Nederigheid heeft voor mij niet met (ego)zwakte te maken of met het jezelf 'moeten' wegcijferen. Je kunt denk ik pas echt nederig zijn als je 'weet' wat je waard (en gelijkwaardig) bent. Echte nederigheid word geboren uit kracht, een kracht van waaruit je wilt delen. Ware nederigheid beoogt naar mijn idee juist eenheid en verbinding....
Jezus zei: 'leert van mij, want Ik ben nederig van hart'
Waarom heeft iemand een veelvoud aan subpersoonlijkheden? Was niet het ego dat deel van ons waardoor we onszelf onderscheiden van anderen? Ik denk dat het nog verder gaat; het ego is ook dat deel van onszelf waardoor we onze subzelven scheiden van onze subzelven. En daarin gaat het veel te ver. Mijn vraag aan liesanne; wanneer is het ego volwassen?
Ik zie het zo. We zijn alles en staan met alles in verbinding. Noem het Ich, Uber-ich en Es, ouder, volwassene of kind…of deel het op in nog meer ‘persoonlijkheden’…in feite verschillen we hierin niet zoveel van anderen. Waar het om gaat is of we ons hiervan bewust zijn. Ons ego is onze uitvoerende kracht. (het deel wat denkt, handelt, onderscheidt en beslist.) We zijn op weg om een bewust ego te kunnen ontwikkelen….. Wanneer het ego de ruimte kan geven aan al zijn ‘ikken’, de verschillende kanten in zichzelf (ook de verstoten kanten), kunnen we misschien spreken van een gezonde ‘volwassenheid’ ?
Pas wanneer de mens zijn ego ten volle beheerst kan hij het afleggen en zijn 'ware zelf' bereiken. Pas wanneer je een gezond en sterk ego bezit -niet overontwikkeld- kun je het gebruiken om het te transcenderen. Pas wanneer je ego gezond en sterk is kun je weten dat het niet het uiteindelijk antwoord, niet de laatste dementie is. Dan gebruik je het om het te overstijgen en een volgende, hogere bewustzijnstoestand te bereiken.(pierrakos 1987)