(on) vrijheid
gast
jul 15 '08
Quote:
Zolang de geest echter in termen van tijd zijn eigen angsten verwekt, is hij niet in staat tot inzicht in datgene wat tijdloos is.
Dit is denk ik wel de essentie van angst; het wordt door de geest (het denken) zelf verwekt. Niets buiten jezelf maar volledig in jezelf ontstaat dat waar je angst voor hebt.
Het is het vermogen van ons denken om van niets iets te maken of van iets dat fysiek is (overlevings instinct van het lichaam) iets te maken wat het niet is; een emotie.
In deze dus angst. Maar hetzelfde telt voor alle emoties die de mens heeft. Dit zijn interpretaties van de geest (het denken) van de reacties van de fysieke zintuigen op hun omgeving.
Dat het meestal anderom ervaren wordt is ook een product van het denken die alles spiegelbeeldig na-aapt wat het ervaart.
Thomas A
jul 21 '08
Voorbij de angst;
Angst komt uit de pijn. Eerst is er een pijn ervaring en als er een ogenschijnlijke herhaling aan lijkt te komen ervaar je angst. Net een wespensteek. De eerste keer dat je gestoken wordt voel je alleen een steek en er vormt zich een klein bultje. Veel later wordt je weer eens gestoken en dan komt het lichaam met zijn anti reactie in alle heftigheid. De steekplek wordt een grote rode vlek en er ontstaat een hele grote bult, het lichaamsdeel gaat tintelen en er kunnen duizelingen optreden en nog veel meer. Dit veroorzaakte niet de wesp, maar het is de antireactie van het lichaam op de 2de steek. Het is de angst van het lichaam.
De angst van het ego is de illusie dat wij pijn zouden kunnen vermijden door deze uit de weg te gaan. Zo gaan we dat levensstukje uit de weg om ons voor pijn te beschermen. Veel angsten doen ons veel levensstukjes niet meer aangaan. Hiermee onthouden wij ons van het leven zelf. Hoe meer angst hoe minder leven.
“Na de angst is er het Zelf”
Door angst heengaan is een noodzaak om in het eigen leven/bestaan terecht te kunnen komen.
Als wij eraan denken door angst heen te moeten gaan, is het eerste wat er in ons opkomt “nee he niet weer die k*tpijn”. Het ego ervaart pijnen creëert de weerstand.
Door de angst heengaan is net zoiets als sterven. Er sterft ook iets, namelijk dat ego dat ons wijsmaakt dat lijden fout is en daarom ons alleen maar goed mogen voelen.
Eenmaal door de angst is er geen weg meer terug!!!!! er zit geen achterdeur in angst en wij kunnen onze ziel niet meer uit het oog verliezen zodra wij daar wezenlijk contact mee hebben gemaakt!!
Door de angst heengaan!!!!!!!!.
Ik ben bang, ik wil het niet voelen, f*ck ik voel het toch! Waarom wordt dit mij aangedaan. Ik ga wat leuks doen en probeer het te verdringen; weer omlaag drukken>>>100.000 gedachten !!!keiharde muziek!!..wijn!!..bij het bosmeer gaan zitten!!!ik blijf angst voelen al word ik iets rustiger. Even later is de angst weer in alle heftigheid terug.
Ik ben bang, bang voor de pijn!!!!!!!
Wat is er dan met mij?
Ik wil van de pijn in mijn buik af
De duizelingen in mijn hoofd
Mijn hopeloosheid
Mijn radeloosheid
In volle heftigheid is de pijn
Je denkt; “Ik wil hier niet meer zijn”
“Waarom is dit allemaal?”
“Waarom ben ik dan zo bang?”
“Wat heb ik in Gods naam allemaal te verliezen?”
“Waarom liet ik mij door jou zo pijn doen?”
Je denkt dat je krankzinnig wordt, maar wordt dat niet.
Je denkt dat je sterft maar sterft niet.
Je denkt dat je buik en maag ontploffen maar dat gebeurt niet.
Zo kun je een tijd blijven zitten/liggen.
Je wordt steeds rustiger en een sereen gevoel maakt zich van je meester.
Een gevoel van kracht en verbondenheid komt er over je.
Een waar contact met jezelf!!!!!!!.
In je eigen verbondenheid
Waar angst niet meer bestaat, maar plaats heeft gemaakt voor liefde en evenwicht.
En zo stierf op een dag de illusie van het ego.
Raymond
Angst komt uit de pijn. Eerst is er een pijn ervaring en als er een ogenschijnlijke herhaling aan lijkt te komen ervaar je angst. Net een wespensteek. De eerste keer dat je gestoken wordt voel je alleen een steek en er vormt zich een klein bultje. Veel later wordt je weer eens gestoken en dan komt het lichaam met zijn anti reactie in alle heftigheid. De steekplek wordt een grote rode vlek en er ontstaat een hele grote bult, het lichaamsdeel gaat tintelen en er kunnen duizelingen optreden en nog veel meer. Dit veroorzaakte niet de wesp, maar het is de antireactie van het lichaam op de 2de steek. Het is de angst van het lichaam.
De angst van het ego is de illusie dat wij pijn zouden kunnen vermijden door deze uit de weg te gaan. Zo gaan we dat levensstukje uit de weg om ons voor pijn te beschermen. Veel angsten doen ons veel levensstukjes niet meer aangaan. Hiermee onthouden wij ons van het leven zelf. Hoe meer angst hoe minder leven.
“Na de angst is er het Zelf”
Door angst heengaan is een noodzaak om in het eigen leven/bestaan terecht te kunnen komen.
Als wij eraan denken door angst heen te moeten gaan, is het eerste wat er in ons opkomt “nee he niet weer die k*tpijn”. Het ego ervaart pijnen creëert de weerstand.
Door de angst heengaan is net zoiets als sterven. Er sterft ook iets, namelijk dat ego dat ons wijsmaakt dat lijden fout is en daarom ons alleen maar goed mogen voelen.
Eenmaal door de angst is er geen weg meer terug!!!!! er zit geen achterdeur in angst en wij kunnen onze ziel niet meer uit het oog verliezen zodra wij daar wezenlijk contact mee hebben gemaakt!!
Door de angst heengaan!!!!!!!!.
Ik ben bang, ik wil het niet voelen, f*ck ik voel het toch! Waarom wordt dit mij aangedaan. Ik ga wat leuks doen en probeer het te verdringen; weer omlaag drukken>>>100.000 gedachten !!!keiharde muziek!!..wijn!!..bij het bosmeer gaan zitten!!!ik blijf angst voelen al word ik iets rustiger. Even later is de angst weer in alle heftigheid terug.
Ik ben bang, bang voor de pijn!!!!!!!
Wat is er dan met mij?
Ik wil van de pijn in mijn buik af
De duizelingen in mijn hoofd
Mijn hopeloosheid
Mijn radeloosheid
In volle heftigheid is de pijn
Je denkt; “Ik wil hier niet meer zijn”
“Waarom is dit allemaal?”
“Waarom ben ik dan zo bang?”
“Wat heb ik in Gods naam allemaal te verliezen?”
“Waarom liet ik mij door jou zo pijn doen?”
Je denkt dat je krankzinnig wordt, maar wordt dat niet.
Je denkt dat je sterft maar sterft niet.
Je denkt dat je buik en maag ontploffen maar dat gebeurt niet.
Zo kun je een tijd blijven zitten/liggen.
Je wordt steeds rustiger en een sereen gevoel maakt zich van je meester.
Een gevoel van kracht en verbondenheid komt er over je.
Een waar contact met jezelf!!!!!!!.
In je eigen verbondenheid
Waar angst niet meer bestaat, maar plaats heeft gemaakt voor liefde en evenwicht.
En zo stierf op een dag de illusie van het ego.
Raymond
dragon
jul 21 '08
wow Raymond, respect!
me nog maar sinds kort echt bewust van het feit dat dit mechanisme zich in mij afspeelt, vind ik het prachtig om vooral je laatste reactie te lezen. Het is namelijk heel herkenbaar! (en blijkbaar vind ik dat prettig. Het waarom daarvan is weer een hele andere discussie, dus daar ga ik verder niet over door.)
Ik zou graag door de angst heengaan, maar ik ben er nog (lang)niet. Soms kriebelt en borrelt de angst, maar dan opent zich het zuigende gat dat gulzig zoekt naar alle mogelijke vluchtwegen dmv afleiding: roken, dansen, drinken, snoepen, tv-kijken, de kat aaien, vrienden bellen... noem maar op. Ik begin nu net te detecteren wat er zich afspeelt en soms detecteer ik het niet eens, of pas veel later. En tja, zo ongeduldig als ben, raak ik natuurlijk
enorm gefrustreerd, probeer ik het af te dwingen, ga ik doelbewust op zoek naar mijn angst, wat me alleen maar verder van huis helpt. Hoe harder ik probeer, dwing, forceer, hoe minder het lukt. Dus ik probeer geduldig(er) te zijn, het te laten zijn, het te zien en vooral niet te doen. Poeh, niets doen is voor mij nog een hele klus, dat kan ik je/jullie wel vertellen!
grrrrrrrrr...zucht......
me nog maar sinds kort echt bewust van het feit dat dit mechanisme zich in mij afspeelt, vind ik het prachtig om vooral je laatste reactie te lezen. Het is namelijk heel herkenbaar! (en blijkbaar vind ik dat prettig. Het waarom daarvan is weer een hele andere discussie, dus daar ga ik verder niet over door.)
Ik zou graag door de angst heengaan, maar ik ben er nog (lang)niet. Soms kriebelt en borrelt de angst, maar dan opent zich het zuigende gat dat gulzig zoekt naar alle mogelijke vluchtwegen dmv afleiding: roken, dansen, drinken, snoepen, tv-kijken, de kat aaien, vrienden bellen... noem maar op. Ik begin nu net te detecteren wat er zich afspeelt en soms detecteer ik het niet eens, of pas veel later. En tja, zo ongeduldig als ben, raak ik natuurlijk
enorm gefrustreerd, probeer ik het af te dwingen, ga ik doelbewust op zoek naar mijn angst, wat me alleen maar verder van huis helpt. Hoe harder ik probeer, dwing, forceer, hoe minder het lukt. Dus ik probeer geduldig(er) te zijn, het te laten zijn, het te zien en vooral niet te doen. Poeh, niets doen is voor mij nog een hele klus, dat kan ik je/jullie wel vertellen!grrrrrrrrr...zucht......
admin
jul 21 '08
Probeer het niet als niets doen te zien Dragon, je bent op zo'n moment hard aan het werk met jezelf!
Probeer het beeld dat je hebt van werken anders te zien, werken is niet altijd fysieke inspanning.
Ik ben ook zo'n stuiterbal hoor, fijn dat je dit schrijft, geeft mij ook weer inzicht in mijn frustraties
Probeer het beeld dat je hebt van werken anders te zien, werken is niet altijd fysieke inspanning.
Ik ben ook zo'n stuiterbal hoor, fijn dat je dit schrijft, geeft mij ook weer inzicht in mijn frustraties
inneke
jul 21 '08
Oh Dragon, dat is zo herkenbaar.
Ik had onlangs 'the journey' gelezen. Ben dan op m'n eentje naar de zee geweest om 'door m'n angst te gaan'. Ik zat daar maar te zitten en er kwam niks...frustratie alom dat ik geen contact kon maken. Ik deed het natuurlijk niet goed,had natuurlijk te veel blokkades tralala...
En dan, als ik mezelf laat zijn dan komt wat kome moet omdat er ruimte voor is, niet omdat ik het afdwing.
Ik had onlangs 'the journey' gelezen. Ben dan op m'n eentje naar de zee geweest om 'door m'n angst te gaan'. Ik zat daar maar te zitten en er kwam niks...frustratie alom dat ik geen contact kon maken. Ik deed het natuurlijk niet goed,had natuurlijk te veel blokkades tralala...
En dan, als ik mezelf laat zijn dan komt wat kome moet omdat er ruimte voor is, niet omdat ik het afdwing.
Lena
jul 21 '08
wat ik ooit meegekregen heb is
jij alleen bent verantwoordelijk voor wat je denkt en voelt
en er is iemand die mij vertelt heeft het zijn maar je gedachten dus.....
stel dat je angstig bent over iets kun je je het misschien ook omdraaien door te zeggen waarom nou toch? wat doe ik mezelf aan?
met het voelen is het wat lastiger omdat het opdat moment heel echt lijkt maar is dat ook zo.......
en wat kan er nu nou zo verschrikkelijk aan zijn als dit gebeurt vond ik ook altijd een hele goeie wat dan.......
jij alleen bent verantwoordelijk voor wat je denkt en voelt
en er is iemand die mij vertelt heeft het zijn maar je gedachten dus.....
stel dat je angstig bent over iets kun je je het misschien ook omdraaien door te zeggen waarom nou toch? wat doe ik mezelf aan?
met het voelen is het wat lastiger omdat het opdat moment heel echt lijkt maar is dat ook zo.......
en wat kan er nu nou zo verschrikkelijk aan zijn als dit gebeurt vond ik ook altijd een hele goeie wat dan.......
dragon
jul 22 '08
Oh Inneke wat herkenbaar!
Ik moest hardop lachen! Als ik er naar kijk, dan vind ik het eigenlijk ook wel heel aandoenlijk van mezelf hoor. Zit ik daar als een ijverig klein meisje heel hard te proberen....
Je hebt een hele toepasselijke handtekening!
Karin, stuiterballetje, je zegt het heel mooi, het is inderdaad geen nietsdoen!!!
Ik moest hardop lachen! Als ik er naar kijk, dan vind ik het eigenlijk ook wel heel aandoenlijk van mezelf hoor
. Zit ik daar als een ijverig klein meisje heel hard te proberen....Je hebt een hele toepasselijke handtekening!
Karin, stuiterballetje, je zegt het heel mooi, het is inderdaad geen nietsdoen!!!
Netwerk
© Copyright Merudi.net - Alle berichten op deze website zijn eigendom van de verschillende auteurs die een bericht geplaatst hebben. Het overnemen of kopiëren van deze inhoud is niet toegestaan.
