Oordelen, mag dat wel over mezelf?

Ik wil niet oordelen, maar volgens mij beantwoord je de vraag niet. Wat bedoel je met de opmerking dat ik niet het antwoord kreeg waarnaar ik zoek?

Wil jij hier iets mee zeggen, iets mee vragen, of iets duidelijk mee maken?

Als dat jou natuur is om te oordelen dan is dat zo. Daar kan ik niet over oordelen



In de natuur is geen chaos. De enige chaos die er is wordt door de mens zelf veroorzaakt door te denken dat zij de natuur moeten beheersen. Er achter komen dat de mens (en dan heb ik het in deze over de denkwereld/het ikje) daar niet geschikt voor is op dit moment is de les die geleerd dient te worden.



Ik ontken mijn essentie ook niet. Dat is wel wat anders dan er over oordelen.
Denk je het te weten, leef je dus in je denkwereld (illusies), of weet je dat je onderdeel bent van de natuur en dat jou essentie dezelfde is net als dat de zee en het druppeltje bij elkaar horen en dezelfde eigenschappen bezitten.

En waarom denk je dat sommige elementen dezelfde eigenschappen bezitten dan anderen? En waar komen deze eigenschappen vandaan? Wat bepaalt deze eigenschappen.

Als je deze eigenschappen weghaalt (en daarmee dus de structuur en het beoordelen van deze eigenschappen) wat houdt je dan nog over?

Die eigenschap wordt door ons denken bepaald. Het denken accepteerd het Zijn zoals het Is niet en verdeeld alles. Het denken is dus de tweedrachtzaaier in ons bestaan. In principe is hier niets mis mee want het is de manier om de materie te ordenen en te kunnen ervaren. Tot zo ver hebben wij dezelfde gedachte volgens mij. Alleen is het m.i. niet nodig/van nut over die ordening te oordelen. Die is zoals die is, niets meer niets minder.

_________________________

Een oordeel is niet negatief of positief. Ik kan van mezelf zeggen dat had ik beter anders gedaan. Als ik de volgende keer als ik een soortgelijke situatie meemaak dan wel goed handel heb ik het oordeel positief gebruikt, als ik dan niets anders zou doen of ik zou het om de een of andere reden expres slechter doen (om iemand te dwarsbomen) heb ik het oordeel ofwel niet gebruikt ofwel bij het laatste negatief gebruikt. Dus een oordeel is niet negatief of positief het is wat we ermee doen.
En daarom vind ik het niet slecht dat je over jezelf oordeeld - als je dit dan positief gebruikt.

Nims, kun je de wereld niet alleen waarnemen in wat het is. Is dat niet voldoende om de orde te handhaven?
Wat ik geleerd heb van oordelen is dat zodra je een oordeel uitgesproken hebt het tegendeel altijd bewezen gaat worden op wat voor manier ook. En dat een veroordeling van een ander mens altijd weer als een boomerang jou laat zien dat je niets meer bent dan die ander en dat je datgene waar je de ander net op veroordeeld hebt zelf ook in je hebt.

Dus kun je oordelen wel gebruiken om te weten en te ervaren wat hun paargenoot is en veroordelen om je bewust te worden van wat er in jezelf leeft.
Maar ja, de meeste mensen doen het onbewust en zien niet dat wat zij in een ander veroordelen iets is wat in hun zelf ook leeft. (want dat is anders )

Maar goed, oordelen is wel een wezenlijk onderdeel van de levensboom en moet door iedereen ervaren worden wat de essentie ervan is.

Mensen zijn van nature geneigd om vanuit hun menselijk instinct aan ´landje pik´ te doen en dan krijg je vanzelf ook behoefte aan grenzen die de zgnmd; orde handhaven. Een systeem van eeuwen heeft tijd nodig om te evolueren.

Ja dat is zo, Pacho. Helaas zou ik bijna zeggen, maar ik ben er nog steeds van overtuigd dat het ooit zal veranderen. Alles heeft z'n reden dus zal het op dit gebied niet anders zijn. Evolutie is niet tegen te houden.