoot het door mijn hoofd... ik wil hem zoveel vragen, maar zat met mijn strijkbout aan, in mijn hand, dus besloot ik die ff neer te zetten, zodat er geen ongelukken konden gebeuren... Ik keek weer naar links, waar hij stond, hij was weg!
Jammer... ik heb wel ff gehuild op dat moment... niet omdat ik het jammer vond dat hij weer weg was, maar gewoon omdat ik hem mocht zien, denk ik!
ook omdat dit de eerste verschijning was, na zijn dood, die ik mocht " zien"
ik weet niet waarom, maar ik kon mijn emoties even niet de baas...
misschien help ik iemand met dit berichtje...
het is in ieder geval mijn mooiste ervaring, met een geest, die ik graag met jullie deel...

groetjes moonflowertje

"Een gids maakt geen contact met jou, door je te gaan "storen"...
zoals rare geluiden maken, of aan je haar trekken of iets in die geest ".

Nee dat dacht ik ook niet eigenlijk.

Wat een mooi verhaal schreef je daarnet, en ook een bijzondere ervaring, fijn voor je dat je zo'n goed samenwerking met je gids hebt.

Ik kan nog steeds niet een onderscheid maken tussen:
-Mijn innerlijke stem.
-Mijn eigen gedachten.
-Slechte entiteiten.
-Gids.
-Echo's vanuit het verleden.
-Mijn eigen angst.

ik weet niet wie of wat ik hoor in mijn hoofd of dat het een voorstelling van mezelf is of een zelf gecreëerde illusie… moeilijk hoor, erg knap dat jij dit uiteindelijk wel kan.
Maar stapsgewijs leer ik dit denk ik wel, alleen op dit moment valt dat kwartje nog niet dus ik vat het niet.
En doordat ik het niet weet raak ik weleens in paniek, 'ik word gek', 'zijn dit wel Mijn gedachtes', 'is dit waar of niet', 'wat een gekke gedachtengangen'.
Ik voel me vaak ongemakkelijk met gedachtes vaak omdat ik niet weet waar het nu vandaan komt en hoe hier nu mee om te gaan, wat word er van mij verwacht?!?!

Dat je naar je intuïtie en gevoel luistert Die zeggen je wel of de gedachten kloppen of niet.. maar je moet er naar luisteren. Niet denken.

om eerlijk te zeggen vind ik het soms ook nog steeds verwarrend...
mijn hoofd lijkt wel een ratel, af en toe...
op het moment dat ik gedachten krijg, die zegmaar niet van mij zijn... dan voel ik het ook in mijn zonnevlecht en hart(denk ik)
wat ik er bij voel is een soort, van harmonie... tja ik kan het niet uitleggen hoe het voelt, maar als een soort saamhorigheidsgevoel, blij, open...
echt het gevoel van: het klopt!
Oja... en ik ben op zo'n moment ook gewoon rustig,... aan het strijken, alleen boven
je kent het wel
ik moet wel eerlijk zeggen dat mijn zonnevlecht een beetje hyper is ( volgens die test)
dus ben over-emotioneel soms...
kijk, het is meestal ook, dat je gids niet zomaar ff, tegen je begint te praten, via je eigen gedachten, alleen als je echt iets vraagt, of in bepaalde situaties waarin je in een opwelling vraagt: help... meestal zoiets als, God help me, alsjeblieft!
omdat je te einde raad bent...
Dan vraag je dus echt om hulp, en die krijg je dan ook...
ik heb een stukje gevonden... maar dit ga ik in een andere Topic gooien, want ik heb niet echt meer het idee dat ik de vraag van Maria beantwoord nu...

groetjes Moonflowertje

Ik pik ook gedachtes van andere op en die onderscheid kan ik al helemaal niet maken, soms wel en dan klopt mijn gevoel dat het een ander is die dat denkt.

Juist als je het gevoel hebt dat je iets denkt wat niet bij jou past, is het even een moment om te gaan voelen. Niet om te gaan ratelen in je hoofd... maar lekker even te voelen wat er op je af komt en hoe je daar het beste mee om kan gaan.

ohwwww alle indrukken zo gezegd verwerken dus, even stil staan bij het moment en alles heel (mindfulness) bewust in je op te nemen.
En het idee dat het óf van iemand anders kan zijn óf van je gids óf van jezelf.
Pfff wat een klus is dat zeg, dit vergt veel, heel veel, oefening! ^^
Vooral omdat het zo fragiel tegen elkaar aanligt, waar is nu die grens!!!
Het zijn vast hele subtiele veranderingetjes, iets wat bijna niet op te vallen is, maar vanuit je gevoel moet je .. denk-voelen … of zoiets, toch?

Ja.. als je het vanaf je denk-voelen benaderd wordt het steeds gemakkelijker de subtiele verschillen te voelen.

Ohwww vandaar dat ik het nog steeds niet vat waar het trucje nu in zat . (dat rijmt *grinnik*)
Ik moet nu Mindfulness op mijn gevoelens zijn maar dan dieper…. snappie? ^^

Pfff wel moeilijk en zeker zwaar, maar oefening baart kunst! ^^

Niet teveel denken. Niet teveel pushen. Juist alles loslaten en juist alleen even voelen. Maak het niet onnodig lastig voor jezelf door allemaal regeltjes te volgen, maar schrijf je eigen boek.

gne gne gne, prachtige boodschap Emuca.
Als ik zou mogen raden was dit juist een les van mij, die jij nu even opschrijft! ^^